Ὁ ἀγὼν τοῦ χριστιανοῦ!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ἀπόστολος: Β΄ Τιμ. δ΄ 5 – 8

Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. α΄ 1 – 8

Ἦχος: γ΄.- Ἑωθινόν: ΣΤ΄

 

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι» (Β΄ Τιμ. Δ΄ 7)

Ὁ ἀγὼν τοῦ χριστιανοῦ!

  Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, εἰς τὸ σημερινὸν ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, ἀπευθύνεται πρὸς τὸν μαθητήν του καὶ ἐπίσκοπον Ἐφέσου, Ἀπόστολον Τιμόθεον! Ἀφ’ ἑνὸς μέν, συμβουλεύει τοῦτον, ὡς ἐπίσκοπον καὶ Ἀπόστολον, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, παρουσιάζει τὸν ἑαυτόν του

εἰς τοῦτον, ὡς ἕτοιμον πρὸς ἀναχώρησιν! Καί, αἱ συμβουλαὶ αὗται, – θὰ ἐτόλμων ἵνα εἴπω, – ἰσχύουσι καὶ εἶναι ἄκρως ἐπίκαιροι, εἰς πᾶσαν ἐποχήν, καὶ δι’ ἅπαντας τοὺς ποιμένας, ἐπισκόπους τε καὶ πρεσβυτέρους, ἀλλὰ καὶ δι’ αὐτοὺς τούτους τοὺς ἀγωνιζομένους χριστιανούς!

  «Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι», λέγει καὶ ἐπισημαίνει πρὸς τὸν Τιμόθεον, – καὶ τοῦτο καταδεικνύει, – ὅτι ὁ ἀγὼν οὗτος δὲν ἦτο ἐλαφρὺς καὶ ἀσήμαντος! Ἦτο ἀγὼν δύσκολος καὶ ἐπίπονος, ἀγὼν αἱματηρὸς καὶ κοπιώδης καὶ ὀδυνηρός! Εἰς τὴν Β΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολήν του, καὶ ἐπιχειρῶν ἵνα καταστήσῃ προσεκτικοὺς αὐτοὺς τούτους τοὺς Κορινθίους, ἀπὸ ἄλλους ψευτοδιδασκάλους, ἀναγκάζεται ἵνα περιγράψῃ ἐν συντομίᾳ τὸν ὑπερ­άνθρωπο καὶ ἀσύλληπτο τοῦτον ἀγῶνα του! Λέγει˙ «ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν,  κιν­δύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύ­νοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ᾿ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;» (Β΄ Κορ. ΙΑ΄ 23-29)!

  Πολλοὶ καυχῶνται διὰ τοὺς ἀγῶνας των καὶ διὰ τὰς θυσίας των ὑπὲρ τοῦ Ὀνόματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ – οὐχὶ μόνον κατὰ τὴν ἐμὴν ταπεινὴν καὶ ἀσήμαντον γνώμην, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἀναντίλεκτον γνώμην συμπάσης τῆς Ἐκκλησίας, – οὐδεὶς συγκρίνεται καὶ ὑπερβαίνει τοῦτον τὸν πρωτοκορυφαῖον Ἀπόστολον! Ἴσως, ὅμως, ἐν προκειμένῳ, θὰ πρέπῃ ἵνα ἀναλογισθῶμεν, ὅτι πέραν τούτου τοῦ Παύλου, πάντες οἱ τιμηθέντες ὑπὸ τῆς Ἁγίας ἡμῶν μητρὸς Ἐκκλησίας, διὰ τοῦ τίτλου τοῦ Ἁγίου, ἐκοπίασαν καὶ ἠγωνίσθησαν καὶ ἐφυλακίσθησαν καὶ πολλὰς ὑπέμειναν βασάνους, διὰ τὸν Γλυκύτατον Ἰησοῦν! Οὗτοι οἱ ὑπεράνθρωποι ἀγῶνες ἦσαν, θὰ ἐλέγομεν, ἡ «σφραγὶς καὶ ὑπογραφὴ» τούτων ἁπάντων, διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ!

Ἀγωνιζόμεθα;

  Ἴσως σπεύσωσι πολλοί, ἵνα ἀπαντήσωσι καταφατικῶς εἰς τὸ τοιοῦτον ἐρώτημα! Ἀγῶνας; ἠρώτησας! Ἀγὼν εἰς τὴν οἰκογένειαν! Ἀγὼν εἰς τὴν ἀνατροφὴν τῶν τέκνων! Ἀγὼν εἰς τὴν ἐργασίαν! Ἀγὼν διὰ τὴν ἐπιβίωσιν! Ἀγὼν ἀτελείωτος καὶ διὰ ταῦτα τὰ προαναφερθέντα, ἀλλὰ καὶ διὰ πολλὰ ἄλλα! Πολλάκις, μάλιστα, ὁ ἀγὼν οὗτος, ὑπερβαίνει τὰ ἐπιτρεπτὰ ὅρια, καὶ γίνεται «δυνάστης» διὰ τὸν ἐργαζόμενον! Πόσοι καὶ πόσοι ἄνθρωποι, εἰς τὰ πλαίσια τοιούτων ὑπερανθρώπων ἀγώνων, ἀπέθανον ἐκ τοῦ βάρους τῆς ἐργασίας καὶ τῆς εὐθύνης καὶ τῆς ψυχικῆς καταπιέσεως!

  Ὅμως, φίλοι μου ἐν Κυρίῳ, ἐν προκειμένῳ, ὁμιλοῦμε περὶ ἄλλου ἀγῶνος! Εἶναι δὲ οὗτος, ὁ ἀγὼν τῆς ἀρετῆς! Ὁ ἀγὼν τῆς ἀντιστάσεως εἰς τό, ὅλον καὶ γιγαντούμενον, κακόν! Ὁ ἀγὼν τῆς ἀποκτήσεως τῶν ἀρετῶν! Ὁ ἀγὼν κατὰ τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους! Ἡ πάλη, ὡς τὴν περιγράφει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἐκεῖ εἰς τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολήν, ἥτις «οὐκ ἔστιν πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις»! Ἡ πάλη, ἥτις διεξάγεται, οὐχὶ διὰ τῶν ὅπλων τῶν ὑλικῶν καὶ θανατηφόρων, ἀλλὰ διὰ τῶν πνευματικῶν τοιούτων! «Διὰ τοῦτο ἀναλά­βετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ καί, στῆτε περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, καί, ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ»! Περὶ τοῦ τοιούτου ἀγῶνος, ὁμιλεῖ ἐν προκειμένῳ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος! Δι’ ἐκεῖνον τὸν ἀγῶνα, ὅστις θὰ ἀποφέρῃ εἰς τὸν ἀγωνιζόμενο τὰ ἀθάνατα στέφη καὶ ἔπαθλα «ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κορ. Β΄ 9)! Ταῦτα δὲ τὰ ἔπαθλα, εἶναι μυριάκις ἀνώτερα καὶ πολυτιμώτερα, ἀπ’ ἐκεῖνα ἅτινα φέρουσιν ἐπὶ τοῦ στήθους των ἐκεῖνοι οἱ ἀθληταὶ καὶ ἀθλήτριαι, οἵτινες ἀγωνίζονται καὶ διακρίνονται διὰ τὰς ἐπιδόσεις των εἰς τοὺς διαφόρους στίβους!

  Περὶ τῶν τοιούτων πνευματικῶν ἀγώνων ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος, – τοὺς ὁποίους διεξήγαγεν ἀπολύτως ἐπιτυχῶς, – ἀλλὰ καὶ τοὺς τοιούτους ἀγῶνας καλούμεθα καὶ ἡμεῖς νὰ ἀγωνισθῶμεν, διὰ νὰ προσδοκῶμεν αἰώνια στέφη καὶ ἀθάνατα βραβεῖα!

Ἀθάνατα καὶ ἄφθαρτα βραβεῖα!

  Ναί! Εἶναι ἐκεῖνα, ἅτινα ἀπολαμβάνουσιν ἤδη, ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας! Εἶναι ἐκεῖνα «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν»! Εἶναι ἐκεῖνα, ἅτινα ὑπεσχέθη ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἐν ὅσῳ εὑρίσκετο ἀνὰ μέσον ἡμῶν καὶ διὰ τὰ ὁποῖα, εἶπεν ὅτι ἀξίζει κάποιος νὰ θυσιάσῃ καὶ αὐτὴν ἀκόμη τὴν βιολογικὴν ζωήν του, προκειμένου νὰ τὰ ἀποκτήσῃ! Εἶναι ἐκεῖνα, ἅτινα ἀπεκάλυψεν ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εὐφημία εἰς τὸν σύγχρονον Ὅσιον τῶν ἡμερῶν μας, π. Παΐσιον, καὶ διὰ τὰ ὁποῖα, – ὡς τοῦ ὑπεγράμμισε, – τὰ οἱαδήποτε βάσανα καὶ μαρτύρια τούτου τοῦ ματαίου κόσμου, ὠχριοῦσι πρὸ τοῦ κάλλους καὶ τῆς ἀπεριγράπτου ὡραιότητος τούτων! Εἶναι τὰ ἀθάνατα ἐκεῖνα ἔπαθλα, διὰ τὰ ὁποῖα, οἱ ἀθληφόροι Ἅγιοι, θὰ μακαρίζουσιν ἑαυτούς, καὶ ἡ ἀπόλαυσις καὶ χαρά των θὰ εἶναι ἀκόρεστος καὶ αἰωνία!

  Διὰ τῶν τοιούτων ἐπάθλων, εἴθε νὰ ἐπιβραβευθῶμεν καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, ὅταν θὰ κληθῶμεν ὑπὸ τοῦ Δικαιοκρίτου Κυρίου, ἵνα ἐγκαταλείψωμεν τὰ ἐπίγεια καὶ σταθῷμεν ἐνώπιόν Του ἵνα κριθῷμεν καὶ ἀπολογηθῷμεν! Δὲν εἶναι ἡ ὥρα αὕτη, τρομακτικὴ καὶ ἐπώδυνος! Τοῦτο τὸ βεβαιώνουσιν ἅπαντες οἱ Ἅγιοι καὶ ἐνάρετοι καὶ ἀγωνισταί! Εἶναι ἡ ὥρα ποὺ θὰ συναντηθῶμεν μὲ τὸν Πατέρα μας, Ὅστις μᾶς περιμένει μὲ χαρὰν καὶ πατρικὴν ἀγάπην, ὡς τὸν «Ἄσωτον υἱόν»! Εἶναι βέβαιον, ὅτι θὰ ἐμφανισθῶμεν ἐνώπιόν Του ἐλλιπεῖς καὶ ἔνοχοι! Ἴσως δὲν ἠγωνίσθημεν, ὡς ὁ Παῦλος καὶ τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι! Ἴσως, – καὶ τοῦτο εἶναι βέβαιον, – δὲν θὰ μπορέσωμεν νὰ ἐπιδείξωμεν εἰς τὸν Κριτήν, τὰ κατορθώματα τῶν μεγάλων ἀθλητῶν τῆς Πίστεώς μας! Ἀλλὰ ἂς κοπιάσωμεν ὀλίγον! «Βιάζοντες» ἑαυτούς, καὶ καταβάλλοντες ἔστω καὶ ὀλίγον κόπον, ἂς τὸν παρακαλέσωμεν˙ «μὴ ἀπορρίψεις ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου»! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr