Ἡ Ζωὴ συναντᾷ τὸν θάνατον!

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ἀπόστολος: Β΄ Κορ. δ΄ 6 – 15

Εὐαγγέλιον: Λουκ. ζ΄ 11 – 16

Ἦχος: πλ. β΄.- Ἑωθινόν: Δ΄

 

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι» (Λουκ. ζ΄ 14).

 Ἡ Ζωὴ συναντᾷ τὸν θάνατον!

  Ὁ Κύριος περιέρχεται, μετὰ τῶν δώδεκα μαθητῶν του, τὰς πόλεις καὶ τὰς κώμας, τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς Γαλιλαίας, «κηρύσσων τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας, καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ» (Ματθ. δ΄ 23)! Ἐνῶ, λοιπόν, εἰσέρχεται εἰς τὴν πόλιν Ναΐν, «ἰδοὺ ἐξεκομίζετο

τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ»! Μία κηδεία μὲ πρωτοφανῆ συρροὴ κόσμου! Νεκρὸς εἶναι ὁ μονογενὴς υἱὸς μιᾶς χήρας, ὅστις καὶ ἦτο τὸ «στήριγμά» της, ἀφ’ ὅτου ἐξεδήμησεν ἐκ τούτου τοῦ κόσμου, ὁ σύζυγος αὐτῆς! Τὸ πλῆγμα διὰ ταύτην τὴν ταλαίπωρον γυναῖκα εἶναι τόσον δυνατόν, ὥστε σύμπας ὁ λαὸς τῆς πόλεως συνέτρεξεν εἰς τὴν κηδείαν, ἵνα, κυρίως, συμπαρασταθῇ καὶ συντρέξῃ εἰς τὸν τοσοῦ­τον πόνον τῆς χήρας ταύτης!

  Ἐπλησίασεν, ὁ φιλεύσπλαγχνος καὶ πανοικτίρμων Κύριος, τὴν ὀδυνομένην μητέρα, καὶ τὴν καθησύχασε μὲ δύο λέξεις, ἅτινας, οὐδεὶς ἐξ ἐκείνου τοῦ πλήθους, θὰ ἠδύνατο ἵνα εἴπῃ πρὸς αὐτήν! «Μὴ κλαῖε»! Εἶναι, ἆραγε, τοῦτο δυνατὸν καὶ ἐφικτόν; Πῶς ἄλλως, θὰ ἠδύνατο ἵνα ἐκδηλώνῃ αὕτη τὸν πόνον της, εἰδικῶς εἰς τὰς συγκεκριμένας ταύτας ἀπεριγράπτους φοβερὰς στιγμάς; Ὅμως, ὁ Διδάσκαλος ὁμιλεῖ μὲ φωνὴν ἀποφασιστικὴν καὶ σταθεράν! Ὁ τρόπος Του βεβαιοῖ ὅτι θὰ ἐπακολουθήσωσι συγκλονιστικὰ καὶ μοναδικὰ γεγονότα! Ὁ Κύριος εἶναι ἡ ΖΩΗ, καὶ ἔρχεται, «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» μὲ τὸν τρομερὸν καὶ ἀδυσώπητον θάνατον! Εἶναι φυσικὸν καὶ αὐτονόητον ὅτι, εἰς τὴν τοιαύτην ἀναμέτρησιν, θὰ ἐπικρατήσῃ ὁ Παντοδύναμος Κύριος, ὅστις, κατ’ ἐπανάληψιν αὐτοπροσδιῳρίσθῃ ὡς ἡ ΖΩΗ! Δίδει ἐντολὴν ἵνα σταματήσῃ ἡ πορεία τῆς πομπῆς, καὶ ἀφοῦ ἐπλησίασε τὸ φέρετρον μὲ τὸ νεκρὸν σῶμα «ἥψατο τῆς σοροῦ»! Ἕν ἄγγιγμα τόσον ἔντονον καὶ δυνατόν, ὥστε, νὰ δώσῃ καὶ πάλιν τὴν ζωὴν εἰς ἐκεῖνο τὸ «λείψανον»! Ἕν ἄγγιγμα καὶ μία φράσις, – «νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι», – τόσον δραστικὴ καὶ δυνατή, ὡς ἐκείνην ἥντινα ἐξεφώνησεν ὡς Δημιουργὸς τοῦ Σύμπαντος, «γενηθήτω»!

  Ὣς τότε κατὰ τὴν δημιουργίαν, τὰ πάντα ὑπετάσσοντο εἰς τὸ Θεῖον θέλημα αὐτομάτως, οὕτω καὶ ἐν προκειμένῳ, ἡ ζωὴ ἤκουσε καὶ ὑπήκουσεν εἰς τὸ κέλευσμα τοῦ Δημιουργοῦ της! Ἐπέστρεψεν αὕτη εἰς τὸ νεκρὸν τοῦ νεανίσκου καὶ οὗτος πάραυτα ἀνέστη, ἐνώπιον ἅπαντος ἐκείνου τοῦ πλήθους! «Καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ»! Τόσον ἁπλῶς καὶ φυσικῶς ἔγινε τοῦτο τὸ φοβερὸν θαῦ­μα, διότι, ὡς ἔχομεν εἴπει πολλάκις, τὰ θαύματα καὶ θεῖα τεράστια, δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀδυνάμους καὶ μικρούς, εἶναι τεράστια καὶ ἀκατάληπτα, ὅμως διὰ τὸν ἴδιον τὸν Κύριον εἶναι πολὺ ἁπλαῖ ἐνέργειαι τῆς ἀπείρου Θείας δυνάμεώς Του!

 

«Σοὶ λέγω»!

  Δύο λέξεις «καταπέλτης», θὰ ἐλέγομεν! Δύο λέξεις, αἵτινες καταδεικνύουσιν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, τὴν Θείαν αὐθεντίαν καὶ κυριότητα, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου τὴν αἰωνιότητα τοῦ ἀνθρώπου! «Σοὶ λέγω», σημαίνει «ἐγὼ σοῦ ὁμιλῶ»! Εἶναι ἐκεῖναι αἱ λέξεις, τὰς ὁποίας, συχνάκις καὶ λέγομεν ἡμεῖς, ἀλλὰ καὶ ἀκούομεν ὑπὸ τῶν συνανθρώπων μας! Εἶναι ἐκεῖναι αἱ λέξεις, αἵτινες προσδίδουσι τὴν ἀνάλογον «βαρύτητα», εἰς τὸ πρόσωπον τὸ ὁποῖον τὰς ἐκφέρει! Τὰς τοιαύτας, πολλάκις ἀκούομεν ἐκφερομένας ὑπὸ γονέων πρὸς τὰ τέκνα των, προκειμένου, νὰ δώσωσι ταῦ­τα, τὴν δέουσαν σημασίαν εἰς τοὺς πατρικοὺς καὶ μητρικοὺς λόγους! Ἐπίσης, τὰς τοιαύτας λέξεις ἀκούομεν νὰ ἐκφέρωνται, ὑπὸ τῶν ἀνωτέρων πρὸς τοὺς κατωτέρους, ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς πρὸς τοὺς ἀδυνάτους, ἀπὸ τοὺς μεγάλους πρὸς τοὺς μικρούς!

  Ἀκριβῶς, οὕτως ἐκφέρονται ὑπὸ τῶν Θείων χειλέων! Ὁ παν­ίσχυρος καὶ παντοδύναμος Κύριος, ὁ ἔχων τὴν ἀπόλυτον ἐξουσίαν ἐπὶ πάντων τῶν ὁρωμένων τε καὶ ἀοράτων, ὁ κυβερνήτης καὶ κυρίαρχος τῶν λογικῶν τε καὶ ἀλόγων, ἀπευθύνεται πρὸς τὸν δῆθεν ἰσχυρόν! Ἀπευθύνεται πρὸς τὸν φυσιολογικὸν θάνατον, ἐκ τοῦ ὁποίου οὐδεὶς δύναται ἐκφεύγειν! Ἔτι δὲ περισσότερον, ἀπευθύνεται πρὸς τὸν φρικαλέον Ἅδην, ὅστις κρατεῖ τὰς ψυχὰς ἁπάντων τῶν κεκοιμημένων, μετὰ τὴν κατάπτωσιν τῶν πρωτοπλάστων εἰς τὴν ψυχοσωματικὴν φθορὰν τῆς ἁμαρτίας! Ὁμιλεῖ καὶ προειδοποιεῖ. Ὁμιλεῖ καὶ ἡ φωνή Του ἠχεῖ εἰς τὰ ἔγκατα τοῦ θανάτου καὶ τοῦ Ἅδου, καὶ φέρει εἰς τὴν ζωὴν καὶ πάλιν τὸν νεανίσκον! Προειδοποιεῖ ὅμως ἐν ταὐτῷ «τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τὸν διάβολον», ὅτι «ἔρχομαι»! Ἡ δύναμις τῆς φωνῆς Του εἶναι τόσον ἔντονος καὶ κυρίαρχος, ὥστε ὁ Ἅδης καὶ ὁ διάβολος, τρέμουσι καὶ πειθαρχοῦσιν εἰς τὴν ἐντολήν Του, καὶ φέρουσι τὴν ψυχὴν τοῦ νεανίσκου καὶ πάλιν εἰς τὸ σῶμα του!

 

Ποῖος εἶναι ὁ Θεὸς ἡμῶν;

  «Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; Σὺ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος»! Αὕτη εἶναι ἡ ἀπάντησις εἰς τὸ ἐρώτημα τοῦ­το! Εἶναι ὁ Θεὸς ὁ Ἀληθινὸς καὶ αἰώνιος, πρὸ τοῦ ὁποίου ὠχριοῦ­σι πάντες οἱ δῆθεν θεοί, καὶ ἅπαντες ὅσοι ἐθεώρησαν καὶ ἔτι θεωροῦσιν ἑαυτούς, ὡς θεούς! Εἶναι ὁ Παντοδύναμος καὶ Παντοκράτωρ, ὅστις «θέλει πάντας σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»! Καὶ θέλει, ἀλλὰ καὶ δύναται! Δύναται, ὅμως, ἐφ’ ὅσον θέλομεν καὶ ἡμεῖς! Ἄνευ τῆς ἰδικῆς μας θελήσεως, ὁ Κύριος παραμένει δι’ ἡμᾶς, ἀνίσχυρος καὶ ἀδύναμος! Τίποτε δὲν δύναται ἵνα κάνῃ δι’ ἡμᾶς! Οὔτε θαύματα, οὔτε θεραπείας, οὔτε ἀναστάσεις νεκρῶν, οὔτε οἱανδήποτε ἄλλην θαυμαστὴν ἐνέργειαν!

  Τὸ βλέπομεν, ἄλλωστε τοῦτο καὶ τὸ βιώνομεν, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν! Ἀκόμη καὶ ἂν ὁ Παντοδύναμος Κύριος ποιεῖ καθ’ ἡμέραν, ἀλλὰ καὶ καθ’ ὥραν ἄπειρα θαύματα, μήπως ἐπίστευσαν οἱ ἄπιστοι; Μήπως συνεκινήθησαν; Μήπως ἤλλαξαν τρόπον ζωῆς καὶ ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον; Δὲν ἔπαυσαν συνεπῶς τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, «ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν» (Ρωμ. α΄ 21-23)! Ἂς ἐνθυμηθῶμεν ἔτι ἐν προκειμένῳ, τὰ λόγια τοῦ «Ἀβραὰμ» πρὸς τὸν πλούσιον τῆς γνωστῆς παραβολῆς, ὅταν ἐκεῖνος ἐζήτησεν, ἵνα ἀναστηθῇ ὁ πτωχὸς Λάζαρος καὶ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν κόσμον, ἵνα τὸν ἴδωσιν οἱ ἄνθρωποι καὶ συγκλονισθῶσι καὶ πιστεύσωσιν εἰς τὸν Θεόν! «Ἔχουσι Μωυσέα καὶ τοὺς προφήτας·» τοῦ ἀπήντησεν ὁ δίκαιος, «ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. Ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. Εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωυσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται»!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr