Η φροντίδα μας για τους κεκοιμημένους τέρπει και κατευφραίνει τον φιλοικτίρμονα Κύριον

Αν θυμόμαστε τους κεκοιμημένους, θα μας θυμηθεί και μάς ο Θεός στη Βασιλεία Του. Αλλά και οι άνθρωποί μας θα μας θυμούνται, όταν μας πάρει ο Θεός. Θα ανάβουν το καντήλι μας, θα δίνουν το όνομά μας να μνημονευθεί στη θεία Λειτουργία. Θα τελούν Μνημόσυνα για την ανάπαυση της ψυχής μας. Αν όμως κοιτάζουμε μόνο τον εαυτό μας, μόλις μας πάρει ο Θεός, θα μας ξεχάσουν οι πάντες.

Είναι ανιδιοτελής αγάπη η φροντίδα μας για τους κεκοιμημένους που «τέρπει και κατευφραίνει τον φιλοικτίρμονα Κύριον», ο Οποίος ευαρεστείται και εκχύνει πλούσιο το θείο έλεός Του και σε μας και στους κεκοιμημένους.

Παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ότι:

 «όσα προσφέρονται με πίστη υπέρ αναπαύεσως των κεκοιμημένων αποφέρουν πολλαπλάσια ανταμοιβή και σ’ εκείνον από τον οποίο προσφέρεται και σ’ εκείνους για τους οποίους προσφέρονται» (Περί των εν πίστει κεκοιμημένων, ΕΠΕ 4,179).

Είναι πνευματική ελεημοσύνη η φροντίδα μας για τους κεκοιμημένους, που ωφελεί κι αυτούς που την προσφέρουν κι αυτούς που την λαμβάνουν, κι ένα καλό προηγούμενο για να βρούμε ζώντες και κεκοιμημένοι έλεος κατά την ημέρα της Κρίσεως.

Πηγή: «Η φροντίδα μας για τους κεκοιμημένους», Αβραάμ Μ. Κοκάλη, Εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Αθήναι 2012