Ἡ ἔννοια τοῦ καλοῦ, διεστράφη!

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ – ΠΑΤ. Ζ΄ ΟΙΚ. ΣΥΝ.

 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023

 Ἀπόστολος: Τίτ. γ΄ 8-15

Εὐαγγέλιον: Λουκ. η΄ 5- 15

Ἦχος: β΄.- Ἑωθινόν: Η΄

 ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

 «Ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ
καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις» (Τίτ. Γ΄ 8)

Τὸ καλόν!

  Ἀκούεται πολὺ εὐχαρίστως! Λέγεται καὶ ἐπαινεῖται ἀπὸ τοὺς πάντας! Τὸ οἰκειοποιοῦνται ἅπαντες καὶ προβάλλονται «ὄπισθεν» τούτου! Ποῖον ὅμως εἶναι τοῦτο τὸ καλόν; Ἐὰν ἐρωτήσωμεν τὴν πηγὴν τοῦ καλοῦ, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Ἀληθινὸν Θεόν, καὶ μελετήσωμεν τὸν θεῖον Νόμον Του,

θὰ ἐννοήσωμεν ὅτι τὸ καλὸν ταὐτίζεται μὲ τὸ τέλειον˙ καὶ ὅ,τι δὲν εἶναι τέλειον, δὲν εἶναι καὶ καλόν! Καλόν, διὰ τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας, εἶναι ἡ τήρησις καὶ ἐφαρμογὴ τοῦ θείου Νόμου Του˙ εἶναι τὸ ἀντίθετον τοῦ κακοῦ καὶ τῆς, πάσης μορφῆς, ἁμαρτίας˙ εἶναι ἡ ἁγιότης καὶ ἠθικὴ ἀκεραιότης! Εἶναι, ἐν τέλει, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον, οὐδεὶς ἄνθρωπος δύναται νὰ ἐπιτύχῃ διὰ τῆς ἰδίας δυνάμεως, ἐφ’ ὅσον ἅπαντες εἴμεθα ἁμαρτωλοὶ καὶ ἀτελεῖς!

  Τὸ καλὸν καὶ τὸ τέλειον καὶ τὸ ἅγιον, τὸ εὑρίσκομεν μόνον εἰς τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ! Ὅταν δὲ ὁ Κύριος τὸ συνιστᾷ εἰς τὸν ἄνθρωπον, – «ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν» (Ματθ. Ε΄ 48), ἢ «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευιτ. Κ΄ 7, 26 καὶ Α΄ Πέτ. Α΄16), –  προϋποτίθεται ὅτι, μόνον διὰ τῆς συνεργείας τοῦ Θεοῦ, δύναται οὗτος (ὁ ἄνθρωπος), νὰ τὸ ἐπιτύχῃ! Συνεπῶς, τίποτε τὸ ἔκνομον καὶ ἁμαρτωλόν, δὲν δύναται νὰ εἶναι καλόν, καὶ κάθε ἄνθρωπος θὰ πρέπῃ νὰ παραδέχεται τὴν ἀδυναμίαν του εἰς τὸ νὰ δύναται νὰ πράξῃ τοῦ­το ἀφ’ ἑαυτοῦ! Μόνος ὁ ἄνθρωπος, καὶ διὰ τῆς ἰδίας δυνάμεως, τίποτε καλὸν δὲν δύναται νὰ πράξῃ εἰς τὴν ζωήν του! Ἐν προκειμένῳ ἰσχύει καὶ ὁ γνωστὸς θεῖος Λόγος, ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. ΙΕ΄ 5)!

  Ὑπ’ αὐτὴν τὴν διάστασιν καὶ προϋπόθεσιν, καλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὸν μαθητήν του Ἀπόστολον Τίτον, ὡς ἠκούσαμεν σήμερον εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, ἵνα διδάσκῃ καὶ παροτρύνῃ τοὺς χριστιανοὺς τῆς Κρήτης, «καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι» (Τίτ. Γ΄ 8)!

Ἡ ἔννοια τοῦ καλοῦ, διεστράφη!

  Ἐὰν ἐρωτήσωμεν σήμερον τὸν πολὺν κόσμον, ποῖον εἶναι τὸ καλὸν καὶ ποῖον τὸ κακόν, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι, ἐν πολλοῖς σήμερον οἱ ἄνθρωποι, θεωροῦσι καλόν, ὅ,τιδήποτε ἄσχετον καὶ ξένον πρὸς τὸν ἠθικὸν νόμον τοῦ Εὐαγγελίου, ἰδιαιτέρως δέ, ἄσχετον καὶ ξένον πρὸς τὸν Ἴδιον τὸν Χριστόν! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐπιστεύετο ὑπὸ τῶν εὐλαβῶν προγόνων ἡμῶν ὡς ἅγιον καὶ καλὸν καὶ θεμιτὸν καὶ ἐπιτρεπτόν, σήμερον εἶναι ἀναχρονιστικὸν καὶ μεσαιωνικὸν καὶ «καθυστερημένον» καὶ ἀναντίστοιχον εἰς τὸν «προοδευμένον ἄνθρωπον» τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνος! Βεβαίως, εἰς δυσκόλους καὶ θλιβερὰς στιγμὰς τοῦ βίου ἡμῶν, ἐνθυμούμεθα τοὺς μακαρίους γονεῖς καὶ πάππους καὶ προπάππους ἡμῶν, καὶ μακαρίζομεν τούτους, ἀλλὰ δι’ ὀλίγον καὶ ἐπιπολαίως! Δὲν προτιθέμεθα ἵνα ἐπιστρέψωμεν εἰς τὴν πίστιν ἐκείνων, καὶ θεωροῦμεν ὅτι μὶα τοιαύτη ἐπιστροφή, θὰ μᾶς φέρῃ εἰς τὴν καθυστέρησιν καὶ τὴν ὀπισθοδρόμησιν!

  Συνεπῶς, «καλὸν», σήμερον, θεωρεῖται ἡ πρόοδος, τὸ «ἀνέβασμα» τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου, – καὶ ἕως ἐδῶ, συμφωνοῦμε μετὰ πολλῶν ἐνστάσεων!, – ἡ «μόδα», ἡ σχετική, ἢ καὶ ἀπόλυτος ἀποστασιοποίησις ἀπὸ τὸν θεῖον Νόμον καὶ τοὺς περιορισμοὺς ποὺ θέτει, ἡ, κάθε εἴδους, ἐπιτυχία, ἡ «χαρὰ» καὶ ἡ ἀπόλαυσις μέσα εἰς τὰς σαρκικὰς καὶ κοσμικὰς ἡδονάς, καὶ κάθε τι ἄσχετον, ἢ μᾶλλον, ἀντίθετον πρὸς τὸ ὄντως καλόν, τὸ ὁποῖον ἤδη ἐξεθέσαμεν! Θὰ ἐτολμῶμεν καὶ θὰ ἐλέγομεν ἀνεπιφυλάκτως, ὅτι τὸ κοσμικὸν «καλόν», εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ὁ Κύριος θεωρεῖ κακὸν καὶ μᾶς ἀποτρέπει ἀπὸ τοῦτο˙ καὶ κακὸν διὰ τὸν κόσμον, ἀντιστοίχως, εἶναι κάθε τι τὸ ἅγιον καὶ θεμιτὸν καὶ νόμιμον, διὰ τὸν θεῖον Νόμον!

«Τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα»!

  Θὰ πρέπῃ ὅμως, φίλοι μου ἀναγνῶσται, νὰ διευκρινήσωμεν ἐν προκειμένῳ, καὶ τοῦτον τὸν Λόγον. Ποῖα εἶναι τὰ «καλὰ» καὶ ποῖα τὰ «ὠφέλιμα», περὶ τῶν ὁποίων ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος; Διὰ τούτου τοῦ λόγου, ἐμφαίνεται σαφῶς, ὅτι ἅπαντα τὰ καλά, δὲν εἶναι καὶ ὠφέλιμα δι’ ἅπαντας! Ἐπὶ παραδείγματι, καλὸν εἶναι ἕνα δῶρον τοῦ Θεοῦ εἰς κάποιον ἄνθρωπον, ἀλλὰ δὲν εἶναι καλὸν καὶ ὠφέλιμον εἰς κάποιον ἄλλον! Ὁ Κύριος ἔδωκε τὸ θαυματουργεῖν εἴς τινας ἐκ τῶν Ἁγίων, ἀλλ’ εἰς ἄλλους – ἐκ τῶν Ἁγίων, ἐπίσης – δὲν ἔδωκε! Ἔδωκε τὸ προορατικὸν εἰς κάποιους Ἁγίους, παλαιοτέρους καὶ νεωτέρους, εἰς ἄλλους ὅμως, ἔδωκε κάποια ἄλλα χαρίσματα ἢ καὶ δὲν ἔδωκε! Καλὰ καὶ Ἅγια τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά, ὡς διευκρινίζεται χαρακτηριστικῶς, ἐκεῖ εἰς τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολήν, «ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους» (Ἐφεσ. Δ΄ 7-11)!

  Ἂς ἐνθυμηθῶμεν, ἐν προκειμένῳ, τὸν προδότην Ἰούδα, τὸν μαθητὴν τοῦ Κυρίου καὶ μάλιστα ἐκ τῶν δώδεκα! Ὁ Κύριος ἔδωκε καὶ εἰς τοῦτον τὸ χάρισμα τοῦ θαυματουργεῖν! Ὅταν ἀπέστειλε τοὺς μαθητάς Του διὰ νὰ κηρύξουν, καὶ οὗτοι ἐπέστρεψαν ἐκ τῆς ἀποστολῆς, μετὰ χαρᾶς ἀναγγέλλουν εἰς τὸν Διδάσκαλον ὅτι: «Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου»! (Λουκ. Ι΄ 17)! Τοῦτο, ἄλλωστε, δὲν ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας κατὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα; «Ποῖός σε τρόπος Ἰούδα, προ­δό­την τοῦ Σωτῆρος εἰργάσατο; μὴ τοῦ χαρίσματος  τῶν  ἰα­­μάτων ἐστέρησε;» (Μεγ. Πέμπτη ἑσπέρας)! Ὠφελήθη, ἆραγε, ἐκ τούτου τοῦ θείου δώρου τῆς θαυματουργίας ὁ Ἰσκαριώτης; Ὄχι, ἀσφαλῶς.

  Συνεπῶς, «τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα» εἶναι ἐκεῖνα, διὰ τὰ ὁποῖα παρακαλεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία κατὰ τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας, τὸν Κύριον νὰ μᾶς τὰ χορηγῇ, καὶ τὰ ὁποῖα θὰ λαμβάνωμεν ἐφ’ ὅσον τὰ θέλομεν καὶ παρακαλοῦμεν δι’ αὐτά! «Τὰ καλὰ καὶ συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα»!

«Παρὰ τοῦ Κυρίου αἰτησώμεθα»!

  Τὸ καλὸν δὲν εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐπαινεῖ ὁ κόσμος! Δὲν εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον «ἠχεῖ» καὶ ἐντυπωσιάζει! Δὲν εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον κρίνομεν ἡμεῖς ὡς καλόν! Δὲν εἶναι – πολὺ περισσότερον – ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀποδέχεται καὶ ἀκολουθεῖ καὶ βιώνει ὁ κοσμικὸς καὶ ἔξω τῆς Ἐκκλησίας ἄνθρωπος! Τὸ καλὸν εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖ­ον προέρχεται ἀπὸ τὸν Κύριον! «Πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον, ἄνωθέν ἐστι κατα­βαῖνον ἐκ Σοῦ τοῦ Πατρὸς τῶν φώτων» (Εὐχὴ Λειτουργίας)! Τοῦτο ζητεῖ ὁ Κύριος ἀπὸ ἡμᾶς, καὶ ἂς ἔχωμεν κατὰ νοῦν, ὅτι τὰ «καλὰ καὶ τέλεια» τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ἀτελῆ, ἁμαρτωλὰ καὶ ἀσήμαντα!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr