Η Ελλάδα με την Ρωσία δεν είναι σε «πόλεμο» – Η ελληνική κυβέρνηση με τους πολίτες, είναι

Ελευθέριος Ανδρώνης

Ο μόνος «πόλεμος» που υφίσταται προσώρας στην Ελλάδα, είναι αυτός που έχει «κηρύξει» η κυβέρνηση προς τον ελληνικό λαό ο οποίος οδηγείται στην απόλυτη φτωχοποίηση.

Μέσα στην απεγνωσμένη προσπάθεια του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού να διώξει τη δυσωδία που αναδύει το σκάνδαλο των υποκλοπών, εντύπωση προκαλεί πως ένα σημαίνον στέλεχος στην κυβέρνηση, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη, έφτασε ακόμα και στο σημείο να κηρύττει δημόσια τον «πόλεμο» στη Ρωσία, προκειμένου να υπάρξει αντιπερισπασμός και απόσπαση προσοχής της κοινής γνώμης.

Από το βήμα της τηλεόρασης η αδελφή του πρωθυπουργού μας ενημέρωσε πως βρισκόμαστε σε «εμπόλεμη» κατάσταση, αφού σύμφωνα με τα λόγια της «είμαστε σε μια χώρα που έχει συγκεκριμένη απειλή εξ ανατολών, σε μια χώρα που είναι σε πόλεμο με την Ρωσία λόγω της στάσης της με την Ουκρανία, όπως όλη η Ευρώπη».

Αυτά είναι λόγια της Ντόρας Μπακογιάννη, που αποδεικνύουν πόσο (δεν) αντιπροσωπεύει τον λαό που υποτίθεται πως ψηφίστηκε για να υπηρετεί.

Ντόρα Μπακογιάννη: Mίλησε εκ μέρους μιας χώρας που δεν είναι η Ελλάδα

Πολύ ορθά η κ. Μπακογιάννη χρησιμοποίησε τη φράση «είμαστε σε μια χώρα» χωρίς να αναφέρει το όνομα της Ελλάδας. Διότι πολύ απλά η «Μητσοτακική» ΝΔ ουδέποτε συμπεριφέρθηκε σα να ζει στην Ελλάδα, άλλα λειτουργεί μονίμως σα να βρίσκεται σε κάποια άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη ή και σε άλλη διάσταση, θα έλεγε κάποιος.

Από τη μια πλευρά υπάρχει η εικόνα της πραγματικής Ελλάδας και των πολιτών που αντιμετωπίζουν μια πληθώρα από πραγματικές (και όχι φαντασιακές) προκλήσεις, και από την άλλη υπάρχει το νεοφιλελεύθερο «άβατο» του Μητσοτακισμού, που παρουσιάζει ρωσικά «φαντάσματα» και με ευκολία αποκαλεί «ψεκασμένους, ρωσόφιλους και αντιεμβολιαστές» όσους δεν συμπορεύονται με το απολυταρχικό όραμα της κυβέρνησης.

Το κυβερνητικό αφήγημα της ρωσικής «απειλής» είναι η νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ, προκειμένου να μετριαστεί η επικοινωνιακή καταστροφή που έχει προκαλέσει η υπόθεση των παρακολουθήσεων.

Στην πραγματικότητα το περιβάλλον του πρωθυπουργού σε μια ύστατη προσπάθεια να διασώσει την στραπατσαρισμένη (διεθνώς) εικόνα του, εξάγει τα εσωκομματικά προβλήματα του Μαξίμου εκτός συνόρων, και δεν διστάζει ακόμα και να βάζει στο μάτι του κυκλώνα έναν ολόκληρο λαό, προκειμένου να εμφανίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως τον τελευταίο των «πατριωτών», που στέκεται εμπόδιο στον «ρωσικό δάκτυλο».

Άραγε έχουμε συνειδητοποιήσει πως η πολιτική ανευθυνότητα έχει φτάσει σε τέτοιο ιστορικό ρεκόρ, που πλέον κηρύσσουμε και… πολέμους από τηλεοπτικά παράθυρα, και θεωρίες συνωμοσίας γίνονται επίσημη κυβερνητική γραμμή;

Οι τυχοδιωκτικές και απονενοημένες δηλώσεις της Ντόρας Μπακογιάννη, προκάλεσαν την επίσημη αντίδραση της Ρωσικής πρεσβείας, με ένα υπαινικτικό σχόλιο: «Η Ρωσία δεν έχει κηρύξει τον πόλεμο στην Ελλάδα».

Τελικά ποιος έχει κηρύξει τον «πόλεμο» σε ποιον; Η Ρωσία στην Ελλάδα; Η Ελλάδα στην Ρωσία; Ή μήπως ο «Μητσοτακισμός» στην Ρωσία; Και τι να πούμε για τον πόλεμο που έχει κηρύξει η ελληνική κυβέρνηση στους ίδιους τους Έλληνες;

Αν υποθέσουμε πως στην παρούσα φάση πραγματοποιούταν μια δημοσκόπηση με το ερώτημα αν ο μέσος πολίτης αισθάνεται πως βρίσκεται σε… πόλεμο με την Ρωσία, έστω και με έμμεσο τρόπο, τι πιθανότητα θα υπήρχε η πλειοψηφία του κόσμου να απαντούσε θετικά; Αυτό που ισχυρίστηκε η Ντόρα Μπακογιάννη εκφράζει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού ή μόνο την ίδια και το στενό πολιτικό περιβάλλον της; Προφανώς το δεύτερο.

Ποιος είναι ο πραγματικός πόλεμος που μαίνεται στην Ελλάδα;

Οι πολίτες αντιλαμβάνονται πως βρίσκονται όντως σε μια «εμπόλεμη» κατάσταση, και πως είναι όντως θύματα «πολέμου», άλλα όχι σε σχέση με τη Ρωσία.

Καταρχάς, επί δυόμισι έτη ο λαός δέχθηκε έναν πόλεμο απολυταρχισμού, είδε να καθιερώνονται νομικά πλαίσια για υγειονομικά «απαρτχάιντ» και υπέμεινε «πυρά» από περιλάμβαναν παραβιάσεις συνταγματικών ελευθεριών, αυταρχικά περιοριστικά μέτρα, εργασιακούς εκβιασμούς, τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου, διχαστικές πρακτικές.

Άλλα ο πόλεμος επεκτείνεται και σε πολλά άλλα μέτωπα.

Έχουμε πόλεμο με το «όπλο» της «ατομικής ευθύνης» που ο πολίτης «φορτώνεται» κάθε αποτυχημένη πολιτική της κυβέρνησης.

Πόλεμο στη δημόσια Υγεία, με ένα ΕΣΥ να βρίσκεται υπό ελεγχόμενη κατάρρευση και χιλιάδες νεκρούς ως παράπλευρες απώλειες μιας αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας.

Πόλεμο στην ιδιωτικότητα, με ένα σκάνδαλο παρακολουθήσεων να αποκαλύπτει πως κάθε πολίτης βρισκόταν στο έλεος της ΕΥΠ, χωρίς κανένα πλαίσιο διαφάνειας, χωρίς θεσμικά «αντίβαρα» συνταγματικότητας, ο καθένας μπορούσε να παρακολουθείται χωρίς να έχει δικαίωμα να το μάθει.

Πόλεμο αστυνομοκρατίας, βίαιης καταστολής που επιστεγάζει την καταπάτηση των δικαιωμάτων.

Πόλεμο στην εργασία, με τα εργασιακά δικαιώματα να κατεδαφίζονται και την κοινωνική ασφάλιση να διαλύεται βήμα με το βήμα.

Πόλεμο στην ελευθεροτυπία, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, την επιστημονική πολυφωνία και την αντικειμενική ενημέρωση.

Πόλεμο με σαμποτάζ προς την επίλυση του δημογραφικού, με «λύσεις» εθνικής αυτοχειρίας, και αντικατάσταση πληθυσμού αντί για γεννήσεις.

Πόλεμο προπαγάνδας προς την Εκκλησία, οποτεδήποτε οι πιστοί στέκονται εμπόδιο στο εκάστοτε κυβερνητικό αφήγημα και «ενοχλούν».

Πόλεμο ιδεολογικό στην πατριωτική σκέψη, την εθνική ταυτότητα και τα υψηλά ιδανικά της Ελλάδας, με προώθηση του «αντινατιβισμού», της νεοεποχίτικης ισοπέδωσης και της πολυπολιτισμικής «σούπας».

Πόλεμο προς τους υγειονομικούς, τους στρατιωτικούς, τους πυροσβέστες, τους εκπαιδευτικούς, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και άλλους κλάδους που δέχτηκαν καταιγισμό κυβερνητικών «πυρών».

Πόλεμο λεηλασίας στην ιδιωτική περιουσία. Πότε με απελευθέρωση των πλειστηριασμών και πότε με τους πολίτες να παραμένουν έρμαια των φυσικών καταστροφών. Με τραγική ανυπαρξία της κεντρικής εξουσίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι περιουσίες των ανθρώπων άλλοτε καίγονται, άλλοτε πλημμυρίζουν και άλλοτε παγώνουν και μένουν στο σκοτάδι.

Πόλεμο φθοράς στα δημόσια σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους δημόσιους φορείς ασφάλισης και τους οργανισμούς, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ιδιωτών.

Πόλεμο αποψίλωσης των δημόσιων ταμείων, με επιδοματική πολιτική φτώχειας για μικροκομματικούς σκοπούς, που αφήνουν ανέπαφες τις πραγματικές αιτίες της ακρίβειας.

Πόλεμο στις οικονομίες και τις καταθέσεις των Ελλήνων, με μια εργαλειοποιημένη ενεργειακή κρίση και μια κυβέρνηση να επιτρέπει στους παρόχους να αισχροκερδούν σε βάρος νοικοκυριών και επιχειρήσεων, επιδοτώντας συνεχώς τις αυξήσεις του ρεύματος με πακτωλό δημόσιου χρήματος.

Πόλεμος ακόμα και στον πυρήνα της αξιοπρέπειας των πολιτών, με «κουπονοποίηση» της οικονομίας και εξάρτηση από «Fuel Pass», «Energy Pass», «Food Pass», «Freedom Pass», «Covid Pass» και οσονούπω ακόμα και δελτία ρεύματος, που θα μας οδηγήσουν και επίσημα σε εποχές μεσοπολέμου.

Όλα αυτά και πολλά περισσότερα, αντιλαμβάνονται ως καθημερινό «πόλεμο» οι Έλληνες πολίτες. Ρωτήστε τους αν τολμάτε. Αυτά είναι τα «μέτωπα» που τους αφορούν άμεσα και όχι τα εσωκομματικά αφηγήματα του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού. Η Ντόρα Μπακογιάννη περιέγραψε έναν «πόλεμο» που δεν αφορά τους πολίτες, άλλα το νεοταξικό καθεστώς που υπηρετεί η ιδεολογική «γραμμή» της.

ΠΗΓΗ sportime
https://filoinikodimou.blogspot.com/2022/09/blog-post_77.html

 

πηγή: http://yiorgosthalassis.blogspot.com