Ἔχει τρωτά σημεῖα ἡ πίστη μας;

 Εδώ το προηγούμενο

3.Ἔχει τρωτά σημεῖα

ἡ πίστη μας; (69-73)

Στό σημεῖο ὅμως αὐτό πολύ λογικά θά ποῦ κάποιοι ἀλλόδοξοι;

Ἐντάξει ἡ πίστη μας ἔχει πολλα τρωτά. Ἡ δική σας δέν ἔχει;

 Ἐδῶ ἀκριβῶς πρέπει νά κάνουμε ἕνα μεγάλο διαχωρισμό. Ἄλλο πράγμα εἶναι τά τρωτα στόν ἱδρυτή κάποιας θρησκείας καί στίς ἀντιλήψεις τῆς θρησκείας αὐτῆς, καί ἄλλο πράγμα εἶναι τά τρωτά σέ πρόσωπα πού ἀκολουθοῦν μιά θρησκεία.

Γιά συγκεκριμένα.

Στό χριστιανισμό θά βρεῖ κανείς ἐκτός ἀπό τά ἑκατομμύρια τῶν ἁγίων καί τῶν μαρτύρων, καί κάποιες ἐξαιρέσεις χριστιανῶν πού

δέν ἐκπροσώπησαν σωστά τήν πίστη μας. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς εἶπε ὁ Θεός: Μέσα στούς αἰῶνες ἐξαιτίας κάποιων πιστῶν μου θά μέ βρίζουν οἱ ἄνθρωποι (Ἡσ.νβ 5).

Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι μέσα στούς αἰῶνες καί ἰδιαίτερα στους παπικούς καί στούς προτεστάντες ἔγιναν πράγματα πού δέν ἔχουν καμία σχέση μέ τό Εὐαγγέλιο καί τήν πίστη πού δίδαξε ὁ Χριστός. Τέτοιες θλιβερές σελίδες τῆς ἱστορίας τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι οἱ σταυροφορίες, τό κάψιμο τῶν μαγισσῶν, ἡ Ἱερά Ἐξέταση, ἡ οἰκονομική ἐκμετάλευση, ἡ ἀποικιοκρατία, ἡ πολιτική κυριαρχία, οἱ θρησκευτικοί πόλεμοι... Ἀλλά δέν θά ἀπολογηθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γιά ἐγκλήματα καί ἀποπήματα τῶν αἱρετικῶν.

Θά πεῖ ὅμως πάλι κάποιος:

Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ἔχουμε τρωτά σημεῖα;

Ἀσφαλῶς μέσα στά 2.000 χρόνια ἔχουμε ἐξαιρέσεις κληρικῶν πού δέν στάθηκαν στό ὕψος τους. Ἔχουμε ἐπίσης καί κάποια ἔκτροπα πού ἔγιναν ἀπό φανατικούς χριστιανούς στίς περιόδους τῶν μεγάλων αἱρέσεων καί κυρίως τῆς εἰκονομαχίας. Αὐτές ὅμως τίς ἐκδηλώσεις τίς καταδίκασε ἡ Ἐκκλησία, καταδίκασε καί τίς πράξεις καί τά πρόσωπα. Δέν τά δικαιολόγησε, οὔτε τά κάλυψε. Ἄλλωστε καί ἀνάμεσα στούς 12 μαθητές ὑπῆρχε ὁ Ἰούδας. Δυστυχῶς μέσα στήν Ἐκκλησία ἔγιναν καί κάποιοι κληρικοί γιά νά βγάλουν χρήματα ἤ νά ἀποκτήσουν κάποια θέση κλπ. Ἀλλά ὅλες αὐτές οἱ ἐξαιρέσεις εἶναι ἀμελητέες μπροστά στά ἀμέτρητα ἑκατομμύρα τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.

Συμπέρασμα

Ἀνθρώπους ἀνάξιους, πού δέν ἐκπροσωποῦν σωστά τήν πίστη μας, θά βρεῖ καί σήμερα κάποιος. Τρωτά ὅμως στήν πίστη μας καί πολύ περισσότερο στήν Ἀρχηγό τῆς πίστεώς μας δέν θά μπορέσει νά βρεῖ κανείς ποτέ.

Στό σημεῖο αὐτό θά ἀναφέρουμε μόνο ἕνα παράδειγμα ἀπό τήν πολεμική τοῦ ἰσλαμισμοῦ ἐναντίον τοῦ χριστιανισμοῦ, γιά νά καταλάβουμε τό ἐπίπεδο τῆς κριτικῆς ἐναντίον τῆς πίστεῶς μας.

Λένε κάποιοι θεολόγου τοῦ Ἰσλάμ:

Καί ὁ χριστιανισμός τή βία διδάσκει!....

Καί ὁ Χριστός αὐτό ἔλεγε: Πάρτε μαχαίρια καί σφάξτε τόν κόσμο.

Μά τούς λέμε ἐμεῖς: Ποῦ τά εἶπε αὐτά ὁ Χριστός;

Ἀπαντοῦν: Τή Μεγάλη Πέμπτη εἶπε ὁ Χριστός στόν ἀπόστολο Πέτρο: Πάρε μερικά μαχαίρια νά κόψεις κανένα αὐτί... Καί ὁ Πέτρος ὁ καημένος μόνο δυό μαχαίρια εἶχε, ἔκοψε ἕνα αὐτί, δέν πρόλαβε νά κόψει ἄλλα...

Ἄν διαβάσει ὅμως κανείς τό ἱερό κείμενο (Λουκ. κβ΄ 36-38) θά δεῖ ὅτι διαστρεβλώνεται πλήρως τό χωρίο. Ὁ Χριστός στό σημεῖο αὐτό προαναγγέλλει τό διωγμό πού θά ἀκολουθήσει. Μετά ἀπό λίγο μάλιστα στή Γεσθημανή ὁ Χριστός μάλωσε αὐτστηρά τόν Πέτρο καί τοῦ εἶπε: «Βάλε τό μαχαίρι ξανά στή θήκη του· γιατί ὅσοι βγάζουν μαχαίρι, ἀπό μαχαίρι θά πεθάνουν» (Ματθ. κς΄ 52).

Δέν μποροῦνε οὔτε οἱ μουσουλμάνοι, οὔτε οἱ ἰνδουιστές καί οἱ βουδιστές, οὔτε κανείς νά βροῦν ἕνα τρωτό σημεῖο στή χριστιανική πίστη.

Ἀλλά ὅσες κατηγορίες ἔχουν κατά καιρούς διατυπώσει, πέφτουν πάντοτε στό κενό.

Γι’ αὐτό καί μεῖς στό ἑπόμενο κεφάλαιο θά ἐξετάσουμε ἰδιαιτέρως κάποιες κατηγορίες ἐναντίον τῆς πίστεώς μας καί θά ἀπαντήσουμε σ’ αὐτές ἀναλυτικά.

Γενικές διαπιστώσεις

γιά τίς ἄλλες θρησκεῖες (σελ.72-73)

  Ἄς ἀναφέρουμε ἐδῶ συμπερασματικά καί ἐπιγραμματικά κάποια κοινά χαρακτηριστικά αὐτῶν τῶν μεγάλων θρησκειῶν:

1.Ἐπικράτησαν ὅλες μέ ἐγκόσμια μέσα

Κοινό χαρακτηριστικό ὅλων τῶν ἄλλων θρηκειῶν εἶναι ὅτι ὅλες αὐτές οἱ θρησκεῖες προκειμένου νά ἀναπτυχθοῦν καί νά ἐξαπλωθοῦν χρησιμοποίησαν ἐγκόσμια μέσα.

Ἄν δοῦμε τούς ἱδρυτές τῶν μεγάλων θρησκειῶν, θά παρατηρήσουμε ὅτι ὅλοι τους εἶχαν κάποια πολιτική ἐξουσία καί δύναμη.

Ὁ Ζωροάστρης γιά παράδειγμα ἦταν γαμπρός ὑπουργοῦ. Ὁ Κομφούκιος μόλις ἔγινε ὑπουργός, ἐπικράτησε ἡ θρησκεία του. Στόν ἰνδουισμό βέβαια δέν ἔχουμε κάποιο συγκεκριμένο ἱδρυτή, ἀλλά ὅταν πέρασε στά χέρια κάποιων δυνατῶν φυλῶν, τότε ἀναπτύχθηκε. Ὁ Βούδας μεγάλωσε σέ παλάτια, εἶχε πατέρα ἕνα μεγάλο ἄρχοντα. Ὁ Μωάμεθ ἐπικράτησε χρησιμοποιώντας στρατό, χρήματα, βία, σφαγές.

Κοινό χαρακτηριστικό λοιπόν αὐτῶν τῶν ἱδρυτῶν εἶναι ὅτι ὅλοι αὐτοί εἶχαν κάποια πολιτική ἐξουσία, εἶχαν χρήματα, εἶχαν στρατό. Καί μάλιστα πολλές ἀπό αὐτές τίς θρησκεῖες γιά νά ἐπικρατήσουν χρησιμοποίησαν σφαγές ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀνθρώπων. Μόνο στό βουδισμό ἔχουμε σφαγές 300.000 θρησκευτικῶν ἀντιπάλων.

2.Οἱ ἱδρυτές τους ἦταν ἄνθρωποι μέ ἐλαττώματα.

Ἦταν ἄνθρωποι ὅπως ὅλοι ἐμεῖς μέ φυσικά, χαρακτηρολογικά καί ἠθικά ἐλαττώματα. Ἦταν ὅλοι παντρεμένοι, εἶχαν ὅλοι τους παιδιά. Κάποιοι μάλιστα ἀπό αὐτούς ζοῦσαν μιά ζωή ἀνήθικη, πολυγαμική, μέ γυναῖκες καί χαρέμια.

3.Οἱ ἐντολές τους ἀπαιτοῦν μιά εὔκολη ἠθική.

Ζητοῦν μιά εὔκολη ἠθική, χωρίς αὐστηρούς νόμους καί κανόνες ζωῆς. Κάποιες μάλιστα ἀπό αὐτές τίς ἐντολές καλλιεργοῦν τήν ἀνηθικότητα καί τή διαστροφή.

4.Περιέχουν διδασκαλίες γιά ὅλα τά γοῦστα.

Μέσα στά ἱερά τους βιβλία παρουσιάζουν πολύ μεγάλη ποικιλία διδασκαλιῶν καί νόμων πού συχνά ἀλληλοσυγκρούονται.

5.Κανένα ἱδρυτής τους δέν πίστευε οὔτε δίδασκε ὅτι εἶναι Θεός.

Αὐτό εἶναι τό βασικότερο στοιχεῖο πού ὑπάρχει σέ ὅλες τίς θρηκεῖες καί τίς διαφοροποιεῖ ἀπό τό χριστιανισμό: ὅτι κανένας ἀπό τούς ἱδρυτές τους δέν ἀποδεχόταν οὔτε ὑποστήριζε ὅτι εἶναι Θεός. Ὅλοι ἀναγνώριζαν καί παραδέχονταν ὅτι εἶναι ἄνθρωποι, ἄνθρωποι ὅπως ὅλοις μας....

Μάριος Ν. Δομουχτσῆς

Σέ ποιόν Θεό νά πιστέψω;

(69-73)

Ἔκδοση Πέμπτη

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΑΘΗΝΑ 2013