Ο Άγιος Μάρκος απέρχεται στον Δεσπότη Χριστό (23 Ιουνίου)

 

Έφθασε, τέλος, και για τον Άγιο, η ώρα να αφήσει την παρούσα ζωή, αυτή την κοιλάδα του κλαυθμώνος και να ανέβει στην ουράνιο κληρουχία, για να λάβει εκεί τις επάξιες αμοιβές των μυρίων αγώνων του από τον αγωνοθέτη Χριστό.

Βρισκόταν στην οικία του πατέρα του, στον Γαλατά της Κωνσταντινουπόλεως, όπου ασθένησε για 14 ημέρες. Όλο αυτό το διάστημα της ασθενείας του, δίδασκε τους παρευρισκόμενους χριστιανούς όλα τα πρέποντα, και κυρίως, να αποφεύγουν με όλη τους τη δύναμη την ψυχοφθόρο ένωση. Αφού ο καλός ποιμένας τους παρήγγειλε και άλλα παρόμοια, αφού παραίνεσε και δίδαξε όλους να εμμένουν στην καλή ομολογία των Πατέρων, παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Αρχιποιμένα Ιησού, ως γνήσιος μαθητής αυτού του αρχιποίμενος και μιμητής του θείου Παύλου.

Στην ιερή ταφή του, συνέρρευσε όλη η πόλη, κάποιοι παρευρεθέντες αρχιερείς, όλος ο χορός των ιερέων, τα πλήθη των μοναχών, άνδρες και γυναίκες, νεανίσκοι και παρθένοι, μεγαλύτεροι και νεότεροι, για να αξιωθούν την χάρη και ευλογία που εξέπεμπε το πανίερο και θείο σκήνωμά του.

Το ιερότατο σώμα του, μετά την πάνδημη περιφορά συνοδευόμενο από όλα τα τάγματα και προπεμπόμενο με τους ιερούς και θείους εκκλησιαστικούς ύμνους, το έφεραν στη Μονή του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου των Μαγγάνων, όπου είχε λάβει αρχικά το μοναχικό σχήμα. Εκεί παραδόθηκε στη γη και ετάφη δίπλα στο παράθυρο του Ναού. Το σώμα του τάφηκε κατά την κοινή μοίρα των ανθρώπων, όμως η μακαρία ψυχή του, αφήνοντας το χωμάτινο σώμα, απήλθε προς τον Δεσπότη, τον οποίο ποθούσε και για τον οποίο έκανε όλους αυτούς τους μακρούς και συνεχείς αγώνες και τα παλαίσματα.

Ο όσιος, λοιπόν, συναριθμήθηκε με τους οσίους. Ο δε Θεός, που δοξάζει εκείνους που τον δοξάζουν, δόξασε τον πίστο του δούλο Μάρκο με άπειρα θαύματα. Οι συγγενείς τους και όλος ο λαός, με συνοδική απόφαση τελούσαν την ετήσιο μνήμη του στον Γαλατά τη 19^η Ιανουαρίου, όπως σημειώνει και ο Νεκτάριος Ιεροσολύμων στο 9^ο Συνταγμάτιό του (σελ. 185-186).

 

 Πηγή: «Εις έναντι μυρίων - ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και οι αγώνες του», μοναχού Καλλίστου Ζωγράφου Αγιορείτου Εφεσίου, επιμ. Δημητρίου Παναγόπουλου.