Ἡ φθορὰ τοῦ ὑλικοῦ κόσμου

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023
Ἀπόστολος: Ἑβρ. α΄ 10, β΄3
Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. β΄ 1-12
Ἦχος: πλ. β΄.- Ἑωθινόν: ΣΤ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου
οὐκ ἐκλείψουσι» (Ἑβρ. Α΄ 12)

Ἡ φθορὰ τοῦ ὑλικοῦ κόσμου

Καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ τὸ ὑπογραμμίζει, ἀλλὰ καὶ ἡ κοινὴ λογικὴ συμφωνεῖ! Ὁ ὑλικὸς κόσμος ἀλλὰ καὶ κάθε τι τὸ ὑλικόν, ὑπόκειται εἰς τὴν φθοράν, ὅσον μεγάλην ἀξίαν καὶ ἂν ἔχῃ, ἀλλὰ καὶ ὅσον καὶ ἂν

συντηρῇται καὶ φυλάσσεται ποικιλοτρόπως! Τοῦτο, ἰδιαιτέρως τὸ διαπιστοῦμεν, διὰ τῶν τόσων ὑλικῶν πραγμάτων τὰ ὁποῖα διαχειριζόμεθα, κατὰ τὴν βιολογικὴν ζωήν μας! Τὰ πάντα φθείρονται καὶ καταστρέφονται καὶ ἀντικαθίστανται ὑπὸ ἄλλων, ποὺ καὶ ταῦτα ἀκολουθοῦν τὴν ἰδίαν πορείαν τῆς φθορᾶς! Ἀκόμη καὶ ὁ ἄνθρωπος, γεννᾶται καὶ ἔρχεται εἰς τὸν κόσμον τοῦτον μὲ τὴν φυσιολογικὴν νεανικὴν ὑγείαν καὶ ἀνθηρότητα, καὶ «πορευόμενος» τὴν βιολογικὴν ζωὴν καὶ «πορείαν», διαπιστώνει – καὶ ὁ ἴδιος ἀλλὰ καὶ οἱ πάντες, – ὅτι ὑπερβαίνων κάποια ἡλικιακὰ ὅρια, ἀρχίζει νὰ ἀδυνατῆ καὶ νὰ γηράσκῃ! Γηράσκει, καὶ πίπτει καὶ ἀσθενεῖ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ πράξῃ, ἀκόμη καὶ τὰ πλέον ἀπαραίτητα διὰ τὴν ἐπιβίωσίν του! Τότε ἐπέρχεται ὁ φυσικὸς θάνατος τῆς ἀσθενούσης καὶ γηρασμένης σαρκός καὶ ἀπέρχεται «ἐκεῖθεν ὅθεν ἐλήφθη»!

Βεβαίως ἡ τοιαύτη φυσιολογικὴ φθορά, ἐνῶ διὰ τοὺς ἀπίστους καὶ ἀθέους εἶναι αἰτία θλίψεως καὶ ἀπογοητεύσεως καὶ ἀπελπισίας, – ἐφ’ ὅσον ἡ προοπτικὴ τῆς τοιαύτης ἀθέου θεωρίας, διαγράφει πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν των τὸ σκότος καὶ τὴν ἐξαφάνισιν, – διὰ τοὺς πιστεύοντας καὶ ἐλπίζοντας εἰς τὴν αἰωνίαν ζωὴν καὶ ἀθανασίαν, φαίνεται ὡς ἀπολύτως αὐτονόητος καὶ λογική! Διὰ τοὺς πιστεύοντας, ἡ φθορὰ αὕτη δημιουργεῖ αἰσθήματα χαρᾶς καὶ ἐλπίδος, ἐφ’ ὅσον ὁ πιστὸς ἄνθρωπος, ζῇ τὴν πρόσκαιρον ζωήν, μὲ «τὸ βλέμμα ἐστραμμένον» εἰς τὴν μέλλουσαν καὶ αἰωνίαν!  Φθείρεται καὶ μαραίνεται ἡ ὑλικὴ σάρξ, τὸ πνεῦμα ὅμως, δηλαδὴ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, παραμένει ἄφθαρτος καὶ ἀμείωτος, ἐφ’ ὅσον αὕτη εἶναι ἡ «ἀνάσα τοῦ Θεοῦ», κατὰ τὴν Ἁγιογραφικὴν διδασκαλίαν˙ «καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν» (Γέν. Β΄ 7)! Συνεπῶς, τίποτε τὸ ὑλικὸν δὲν ἔχει προοπτικὴν αἰωνιότητος, ἀλλὰ μόνον αἱ πνευματικαὶ καὶ ψυχικαὶ ὀντότητες, μέλλουν νὰ ζήσουν τὴν αἰωνίαν ζωήν!

Ἡ Αἰωνία ζωή!

Ἡ αἰωνία ζωή, ὅσον καὶ ἂν ἀμφισβητῇται καὶ ἀπορρίπτεται ἀπὸ τὰς ἑκάστοτε ἐμφανιζομένας μηδενιστικὰς θεωρίας, βεβαιοῦται πρωτίστως, ὑπὸ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ μας, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος καὶ ἐδίδαξεν εἰς ἡμᾶς, – ἐν ὅσῳ εὑρίσκετο σωματικῶς ἐπὶ τῆς γῆς, – πολλάκις, μάλιστα, μετὰ πολλῶν λεπτομερειῶν, ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα θὰ συναντήσουν αἱ ψυχαί μας, ὅταν χωρισθοῦν αὗται ἐκ τῶν σωμάτων ἡμῶν! Καὶ διὰ τῆς Θείας Αὐτοῦ διδασκαλίας, ἀλλὰ καὶ διὰ χαρακτηριστικῶν παραβολῶν, πρωτίστως ὅμως διὰ τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ τοῦ Ἰδίου, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων νεκρῶν, καθὼς καὶ διὰ τῶν ὑπολοίπων θαυμάτων καὶ Θείων ἐνεργειῶν, ἀπεκάλυψε καὶ διεβεβαίωσεν ἡμᾶς, ὅτι καὶ ἡ μετὰ θάνατον αἰώνιος ζωὴ ὑπάρχει, ἀλλὰ καὶ εἰς ταύτην τὴν αἰωνιότητα θὰ ὑπάρχουν ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἡ αἰωνία τρυφὴ καὶ ἀνάπαυσις, ἀλλά, ἀντιστοίχως καὶ ἀφ’ ἑτέρου, καὶ ἡ αἰωνία κόλασις!

Μετὰ δὲ τὴν Θείαν ταύτην ἀπόδειξιν καὶ μαρτυρίαν, ἔχομεν ἀπείρους ἄλλας, εἴτε ἐκ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, εἴτε ἐκ τῶν θειοτάτων πατέρων, εἴτε καὶ ἐκ τῶν ἑκατομμυρίων ἄλλων Ἁγίων! Οὗτοι, οὐχὶ μόνον ἐπίστευσαν εἰς τὴν ὕπαρξιν τῆς αἰωνίου ταύτης ζωῆς, ἀλλὰ καὶ ἠγωνίσθησαν ἕως θανάτου διὰ νὰ κερδίσουν ταύτην! Πολλοὶ ἐκ τούτων εἶδον καὶ ἔζησαν μεταθανατίους ἐμπειρίας, ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσκαίρου ταύτης ζωῆς, καὶ πολλάκις ἦλθον εἰς τὴν φρικώδη ἐκείνην, κατὰ πρόσωπον ἀντιπαράθεσιν, μὲ τὰ βδελυρὰ πονηρὰ πνεύματα! Ἡ ἐμφανὴς παρουσία τούτων (τῶν δαιμόνων), θὰ ἐλέγομεν, ὅτι ἀπετέλει πάντοτε μίαν εἰσέτι κυριοτάτην ἀπόδειξιν διὰ τὴν ὕπαρξιν τοῦ τε Παραδείσου ἀλλὰ καὶ τῆς κολάσεως!

Ταύτην, τέλος, τὴν αἰωνίαν ζωήν, μαρτυρεῖ καὶ οὐδόλως ἀμφισβητεῖ, ἡ ἀντιμετώπισις αὐτοῦ τούτου τοῦ θανάτου, ἀκόμη καὶ ὑπὸ πολλῶν ἐξωεκκλησιαστικῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι θέλουν καὶ ζητοῦν καὶ παρακαλοῦν οὐ μὴν δὲ καὶ ἀπαιτοῦν, νὰ τελοῦνται κανονικῶς αἱ καθιερωμέναι νεκρώσιμοι ἀκολουθίαι, καὶ εἰς αὐτοὺς τούτους, καὶ εἰς πρόσωπα οἰκεῖα των, ἀλλὰ καὶ εἰς τοιαῦτα, ξένα πρὸς τούτους!

Ὁ Αἰώνιος Θεός

Δὲν προτιθέμεθα ἐν προκειμένῳ, νὰ ἀναλύσωμεν δογματικῶς καὶ κατ’ ἐπέκτασιν, τὴν Θείαν ὑπόστασιν ἀλλὰ καὶ τὰς ἐνεργείας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ἴσως, ἑτέρας δοθείσης εὐκαιρίας, νὰ δογματίσωμεν τότε! Ἐν τῷ παρόντι, ὅμως, θὰ ἐπιμείνωμεν εἰς τοὺς λόγους τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου, διὰ τῶν ὁποίων ἐπεγράψαμεν τοῦτο τὸ ἄρθρον! Ὁ Δημιουργὸς καὶ κτίστης τῶν ἁπάντων, ὁ Ἀληθινὸς Θεὸς καὶ Κύριος, εἶναι ὁ προαιώνιος καὶ ἄχρονος καὶ ἀτελεύτητος! Εἶναι ὁ ἀπέραντος καὶ «ἀχώρητος παντί»˙ ὁ συντηρῶν καὶ κρατῶν ἐν τῇ χειρὶ Αὐτοῦ τὰ σύμπαντα˙ ὁ «εὐλογημένος ὁ ἐπιβλέπων ἀβύσσους, καθήμενος ἐπὶ Χερουβὶμ καὶ αἰνετὸς καὶ ὑπερυψούμενος εἰς τοὺς αἰῶνας» (Δαν. Γ΄ 31)˙ ὁ ἀπερίγραπτος καὶ ἀσύλληπτος εἰς τὴν ἀνθρωπίνην διάνοιαν˙ «ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον» (Εὐχὴ τῆς γονυκλισίας)! Ὅσους χαρακτηρισμοὺς καὶ ἂν προσπαθήσωμεν νὰ δώσωμεν εἰς Τοῦτον, μερικοὺς ἐκ τῶν ὁποίων συνελέξαμεν καὶ ἤδη ἀνεγράψαμεν οὗτοι, οὔτε ἐπαρκοῦν, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἀποδίδουν κατ’ ἀκρίβειαν, τὴν Θείαν ὑπόστασιν, καὶ τὰς Θείας ἐνεργείας!

Εἷς μόνον, εἶναι ἐκεῖνος ὁ χαρακτηρισμός, ὁ ὁποῖος καὶ μᾶς ἀφορᾷ ἀμέσως καὶ εἰς τὸν ὁποῖον ὀφείλομεν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ πορείαν μας! Οὗτος δὲ εἶναι, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀναλλοίωτος καὶ Αἰώνιος! Εἶναι ἡ ἐλπὶς καὶ βεβαιότης τῆς ἀναστάσεως ἡμῶν, καὶ ἡ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ζοῦν δι’ Αὐτόν, ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι καὶ ἐν τῷ μέλλοντι! Εἴθε νὰ ζῶμεν καὶ ἡμεῖς, ἀγωνιζόμενοι εἰς ταύτην τὴν παροῦσαν ζωήν, κυρίως καὶ πρωτίστως διὰ ταύτην τὴν αἰωνίαν, καὶ ἡ Θεία Ἀγάπη, ἡ ὁποία, «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμόθ. Β΄ 4), θὰ ἀξιώσῃ καὶ ἡμᾶς τῆς τοιαύτης χάριτος καὶ τιμῆς. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

πηγή: orthodoxostypos.gr