Ισλάμ και αριστερισμός: Μια ενωμένη στρατηγική για την καταστροφή των δυτικών ελευθεριών

Το Ισλάμ και ο αριστερισμός χρησιμοποιούν παράλληλες στρατηγικές -μέσω της Hijra και των κρατικών εντολών- για να υπονομεύσουν τις δυτικές ελευθερίες και να επιβάλουν ιδεολογικό έλεγχο, διαλύοντας σταδιακά την ατομική κυριαρχία και αναδιαμορφώνοντας την κοινωνία εκ των έσω.

Η Hijra, στο Ισλάμ, έχει μια ισχυρή διπλή σημασία, οι οποίες συμβάλλουν στην εξάπλωση και την εδραίωση της ισλαμικής κυριαρχίας. 

Πρώτον, η Hijra αναφέρεται στη μετανάστευση μουσουλμάνων σε μη ισλαμικές περιοχές για να διαδώσουν το Ισλάμ και τελικά να εγκαθιδρύσουν τη Σαρία (ισλαμικός νόμος). 

Είναι μια στρατηγική κίνηση που έχει σχεδιαστεί για να αυξήσει την ισλαμική επιρροή εκεί όπου δεν υπάρχει ακόμα. 

Δεύτερον, η Hijra αντιπροσωπεύει επίσης την εμβάθυνση της τήρησης του ισλαμικού νόμου στις κοινότητες όπου κατοικούν ήδη μουσουλμάνοι, πιέζοντας για ορατές και κοινωνικές αλλαγές προς τη συμμόρφωση με τη Σαρία.

Ένα σαφές παράδειγμα αυτού μπορεί να παρατηρηθεί σε πολλές πόλεις σε όλο τον κόσμο. Ίσως θυμάστε μια εποχή που οι μουσουλμανικές μαντίλες ήταν σπάνιες και στη συνέχεια, φαινομενικά εν μία νυκτί, κάθε κορίτσι στο ταμείο στα τοπικά καταστήματα άρχισε να τις φοράει. 

Αυτό δεν είναι απλώς μια σύμπτωση – είναι μια σκόπιμη πράξη της Hijra.

Τα τζαμιά συχνά ενθαρρύνουν αυτό το είδος ορατού εξισλαμισμού μιας γειτονιάς, συντονισμένο να εφαρμοστεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο, αλλά είναι επίσης κάτι που τα άτομα αναγκάζονται να κάνουν για να επεκτείνουν την ισλαμική τους παρουσία.

Σε αυτή τη συνέντευξη, ένας πολύ σεβαστός πρώην ισλαμικός νομικός, ο οποίος κάποτε εφάρμοσε το νόμο της Σαρία πριν ασπαστεί τον Χριστιανισμό, συζητά την έννοια της Hijra και άλλες βασικές πτυχές της ατζέντας του Ισλάμ.

Αντλώντας από χρόνια εμπειρίας από πρώτο χέρι στη δημιουργία και εφαρμογή του νόμου της Σαρία, παρέχει αναμφισβήτητες αποδείξεις της συνεχιζόμενης απειλής που θέτουν αυτές οι στρατηγικές προσπάθειες για την επέκταση της επιρροής του Ισλάμ τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε τοπικό επίπεδο.
 

(ΒΙΝΤΕΟ: Sam Solomon interview from June 7, 2014 Ottawa Canada)

Το Ισλάμ έχει επίσης μια ιδιαίτερη περιφρόνηση για τη μουσική, και υπάρχουν πολλά χωρία στις κανονικές ισλαμικές γραφές που καταδικάζουν τη δημιουργία ή την απόλαυση της μουσικής γενικά. 

Παρακάτω είναι ένα παράδειγμα για το πώς ένας ιμάμης στη Γαλλία δίδασκε μουσική σε παιδιά της Γαλλίας σε ένα βίντεο που χρονολογείται κοντά στο 2017. Αυτό δείχνει πώς, ακόμη και στα δυτικά έθνη, οι ισλαμιστές ηγέτες προωθούν αυτές τις αυστηρές ερμηνείες στις μη μουσουλμανικές κοινότητες.
 

(ΒΙΝΤΕΟ: How Islam teaches music in France)

Στην ιστορία που ακολουθεί, βλέπουμε ένα ενδιαφέρον τέχνασμα στο παιχνίδι – αυτό που οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στη Δύση χρησιμοποιούν εδώ και δεκαετίες για να διαβρώσουν σταδιακά τα δημόσια και ατομικά δικαιώματα για κολεκτιβιστικές και κρατικιστικές ατζέντες.

Αξιωματούχοι της ισλαμικής φονταμενταλιστικής διοίκησης των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν προειδοποίησαν το Ουζμπεκιστάν ότι η μουσική πρέπει να σταματήσει στη νέα Ελεύθερη Οικονομική Ζώνη Airitom (FEZ) της πόλης, διαφορετικά θα απαγορευτεί στους Αφγανούς να ταξιδεύουν στη συγκεκριμένη περιοχή.

Όπως έχουν τα πράγματα, οι Αφγανοί πολίτες αποκτούν 15ήμερη πρόσβαση χωρίς βίζα στο Airitom, μια αφορολόγητη ζώνη 36 εκταρίων που βρίσκεται κοντά στη «Γέφυρα της Ελευθερίας», η οποία εκτείνεται στα νερά του ποταμού Amu-Darya που αποτελεί τα σύνορα μεταξύ Αφγανιστάν και Ουζμπεκιστάν.

Εάν οι ανησυχίες των Ταλιμπάν σχετικά με τις μουσικές παραστάσεις που παραβιάζουν τους «νόμους περί ηθικής» δεν μπορούν να επιλυθούν, το μέλλον της Airitom FEZ θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο.

Χτισμένο με κόστος 70 εκατομμυρίων δολλαρίων από την ιδιωτική εταιρεία Afka, που ανήκει στον Jahongir Artikkhodjayev, μεγιστάνα των επιχειρήσεων και πρώην δήμαρχο της Τασκένδης, διαθέτει τέσσερα μεγάλα τετράγωνα όπου οι λιανοπωλητές μπορούν να εμπορεύονται, ένα νοσοκομείο, ακόμη και ένα ξενοδοχείο Hilton.

Στα τέλη Αυγούστου, οι Ταλιμπάν εισήγαγαν κωδικοποιημένους νόμους ηθικής για το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν. Οι κανονισμοί περιλαμβάνουν απαγόρευση αναπαραγωγής μουσικής σε οχήματα, περιορισμούς στη μεταφορά γυναικών χωρίς άνδρες κηδεμόνες και απαγόρευση στα μέσα ενημέρωσης να δημοσιεύουν εικόνες ζωντανών όντων.

Σε αυτή την περίπτωση, οι Ταλιμπάν αξιοποίησαν επιχειρηματικές συναλλαγές με ένα γειτονικό κράτος, εξαρτώντας την οικονομική αλληλεπίδραση από την αύξηση της ισλαμικής προσκόλλησης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Ουζμπεκιστάν, ενώ είναι κυρίως μουσουλμανική χώρα, δεν εφαρμόζει επίσημα το νόμο της Σαρία. Παραμένει ένα κοσμικό κράτος με ένα νομικό σύστημα ριζωμένο στο αστικό δίκαιο, επηρεασμένο από το σοβιετικό δίκαιο και τους διεθνείς κανόνες.

Η κυβέρνηση του Ουζμπεκιστάν ελέγχει αυστηρά τις θρησκευτικές δραστηριότητες και δίνει έμφαση στην εκκοσμίκευση στη διακυβέρνηση. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, οι Ταλιμπάν έχουν βρει έναν έξυπνο τρόπο να επιβάλουν τους κανόνες της Σαρία σε μια κοσμική χώρα ως προϋπόθεση για το εμπόριο.

Αυτή η τακτική μοιάζει πολύ με το πώς οι σύγχρονες σοσιαλιστικές κυβερνήσεις, όπως ο Καναδάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες, επιβάλλουν πολιτικές που αψηφούν βασικά δικαιώματα και στο κοινό.

Για παράδειγμα, ο Pierre Trudeau, ο πατέρας του Justin Trudeau, όταν ήταν πρωθυπουργός του Καναδά, εφάρμοσε την υποχρεωτική διγλωσσία.

Ήταν «υποχρεωτική» επειδή πολλά έθνη έχουν επίσημες πολιτικές πολυγλωσσίας χωρίς μέτρα για να την επιβάλουν στο κοινό ή τη βιομηχανία - συχνά, μια γλώσσα χρησιμοποιείται διοικητικά, ενώ άλλες εξυπηρετούν τελετουργικούς ρόλους, με τη Σιγκαπούρη να είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Έχουν 5 επίσημες γλώσσες, αλλά λειτουργούν επίσημα στα αγγλικά.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο Καναδάς εκείνη την εποχή ήταν ήδη αρκετά σοσιαλιστικός, ιδιαίτερα καθώς η κυβέρνηση είχε αναπτυχθεί σημαντικά υπό τον Pierre Trudeau.

Οι περισσότερες μεγάλες εταιρείες εξαρτώνταν, σε διαφορετικό βαθμό, από κρατικές συμβάσεις, επομένως οι αλλαγές στις συνθήκες που απαιτούνταν για την απόκτηση αυτών των συμβάσεων είχαν σημαντικό αντίκτυπο.

Αυτή η νομοθετημένη, αναγκαστική αλλαγή στην καναδική κουλτούρα αντικατοπτρίζει άλλες πολιτικές του Trudeau, όπως η αναγκαστική υιοθέτηση του μετρικού συστήματος. Σε κάποιο σημείο, οι πολίτες αντιμετώπισαν ποινή φυλάκισης επειδή αρνήθηκαν να συμμορφωθούν και συνέχισαν να χρησιμοποιούν τα βάρη και τις μετρήσεις που είναι από καιρό γνωστά στον Καναδά και τις ΗΠΑ.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η αναγκαστική διγλωσσία και η μετροποίηση ήταν πρώιμα παραδείγματα της καναδικής κυβέρνησης που υπαγόρευε άσκοπα τον πολιτισμό και έσβηνε σημαντικές πτυχές της ιστορίας και της κληρονομιάς του Καναδά με κυβερνητικό διάταγμα.

Εκ των υστέρων, φαίνεται ότι αυτή η νομοθεσία στόχευε στην αναμόρφωση της καναδικής ταυτότητας, καθώς και τα δύο σύνολα νόμων προσέφεραν ελάχιστο πρακτικό όφελος.

Σήμερα στον Καναδά και τις ΗΠΑ, βλέπουμε τα μέτρα της DEI (Διαφορετικότητα, Ισότητα και Ένταξη) να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.

• Θετική δράση: Οι εταιρείες με ομοσπονδιακές συμβάσεις άνω ενός συγκεκριμένου ορίου (επί του παρόντος 50.000 $) και 50 ή περισσότερους υπαλλήλους πρέπει να συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις θετικής δράσης σύμφωνα με το εκτελεστικό διάταγμα 11246. Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη ενός γραπτού σχεδίου θετικής δράσης (AAP) για να διασφαλιστεί ότι εργάζονται ενεργά προς την ποικιλομορφία με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την εθνική καταγωγή.
• Γραφείο Ομοσπονδιακών Προγραμμάτων Συμμόρφωσης Συμβάσεων (OFCCP): Το OFCCP παρακολουθεί τους ομοσπονδιακούς εργολάβους για να διασφαλίσει ότι τηρούν τους κανόνες κατά των διακρίσεων και θετικής δράσης και μπορούν να λάβουν μέτρα επιβολής για παραβιάσεις. Ενώ το OFCCP δεν επιβάλλει ποσοστώσεις, οι εταιρείες αναμένεται να επιδείξουν καλόπιστες προσπάθειες για την προώθηση της ποικιλομορφίας στο χώρο εργασίας.
• Αγρανάπαυση μικρών και μειονεκτουσών επιχειρήσεων: Οι ομοσπονδιακοί κανόνες για τις δημόσιες συμβάσεις περιλαμβάνουν επίσης αγρανάπαυση για μικρές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα εκείνες που ανήκουν σε μειονότητες, ανήκουν σε γυναίκες, ανήκουν σε βετεράνους ή μειονεκτούντες, στο πλαίσιο προγραμμάτων όπως το Πρόγραμμα Επιχειρηματικής Ανάπτυξης 8 (α). Αν και αυτό δεν επηρεάζει άμεσα τις μεγαλύτερες εταιρείες, ενθαρρύνει την ποικιλομορφία στις κρατικές συμβάσεις.
• Πρόσφατες εξελίξεις: Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει αυξανόμενη έμφαση από διάφορους οργανισμούς και πρωτοβουλίες εντός της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για την προώθηση της ΔΕΗ στις συμβάσεις. Αν και παραμένει σε μεγάλο βαθμό μη υποχρεωτική όσον αφορά τις ποσοστώσεις, η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει προωθήσει πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην ενίσχυση της ποικιλομορφίας τόσο στο εργατικό δυναμικό όσο και στις αλυσίδες εφοδιασμού των κυβερνητικών εργολάβων.

Έτσι, μέσω διαφόρων τιμωρητικών μέτρων και κινήτρων, όπου το κράτος μπορεί να αρνηθεί να συνεργαστεί με μη συμμορφούμενες εταιρείες και να ανταμείψει εκείνους που ευθυγραμμίζονται με τις αντιαξιοκρατικές αρχές, βρίσκεται σε εξέλιξη μια αργή διάβρωση της ελευθερίας και της ισότητας ενώπιον του νόμου. Αυτό είναι εντυπωσιακά παρόμοιο με τη χρήση της Hijra από το Ισλάμ – άρνηση εμπορίου και σχέσεων, εκτός εάν άλλοι υποτάσσονται σε ισλαμικούς κανόνες και νόμους που δεν είναι δικοί τους.

Και για άλλη μια φορά, δεν βλέπουμε φως της ημέρας μεταξύ του Ισλάμ και του αριστερισμού, καθώς και οι δύο επιδιώκουν να εξαλείψουν τις θεμελιώδεις ελευθερίες και την πίστη στην κυριαρχία του ατόμου που καθορίζει τον δυτικό πολιτισμό.

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ

 

Πηγή: Islam and Leftism: A United Strategy to Destroy Western Freedoms (Video) - RAIR, OdysseiaTV

 

πηγή:  tideon.org