Κυριακή τῆς Τυρινῆς. Καλό Παράδεισο! (Μητροπολίτου Γόρτυνος Ἰερεμία)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

 

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, λέγεται «Κυριακή τῆς Τυρινῆς».  Καί λέγεται ἔτσι γιατί σήμερα στήν νηστεία μας γιά τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἀποκόπτουμε καί τά γαλακτερά, ἐνῶ τήν προηγούμενη ἑβδομάδα, τήν «Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω» εἴχαμε ἀποκόψει ἀπό τά κρεατικά. Καί τώρα, ἀπό αὔριο, μπαίνουμε στό γλυκό στάδιο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὤ, Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Μέ τίς νηστεῖες σου, μέ τίς γονυκλισίες σου, μέ τίς κατανυκτικές Ἀκολουθίες καί τούς Χαιρετισμούς στήν Παναγία μας γιά τήν μεγάλη ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ! Καλή Τεσσαρακοστή νά ἔχουμε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, καί ὁ κάθε ἕνας, ὅσο τό μπορεῖ, ἄς ἀγωνιστεῖ, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, γιά τόν καθαρμό τῆς ψυχῆς του. 

Ἐκεῖνο τό ὁποῖο πρέπει νά γνωρίζουμε ὅλοι, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὅτι ἡ περίοδος αὐτή εἶναι πένθιμη. Πένθιμη, γιατί ὁ καθένας μας πρέπει ἰδιαίτερα τήν περίοδο αὐτή νά θυμηθεῖ τά ἁμαρτήματά του καί νά κλάψει γι᾽ αὐτά καί πένθιμη ἔπειτα γιατί ἡ περίοδος αὐτή μᾶς πηγαίνει στήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, στά Σεπτά Πάθη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀλλά πέστε μου τώρα, χριστιανοί μου, πῶς συμβιβάζονται τήν σημερινή ἡμέρα, μέ τό ἄνοιγμα τῆς ἁγίας αὐτῆς καί κατανυκτικῆς περιόδου, τά καρναβάλια καί οἱ κοσμικές ἐκδηλώσεις; Πάντοτε τά καρναβάλια ἀπαγορεύονται, γιατί εἶναι εἰδωλολατρικά κατάλοιπα, ἀλλά τήν σημερινή ἡμέρα, στό ἄνοιγμα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀπαγορεύονται ἀκόμη περισσότερο γιά τούς χριστιανούς. Εἶναι σατανική πομπή τά καρναβάλια καί ὁ χριστιανός μέ τό βάπτισμά του ὁμολόγησε ὅτι «ἀποτάσσεται τῷ Σατανᾷ καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ καί πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ». Καί πομπή τοῦ διαβόλου, ξαναλέγω εἶναι ὁ καρνάβαλος.

2. Ἀλλά ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί, ἡ Κυριακή τῆς Τυρινῆς, εἶναι ἰδιαίτερα λυπηρή ἡμέρα καί πένθιμη, γιατί σ᾽ αὐτήν τήν ἡμέρα μᾶς θυμίζει ἡ Ἐκκλησία τήν μεγάλη ζημιά πού ἔπαθε τό ἀνθρώπινο γένος· ζημιά καί πού τοῦ ἔφερε τήν μεγάλη του δυστυχία. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά θυμηθοῦμε τήν ἐξορία τοῦ Ἀδάμ ἀπό τόν Παράδεισο. Ἄχ, καταραμένη ἡ ἡμέρα, πού ἡ Εὔα ἅπλωσε τό χέρι της καί ἔφαγε τόν ἀπαγορευμένο καρπό. Καί ἀπό τότε ἦλθε ἡ φθορά στήν ἀνθρώπινη φύση καί ὅλες οἱ ταλαιπωρίες τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἁμάρτησαν, ἔχασαν τήν στενή τους σχέση μέ τόν Θεό καί γι᾽ αὐτό ἐκδιώ­χθηκαν ἀπό τόν Παράδεισο. Καί τότε λέγει τό δοξαστικό πού ἀκούσαμε χθές στόν Ἑσπερινό, ὅτι «ἐκάθισεν Ἀδάμ ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου καί ἔκλαυσε πικρῶς». Ἔκλαψε, γιατί σκεπτόταν: Ποῦ ἤμουν καί ποῦ ἦρθα!... Τί εἶχα καί τί ἔχασα!... Σ᾽ ὅλη μας τήν ζωή, ἀδελφοί μου, πρέπει νά ἔχουμε αὐτό τό ἀδαμιαῖο πένθος: Νά κλαῖμε γιά τίς ἁμαρτίες μας καί νά ποθοῦμε λαχταριστά νά ξαναμποῦμε στόν Παράδεισο πού χάσαμε. Χάρα καί μεγάλη εὐλογία σ᾽ αὐτόν πού ἔχει δάκρυα μετανοίας καί πόθο γιά τόν Παράδεισο. Ὅποιος τό ἔχει αὐτό, ἔχει ἕνα μεγάλο χάρισμα ἀπό τόν Θεό καί ἄς προσέχει νά μήν τό χάσει.

3. Ἀφοῦ λοιπόν, ἀγαπητοί μου, τήν σημερινή ἡμέρα ἡ Ἐκκλησία μᾶς θυμίζει τόν χαμένο παράδεισο, θέλω νά σᾶς πῶ σ᾽ αὐτό τό σύντομο κήρυγμά μου λίγα λογάκια γιά τόν παράδεισο. Κατά πρῶτον σᾶς λέγω ὅτι στήν προσευχή μας πρέπει νά ζητᾶμε νά μᾶς δώσει ὁ Θεός τόν παράδεισο, τήν οὐράνιο βασιλεία Του. Παλαιά εὐχολόγια γράφουν αὐτή τήν σύντομη προσευχή, πού παρακαλῶ νά τήν λέτε: «Κύριε, μή στερήσῃς με τῆς ἐπουρανίου Σου βασιλείας». Οἱ παπποῦδες παλαιά καί οἱ γιαγιάδες μας  εἶχαν τόν πόθο γιά τόν παράδεισο καί ἔλεγαν ὅταν πίναν τό κρασί στό τραπέζι: «Ἄντε, καλό παράδεισο»!

Νά λαχταρᾶμε τόν παράδεισο, ἀδελφοί μου χριστιανοί. Ἐκεῖ, ὅταν μποῦμε σ᾽ αὐτόν, θά ἔχουμε ἀμέσως ὅλα τά πνευματικά ἀγαθά πού ζητάει ἡ ψυχή μας, χωρίς κανένα κακό. Χωρίς καμμιά ἐνόχληση. Ἀλλά τό πιό γλυκό στόν παράδεισο θά μᾶς εἶναι τό ὅτι θά χαιρόμαστε αἰώνια τήν συντροφιά μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Τήν συντροφιά μέ τούς ἀγγέλους καί ὅλους τούς ἁγίους. Αὐτή τήν χαρά θά τήν ἔχουμε αἰώνια, χωρίς τόν φόβο ὅτι θά τήν χάσουμε κάποτε.

4. Δυό ὁδοί, χριστιανοί μου, δυό «στράτες», ὅπως τό λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, μᾶς πᾶνε γιά τόν παράδεισο. Ἡ μία ὁδός λέγεται «ἀθωότητα». Δέν εἶναι γιά μᾶς ἡ ὁδός αὐτή, γιατί ὅλοι μας εἴμαστε μολυσμένοι. Αὐτή ἡ ὁδός εἶναι γιά τά ἀθῶα νήπια τά βαπτισμένα. Γονεῖς, πού χάσατε τόσο μικρό παιδί ἀπό τήν ἀγκαλιά σας, μήν κλαῖτε γι᾽ αὐτό. Ἔχει ἐκλεκτή θέση στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μαζί μέ τά νήπια τῆς Βηθλεέμ, πού σφάχτηκαν ἀπό τόν Ἡρώδη, ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός. Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, οἱ μεγάλοι, οἱ μολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, πρέπει νά βαδίσουμε τήν ἄλλη ὁδό γιά τόν παράδεισο. Ἡ ὁδός αὐτή λέγεται ΜΕΤΑΝΟΙΑ. «Εὕρω κἀγώ τήν ὁδόν διά τῆς μετανοίας»! Ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Θεό, πού μᾶς ἔδωσε τήν μετάνοια ὡς «ὁδό», ὡς τρόπο δηλαδή γιά νά μποῦμε στόν παράδεισο. – Λοιπόν, χριστιανοί μου, σκεπτόμενοι τόν γλυκό παράδεισο, γιά τόν ὁποῖο μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός, ἐμπρός, ἄς ζήσουμε βίο μετανοίας, γιά νά μᾶς ἐλεήσει ὁ Θεός καί νά μᾶς πάρει κοντά Του, στήν Βασιλεία Του. «Μετάνοια» δέ σημαίνει νά πιστεύουμε γιά τόν ἑαυτό μας ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ὅτι εἴμαστε πολύ ἁμαρτωλοί καί ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι καλύτεροι ἀπό μᾶς. Ὅποιος ζῆ πραγματικά τήν μετάνοια, αὐτός δέν σηκώνει κεφάλι γιά νά κατηγορήσει τόν ἄλλο, ἀλλά βλέπει συνεχῶς τά δικά του χάλια καί λέει συνέχεια: «Θεέ μου, λυπήσου με τόν ἁμαρτωλό». «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησέ με»!

Χριστιανοί μου, σᾶς δίνω τήν καλύτερη εὐχή: «Καλό παράδεισο »! Εὐχηθεῖτε καί γιά μένα τό ἴδιο. Ἄς ἀφήσουμε τά πείσματα καί τά μεταξύ μας μαλώματα γιά τό «ἐγώ» μας, γιατί αὐτά δέν μᾶς πᾶνε στόν παράδεισο. Ὁ μεγαλύτερος πόθος στήν καρδιά μας ἄς εἶναι ὁ παράδεισος καί ἄς μή λησμονοῦμε τήν προσευχή: «Κύριε, μή στερήσῃς με τῆς ἐπουρανίου Σου βασιλείας». Χριστιανοί μου, καλό παράδεισο!

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

πηγή:  http://aktines.blogspot.gr