Τὰ δῶρα τῆς Ἀναστάσεως

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
1 ΜΑΪΟΥ 2022
Ἀπόστολος: Πράξ. ε΄ 12-20
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. κ΄ 19 – 31
Ἑωθινόν: Α΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

«ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς,

ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» (Ἰωάν. Κ΄ 23).

Τὰ δῶρα τῆς Ἀναστάσεως

Δῶρα πολλὰ καὶ ἀνεκτίμητα, φίλοι μου ἀναγνῶσται, προσφέρει εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, διὰ τῆς Θείας Αὐτοῦ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως! Δῶρα, ἅτινα, ἐν πρώτοις, μᾶς βεβαιοῖ ὁ Ἀναστάς, διὰ τῶν

Θείων Λόγων Του, εὐθὺς μετὰ τὴν Ἔγερσιν Αὐτοῦ, ὅταν παρουσιάζεται πρὸς τοὺς μαθητάς Του! Δῶρα, ἐν συνεχείᾳ, ἅτινα ἀκούομεν νὰ περιγράφωνται, διὰ τῆς ὑπερόχου ἀναστασίμου ὑμνολογίας, ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν Πατερικῶν ὁμιλιῶν, τὰ ὁποῖα καὶ ἀνεκτίμητα εἶναι, ἀλλὰ καὶ σωτήρια καὶ πνευματικὰ καὶ ἀθάνατα, διὰ τῶν ὁποίων ὁ ἄνθρωπος ἀνακαινίζεται καὶ τελειοῦται καὶ γίνεται αἰώνιος καὶ ἀθάνατος! Δῶρα, τὰ ὁποῖα, μετὰ τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, εἴχομεν χάσει, καὶ τώρα μὲ τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν, ὁ γλυκὺς Κύριος Ἰησοῦς, μᾶς τὰ ἐπιστρέφει!

Ὁ «κεκλεισμένος» Παράδεισος «ἀνοίγει» καὶ πάλιν «τὰς πύλας του» καὶ δυνάμεθα πλέον νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς αὐτὸν καὶ ἐπανακτήσωμεν τὸ «ἀρχαῖον κάλλος» τῶν πρώτων ἐκείνων Θεοπλάστων προγόνων μας! Ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία κατεδυνάστευε τὸν «πεπτωκότα», καὶ ἔσυρε τοῦτον διὰ τῆς βίας εἰς τὸ Ἅδην, – κἂν οὗτος ἦτο ἅγιος, κἂν ἦτο ἁμαρτωλός, – ἀπώλεσε τὴν ἰσχύν της καὶ τὴν παντοδυναμίαν της, καὶ ὁ ἄνθρωπος πλέον διὰ τῶν σωστικῶν μυστηρίων, κυρίως δέ, διὰ τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως ἀλλὰ καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας, δύναται νὰ κυριαρχῇ ἐπ’ αὐτῆς καὶ καταβάλῃ καὶ ἁγιάζεται καὶ κληρονομῇ τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν! Ὁ ἅδης καὶ διάβολος ἀπώλεσε τὴν ἰσχύν του, καὶ μετὰ τήν, ἐν τοῖς καταχθονίοις, πανωλεθρίαν αὐτοῦ, γίνεται εὐκόλως καταβλητὸς καὶ θῦμα, τοῦ ἀγωνιστοῦ Χριστιανοῦ!

Ἐκ τούτων τῶν προεκτεθέντων Οὐρανίων δωρεῶν τῆς τοῦ Κυρίου Ἀναστάσεως, μᾶς καλεῖ ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, ἵνα ἐπεκταθῶμεν εἰς τὸ ὕψος καὶ τὸ κάλλος καὶ τὴν ἀδιαμφισβήτητον ἀξίαν τοῦ σωτηρίου μυστηρίου τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως, κυρίως δέ εἰς τήν, ἐκ τοῦ Θεοῦ, συγχώρησιν ἡμῶν.

Ἁμαρτωλὸς ὁ ἄνθρωπος!

Τοῦτο ἀποτελεῖ μίαν ἀδιαμφισβήτητον πραγματικότητα! Οὐδείς, ὄντως, ἐκ τῶν ἀνθρώπων, ἠδυνήθη ποτέ, νὰ «καυχηθῇ» ὅτι ὑπῆρξεν ἀναμάρτητος καὶ ἀλώβητος ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, πλὴν τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Οὐδεὶς ἠδυνήθη νὰ κατατροπώσῃ καὶ νικήσῃ τοῦτο τὸ «θηρίον» τῆς ἁμαρτίας, κἂν ἅγιος καὶ ἐνάρετος, κἂν ἁμαρτωλός! Πολλοὶ ἄνθρωποι ἐνάρετοι καὶ εὐσεβεῖς ὑπῆρξαν πρὸ τοῦ Χριστοῦ! Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, Ἐνώχ, Νῶε, Ἰωσήφ, Μωϋσῆς, Σαμουήλ, Δαυΐδ, Ἡσαΐας, Ἠλίας, Δανιήλ, καὶ πλειάς ἀκόμη τοιούτων δικαίων καὶ Ἁγίων! Οὐδείς, ὅμως, ἐξ αὐτῶν, ὑπερέβη τὴν φθαρεῖσαν ἀνθρωπίνην φύσιν καὶ παρέμεινεν ἄτρωτος ἐκ τοῦ κακοῦ, μηδὲ καὶ αὐτοῦ τοῦ Τιμίου Προδρόμου ἐξαιρουμένου! Ἅπαντας τούτους κατέβαλεν ἡ ἁμαρτία καὶ διὰ τοῦτο, μετὰ τὸν φυσικὸν θάνατόν των, κατέληγον εἰς τὸν Ἅδην! Μόνον ὁ «μόνος Ἀναμάρτητος», εἰσῆλθεν εἰς τοῦτον τὸν κατάρατον τόπον τῆς βασάνου, ὡς θριαμβευτὴς καὶ τροπαιοῦχος, καὶ διέλυσε τὸ βασίλειον τοῦτο τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς ὀδύνης!

«Ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν» (Α΄ Ἰωάν. Α΄ 8), θὰ μᾶς εἴπῃ ὁ Θεολόγος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής! Ἅπαντες, πέραν τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, τὸ ὁποῖον φέρομεν κληρονομικῶς, ἔχομεν καὶ τὴν ροπὴν πρὸς τὴν ἁμαρτίαν! Καὶ ἡ μὲν Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου δίδει εἰς ἡμᾶς τὸ δικαίωμα τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς συγχωρήσεως ! Ὅμως ἄνευ τούτων, τὰ ἁμαρτήματά μας παραμένουν καὶ καταβαρύνουν ἡμᾶς! Καὶ τὸ βάρος τῆς οἷασδήποτε ἁμαρτίας, εἶναι καταστροφικὸν καὶ ὀλέθριον! «Ἡ ἁμαρτία», λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, «ἐστὶν ἄπειρον κακόν»! Τόσον, μάλιστα, ἄπειρον, ὅσον ἄπειρον κακόν, ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι, ὁ Σταυρικὸς θάνατος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ˙ τὸ κορυφαῖον τοῦτο ἀνοσιούργημα ὅλων τῶν αἰώνων! Ἄπειρον κακόν, καὶ μὲ ἀπείρους διαστάσεις! Ταύτας δὲ τὰς διαστάσεις, ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, δυσκόλως δύναται νὰ ἐννοήσῃ! Οἱ Θεῖοι Πατέρες, ὅμως, οἵτινες ἀνέλυσαν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ταύτας τὰς προεκτάσεις, καταλήγουν εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ οἵαδήποτε ἁμαρτία εἶναι ἡ ἀποξένωσις τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀπὸ τὸν Θεόν! Μία πρᾶξις ἔκνομος, ἢ ἕνας λόγος ἀπρεπής, ἢ οἱ ἀκατονόμαστοι καὶ δεινοὶ λογισμοί, δὲν εἶναι ἁπλῶς κάτι κακόν, ἀλλὰ ἡ ἰδία ἡ κόλασις!

Τὸ μυστήριον τῆς Μετανοίας

καὶ Ἐξομολογήσεως

«Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆ­τε, κεκράτηνται»! Εἶναι παρήγορον, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ συγχώρησις ἡμῶν, εὑρίσκεται πλέον εἰς τὰς χεῖρας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, καὶ δι’ αὐτῶν, εἰς τὰς χεῖρας τῶν κανονικῶν ἱερέων – πνευματικῶν! Εἶναι, συν­επῶς, ὑπόθεσις ἀνθρωπίνη! Βεβαίως, διὰ νὰ μὴ παρανοήσωμεν, συγχωρεῖ ὁ Κύριος, ἐπικυρώνων, ὅμως, τὴν ἐκτίμησιν καὶ πρότασιν τοῦ ἱερέως – πνευματικοῦ, καὶ δίδων ἐν ταὐτῷ, ἀξίαν ὑπερουράνιον εἰς τὴν ἁγίαν Ἱερωσύνην! Λέγομεν δέ, ὅτι εἶναι παρήγορον, διότι τὰς τόσας ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ τὰς ἀπείρους παραλείψεις καὶ ἐκτροπάς μας, ἀλλὰ καὶ τὰ τόσα βαρύτατα ἁμαρτήματά μας, – ἅτινα διστάζομεν ἀκόμη καὶ νὰ ὀνοματίσωμεν, – μόνον οἱ ἄνθρωποι θὰ ἠδύναντο νὰ συμμερισθοῦν καὶ συγκαταβοῦν καὶ συγχωρήσουν ἡμᾶς!

Ἐάν, ἐπὶ παραδείγματι, ἀνέθετεν ὁ Κύριος, – κατὰ τοὺς ἁγίους Πατέρας καὶ δὴ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον, – εἰς Ἀγγέλους καὶ Ἀρχαγγέλους τὴν ἐξομολόγησιν καὶ συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, οὗτοι, οὔτε θὰ ἠδύναντο νὰ κατανοήσωσι τὴν ἀνθρωπίνην ἀδυναμίαν, ἀλλὰ καὶ οὔτε καὶ θὰ συνεβιβάζοντο καὶ θὰ ἀνείχοντο ἀκόμη καὶ τὸ ἄκουσμα τῆς οἷασδήποτε μορφῆς ἁμαρτίας! Διὰ τοῦτον, ἀκριβῶς, τὸν λόγον, ἐπαναλαμβάνομεν ὅτι εἶναι παρήγορον τὴν συγχώρησίν μας νὰ τὴν ἐκζητῶμεν ἀπὸ τοὺς «ὁμοιοπαθεῖς» πρὸς ἡμᾶς καὶ συναμαρτωλούς πνευματικοὺς πατέρας, οἵτινες καὶ ἔχουν καὶ πεῖραν καὶ γνῶσιν τῆς ἁμαρτίας!

Ὁ τρόπος δὲ οὗτος κατὰ τὸν ὁποῖον τελεῖται τὸ Θεόσδοτον καὶ Θεοσύστατον τοῦτο Μυστήριον, εἶναι τοιοῦτος, ὥστε ὁ κάθε ἁμαρτωλός, προσερχόμενος διὰ νὰ εὕρῃ ἔλεος καὶ χάριν, … ἔρχεται, μετανοῶν, ἀσφαλῶς, καὶ μετὰ «συντετριμμένης καὶ τεταπεινωμένης καρδίας», ἀλλὰ καὶ … «θαρρῶν καὶ χαίρων ἅμα», – κατὰ τὴν εὐχὴν τῆς θείας Μεταλήψεως, – διὰ τὴν συγχώρησιν, τὴν ὁποίαν καὶ θὰ λάβῃ!

Ἀνέστη, λοιπόν, ὁ Κύριος, ἵνα λαμβάνοντες τὴν συγχώρησιν καὶ τὸ Μέγα ἔλεος, διὰ τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, ζῶμεν «προσδοκῶντες Ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν».

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr