Ἔλεος πιά! Οὔτε τὸ αἷμα τῶν Τεμπῶν καὶ τὰ ρίχτερ τῶν σεισμῶν δὲν μᾶς κάνουν νὰ παρατήσουμε τὰ καρναβάλια;

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης 

Καρναβάλια ἀκόμα καὶ τώρα; Πένθος μόνο τὴν 28η Φεβρουαρίου καὶ μετὰ ξεφάντωμα; Τί ἄλλο πρέπει νὰ γίνει γιὰ νὰ σοβαρευτοῦμε; 

Οὔτε καὶ τώρα ποὺ ἡ χώρα μας στενάζει ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν 57 μαρτύρων καὶ ἀναστατώνεται ἀπὸ τὰ ρίχτερ ποὺ μᾶς βροντοῦν συνεχῶς τὴ θύρα, δὲν στέκεται ἀρκετὸ γιὰ νὰ πάψουν τὰ καρναβαλικὰ γλέντια. 

Γιὰ δεῖτε πῶς ἔχει καταντήσει ἡ κοινωνία μας. Γιὰ ἀρκετοὺς ἡ μαύρη ἐπέτειος τῶν 2 ἐτῶν ἀπὸ τὸ ἔγκλημα τῶν... Τεμπῶν εἶναι μιὰ παρένθεση μέσα στὴ μανιώδη καρναβαλικὴ περίοδο! 

Καὶ γιὰ πολλοὺς (περισσότερους) ἰσχύει τὸ ἀντίστροφό ἀλλὰ ἐξίσου τραγικό: Βλέπουν μὲν τὸ καρναβάλι ὡς ἀταίριαστη παρένθεση στὸ κλίμα τῶν Τεμπῶν, ἀλλὰ μιὰ παρένθεση ποὺ τοὺς εἶναι ἀπαραίτητη καὶ ἀναντικατάστατη. Δηλαδὴ τὴ μία μέρα θὰ θρηνοῦνε καὶ τὶς ἄλλες θὰ ξεφαντώνουν. Τὴ μία μέρα θὰ συμπάσχουν καὶ τὴν ἄλλη θὰ ὀργιάζουν. «Τῆς Κυριακῆς χαρὰ καὶ τῆς Δευτέρας λύπη»! 

Πολλοὶ εἶναι οἱ μεγάλοι Δῆμοι ποὺ δὲν ἔχουν κἂν τὴν τσίπα νὰ ἀκυρώσουν τὰ καρναβάλια ἀνήμερα τῆς μαύρης ἐπετείου! Κάμποσοι ἄλλοι Δῆμοι ἔχουν ἀκυρώσει τὶς ἐκδηλώσεις γιὰ τὴν Παρασκευή, ἀλλὰ πρὶν καὶ μετὰ τὴν ἐπέτειο τῶν Τεμπῶν καλοῦν τὸν κόσμο νὰ «λυσσάξει» κανονικότατα. 

Τὶς ἴδιες μέρες ποὺ ἡ Ἐκκλησία θὰ κάνει ἐπιμνημόσυνη δέηση γιὰ τὰ θύματα τῆς τραγωδίας, ἑκατοντάδες χιλιάδες κόσμου θὰ γιορτάζουν ξέφρενα τὸ μασκάρεμα τῶν παθῶν τους καὶ τὴν ἀμετανοησία τους. Φυσικὰ ἁμαρτωλοὶ εἴμαστε ὅλοι, πάθη ἔχουμε ὅλοι, ἀλλὰ ἔλεος κάπου μὲ αὐτὴν τὴν ἀναισθησία! Νὰ μὴν μποροῦν νὰ «κρατηθοῦν» κάποιοι σὲ μιὰ συγκυρία ποὺ παίζεται τὸ μέλλον τῆς χώρας; 

Ἔχουμε συγκλονιστικὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὶς πτυχές της συγκάλυψης, ἔχουμε τὴν ὀδύνη τῶν συγγενῶν γιὰ τὸν χυδαῖο πόλεμο ποὺ δέχονται, ἔχουμε ἐνδεχόμενες δολοφονίες, καὶ τὸ μυαλὸ κάποιων εἶναι ἀκόμα στὸ γλεντοκόπημα; Ἂν εἶναι δυνατόν! Ἕνα σωρὸ μηνύματα μᾶς στέλνει ὁ πανάγαθος Θεὸς γιὰ νὰ σοβαρευτοῦμε ἐπί τέλους, ἀλλὰ ἐμεῖς εἴμαστε ἱκανοὶ νὰ καταστρεφόμαστε φυσῶντας σερπαντίνες ταυτόχρονα! 

Λέμε ὅτι τὴν Παρασκευὴ 28 Φεβρουαρίου, ὁ λαὸς τηρεῖ ἐθνικὸ πένθος. Μάλιστα. Στὴν ἀπεργία θὰ συμμετάσχουν μέσα μεταφορᾶς, ὑπηρεσίες, ἑταιρεῖες, καταστήματα, νυχτερινὰ κέντρα, ἐκπαιδευτικοὶ καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Μάλιστα. Σωστὰ καὶ καλὰ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ ἔχετε δεῖ κανέναν νὰ πενθεῖ μὲ ὡράριο καὶ σχόλασμα; Ἔχετε δεῖ κανέναν νὰ χτυπάει «κάρτα» στὴ συμπόνοια του; Ἐμεῖς πῶς θὰ τὸ ἐπιτρέψουμε στοὺς ἑαυτούς μας αὐτό; 

Σίγουρα μὲ ὅλο αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, ἡ συμμετοχὴ στὰ καρναβάλια θὰ εἶναι μειωμένη, ἀλλὰ ὄχι σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ δείχνει κοινωνικὴ εὐπρέπεια. Καὶ ἐντάξει, γνωρίζουμε ὅτι πολλοὶ εἶναι οἱ δύστυχοι ποὺ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ πνευματικὸ κάλεσμα τοῦ Τριωδίου καὶ γυρίζουν στὸν Θεὸ τὴν πλάτη. Μὰ τὴ γυρίζουν τώρα καὶ σὲ 57 μνήματα; Τὴ γυρίζουν καὶ στὶς οἰκογένειες ποὺ ἀγωνίζονται μέρα μὲ τὴ μέρα σὲ συνθῆκες τρομοκρατίας; 

Τί μήνυμα θὰ λάβουν οἱ ἀπὸ «πάνω» ἂν δοῦν ἕναν λαὸ τὴ μιὰ μέρα νὰ εἶναι ἀγανακτισμένος μὲ τὰ Τέμπη καὶ τὴν ἄλλη νὰ γεμίζει τοὺς δρόμους μὲ χαζοχαρούμενα μασκαριλίκια; Μήπως ἡ κοινωνική μας ἀντίσταση δύναται νὰ παίρνει...ρεπό γιὰ νὰ φωνάξει «κετελαπόνγκο»; Τὰ ἔχουμε σκεφτεῖ αὐτὰ ἢ μᾶς φαίνονται ἀσύνδετα; Θὰ σοβαρευτοῦμε ἐπί τέλους σὰν λαός; Πότε θὰ ἐπιστρέψουμε τὰ καρναβάλια πίσω στὸ ἀρχαῖο ἀφεντικό τους, γιὰ νὰ δουλέψουμε μὲ εὐλογία Θεοῦ τὸ καλὸ τῆς πατρίδας μας; Πρέπει νὰ χρειαστοῦμε διπλάσιες, τριπλάσιες καὶ πολλαπλάσιες συμφορὲς γιὰ νὰ ξυπνήσουμε; Δυστυχῶς αὐτὸ φαίνεται. 

Καμία ἀναισθησία μας, κανένα πάθος μας, καμία πλεονεξία χαρᾶς δίπλα στὸν πόνο τοῦ διπλανοῦ, δὲν εἶναι ἀσύνδετα μὲ τὴ συλλογικὴ κατρακύλα ποὺ βιώνουμε. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅταν ζοῦσε στὸ Σινᾶ ξερίζωσε μιὰ ξερικὴ ντοματιὰ ποὺ εἶχε, ἀπὸ συμπόνοια γιὰ τοὺς Βεδουΐνους ποὺ πεινοῦσαν. Ἔνιωθε στὴν ψυχή του τὴ συνάφεια τῶν πνευματικῶν ἰσορροπιῶν. Κι ἐμεῖς εἴμαστε ἄξιοι νὰ ταιριάζουμε τὸν πόνο μὲ τὰ ξέφρενα γλέντια γιὰ νὰ μὴ χαλάσει ἡ ζαχαρένια μας; Σὲ τέτοια ἐξαχρείωση ἔχουμε φτάσει; 

Προσευχὲς θέλουν οἱ ἀδικοχαμένες ψυχές, ὄχι σφυρίχτρες καὶ σαχλὰ θεάματα. Ἕνα κομποσχοίνι, ἕνα τρισάγιο, ἕνα «ὑπὲρ ἀναπαύσεως», μιὰ ἐλεημοσύνη στὴ μνήμη τους. Καὶ φυσικὰ τιμοῦμε τοὺς νεκροὺς καὶ μὲ τοὺς ἀγῶνες μας στοὺς δρόμους, στὸ ὄνομα τῆς θείας δικαιοσύνης ποὺ καρτεροῦμε νὰ θεραπεύσει καὶ τὴν ἀνθρώπινη. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅλα τὰ δεινὰ ποὺ μᾶς περικυκλώνουν. Δὲν θὰ ὑποχωρήσουν ἂν εἴμαστε διπρόσωποι καὶ καλοπερασάκηδες ποὺ θλίβονται μὲ δόσεις καὶ ὀργιάζουν τοῖς μετρητοῖς. Ἡ μετάνοια χρειάζεται συνείδηση καὶ ἐνσυναίσθηση. 

sportime

πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr