Τι θα είναι ο αντίχριστος και τι θα κάνει;

Για τον αντίχριστο μιλάει καθαρά ο απόστολος Παύλος στην Β’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του (2, 1-12). Αυτός θα είναι συγκεκριμένο πρόσωπο που θα έρθει μαζί με την αποστασία, θα κυριαρχήσει στην ανθρωπότητα (Αποκ. 13, 7), θα κάνει σημεία και θαύματα και θα καθίσει το ναό του Θεού, προφανώς των Ιεροσολύμων, ο οποίος θα γίνει χριστιανικός, διότι οι Εβραίοι θα γίνουν χριστιανοί (Ρωμ. 11, 25-26) και θα ζητήσει να λατρευτεί ως Θεός (Β’ Θεσ. 2,4).

Επίσης περί αντιχρίστου μιλάει και ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής στις Α΄ και Β΄ επιστολές του και στην Αποκάλυψη (κεφάλαια: 11, 13 και 20). Οι χριστιανοί δε θα τον φοβούνται, γιατί ο Χριστός θα τους προστατεύσει και θα τους δώσει δύναμη να αντέξουν το διωγμό. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέει (Α΄ Ιωαν. 2, 18) να μη ζούμε με το φόβο του μελλοντικού αντιχρίστου, αλλά να πολεμούμε στη ζωή μας το κακό, που προέρχεται από πολλούς μικρότερους αντίχριστους, εχθρούς του Χριστού.

Ο Χριστός μιλάει για τον αντίχριστο ως το «βδέλυγμα της ερημώσεως» της προφητείας του Δανιήλ, που θα σταθεί σε άγιο τόπο (Ματθ. 24,15). Ο αντίχριστος για να εξαναγκάσει τους ανθρώπους να τον λατρεύουν ως θεό, θα σημαδέψει τους ανθρώπους με «χάραγμα» στο χέρι ή στο μέτωπο. Οι μη χαραγμένοι, δε θα τον προσκυνήσουν και δε θα μπορούν να κάνουν αγοραπωλησίες. Τον πόλεμο κατά των πιστών θα τον διακόψει ο Κύριος ερχόμενος, για να κρίνει τον κόσμο.

Ο Χριστός μπορεί να συντηρεί τους χριστιανούς με τροφές, όπως έκανε με τον Ηλία στην Παλαιά Διαθήκη. Τόσο αδύναμος μπροστά στο Θεό είναι ο αντίχριστος, που ο Χριστός, όταν παρουσιασθεί, θα τον εξαφανίσει με το φύσημα του στόματός Του (Β΄ Θεσ. 8,8). Εξάλλου η δράση του δε θα είναι ανεξέλεγκτη, αλλά θα κάνει ό,τι του επιτρέπει ο Θεός.

Τον αντίχριστο θα τον λατρεύουν όσοι ως αλλόθρησκοι και ενσυνείδητα αμαρτωλοί ζουν μακριά από τη σωτηρία που πρόσφερε ο Χριστός (Β’ Θεσ. 2, 10-12) και δε γράφτηκε το όνομά τους στο βιβλίο της ζωής (Αποκ. 13,8). Αυτοί ζώντας μακριά από το Θεό (εποχή μεγάλης αποστασίας), όταν δουν την κακία του αντιχρίστου θα καταλάβουν το λάθος τους και κάποιοι θα μετανοήσουν. Σίγουρα θα καταλάβουν το λάθος τους και θα λυπηθούν βαθιά, όταν δουν το σημείο του Σταυρού (Ματθ. 24,30) και τον ίδιο το Χριστό (Αποκ.1,7). Τότε, όμως, θα είναι πολύ αργά.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.161-162), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου