Περί προσευχῆς. Γέροντος Ἀμφιλοχίου Μακρῆ (1889-1970)

Περί Προσευχής

 «Δώσε, Κύριε, στα πνευματικά μου τέκνα καθαρμό και αγιότητα. Τη φλόγα της αγάπης σου, για να θερμαίνουν, φωτισμό για να φωτίζουν, τη χάρη της προσευχής για να αισθάνονται πάντα την παρουσία Σου μέσα στήν καρδιά τους... και σε μένα τη συναίσθηση της αναξιότητας μου. Ανάξιος είμαι, Κύριε, για το έργο αυτό, αλλά αφού είναι θέλημά Σου, ενίσχυε με. Δίνε μου, Σε παρακαλώ, Αγάπη να τα θερμαίνω, διαύγεια νου να τα καθοδηγώ στο θέλημά Σου το άγιο, σύνεση εν πάσι. Αμήν».

* * *

 Όταν καλλιεργήσετε την ευχή, δέ θά σάς πειράζουν οί άνεμοι τού πειρασμού. Εξασθενεί ή δύναμή του, δεν μπορεί να σάς κάνει τίποτε. (Φεβρ. 1965).

* * *

 Ή προσευχή άς σου είναι τείχος, ασπίδα και θώρακας (Νοεμβ. 21, 1966).

* * *

 Το τέλος της ζωής μου έγγίζει. Σάς παρακαλώ, όλες να ζήσετε βίο άγιο, να βαδίσετε σε γραμμές άγιες, για να βοηθήσετε την Εκκλησία και την Ελλάδα μας. ΟΙ καρδιές σας να γίνουν θυμιατήρια, πού θα ανεβαίνει ή προσευχή σας στο θρόνο του Θεού.

* * *

 Όταν στήν ψυχή ανάψει ή πυρκαγιά της ευχής, όλα τα ξερά καίγονται και εξαφανίζονται.

* * *

 Ή νοερά προσευχή είναι ή βάση της τελειότητας.

* * *

Ή πρώτη βαθμίδα της πνευματικής ανυψώσεως είναι ή νοερά προσευχή.

* * *

 Στήν αρχή της ευχής αισθάνομαι χαρά, έπειτα γλυκύτητα και στο τέλος σαν καρπός έρχονται τα δάκρυα. Διότι αισθάνεσαι πλέον την παρουσία τού Ιησού.

* * *

Όταν καλλιεργήσετε την ευχή δεν θα κουράζεστε, δεν θα ταράττεστε, δεν θα νυστάζετε στις ακολουθίες, διότι το σώμα σας θα είναι πλέον ένδυμα. Το φόρεμα ούτε λυπάται, ούτε κρυώνει, ούτε κουράζεται. Όσες ώρες και να στέκομαι δεν κουράζομαι. (9.10.67).

Βρισκόμαστε σ’ αυτή την κατάσταση, διότι ό Μοναχισμός έχασε τον χρωματισμό του, τη νοερά προσευχή.

* * *

Εμπρός, παιδιά, να καλλιεργήσετε την ευχή. Αυτή γέμισε τον Παράδεισο από τόσους αγίους ανθρώπους.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος καθαρμού και αγιασμού από τη νοερά προσευχή. Καλοί είναι και οι ψαλμοί, οι εκκλησιαστικοί ύμνοι, αλλά αυτούς τούς λέμε για να ελκύουμε και συγκινούμε τον κόσμο. Εμείς πρέπει να μιλάμε στον Βασιλιά μυστικά στο αυτί του. Αυτοί πού ψάλλουν μοιάζουν με ανθρώπους, πού βρίσκονται έξω από το παλάτι τού βασιλιά και φωνάζουν διάφορα άσματα για να δείξουν τον ενθουσιασμό τους. Ευχαριστείται, βέβαια, ό βασιλιάς και από αυτά, αφού γίνονται για το πρόσωπό του, αλλά ευφραίνεται και προσέχει περισσότερο τούς μυστικούς της αυλής του, αυτούς πού του μιλούν στο αυτί του.

Ή υπακοή, όταν της αφαιρέσεις την κρυπτή εργασία -την ευχή- δεν έχει καμιά αξία. Διότι και ό Κομμουνισμός υπακούει στήν ιδεολογία του, αλλά τί είναι!

Ή ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματός μας. Και στον ωκεανό ακόμη να βρεθεί κανείς με βάρκα, όταν λέει την ευχή, ταξιδεύει άφοβα. Ή συνεχής επανάληψη τού «Κύριε, Ιησού Χριστέ...» δεν τον κουράζει, όπως δεν κουράζεται κανείς να επαναλαμβάνει τα ονόματα προσφιλών του προσώπων. Και υπάρχει προσφιλέστερο όνομα για το μοναχό από το Ιησού...;

* * *

Διά της ευχής γίνεται ό άνθρωπος σαν παιδί, τον επαναφέρει στήν απλότητα και αθωότητα πού είχε ό ’Αδάμ στον Παράδεισο προ της πτώσεως. Παύει

 Με την ευχή αγιάζεις τον τόπο πού κάθεσαι και το έργο πού κάνεις.

* * *

Πρόσεξε, τώρα ό διάβολος στενοχωρείται πού τον πολεμάς με την ευχή. Θα προσπαθεί να σου αποσπά τον νου σου με διάφορες σκέψεις. Μείνε σταθερή στη γραμμή σου, κόρη μου. Όλοι οι πειρασμοί σου, πρέπει να ξέρεις, είναι για να σε εμποδίζουν από την προσευχή του Ιησού. Το πνεύμα του Θεού να μη φύγει από το νου και την καρδιά σου. Ή ευχή ας σου είναι τείχος, ασπίς και θώρακας. Βρισκόμαστε σ’ αύτή την κατάσταση, διότι ό μοναχισμός έχασε τον χρωματισμό του, τη νοερά προσευχή. Τότε ό μοναχισμός έχει την πραγματική χαρά, όταν έχει διά της ευχής τον Χριστό εν τη καρδία του.

* * *

Μεταλαμβάνετε συχνά, προσεύχεστε θερμά εν τη καρδία σας, υπομένετε και θα δείτε χέρι δυνατό να σάς κρατά.

* * *

 «Αυτές είναι οι σκέψεις μου, ν’ αποκτήσετε πολλή αγάπη και πολλή προσευχή. Άν είναι δυνατόν και όλα τα άψυχα πράγματα του μοναστηριού μας να κάνουν νοερά προσευχή».

* * *

 «Προσπαθήστε, παιδιά μου, να διατηρήσετε, μέχρι τέλους, αναμμένη τη νεανική σας φλόγα. Χρειάζεται πολλή προσευχή σε κάθε σας βήμα. Προχωρείτε πάνω στις γραμμές των θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, ατενίζοντες μόνο τον Άγιο Βασιλιά της καρδιάς σας και έχετε θωρακισμένους τούς εαυτούς σας με τη δύναμη της ταπεινώσεως και της καρδιακής προσευχής. Έτσι θα μπορέσετε να υπηρετήσετε την Εκκλησία του Χριστού μας και να αισθανθείτε την ανεκλάλητη χαρά, πού χύνει στις απλές ψυχές το Πνεύμα της αληθείας».

* * *

«Για την προσευχή δεν μπορώ να γράφω πολλά, διότι μου είναι πολύ δύσκολο να σου εκθέσω το υψηλό ζήτημα της ευχής. Αυτό μόνο σου λέω. Την προσευχή της καρδίας ακούει ό Χριστός κι ότι πάντοτε το “Κύριε Ιησού Χριστέ” μην παύσει από το νου σου. Πάν ότι αισθάνεσαι στήν καρδιά σου, μη δίνεις προσοχή. Την ευχή να προσέχεις».

* * *

Όταν θα καλλιεργήσετε τη νοερά προσευχή θα γίνετε πλέον παιδιά του παλατιού. Θα ξέρετε τη γλώσσα τού Βασιλιά και τούς βασιλικούς τρόπους. Τότε, μόνο με ένα νεύμα θα έχει άγια σκιρτήματα ή καρδιά σας.

* * *

Καλλιεργήστε την ευχή. Αυτή θα σάς οδηγήσει στον Παράδεισο. Θα βλέπετε τη χάρη του Θεού, οφθαλμοφανώς, θ’ αποκτήσετε τη χαρά του ουρανού.

* * *

 «Ό άνθρωπος διά της ευχής του Ιησού είναι πάντα χαρούμενος, γεμάτος και φωτισμένος. Ή νοερά προσευχή αφομοιώνει, συνδέει, αγιάζει».

* * *

 «Ή νοερά προσευχή ας είναι ή αναπνοή σας. Τότε θα νοιώσετε την πραγματική αναφαίρετη χαρά του πτωχού Ναζωραίου και θα λαχταράτε τη δόξα πού κρύβεται στο ταπεινό και παρεξηγημένο μοναχικό ράσο. “Πάσης αγαθής σπουδής και κορυφή των κατορθωμάτων ή προσευχής εστί προσεδρεία...” μάς λέει ό Άγιος Μακάριος. Γι’ αυτό συμφέρει να θυσιάσει ό άνθρωπος τα πάντα γι’ αυτήν».

* * *

Μην αμελείτε τη νοερά προσευχή όπου κι άν απασχολείστε. Παρακάλεσα τον Κύριο να σάς δώσει το χάρισμα της ευχής. Δεν έχω άλλο δώρο να σάς δώσω. Θέλω αυτό πού θεωρώ το πιο πολύτιμο να σάς το παραδώσω.

* * *

Ή χάρις του Παναγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπο να εκπέμπει ακτίνες... Θα πρέπει όμως ό άλλος να έχει καλό δέκτη για να τον καταλάβει, για να πάρει είδηση τη θερμότητα των ακτινών.

* * *

Διά της ευχής θα κερδίσεις το παν. Καθαρίζεται ό άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Προσπάθησε κάθε στιγμή ν αναπνέεις τον καθαρό αυτόν αέρα της προσευχής του Ιησού.

* * *

Τότε ό Μοναχός έχει την πραγματική χαρά, όταν έχει διά της ευχής τον Χριστό εν τη καρδία του.

* * *

Να προσεύχεστε να μου δίνει ό Θεός υπομονή, θερμή προσευχή και αναβάσεις πρός τον Χριστό μας.

* * *

*Θα λεπτυνθείτε και θα πετάτε με την ευχή. Θα αισθάνεστε ζωντανή την παρουσία του Χριστού μας μέσα και γύρω σας. (Απρίλιος 1968).

* * *

Είναι βασιλικός ό άνθρωπος πού ενώνεται με τον Θεό. Είναι τότε πολύ προσεκτικός στους λόγους του. Επιθυμεί να μη διακόπτει τη μυστική συνομιλία του Βασιλιά και όσες φορές οι άλλοι, πού τον πλησιάζουν δεν το καταλαβαίνουν, τον κουράζει πολύ.

* * *

Επιθυμώ να ιδρύσετε σταθμούς προσευχής στα νησιά μας, και την ένωση της ψυχής με τον Θεό να φροντίσετε.

* * *

Θέλω ν’ ακούω μέσα σας τη φωνή του Κυρίου. Από την καρδιά σας να μιλά ό Κύριος. Να είστε θρόνοι Κυρίου, διά της ευχής.

* * *

Ή πνευματική ζωή έχει χαρές μεγάλες. Πετάς, φεύγεις από τον κόσμο, δε λογαριάζεις τίποτε... γίνεστε παιδιά και κατοικεί ό Θεός στήν καρδιά σας.

* * *

Ή προσευχή όλα τα τακτοποιεί. Τη θάλασσα μπορείς να την περπατάς. Εκμηδενίζει τις αποστάσεις. Τις βουλές των ανθρώπων μεταβάλλει. Δίνει θάρρος, πίστη και υπομονή στη ζωή μας πάντοτε.

* * *

Όταν θα βαδίζετε στις γραμμές της προσευχής, της σιωπής και της μελέτης, θα δείτε να κατοικεί ό Χριστός μέσα στήν καρδιά σας. (16.9.68).

* * *

Ή Παναγία να σε διαφυλάττει, ό Χριστός να κατοικήσει στήν καρδιά σου. Αυτό είναι, παιδί μου, ή τελειότης. Θέλω όταν σε πλησιάζω να μου μιλά ό Χριστός μέσα από την καρδιά σου και σύ πάλι να ακούς τον Νυμφίο σου να σου μιλά μέσα από τη δική μου ψυχή και τότε αυτό είναι το πραγματικό μυστικό πανηγύρι. (2.5.69).

* * *

Ή χάρις τού Θεού, ή πνευματική ένωση τον μεταμορφώνει, γίνεται άλλος άνθρωπος, φεύγει ό φόβος. Με την απεριόριστη χάρη δεν φοβάται το θάνατο. Θεωρεί τη ζωή αύτή, όσο καλή και αν φαίνεται, σκλαβιά.

Υπομονή χρειάζεται και προσευχή, για να μην πέφτουμε σε λάθη.

* * *

 Για να απολαύσεως τις χαρές του Μοναχισμού, της πνευματικής ζωής, πρέπει να καλλιεργήσεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου την προσευχή, την υπομονή και τη σιωπή. Χωρίς την προσευχή δεν είναι εύκολο να υπομένεις, ούτε να σιωπάς. Με τη χάρη του Θεού, αυτά εφήρμοσα στη ζωή μου. Μάς υποβοηθούν να έχουμε τον Χριστό κατοικοΰντα εν τη καρδία μας.

* * *

Ή προσευχή ζωογονεί. Όταν έχεις διάθεση, μην την αμελείς.

* * *

Πολλές φορές έρχεται ό Χριστός, σου χτυπά, Τον βάζεις να καθίσει στο σαλόνι της ψυχής σου και συ, απορροφημένη με τις ασχολίες σου, ξεχνάς τον μεγάλο επισκέπτη. Εκείνος περιμένει να εμφανιστείς, περιμένει κι όταν πλέον αργήσεις πολύ, σηκώνεται και φεύγει. Άλλη φορά πάλι είσαι τόσο απασχολημένη, πού Του απαντάς από το παράθυρο. Δεν έχεις καιρό ούτε να Του ανοίξεις.

* * *

Θέλω, παιδί μου, να ζεις για τον Χριστό. Ολόκληρες να δοθείτε σ’ Αυτόν. Θέλω όταν τύχει ν’ ανοίξει κανείς την καρδιά σου, τίποτε άλλο να μη βρει, μόνο τον Χριστό.

* * *

Έρώτησις: Αφού βλέπετε, Γέροντα, τόσο καθαρά τις άδυναμίες μας, τα λάθη μας, γιατί δεν τα ύποδεικνύετε;

Άπάντησις: Λυπάμαι για όσα βλέπω ως πατέρας, αλλά ελπίζω την καλυτέρευση. Υποδεικνύω όσα πρέπει, αλλά πιο κερδισμένος είσαι όταν χύσεις δύο ή τρία δάκρυα μπροστά στον Χριστό γι’ αυτά, παρά να πεις πολλά λόγια. Εκείνος είναι ό ιατρός και παιδαγωγός μας.

* * *

Όταν θα δείτε δάκρυα, τότε είναι επίσκεψη Θεού. (εν τη προσευχή).

* * *

Να αδιαφορείς για όλα τα εμπόδια. Ή μόνη απασχόληση σου, ή σκέψη σου να είναι ό Νυμφίος σου.

-Να μιλάς μόνο με Αυτόν.

-Δεν μου μιλά Γέροντα.

-Εγώ Τον βλέπω, δεν είναι μακριά σου. Να μη βιάζεσαι και θα έρθει ή ήμερα και θα αισθανθείς πολλή χαρά. Θα σε βλέπω από ψηλά και θα σε χαίρομαι.

* * *

Να καλλιεργείς την ευχή και θα έρθει καιρός πού ή καρδιά σου θα σκιρτά από χαρά, όπως όταν πρόκειται να δεις ένα πολυαγαπημένο σου πρόσωπο.

* * *

Έρώτησις: Πώς πρέπει, Γέροντα, να σκεπτόμαστε το Χριστό;

Άπάντησις: «Πάντα με Αγάπη πρέπει να φέρνουμε στη μνήμη μας το Χριστό. Μπορεί να κρατάμε στα χέρια μας μιά φωτογραφία ενός άνθρωπου, αλλά επειδή δεν τον αγαπούμε, δεν τον γνωρίζουμε πολύ, δεν μάς συγκινεί. Ένώ όταν πάρουμε τη φωτογραφία της μάνας μας, αμέσως ή ψυχή μας σκιρτά και κλαίει από Αγάπη».

Τη βραδινή προσευχή να μην την αμελείς. Να προσεύχεσαι με διάθεση, όπως εκείνοι πού πηγαίνουν σε συμπόσιο. Είναι ξύπνιοι και αισθάνονται όλο χαρά. ’Έτσι και σύ, αφού πρόκειται να μιλήσεις με τον Νυμφίο σου, να μην ακούς όταν σου λέει ό πειρασμός διάφορα για να σε εμποδίσει γιατί, ξέρεις, έχουμε έναν πού ενδιαφέρεται πολύ για μάς.

* * *

Μην αφήνεις να σε τυραννεΐ ό εχθρός της ψυχής σου. Εμφανίζεται με ένδυμα προβάτου, ότι θέλει δήθεν το συμφέρον της ψυχής σου.

* * *

Ή προσευχή είναι χάρις. Τη δίνει ό Θεός όταν υπάρχει ζήλος και ταπείνωση.

* * *

Όλα τα ζητήματά σου να τ’ αφήσεις στα χέρια του Θεού. Ότι θέλεις, να το ζητάς σαν το παιδί από τον πατέρα του.

* * *

Ή ευχή είναι δωρεά του Θεού. Να ζητάς πάντα με ελπίδα.

* * *

«Ή ψυχή του άνθρωπου έχει φυσική την ιδιότητα να στρέφεται άγαπητικά πρός τον Θεό, “ένεφύσησεν ό Θεός πνεύμα τω Άδάμ” και ό,τι και να της προσφέρουμε, ύλικό, φθαρτό, γήινο δεν την άναπαύει, γιατί εκείνη άναζητά, ποθεί δυνατά την επικοινωνία με τον Δημιουργό της και μόνο τότε ειρηνεύει, γαληνεύει, άγάλλεται και χαίρει “παρά τούς πόδας του Ιησού” ευρισκόμενη. Και αυτό κατορθώνεται μόνο διά της προσευχής».

* * *

«Όταν ή καρδιά σου με τούς παλμούς της μιλά σ’ Αυτόν και Τού προσφέρει όλη την Αγάπη της, τότε θα βαδίσεις με δυνάμεις και θάρρος τον ανηφορικό δρόμο τού Γολγοθά, όπου εκεί δεν είναι πλέον ό άκανθοφορεμένος και σταυρωμένος Ιησούς, αλλά ό Μεγάλος Βασιλιάς της Δόξης Ιησούς με στέφανο στα χέρια, για να θέσει σε κάθε νεανική κεφαλή αυτόν τον στέφανον της αγνότητας, όπως σε τόσες έλληνίδες παρθένες τον έθεσε πρός δόξαν της ελληνορθόδοξου εκκλησίας μας».

Ή νίκη θα είναι πάντοτε κοντά σου και θα είναι, διότι θέλεις ν ακολουθήσεις τον Χριστό... "Ενα μόνο θέλω, τακτική επικοινωνία με Αυτόν, μέσω της προσευχής. Ή προσευχή είναι εκείνη πού θα μάς φέρει πολύ πλησίον Του... Τότε κάθε επίθεση τού διαβόλου θα είναι μικρής διάρκειας, διότι φοβάται ό εχθρός τη μεγάλη προστασία τού Κυρίου. Ή προσευχή συνοδευομένη με την προσοχή, αποτελεί τις δύο φτερούγες της ψυχής».

* * *

«Πρέπει να έχεις φίλες την προσευχή, την προσοχή και τη μελέτη, για να μπορείς ν’ άκολουθήσεις τον Κύριο της δόξης και Νυμφίο της ψυχής σου, Ισσού».

* * *

«Εάν μαζί με τούς κόπους της ταπεινώσεως έχεις και την προσευχή, ορισμένως θα είσαι μία νύμφη του Χριστού, πολύ στολισμένη με αρετές. Να προσεύχεσαι και να βαδίζεις το δρόμο της ταπεινώσεως, πού τόσοι άγιοι άνδρες και γυναίκες βάδισαν».

* * *

«Προσπάθησε να περάσεις κι αυτό το χρόνο με προσοχή, προσευχή και μελέτη, για να είναι και ό Νυμφίος σου Χριστός κάτοικος της καρδιάς σου. Τα χρόνια περνούν γρήγορα... Τίποτε δεν μένει στον άνθρωπο τον χριστιανό, παρά μόνο τα παράσημα της πνευματικής εργασίας».

* * *

«Προσπάθησε με την προσευχή και την Αγάπη πρός τον Χριστό να έχεις τη δύναμη να πετάς και να είσαι πάντοτε εκεί πού είναι ό θρόνος τού Βασιλέως και Νυμφίου σου Ιησού».

* * *

«Ή προσευχή χωρίς την Αγάπη, έλεγε χαρακτηριστικώς, είναι σαν το πουλί, πού το βλέπεις καλό και όμορφο, όμως είναι χωρίς φτερά και δεν μπορεί να πετάξει».

* * *

«Πόσο επιθυμώ τις τελευταίες ημέρες της ζωής μου να τις ζήσω με ησυχία και προσευχή και να μη με απασχολεί τίποτε».

* * *

«Όταν βγαίνουμε από την πόρτα της μονής -έλεγε μια άλλη μέρα- πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας με μια εσωτερική επίκληση, ώστε ό Κύριος να μάς συντροφεύσει. Και όταν επιστρέφουμε, να ξανακάνουμε πάλι, μπαίνοντας στη Μονή το σταυρό μας με μια εσωτερική ευχαριστία στον Θεό, πού μάς φύλαξε».

* * *

Κάποτε τον ρώτησαν:

«Γέροντα, όταν έρθει ένα πρόσωπο θυμωμένο και σάς εξυβρίσει, τί θα κάνετε εκείνη τη στιγμή»;

Εκείνος απάντησε:

«Όταν κάθομαι σε ψηλό βράχο προσευχής, όσα κύματα και να ’έρθουν κι όσο και να κτυπούν, δεν μου κάνουν τίποτε. Όταν όμως με βρουν χαμηλά, με περιλούουν».

* * *

«Όταν στο μοναστήρι ανάψει ή πυρκαγιά της προσευχής, θα δείτε ότι όλα τα ξερά θα καούν και θα εξαφανιστούν. Ή προσευχή είναι ή βάση της τελειότητας. Ή πρώτη βαθμίδα της πνευματικής ανυψώσεως. Ό Θεός να ενισχύει τις αδελφές να έχουν ειρήνη και Αγάπη στήν προσευχή. Το πνεύμα τού Θεού να μη φεύγει από το νου και την καρδιά τους».

* * *

 Μια φορά -διηγιόταν- κάποιος μού είπε, πώς εμείς οι Μοναχοί πάμε αντίθετα στήν εντολή τού Θεού, πού είπε «αύξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την γή». «”Α! Εμείς έχουμε άλλη γραμμή», τού είπα. «Εμείς έχουμε το “αύξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε τούς ουρανούς”. Όσο για τη γή, σάς τη χαρίζουμε»!

* * *

 Εύχομαι -έλεγε κάποτε μεταξύ άλλων πολλών- το φως της Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος μας να λάμψει μέσα στις καρδιές σας. Και ή θεία αυτή έλλαμψη

κερδίζεται, παιδιά μου, με τη συχνή προσευχή και την αδιάκοπη μνήμη του Θεού. Ό Κύριος να μάς αξιώσει να την άποκτήσουμε όλοι μας».

* * *

 «Όταν καταλαβαίνουμε ότι ό Θεός είναι μακριά, είναι λυπημένος μαζί μας, ας μην αποκάμουμε. Να θυμόμαστε πάντοτε ότι μάς αγαπά και να επιμένουμε στήν προσευχή. Τότε θα στραφεί και θα μάς δώσει μια καραμελίτσα της αγάπης Του, πού μπορεί να είναι ένα λάθος το όποιο μάς είχε διαφύγει και Τον είχε άπομακρύνει. Ή παραδοχή Τον φέρνει πιο κοντά και τα δάκρυα της μετάνοιας μας θα μεταβληθούν γρήγορα σε δάκρυα αγάπης και χαράς. Αρκεί να υπάρχει πόθος και τότε, όταν προσευχόμαστε, θα νοιώθουμε τόση χαρά σαν να πρόκειται να συναντήσουμε ένα πολύ αγαπημένο μας πρόσωπο. Προσευχή δεν είναι να αναφέρουμε απλά κάποια αιτήματα στήν Αγάπη του Θεού. Προσευχή είναι μυστική συνάντηση και συνομιλία με τον Θεό, με τον Νυμφίο μας Χριστό».

 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/10/18891970.html 

 

πηγή: http://hristospanagia3.blogspot.gr