Η νομοθεσία του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού για το αδίκημα της παρά φύσιν ασελγείας

Η Εστία Πατετικών Μελετών στην ανακοίνωσή της για το επαίσχυντο σύμφωνο συμβίωσης, μας παρέθεσε τη νομοθεσία του Μεγάλου και Ευσεβούς Βασιλέα των Ρωμαίων Ιουστινιανού για το αδίκημα της αρσενοκοιτίας, σε κείμενο γραμμένο στην ελληνιστική γλώσσα. Παραθέτουμε παρακάτω τη μετάφραση στη δημοτική της εν λόγω νεαράς, για να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πως σκέφτονταν οι σπουδαίοι άνδρες της ιστορίας που μεγαλούργησαν, σε αντίθεση με τους σημερινούς καρπαζοεισπράκτορες της Νεάς Τάξης Πραγμάτων, οι οποίοι, χωρίς Θεό, μας πάνε από το κακό στο χειρότερο...

141

Ἴνδικτον Κωνσταντινουπολίταις Ἰουστινιανοῦ

περί ἀσελγαινόντων

(Προοίμιον)

Ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη πάντοτε τῆς φιλανθρωπίας καί ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ, πολύ περισσότερο ὅμως τώρα πού ἐξ αἰτίας τοῦ πλήθους τῶν ἁμαρτιῶν μας Τόν ἐξοργίσαμε.  Μᾶς ἀπείλησε μάλιστα καί μᾶς ἔδειξε πόσο ἀξίζει νά τιμωρηθοῦμε γιά τίς ἁμαρτίες μας, ὅμως ἐκδήλωσε τή φιλανθρωπία Του καί ἀνέβαλε τό ξέσπασμα τῆς ὀργῆς Του ἀναμένοντας τή μετά νοιά μας, ἐπειδή δέν ἐπιθυμεῖ τό θάνατο ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλά τήν ἐπιστροφή μας καί τή διατήρησή μας στή ζωή.  Δέν εἶναι λοιπόν καθόλου δίκαιο ἐμεῖς νά περιφρονήσουμε τόν πλοῦτο τῆς καλωσύνης Του, καί τῆς ἀνακωχῆς καί τῆς μακροθυμίας τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, γιά νά μήν ἐκταμιεύσουμε, ὅπως ἁρμόζει στή σκληρή καί ἀμετανόητη καρδιά μας, θησαυρούς ὀργῆς πάνω μας σέ κάποια ἡμέρα ὀργῆς.  Ἀντιθέτως ὅλοι μας ἄς ἀπομακτρυνθοῦμε ἀπό τούς πονηρούς σχεδιασμούς καί τίς κακές πράξεις, ἰδιαιτέρως ὅμως ὅσοι σαπίζουν ἀπό τή σιχαμερή καί μισητή στό Θεό πράξη.  Ἐννοοῦμε τή διαφθορά τῶν ἀνδρῶν, πού τολμοῦν ἀθεόοβα ἄνδρες μέ ἄνδρες νά ἔρχονται σέ σχέση μεταξύ τους κατεργαζόμενοι τήν πιό ἄσχημη ἀνήθικη πράξη.

Κεφ.1

Λοιπόν γνωρίζουμε καλῶς ἀπό τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ποιά δίκαιη κόλαση ὁ Θεός ἐπέβαλε στούς πρώην κατοίκους τῶν Σοδόμων γιά τή μανία τους νά συνευρίσκονται ἄνδρες μέ ἄνδρες, ὥστε μέχρι τώρα ἀκόμα ἐκείνη ἡ γῆ τους νά κατακαίγεται μέ φωτιά ἄσβεστη.  Μέ αὐτό τόν τρόπο μᾶς παιδαγωγεῖ ὁ Θεός, γιά νά ἀποστρεφόμαστε αὐτήν τήν ἀνόσια πράξη.  Ἀκόμη γνωρίζουμε, ὅσα ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος λέγει γιαυτά  τά θέματα, καί ὅσα οἱ νόμοι τῆς πολιτείας ὁρίζουν.  Ἑπομένως ὅλοι ὀφείλουν δίνοντας βάση στό φόβο τοῦ Θεοῦ νά ἀπέχουν ἀπό αὐτή τήν τόσο ἀσεβῆ καί ἀντίθετη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ πράξη, τήν ὁποία οὔτε στά ἄλογα ζῷα θά παρατηρήσουμε ὡς ἀμάρτημα. 

Ὅσοι δέν γνωρίζουν καθόλου αὐτό τό ἁμάρτημα καί δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ αὐτό νά φυλάξουν τούς ἑαυτούς μακρυά ἀπό αὐτό καί τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς τους, ὅσοι ὅμως ἔχουν ἠδει μολυνθεῖ μαζί μέ ἄλλους μέ τό πάθος αὐτό, ὄχι μόνο νά σταματήσουν τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς τους, ἀλλά καί νά δείξουν στό Θεό τήν ἀπαραίτητη μετάνοια καί νά προσπέσουν ἱκετευτικά πρός Αὐτόν.  Ἐπί πλέον πρέπει νά ἀπευθυνθοῦν καί νά ἐξομολογηθοῦν στό μακαριώτατο πατριάρχη τήν ἀρρώστια τους καί νά λάβουν ἀπό αὐτόν τρόπο θεραπείας καί σύμφωνα μέ τούς γραπτούς ἱερούς κανόνες νά φέρουν καρπό μετανοίας, γιά νά ἀξιώσει ὁ φιλάνθρωπος Θεός ἀπό τόν πλοῦτο τῶν συγχωρητικῶν οἰκτιρμῶν Του καί ἐμᾶς καί ολοι νά Τόν εὐχαριστήσουμε γιά τή σωτηρία πού παρέχει στούς μετανοοῦντας.  Ἐξ αἰτίας αὐτῶν (τῶν ἀσελγαινόντων) παρακαλέσαμε τούς ἄρχοντες νά συζητήσουν σοβαρά μέ αὐτούς, γιά τό πῶς θά διορθωθοῦν, ἐνῷ ἐμεῖς λατρεύουμε τό Θεό, ὁ ὁποῖος δικαιολογημέα εἶναι ὀργισμένος μαζί μας.  Τώρα βέβαια ἔχοντας ἐστραμμένη τήν προσοχή μας στή λατρεία τῶν ἁγίων ἡμερῶν, παρακαλοῦμε τόν φιλάνθρωπο Θεό νά δώσει τέτοια μετάνοια σ’ αὐτούς πού ἔχουν κυλισθεῖ στή λάσπη αὐτῆς τῆς τόσο ἀσεβοῦς πράξεως, ὥστε νά μή σπαταληθεῖ ἄλλος καιρός γιά αὐστηρές ὁδηγίες σ’ αὐτούς.  Ἀκόμη παραγγέλλομε σ’ ὅλους αὐτούς πού συνειδητοποιοῦν ὅτι βρίσκονται μέσα στήν ἁμαρτία, ὅτι, ἐάν δέν σταματήσουν τήν ἀμαρτία καί δέν ἐξομολογηθοῦν στό μακαριώτατο Πατριάρχη φροντίζοντας γιά τή σωτηρία τους ἀπό τόσο ἀσεβεῖς πράξεις προσευχόμενοι στό Θεό γιά τήν ἐξιλέωσή τους πρό τῆς ἁγίας ἑορτῆς, θά ἐπιβληθεῖ σ’ αὐτούς πικρότερη τιμωρία καί δέν θά εἶναι ἄξιοι ἄλλης συγγνώμης.  Δέν θά δοθεῖ ἄλλη προθεσμία οὔτε θά ἐπιτραπεῖ ἀμέλεια γιά νά τακτοποιηθεῖ αὐτό τό ζήτημα καίνά διορθωθεῖ, σ’ αὐτούς πού δέν ἐξομολογήθηκαν πρό τῆς ἁγίας ἑορτῆς ἤ ἔμειναν σταθεροί σ’ αὐτή τήν ἀσεβῆ πράξη γιά νά μή παροργίσουμε τό Θεό παρακάμπτοντας πράξη τόσο ἀσεβῆ καί ἀπαγορευμένη καί ἱκανή νά παροργίσει τό Θεό γιά τήν καταστροφή ἀπάντων.

 Πρωτότυπο κείμενο

141

Ἴνδικτον Κωνσταντινουπολίταις Ἰουστινιανοῦ

περί ἀσελγαινόντων

(Προοίμιον)

Τῆς τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίας καί ἀγαθότητος ἀεί μέν πάντες δεόμεθα, μάλιστα δέ νῦν, ὅτε διά τό πλῆθος τῶν ἡμαρτημένων ἡμῖν πολυτρόπως αὐτόν παρωργίσαμεν, καί ἡπείλησε μέν καί ἔδειξεν ὧν ἄξιοι κατά τάς ἡμετέρας ἁμαρτίας ἐσμέν, ἐφιλανθρωπεύσατο δέ καί ἀνεβάλετο τήν ὀργήν ἀναμένων τήν ἡμετέραν μετάνοιαν, ὡς μή βουλόμενος τόν θάνατον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλά τήν ἐπιστροφήν καί τήν ζωήν, οὐ δίκαιον οὖν πάντως ἡμᾶς καταφρονῆσαι τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος  καί τῆς ἀνακωχῆς καί τῆς μακροθυμίας τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ, ἵνα μή κατά τήν σκληράν καί ἀμετανόητον ἡμῶν καρδίαν θησαυρίσωμεν ἑαυτοῖς ὀργήν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς, ἀλλά πάντας μέν τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων καί πράξεων ἀποσχέσθαι, μάλιστα δέ τούς τῇ μυσαρᾷ καί Θεῷ μεμισημένη δικαίως ἀνοσία πράξει συνσαπέντας· λέγομεν δή τήν τῶν ἀρρένων φθοράν, ἥν ἀθέως τολμῶσίν τινες ἄρρενες ἐν ἄρρεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι.

Κεφ. 1.  Ἴσμεν γάρ ἐκ τῶν θείων γραφῶν διδασκόμενοι, ποίαν ὁ Θεός κόλασιν δικαίαν ἐπήγαγε τοῖς ἐν Σοδόμοις πρώην οἰκήσασι διά τήν περί τήν μῖξιν ταύτην μανίαν, ὥστε μέχρι τοῦ νῦν ἐκείνην τήν γῆν ἀσβέστῳ πυρί κατακαίεσθαι, τοῦ Θεοῦ διά τούτου παιδαγωγοῦντος ἡμᾶς ὥστε τήν ἀνοσίαν ταύτην ἀποστρέφεσθαι  πρᾶξιν, ἴσμεν δέ πάλιν, οἷα περί τῶν τοιούτων ὁ θεῖος ἀπόστολος λέγει, οἷά τε οἱ τῆς πολιτείας διαγορεύουσι νόμοι, ὥστε πάντας ὀφείλειν τῷ τοῦ θεοῦ προσέχοντας φόβῳ ἀποσχέσθαι τῆς τοιαύτης ἀσεβοῦς καί ἀνοσίας πράξεως, ἥν οὐδέ ἐν ἀλόγοις ἁμαρτανομένην ἐστι εὑρεῖν·  καί τούς μέν μηδέν ἑαυτοῖς συνειδότας τοιοῦτον φυλάττειν ἑαυτούς καί πρός τόν ἔπειτα χρόνον, τούς δέ ἤδη συνσαπέντας τούτῳ τῷ πάθει μή μόνον παύσασθαι τοῦ λοιποῦ, ἀλλά καί μετανοῆσαι δικαίως καί τῷ Θεῷ προσπεσεῖν, καί προσαγγεῖλαι τῷ μακαριωτάτῳ πατριάρχῃ τήν νοσον καί τρόπον θεραπείας λαβεῖν, καί κατά τό γεγραμμένον καρπόν ἐνεγκεῖν μετανοίας, ἵνα ὁ φιλάνθρωπος Θεός κατά τόν πλοῦτον τῶν ἰδίων οἰκτιρμῶν ἀξιώσῃ φιλανθρωπίας καί ἡμᾶς, καί πάντες εὐχαριστήσωμεν ἐπί τῇ τῶν μετανοούντων σωτηρίᾳ· οἷς καί νῦν τούς ἄρχοντας ἐπεξελθεῖν ἐκελεύσαμεν τόν θεόν θεραπεύοντες τόν δικαίως ἡμῖν ὀργιζόμενον, καί νῦν μέν πρός τό τῶν ἁγίων ἡμερῶν σέβας ἰδόντες παρακα­λοῦμεν τόν φιλάνθρωπον θεόν οὕτω μετανοῆσαι τούς τῷ τοιούτῳ τῆς ἀσεβοῦς ταύτης πράξεως ἐγκυλισθέντας βορβόρῳ, ὡς μηδέ ἕτερον ἡμῖν ἐπεξελεύσεως δοθῆναι καιρόν προαγορεύομεν δέ πᾶσιν ἐφεξῆς τοῖς τοιοῦτό τι συνειδόσιν ἑαυτοῖς ἡμαρτῆσθαι, ὡς εἰ μή καί παύσονται καί προσαγγείλαντες ἑαυτούς τῷ μακαριωτάτῳ πατριάρχῃ τῆς οἰκείας ἐπιμελήσονται σωτηρίας ὑπέρ τῶν τοιούτων  ἀσεβῶν πράξεων τόν θεόν ἐξιλεούμενοι εἴσω τῆς ἁγίας ἑορτῆς, πικροτέρας ἑαυτοῖς ἐπάξουσι τιμωρίας ὡς οὐδεμιᾶς τοῦ λοιποῦ συγγνώμης ἄξιοι.  Οὐδέν γάρ ἐνδοθήσεται οὐδέ ἀμεληθήσεται ἡ τοῦ πράγματος ζήτησις καί διόρθωσις εἰς τούς μή προσαγγέλλοντας ἑαυτούς εἴσω τῆς ἁγίας ἑορτῆς ἤ καί ἐμμένοντας τῇ αὐτῇ ἀσεβεῖ πράξει, ἵνα μή διά τῆς περί τοῦτο ῥᾳθυμίας καθ’ ἡμῶν τόν Θεόν παροργίσωμεν, πρᾶξιν παρορῶντες οὕτως ἀσεβῆ καί ἀπηγορευμένην καί ἱκανήν οὖσαν τόν ἀγαθόν παροργίσαι θεόν εἰς τήν ἁπάντων ἀπώλειαν.