ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 30η Σεπτεμβρίου 2024
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
(Αντίκρουση ισχυρισμού ότι ο Οικουμενισμός είναι «ανύπαρκτος» ή «ακίνδυνος»)
Το Γραφείο μας, στα 13 χρόνια της λειτουργίας του, μεταξύ των εκατοντάδων ανακοινώσεών του, συνέταξε και δημοσίευσε μια πληθώρα ανακοινώσεων και για το Οικουμενισμό, έχοντας την βεβαιότητα, μέσα από ενδελεχείς έρευνές μας και πάνω απ’ όλα τις γνώμες συγχρόνων αγίων, ευλαβών γερόντων και σύγχρονων επιφανών εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, ότι είναι αίρεση, παναίρεση και
μάλιστα το πλέον δαιμονικό κακόδοξο σύστημα στην δισχιλιόχρονη ιστορική πορεία της Εκκλησίας, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν απορρίπτει τίποτε και δεν απολυτοποιεί τίποτε! Όλα είναι σχετικά. Δέχεται κάθε θρησκευτική πίστη ως μέρος της αλήθειας και η αλήθεια βρίσκεται στον συγκερασμό. Η ουσία και η δομή του είναι ο συγκρητισμός.Είναι γεγονός πως εδώ και έναν σχεδόν αιώνα ο Οικουμενισμός είναι παρών και στην Εκκλησία μας, ως τάσεις και περιρρέουσες απόψεις από συγκεκριμένα και συχνά επώνυμα και υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα, χωρίς ωστόσο να προχωρήσουν σε πλήρη αποδοχή και θεσμοθέτησή τους. Το γεγονός αυτό, όπως είναι φυσικό και υγιής αντίδραση μέσα στο εκκλησιαστικό σώμα, έγειρε και συνεχίζει να εγείρει αντιδράσεις, «βαπτίζοντας» οι θιασώτες του Οικουμενισμού, τους αντιδρώντες ως «αντιοικουμενιστές». Και το χειρότερο: εκτοξεύουν εναντίον τους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς, όπως «συντηρητικούς», «σκοταδιστές», «ακραίους», «φανατικούς», «φονταμενταλιστές», κλπ! Χρησιμοποιούν δυστυχώς τις ίδιες «ετικέτες» με τους προωθητές της σύγχρονης εφιαλτικής Woke ατζέντας, σε όποιον διαφωνεί και αντιτίθεται στις ιδέες και τους στόχους της.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από ένα βίντεο, που «ανέβηκε» στην «πλατφόρμα» του διαδικτύου YouTube, με τίτλο: «Ο Αντι-Οικουμενισμός: ο δούρειος ίππος της Εκκλησίας»[1].
Το βίντεο αρχίζει επισημαίνοντας την εξής παραδοξότητα: πως το πρόβλημα του Οικουμενισμού αρχίζει την στιγμή που δεν υπήρχε (και δεν υπάρχει) ο Οικουμενισμός! Η θεωρία του Οικουμενισμού ήρθε στο προσκήνιο όχι από τους δημιουργούς και υπηρέτες της, αν υπήρξαν αυτοί, αλλά από τους πολεμίους του! Ότι το κίνημα του Οικουμενισμού έχει μια παγκόσμια καινοτομία, είναι η μοναδική περίπτωση κινήματος, που εμφανίζεται πρώτα το αντικίνημά του και μετά το ίδιο το κίνημα! Αναρωτιόμαστε, πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Μήπως υπονοείται ότι εν τέλει τον Οικουμενισμό τον δημιούργησαν οι αντι-οικουμενιστές;
Πότε και από ποιους δημιουργήθηκε ο Οικουμενισμός; Από τον Τεκτονισμό και την Θεοσοφία, τον 19ο αιώνα! Σε ένα πρόσφατο μνημειώδες σύγγραμμα του Μοναχού Αβερκίου[2], το οποίο εισφέρει αποδείξεις για την «Παγκόσµιο Θρησκεία τοῦ Μέλλοντος», «Τὴν πρώτη σχετικῶς ἰταµὴ δήλωση – κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια – τὴν ἔκαναν οἱ µασόνοι. Πότε; Πρὶν ἀπὸ 121 χρόνια! Ἰδέστε την: “Ὁ Τεκτονισµὸς (…) προώρισταί ποτε νὰ ὑποδείξη τὴν βάσιν, ἐφ᾽ ἧς θὰ ἑδρασθῆ ἡ Παγκόσµιος θρησκεία τοῦ µέλλοντος…”[3]. Πῶς τὸ γνωρίζουµε; Τὸ γνωρίζουµε, διότι ΑΥΤΟ ἀναφέρουν οἱ ἴδιοι οἱ τέκτονες σὲ προηγούµενο τυπικό τους (τοῦ τριακοστοῦ τους βαθµοῦ), ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ σαφοῦς περιεχοµένου του. Ἰδοὺ ἀκριβῶς ἡ σχετικὴ δήλωση: “Ἡ ἕκτη τάξις (τῶν τεκτονικῶν βαθµῶν 30 – 33) καθιερώθη διὰ τὴν ἵδρυσιν θρησκείας Παγκοσµίου”[4] ∆ιὰ τοῦ ἄκρως λοιπὸν ἀπορρήτου αὐτοῦ Τυπικοῦ τοῦ 32ου µασονικοῦ βαθµοῦ µαθαίνουµε τὰ πάντα σχετικῶς πρὸς αὐτὸ τὸ θέµα. Ἡ πηγή, ἔτσι, ὁ µπούσουλας τοῦ Συγκρητιστικοῦ Οἰκουµενισµοῦ χθὲς καὶ σήµερα εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ µασονικὸ ἐπισηµότατο Τυπικό!»! «Ἀφοῦ λοιπὸν µὲ τὶς ὑπόγειες ἐνέργειες τοῦ ἀδιαφανοῦς Παρασκηνίου “περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία” οἱ διάφορες θρησκεῖες τοῦ κόσµου, ἡ ἐν συνεχείᾳ κατάρριψή τους ἀπὸ τοὺς µασόνους “διευκολύνεται”. Ἰδέστε το: “Ὁ τέκτων ότε µὲν εἶναι δηµοτικός, ότε ἀριστοκρατικός, καὶ ἄλλοτε µὲν καταρρίπτει τοὺς βωµοὺς τῶν ναῶν, ἄλλοτε δὲ κατακρηµνίζει τοὺς θρόνους τῶν βασιλέων”[5] »[6]!
Το ίδιο και η Θεοσοφία σχεδίαζε πριν από έναν περίπου αιώνα: «…µιὰ νέα ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, βγαλµένη µέσα ἀπὸ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ τοὺς πνευµατικοὺς ὁµίλους, θὰ τερµατίση ἑνωµένη τὴν µεγάλη αἵρεση τῆς χωριστικότητος (τὴν ὕπαρξη ἀνεξαρτήτων θρησκειῶν)»[7]!
Γνωρίζουμε ακόμη και την πρώτη συνέλευση του Οικουμενισμού: «Κατὰ τὸ ἔτος 1893 ἔγινε στὸ Σικάγο τῆς Ἀµερικῆς ἡ πρώτη οἰκουµενιστική – διαθρησκειακὴ Συνάντηση στὸν κόσµο, υπό τον διαβόητο ινδουιστή γκουρού Βιβεκανάντα. Σ᾽ αὐτὴν συµµετεῖχαν ἰνδουϊστές, θεοσοφιστές, προτεστάντες, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ ὁ ἡµέτερος ὀρθόδοξος ἀρχιεπίσκοπος Ζακύνθου ∆ιονύσιος Λάττας, µὲ δύο ἀκόµη πρεσβυτέρους ἢ διακόνους. […] Εἰς ἕνα αὐθεντικὸ τεκτονικὸ ἔντυπο τοῦ ἔτους 1894 διαβάζουµε τὰ ἑξῆς, ἐξόχως ἀποκαλυπτικὰ ἐπίσης, γιὰ τὴν ρίζα σχεδιασµοῦ τῆς παγκόσµιας θρησκείας τῶν τελευταίων 150 χρόνων: “Ὁ Τεκτονισµὸς (…) προώρισται αὐτὸς νὰ ὑποδείξη βραδύτερον τὴν βάσιν, ἐπὶ τῆς ὁποίας θὰ ἑδρασθῆ ἡ θρησκεία τοῦ µέλλοντος, ἥτις θὰ περισυναγάγη τὴν Οἰκουµένην ἅπασαν εἰς µίαν ποίµνην ὑπὸ ἕνα ποιµένα”[8] …»[9]. Στο συνέδριο αυτό ο διαβόητος γκουρού Σ. Βιβεκανάντα δήλωσε: «Εμείς πιστεύουμε όχι μόνο στην καθολική ανεξιθρησκία, αλλά και δεχόμαστε όλες τις θρησκείες ως αληθινές»[10].
Ποιοι, λοιπόν και πότε έχτισαν τα θεμέλια του Οικουμενισμού; Η θεωρία ότι ο Οικουμενισμός ήρθε στο προσκήνιο από τους επικριτές του, πόσο σωστή είναι;
Με την δημοσιοποίηση αυτών των δόλιων για την ανθρωπότητα στόχων, δεν θα έπρεπε να ανησυχήσουν οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι συνειδητοποιημένοι πιστοί;
Πληροφορούμε τους αναγνώστες μας, πως εκκλησιαστικοί άνδρες ανησύχησαν, διότι στις αρχές του 20ου αιώνα, το «πνεύμα» του Οικουμενισμού εισήλθε και στην Εκκλησία, με τις γνωστές δύο Εγκυκλίους του 1904 και του 1920, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, για το ξαφνικό «άνοιγμα» της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προς τους ετεροδόξους, ως «αναδενδράδες του Χριστιανισμού» και «ετέρους», όχι κατ’ ανάγκην αιρετικούς. «Την ετερότητα δε συγκροτούν ασφαλώς οι “έτεροι”, οι άλλοι, οι εκτός της Ορθοδοξίας, αλλά και ευρύτερα, οι εκτός του Χριστιανισμού. Δηλαδή οι διάφορες “Εκκλησίες”, οι διάφορες Ομολογίες και τα παρακλάδια τους, οι άλλες θρησκείες, κυρίως οι μονοθεϊστικές, ήτοι ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ, αλλά και όλες οι λοιπές της Άπω Ανατολής, της Αφρικής κλπ.»[11]. Όπως είχε γράψει Αρχιερέας του Οικουμενικού Πατριαρχείου: «Έχουμε συνείδηση ότι, πέραν από την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησία μας, υπάρχουν οι “αναδενδράδες” του Χριστιανισμού, όπως έλεγε πριν από 100 ακριβώς χρόνια το 1902 η περίφημη εγκύκλιος “προς τας χριστιανικάς Εκκλησίας” του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Υπάρχουν οι έτεροι και εταίροι μας. Υπάρχουν οι “συν υμίν” Χριστιανικές Ολότητες, που δεν μπορούν να αγνοηθούν, όπως υπάρχουν και όλες οι άλλες θρησκείες, και όλοι οι άλλοι πολιτισμοί και μη-πολιτισμοί, οι ξένες ιδεολογίες και τα παράλληλα ρεύματα, που αυξάνουν σαν χιονοστιβάδες και εισορμούν στους χώρους μας, στους χριστιανικούς χώρους»[12]!
Στο συγκεκριμένο βίντεο χαρακτηρίζονται, όσοι αντιτίθενται στον Οικουμενισμό, ως ολετήρες της Εκκλησίας! Και το ακόμα χειρότερο, ότι είναι ζευγμένοι «στο άρμα του διαβόλου»! Ότι βλασφημούν το Χριστό και το Άγιο Πνεύμα! Ότι είναι συνεργάτες και μαθητές του διαβόλου, οι οποίοι ξεπερνούν ακόμα και το δάσκαλό τους το διάβολο!
Παραθέτουμε ορισμένες γνώμες νεοφανών Αγίων, οσίων Γερόντων και εγνωσμένου κύρους εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, σχετικά με το τι είναι ο Οικουμενισμός και πόσο, μεγάλος κίνδυνος ελλοχεύει για την αλλοίωση του φρονήματος των πιστών μας από το συγκρητιστικό πνεύμα και πόσο απαράδεκτα είναι τα ανοίγματα των συγχρόνων εκκλησιαστικών ταγών προς τους αμετανόητους αιρετικούς και τους αλλοθρήσκους. Ρωτάμε, όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν ζευγμένοι στο άρμα του διαβόλου; Βλασφημούσαν το Χριστό και το Άγιο Πνεύμα; Υπήρξαν συνεργάτες και μαθητές του διαβόλου; Ας δούμε για ποιους μιλάμε και αν ευσταθούν οι απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί.
Αρχίζουμε με τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, έναν από τους μέγιστους θεολόγους και ομολογητές της Εκκλησίας μας τον 20ο αιώνα. Έγραψε: «Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του βρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, με επικεφαλής τον Παπισμόν. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινό ευαγγελικό όνομά των είναι παναίρεσις. Διατί; Διότι εις το διάστημα της ιστορίας αι διάφοροι αιρέσεις ηρνούντο ή παρεμόρφωνον ιδιώματά τινα του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού, αι δε ευρωπαϊκαι αύται αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρον τον Θεάνθρωπον και εις την θέσιν του τοποθετούν τον Ευρωπαίον άνθρωπον. Εδώ δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Παπισμού, Προτεσταντισμού και άλλων αιρέσεων ων το όνομα λεγεών»[13]! «Αν είμεθα Ορθόδοξοι και θέλωμεν να παραμείνωμεν Ορθόδοξοι, τότε οφείλομεν και ημείς να τηρήσωμεν την στάσιν του Αγίου Σάββα, του Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Αγίου Κοσμά Αιτωλού, του Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης και των λοιπών Αγίων Ομολογητών και Μαρτύρων και Νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έναντι των ρωμαιοκαθολικών και των προτεσταντών, εκ των οποίων ούτε οι μεν, ούτε οι δε, δεν πιστεύουν ορθοδόξως εις τα δύο βασικά δόγματα του Χριστιανισμού : εις την Αγίαν Τριάδα και εις την Εκκλησίαν»[14]. Δηλαδή να είμαστε ανυποχώρητοι στα θέματα της πίστεως.
Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, καταπολέμησε τον Οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας. Για ένα διάστημα είχε διακόψει, μαζί με όλο σχεδόν το υπόλοιπο Άγιον Όρος, το μνημόσυνο του μακαριστού Πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς. Αλλά το έκανε με πόνο: «Κάνω προσευχή», είπε σε κάποιον, «για να κόβη ο Θεός μέρες από μένα και να τις δίνη στον πατριάρχη Αθηναγόρα, για να ολοκληρώση την μετάνοιά του». «Ο διάβολος έχει τρία πλοκάμια. Για τους φτωχούς τον κουμμουνισμό, για τους πιστούς τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους την μασσωνία». «Οικουμενισμός, και κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία. Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση. Αλλά, όταν μαζεύωνται τι μάγοι, τι πυρολάτρες, τι Προτεστάντες, ένα σωρό – άκρη δεν βρίσκεις -, για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πώς να βοηθήσουν; Ο Θεός να με συγχωρέση, αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου» Έλεγε πως, «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε. Έλεγε συχνά: «Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει»[15].
Ο άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ θεωρούσε τον Οικουμενισμό ως «μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἐπικίνδυνες αἱρέσεις... (ως) η προσπάθεια μερικῶν νὰ δημιουργήσουν μία “παγκόσμια καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία” εἶναι μία πλανεμένη προσπάθεια. Τὸ ἴδιο πλανῶνται καὶ ἐκεῖνοι ποὺ προσπαθοῦν νὰ ζήσουν “κάποιο εἶδος ὑψηλοῦ μυστικισμοῦ, ποὺ ὑπερβαίνει τὰ ὅρια τῆς ἐκκλησιαστικῆς... ἀντιλήψεως τῆς χριστιανικῆς θρησκείας”»[16].
Ο Όσιος Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, διάγοντας άγια βιωτή, είπε τα εξής για την επιχειρούμενη «ένωση των εκκλησιών» από τον Αθηναγόρα και «Πάπα» Παύλο ΣΤ΄ «…Εάν δεν αποβάλλουν την υπερηφάνεια και ο Πατριάρχης και ο Πάπας και εάν δεν ταπεινωθούν, μιμούμενοι τον Κύριον, όχι μόνον δεν θα επιτύχουν έναν αλλά θα αυξήσουν την διαίρεσιν και θα προξενήσουν μεγάλα σκάνδαλα, ταραχάς, συγχύσεις, μεγάλην βλάβην και ζημίαν εις τα εαυτών ποίμνια». Για τον έλεγχο έλεγε: «Εις περιστάσεις κατά τας οποίας περιφρονείται και υβρίζεται η Αγία Ορθόδοξος Πίστις ημών επιτρέπεται έλεγχος ακόμη και θυμός δίκαιος δικαιώτατος, απαγορεύεται δε η σιωπή. Αλλά και ο έλεγχος να γίνεται με διάκρισιν και σύνεσιν, όχι, με ταραχήν και θυμόν υπερβολικόν, να γίνεται με θυμόν θεϊκόν…»[17]. Για τον Οικουμενισμό είπε: «…Η ταπεινή μου γνώμη, αναφορικώς με το ενωτικόν πνεύμα προς την παναίρεσιν του Οικουμενισμού το οποίον διακατέχει το Οικουμ. Πατριαρχείον, είναι, ότι οφείλομεν ως ορθόδοξοι Χριστιανοί και μάλιστα ως μοναχοί να ακολουθήσωμεν όχι την γνώμην την ιδικήν μας, αλλά την γνώμην των Αγίων Πατέρων μας, Προφητών, Αποστόλων, Διδασκάλων και κηρύκων της αληθούς πίστεως ημών»[18].
Ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ο μέγιστος κανονολόγος, σε επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα στηλίτευσε τα απαράδεκτα «ανοίγματά» του προς τον Παπισμό και γενικότερα προς όλους τους αιρετικούς, σημειώνοντας: «Από τινων ετών κατώδυνον το Πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το συνειδητώ πιστεύον πλήρωμα, παρίσταται θεατής επικινδύνων προς την Πίστην ακροβασιών του Πρώτου της Ορθοδοξίας Επισκόπου»[19].
Ο Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης, σημείωσε, πως «Δεν κατεχόμεθα από μισαλλοδοξίαν, ως θέλουν να μας χαρακτηρίζουν οι επιπόλαιοι φιλενωτικοί, προμαχούμεν της πίστεως των Πατέρων μας και κατά καθήκον πνευματικόν φέρομεν εις γνώσιν του χριστεπωνύμου Ορθοδόξου πληρώματος τα ανωτέρω, ίνα προφυλάξωμεν αυτό από τας σατανικάς παγίδας του Ουνιτισμού»[20], δίνοντας απάντηση στον αφηγητή του βίντεο νεαρό κληρικό.
Ο Άγιος Νικόλαος Αχρίδος (Βελιμίροβιτς), υπήρξε σφοδρός πολέμιος του Οικουμενισμού. Σε σύγγραμμά του σημείωσε: «Όλοι θέλομε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα. Άλλο η συμφιλίωσις των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν’ αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν! Συγχρόνως όμως μας διατάζει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της. Σαν χριστιανοί πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι’ αυτούς. Αλλά τις αλήθειες του Χριστού δεν έχετε το δικαίωμα να τις θίξετε. Γιατί δεν είναι δικές σας. Η πίστη του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνωμε ό, τι θέλομε»[21].
Ο Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, είπε: «…οι διαθέσεις του Πάπα ανέκαθεν ήταν να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία και θα έλθει ημέρα που ο διάλογος θα ματαιωθεί· τίποτε δεν πρόκειται να γίνει· άλλωστε οι ουνίτες, αυτός ο δούρειος ίππος, είναι φως φανάρι ότι τον ενδιαφέρει να αναγνωρίσουν οι Ορθόδοξοι κεφαλήν τον Πάπα και τίποτε περισσότερο»[22]. «Η θρησκεία μας, η Ορθοδοξία, δεν έχει σχέση με άλλες. Τώρα, όμως, κάποιοι που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, έχουν τη γνώμη ότι δεν πρέπει να υπάρχουν πολλές θρησκείες και διχάζουν τους ανθρώπους. Τους φέρνουν σε έχθρα. Όλοι φροντίζουν, μικροί και μεγάλοι, να υπάρχει μια θρησκεία και το προσπαθούν λέγοντας πως όλες είναι ίδιες, άρα ας έχουμε μόνο μία και καλή»[23].
Ο Όσιος Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης το 1974,στον ενθρονιστήριο λόγο του τόνισε: «Εκείνοι που ομιλούν πληθωρικά περί αγάπης νοθεύουν το περιεχόμενο της για να περιπτυχθούν όλους τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων. Είναι τόσο ψεύτικη αυτή η αγάπη όσο και τα ψεύτικα λουλούδια…. Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασώνοι, Ενωτικοί, Οικουμενισταί, και κάθε άλλη «ρίζα πικρίας», όλοι αυτοί «μίαν γνώμην έχουσι, και την δύναμιν και την εξουσίαν αυτών τω Θηρίω διδόασιν. Ούτοι μετά του Αρνίου πολεμήσουσι, και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων, και οι μετ’ αυτού κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί» (Άποκ. 17, 13). Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμία θέση ανάμεσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων. Αυτό το δόλιο “οικουμενικό” κατασκεύασμα δεν αποσκοπεί στην αναζήτηση της αληθείας, αλλά κατά τον π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον “είναι ένα ανακάτεμα αφανισμού της Αλήθειας. Είναι μία προσπάθεια όχι να βρουν την αλήθεια οι πλανεμένοι, αλλά να την χάσουν και εκείνοι που την έχουν, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία”»[24].
Ο Άγιος Ἀρσένιος Μπόκα, ο θαυματουργός (1910-1989) αποφάνθηκε πως «Ὁ Oἰκουμενισμός εἶνε ἡ αἵρεσι ὅλων τῶν αἱρέσεων! Ἡ πτῶσι τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς ἰδίους της τοὺς ὑπηρέτες, τὰ ὄργανα τῆς Δύσης. Τὰ ἀποτελέσματά του εἶνε τὰ σάπια συντρίμμια ποὺ πέφτουν, ἀκόμα κι ἂν εἶνε ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ ἢ λαϊκοί... Ἂς ἐπιστρέψουμε στὴν ἁγία παράδοσι, στὰ δόγματακαὶ στοὺς κανόνες τῶν ἁγίων πατέρων, τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Διαφορετικά, θὰ πᾶμε στὴν κόλασι, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἐπισκόπων μας! Θεὸς φυλάξοι!»[25].
Ο Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστός Σαλός είπε για τον Οικουμενισμό: «Στην αρχή θα είναι μία αίρεση και αργότερα θα γίνει μεγάλο μπέρδεμα. Μετά την εμφάνιση του Oικουμενισμού θα έρθει ο Αντίχριστος»[26].
Ο μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος έλεγε: «Να ξέρετε παιδιά, ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου. Όταν θα γίνει μιά ισοπέδωση θρησκευτική και πολιτική, κυβερνητική, και θα υπάρξει ένας μόνο που θα κυβερνήσει τον κόσμο, αυτός ο ένας … θα είναι ο Αντίχριστος»[27].
Ο Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης, μετά από θερμή και ολονύκτια προσευχή του αποκαλύφτηκε τι είναι ο Οικουμενισμός, με μια ανυπόφορη και εμετική βρώμα. Ο ο χαρισματικός και άγιος Γέροντας αποφάνθηκε: «ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας και κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα»[28].
Ο μακαριστός Γέρων Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης), ένας από τους πλέον εμβριθείς μελετητές της πατερικής θεολογίας, αλλά και του συγχρόνου σκηνικού των αιρέσεων και των πλανών, προειδοποίησε πως, «H φιλτάτη Ὀρθοδοξία μας καί σήμερα κινδυνεύει. Προσπαθοῦν κάποιοι νά νοθεύσουν τό δυνατό της κρασί, νά ἀμβλύνουν τά δόγματα, τίς παραδόσεις της, τό ἦθος της, γιά νά μπορῇ νά συνυπάρχῃ μέ τά ἄλλα “δόγματα”. Τό ἔργο αὐτό ἔχει ἀναλάβει ὁ Οἰκουμενισμός. Καί δέν ἐννοοῦμε φυσικά ἕναν Ὀρθόδοξο Οἰκουμενισμό, πού μένοντας πιστός στήν Ὀρθοδοξία θά μποροῦσε νά διαλέγεται μέ τούς ἑτεροδόξους, για νά τούς βοηθήσῃ νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ἐπάνοδός τους στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία εἶναι ἐπάνοδος στό πατρικό τους σπίτι, ἀπό τό ὁποῖο οἱ πρόγονοί τους ἐμακρύνθησαν. Ἐννοοῦμε τόν συγκρητιστικό Οἰκουμενισμό, τόν διαχριστιανικό καί διαθρησκειακό». Σε άλλη περίπτωση σημείωσε: «Ὑπάρχει βέβαια ἕνας εὔκολος τρόπος νά κατασιγάσουν τήν συνείδησί τους ὅσοι ὁδηγοῦν τήν Ἐκκλησία στόν συγκρητιστικό Οἰκουμενισμό. Νά χαρακτηρίζουν τούς ἐμμένοντας στήν πατροπαράδοτο εὐσέβεια συλλήβδην ὡς φανατικούς φονταμενταλιστάς. Μέ αὐτήν τήν λογική θά ἐχαρακτηρίζοντο και οἱ Ἅγιοι Πατέρες οἱ συντάξαντες τό ἀνωτέρω ἀνάθεμα, ὡς καί τά λοιπά πολλά ἀναθέματα κατά τῶν αἱρετικῶν, ἐπίσης ὡς φονταμενταλισταί, ἀκραῖοι και φανατικοί»[29].
Ο Γέρων Σίμων Αρβανίτης, σε σχετική ερώτηση, τι γνώμη έχει για την λεγόμενη οικουμενική κίνηση, απάντησε με φράση του μακαριστού πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς: «Ο Οικουμενισμός, παιδί μου, είναι η παναίρεση των αιώνων»![30]
Ο Γέρων Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, πριν από μισό αιώνα αποκάλυψε τι είναι πραγματικά ο Οικουμενισμός και ποιοι είναι οι δόλιοι στόχοι του: «Ο θρησκευτικός Οικουμενισμός της σήμερον είναι Κίνηση, διά την ένωση των αιρετικών Ομολογιών της Δύσεως μετά της Ορθοδοξίας κατ’ αρχάς και εις δεύτερο στάδιο διά την ένωση όλων των θρησκειών εις ένα τερατώδες κατασκεύασμα, εις μίαν Πανθρησκείαν. Τελικό όμως σκοπό έχει να εξαφανίσει, μέσα σ’ αυτό το χωνευτήρι, τον Χριστιανισμό και ιδίως την Ορθοδοξία, που κατέχει την Αλήθεια. Σκοπεύει δε εις την τελική φάση του σκοτεινού του σχεδίου να αντικαταστήσει την λατρεία του ενός Θεού, με την λατρεία του Σατανά!»[31]!
Ο Ελβετός π. Πιέρ Χαάμπ, πρώην παπικός, βουδιστής, ινδουιστής, που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία, μιλώντας εκ πείρας, είπε: «Οι αιρέσεις, που προέρχονται από τον χριστιανισμό, δηλαδή παπισμός και διάφορα είδη προτεσταντισμού, αποτελούν διαστρέβλωση της αλήθειας, που συνήθως μοιάζει με γελοιογραφία ή καμιά φορά με βλασφημία»[32].
Τελειώνουμε με την άποψη του μακαριστού π. Γεωργίου Μεταλληνού για τον Οικουμενισμό, μιας μεγάλης θεολογικής και πατερικής μορφής των ημερών μας: «Οἱ διαθρησκειακὲς συμπροσευχές, (δηλαδὴ ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Πάπα - στὸν δυτικὸ Τύπο ἔχει χαρακτηρισθεῖ “πλανητάρχης Νο 2”- καὶ μὲ τὴ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Ἡγετῶν). δείχνουν, ὅτι τέθηκε ἤδη σὲ λειτουργία ὁ σχετικὸς μηχανισμὸς γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς παγκόσμιας θρησκείας μὲ νόημα σαφῶς πανθεϊστικό. Αὐτὸ δείχνει ἡ προβολὴ τῆς φύσεως ὡς “Οἰκολογία” στὶς διαχριστιανικὲς σχέσεις. Αὐτὰ ἀπαιτοῦν, φυσικά, ἀναίρεση τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ μάλιστα στὴν πατερικὴ αὐθεντικότητά του (Ὀρθοδοξία)... Στὸ πλαίσιο καὶ τὶς στοχοθεσίες τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Παγκοσμιοποίησης ἔχουν ἐνταχθεῖ καὶ οἱ Διαχριστιανικοί καὶ Διαθρησκειακοί Διάλογοι. Διακονοῦν καὶ αὐτοὶ πολιτικὲς σκοπιμότητες, κατὰ τὰ συμφέροντα τῆς Νέας Ἐποχῆς, καὶ ὄχι τὴν ἐν Χριστῷ Ἀλήθεια, τὴν “ἐν ἀληθείᾳ” ἑνότητα. Ἡ πολυπροβαλλόμενη ἕνωση γίνεται μέσο, δὲν εἶναι ὁ σκοπός. Διότι, ἂν ἦταν ἐν Χριστῷ αὐτὸς ὁ στόχος μας, θὰ ἔπρεπε νὰ κινεῖται στὸ πλαίσιο τῆς ἀποστολικῆς καὶ ἁγιοπατερικῆς παραδόσεως». Όσον αφορά την εφιαλτική πανθρησκεία, ο π. Γ. Μεταλληνός έγραψε: «Ἡ «Πανθρησκεία» μὲ ἐνδιαφέρει ἐδῶ περισσότερο, ὡς Θεολόγο. Διότι πρόκειται γιὰ μία ἄλλη μορφὴ πανθεϊσμοῦ, πού στοχεύει στὴν ἰσοπέδωση ὅλων τῶν θρησκευμάτων, μαζὶ καί τοῦ Χριστιανισμοῦ. Αὐτὸ συντελεῖται, βέβαια, μὲ τὴν «τεκτονικὴ» μέθοδο τῆς σύγκρασης τῶν πάντων καὶ συγκρητιστικῆς ἀναχώνευσής τους καὶ οὐσιαστικὰ διάλυσης ὅλων. Ἡ ἔνταξη τῆς Χώρας μας στὴν Ε.Ε. συνδέθηκε ἀπ᾽ ἀρχῆς μὲ χιλιαστικά ὁράματα καθολικῆς εὐημερίας, πού ἀκόμη προπαγανδίζονται γιὰ τὴν ἀπρόσκοπτη διακίνηση τῶν συνθημάτων καὶ τὴ χειραγώγηση τῆς κοινῆς γνώμης κατὰ τὶς διαθέσεις τῆς (πραγματικῆς) Ἡγεσίας. Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ δηλωθεῖ, ὅτι ἡ ἔνταξη τῶν Ὀρθοδόξων Κρατῶν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση συνδυάζεται ἀπ᾽ ἀρχῆς μέ την ἀποδοχὴ τῆς εὐρωπαϊκῆς νομοθεσίας, πού ἐπιβάλλει ἕνα νέο ἦθος, ἐπιφέροντας τὴν διάλυση τοῦ παραδοσιακοῦ ἱστοῦ τῆς κοινωνίας. Διότι ἡ ἀμοραλιστική παράλυση τῆς κοινωνίας δημιουργεῖ «ρομπότ», ὑπηκόους δουλοπρεπεῖς καὶ εὔχρηστους ἀπὸ τὴν παγκόσμια ἐξουσία»[33]!
Όλοι οι ως άνω αναφερόμενοι Άγιοι και σημαίνουσες εκκλησιαστικές προσωπικότητες είχαν λαθεμένη αντίληψη για τον Οικουμενισμό; Ήταν μεταξύ των «δημιουργών», για την άγρα οπαδών; Υπήρξαν όργανα το διαβόλου και έσερναν το άρμα του; Υπήρξαν όλοι αυτοί, ως «πλανεμένοι αντι-οικουμενιστές», βλάσφημοι του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος; Ως «βλάσφημοι του Αγίου Πνεύματος», πως αναδείχτηκαν Άγιοι, αφού σύμφωνα με τον αδιάψευστο λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοίς ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ούκ αφεθήσεται τοίς ανθρώποις… ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» (Ματθ.12,31-32); Πως η Εκκλησία μας τους κατάταξε στους αγιολογικούς δέλτους της και τους τιμά ως «γνησίους θεράποντας του Δεσπότου Χριστού», όπως ορίζει η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος τους Αγίους, αφού υπήρξαν ως «όργανα του αντιοικουμενισμού», «ο δούρειος ίππος» της;
Στο βίντεο αφήνεται να εννοηθεί η «αναγκαιότητα» της «οικουμενικής κινήσεως», στους σύγχρονους ταραγμένους καιρούς, ότι η ανθρωπότητα «χρειάζεται συνεργασία και ενότητα». Όμως αυτό δεν είναι απλά μια ουτοπία, αλλά και αντίκειται στο αληθινό πνεύμα και το σωτηριολογικό έργο της Εκκλησίας μας. Οι κοσμικές αναγκαιότητες έχουν δευτερεύουσα σημασία γι’ Αυτή και πρέπει να αφήνονται στους πολιτικούς για επίλυση. Σε ένα πολύ κατατοπιστικό βιβλίο, του Μοναχού Αββακούμ αγιορείτου, αναφέρεται το εξής σημαντικό, το οποίο δίνει αποστομωτική απάντηση στο περιεχόμενο του βίντεο. Μεταξύ των άλλων τονίζει, πως «Στο Χριστιανισμό για σωτηρία μιλάει ο Ορθόδοξος, για σωτηρία μιλάει ο Ρωμαιοκαθολικό, για σωτηρία μιλάει ο Προτεστάντης. Μόνο που δεν υπάρχουν πολλές, αλλά η μία σωτηρία. Κατά τον Προτεστάντη η δική του αντίληψη περί σωτηρίας είναι η σωστή, γι’ αυτό και γι’ αυτό συνέλαβε την ιδέα του Οικουμενισμού (μέσω του Π.Σ.Ε.) για να σωθούν οι άλλοι… Το ίδιο και κατά τον Ρωμαιοκαθολικισμό, η δική του η αντίληψη περί σωτηρίας είναι η σωστή, γι’ αυτό πασχίζει να φέρει όλους κάτω από τον δικής του επινόησης (παπικής) Οικουμενισμό για να σωθούν οι άλλοι… Οι Ορθόδοξοι επ’ αυτού αφήνουν την καμπάνα της Εκκλησίας (ι. ναού) να μιλήσει, καλώντας τους πιστούς να συναχθούν στο οντολογικό κέντρο της εκκλησιαστικής ενότητας και σωτηρίας, τη θ. Ευχαριστία»[34]. Με άλλα λόγια, η ενότητα της Εκκλησίας συντελείται αποκλειστικά στην μετοχή του κοινού Ποτηρίου, στην Θεία Ευχαριστία, όπου ενώνεται οντολογικά ο πιστός με το Χριστό και με τα συν-κοινωνούντα ανθρώπινα πρόσωπα. Έτσι συντελείται ουσιαστικά και πραγματικά η διαταραγμένη ενότητα και άλλο τρόπο ενότητας δεν γνωρίζει η Εκκλησία. Κατά συνέπεια οι «ενότητες» που επαγγέλλονται οι διάφορες διαχριστιανικές και διαθρησκειακές προσπάθειες πόρρω απέχουν από την πραγματική ενότητα που επαγγέλλεται η Εκκλησία του Χριστού.
Επίσης, αληθινή κοινωνία - μετοχή στο Σώμα του Χριστού συντελείται, όχι στις αιρέσεις, αλλά στην μία και αδιαίρετη Εκκλησία Του, η οποία ταυτίζεται με την Ορθόδοξη, η οποία αποδεικνύει ότι παραμένει απόλυτα προσηλωμένη στην βιβλική, αποστολική και αγιοπατερική Παράδοση, χωρίς καμιά αυθαίρετη προσθαφαίρεση και αλλοίωση στην δισχιλιόχρονη ιστορική της πορεία. Σωζόμαστε από την άκτιστη Χάρη του Θεού, η οποία ενεργεί μόνο στην Εκκλησία Του, η οποία και πιστεύει και διδάσκει αυτή. Αντίθετα στις αιρέσεις, οι οποίες αρνούνται την άκτιστη Χάρη και τη στερούνται, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε πραγματική ενότητα, ούτε σωτηρία. Αναφέρει και πάλι ο μοναχός Αββακούμ: «Δια του Χριστού και εν τω Χριστώ κατά την θ. Λατρεία στην Ευχαριστιακή Σύναξη παροντοποιείται και βιώνεται το όλο Μυστήριο της Σωτηρίας». Και συνεχίζει: «Εάν δεν μετέχεται ο Θεός κατά χάριν, πώς να συντελεσθεί η σωτηρία του ανθρώπου; Και, εάν η χάρη δεν είναι άκτιστη, αλλά κτιστή (άπαγε της βλασφημίας), όπως φρονούν οι ετερόδοξοι, πως θα γίνει η μέθεξη του Θεού; Μέθεξη του Θεού δια του κτιστού δε νοείται. Και εδώ είναι που ανακύπτει το θέμα περί του ποιο είναι το σωτηριολογικό περιεχόμενο της εκκλησιαστικότας στο Χριστιανισμό της Δύσης. Όταν αυτό το σωτηριολογικό περιεχόμενο επιβαρύνεται με την αίρεση περί κτιστότητας της θείας Χάρης και με την αίρεση του Filioque, τότε ανακύπτει πρόβλημα κατά πόσον πληρούνται οι όροι της σωτηρίας με τέτοιου είδους σωτηριολογία»[35]!
Οι θιασώτες και προωθητές της «ανάγκης» του οικουμενιστικού συγκρητισμού (διαχριστιανικού και διαθρησκευτικού), προκειμένου να επιτύχουν την «ενότητα», επικαλούνται το γραφικό χωρίο «ίνα πάντες εν ωσι» (Ιωάν.17,20), κακοποιώντας το και διαστρέφοντας την αληθινή του έννοια. Διευκρινίζει επιτυχώς ο μοναχός Αββακούμ: «Βλέπουμε εδώ ότι το “ίνα παντες εν ωσι” δεν διατυπώνεται αοριστολογικώς, αλλά συγκεκριμένως δια της φράσεως “ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσι”, την οποία ο Κύριος απευθυνόμενος προς τον Πατέρα Του. Το “ίνα πάντες εν ωσι”, δηλαδή νοείται εν τη Αγιοτριαδική Θεότητι και εκφράζει θέωση, όπως ακριβώς δηλώνεται από τον Κύριο. Πρέπει να τονίζεται τούτο, διότι πολύ συνηθίζεται να γίνεται λόγος περί του “ίνα πάντες εν ωσι” σε διάφορα διομολογιακά – θεολογικά fora, αλλά συχνά υπό μια δυτικοχριστιανικής αντίληψης νοηματοδότηση, ως μιας ψυχολογικο-κοινωνικής και ηθικής, αυτοτελούς και αοριστολογικής “ένωσης – ενοποίησης” των πάντων. Κατά την Ορθόδοξο πίστη το “ίνα πάντες εν ωσι”, νοείται οντολογικώς εν τω Μυστηρίω της Εκκλησίας. Είναι η οικοδόμηση του σώματος του Χριστού (Ιωάν.17,21). Είναι πράγματι συγκλονιστική αυτή η αυθεντικού σωτηριολογικού περιεχομένου φράση του Κυρίου μας προς τον Πατέρα Του για μας: “ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσι”. Μας θέλει ο Κύριος να βρεθούμε ενωμένοι μαζί Του, μέσα στη θεία ζωή, ενωμένοι κατά χάριν με τον εν Τριάδι Θεό. Σε τι μπορεί να αμφιβάλλει κάποιος αφού έτσι το είπε ο Κύριος και αφού έτσι συντελείται τούτο αδιαλείπτως εν τω Μυστηρίω της μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας»;[36]
Κοντολογίς: Ο Οικουμενισμός είναι ένα από τα δολιότερα τεχνάσματα του διαβόλου, των σύγχρονων εσχάτων καιρών, κατασκευασμένο από σκοτεινά διεθνή κέντρα, για την ολοκληρωτική ποδηγέτηση της ανθρωπότητας. Έχει τριπλό χαρακτήρα: πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό, για την ενοποίηση της ανθρωπότητας. Δια του θρησκευτικού Οικουμενισμού επιχειρείται η θρησκευτική ενοποίηση του κόσμου, με την πανθρησκεία, η οποία θα λειτουργήσει, σύμφωνα με τους ιθύνοντες και τους οραματιστές της, ως φρικτή χοάνη, στην οποία θα εξαφανιστούν όλα τα θρησκευτικά σχήματα και μαζί τους η Εκκλησία του Χριστού! Άρα λοιπόν δεν είναι ούτε ιδεοληψία, ούτε μέσον για άγρα οπαδών των «αντιοικουμενιστών», αλλά ένα πολύ καλά οργανωμένο σύστημα από σκοτεινές και αντίχριστες δυνάμεις (Θεοσοφία, Τεκτονισμός, Αποκρυφισμός, κλπ), για την πνευματική υποδούλωση της ανθρωπότητας, στην εφιαλτική ανελεύθερη κοινωνία, που δημιουργούν. Φρονούμε λοιπόν πως οι όποιες ανησυχίες μας και η εν γένει αντίθεσή μας προς αυτό το δαιμονικό σύστημα, όχι απλά δικαιολογείται, αλλά είναι επιβεβλημένο!
Νομίζουμε ότι, με τα στοιχεία που παραθέσαμε, ανασκευάσαμε αρκούντως το επίμαχο βίντεο. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι σε καμιά περίπτωση δεν προηγήθηκε ο «αντιοικουμενισμός» και έπειτα εμφανίστηκε ο Οικουμενισμός. Ότι δεν προηγήθηκε η πολεμική του προβλήματος και κατόπιν εμφανίστηκε το πρόβλημα, όχι ως πραγματικό εκκλησιαστικό πρόβλημα, αφού, σύμφωνα με αυτό, «ο Οικουμενισμός είναι ένα πρόβλημα το οποίο δεν υφίσταται καν». Και το σπουδαιότερο: με την παράθεση ενός μικρού δείγματος αναφορών σύγχρονων Αγίων και εγνωσμένης αγιότητας, σωφροσύνης, πίστης στην Ορθοδοξία και διάκρισης Οσίων Γερόντων και άλλων σημαινόντων εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, αποδείξαμε στους αναγνώστες μας, όσοι «κλονίστηκαν» από το επίμαχο βίντεο, πως η αντίθεσή τους με τον Οικουμενισμό, όχι μόνο δεν ήταν αποτέλεσμα «δαιμονικής πλάνης», αλλά αποτέλεσμα προσευχής και βαθειάς πνευματικής εμπειρίας, ακόμα και θεϊκών αποκαλύψεων. Ότι, η καθομολογούμενη από το ορθόδοξο πλήρωμα της αγιότητάς τους, δεν επέτρεπε σε καμιά περίπτωση να γίνουν «όργανα» του διαβόλου, να ζευτούν στο «άρμα του διαβόλου», όπως ισχυρίζεται. Και το ακόμα σπουδαιότερο, ότι δεν θα μπορούσαν να γίνουν «βλάσφημοι του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος»! Και, τέλος, παραθέσαμε την πραγματική έννοια της ενότητας του κατακερματισμένου κόσμου στο θεανδρικό πρόσωπο του Χριστού, δια της Εκκλησίας Του, «εν τω Μυστηρίω της Εκκλησίας», η Οποία «σημαίνεται εν τοις μυστηρίοις», κατά τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα[37].
Εμείς οι σύγχρονοι, ταπεινοί και αμαρτωλοί πιστοί, επόμενοι των Αγίων Πατέρων και των σύγχρονων Αγίων και ομολογητών, θεωρούμε χρέος μας να ομολογούμε την Αγία μας Εκκλησία ως το μοναδικό θείο καθίδρυμα, στο οποίο συντελείται η σωτηρία, όσων ανθρώπων θέλουν να σωθούν και στην Οποία συντελείται η πραγματική ενότητα των ανθρώπων. Ομολογούμε ότι εκτός Αυτής δεν υπάρχει σωτηρία, διότι η χάρις του Θεού ενυπάρχει μόνο σε Αυτή, Οποία και πρεσβεύει ότι αυτή είναι άκτιστη και άρα ικανή να σώζει. Ότι, δεν υπάρχουν πολλές Εκκλησίες, εκτός από μία, την Ορθόδοξη Εκκλησία, η Οποία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, το Σώμα Του κατά τον υπέροχο ορισμό του ουρανοβάμονος Παύλου (Εφ.1,22-23), και πως, ό, ότι αυτοπροσδιορίζεται ως «εκκλησία», εκτός Αυτής, είναι φρικώδες ψεύδος και απάτη. Ότι, η σωτηρία στις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου είναι αδύνατη.
Μπορούν να μας «στολίζουν» με κάθε είδους μειωτικούς χαρακτηρισμούς, οι οποίοι είναι για μας είναι βραβεία για την όποια ομολογία μας, αφού σύμφωνα με την διαβεβαίωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ.10,32-33)!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών
[2] Μοναχού Αβέρκιου: Η Μασονία από τις αυθεντικές πηγές, Αθήνα 2024
[3] Τεκτ. Περιοδικό, «Ἀθηνᾶ», ἔτους 1894, τεῦχος 2, σελ. 26 -27.
[4] «Ὕπατον Συμβούλιον τοῦ 33ου τῆς Ἑλλάδος, ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ τοῦ 32ου βαθμοῦ τοῦ ἀρχαίου καὶ ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ Τύπου», Ἐν Ἀθήναις, 1975».
[5] Τεκτ. «Πυθαγόρας», 1882, τ.10, σελ. 291.
[6] Μοναχού Αβέρκιου: Η Μασονία από τις αυθεντικές πηγές, Αθήνα 2024, σελ. 254 ε.
[7] Τῆς θεοσοφίστριας Ἀλίκης Μπέϊλυ, «Τὸ Πεπρωμένο τῶν Ἐθνῶν», LUSIS PRESS LIMITED, Λονδῖνο – Γενεύη – Ν. Ὑόρκη – Κέϊπτάουν – Μόναχον – Ἀθῆναι, 1969, σελ. 16.
[8] Τεκτ. περιοδ. «Ἀθηνᾶ», 1894, τ. 3, σελ. 55 – 56. 10.
[9] Μον. Αβέρκιου, μν. έρ.
[12] Όπου ανωτέρω
[13] Εφ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, Αριθ. 145 – 6,1 – 15 Σεπτεμβρίου 1971
[16] http://trelogiannis.blogspot.com/
[17] https://agiosiosif.gr/i-sygchroni-agii-ke-gerontes-tis-orthodoxias-gia-ton-ikoumenismo/
[19] https://agiosiosif.gr/i-sygchroni-agii-ke-gerontes-tis-orthodoxias-gia-ton-ikoumenismo/
[20] «Ελληνικός Βορράς», 6 Φεβρουαρίου 1964
[22] Γέροντος Πορφυρίου, Ανθολόγιο Συμβουλών, Μήλεσι 2003, σελ. 229, 290.
[23] https://amethystosbooks.blogspot.com/2018/09/2.html
[25] https://amethystosbooks.blogspot.com/2018/09/2.html
[26] Όπου ανωτέρω
[27] Όπου ανωτέρω
[28] Όπου ανωτέρω
[29] Όπου ανωτέρω
[30] Όπου ανωτέρω
[31] Δες το βιβλίο του: «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»
[33] Ὀρθόδοξος Τύπος, 8/11/2013
[34] Μον. Αββακούμ αγιορείτου, Οικουμενισμός και Ορθοδοξία, Αθήνα 2005, σελ. 137
[35] Όπου ανωτέρω
[36] Όπου ανωτέρω
[37] Ερμηνεία Εις την Θείαν Λειτουργίαν, κεφ.λη΄ Migne P.G.150,452C
πηγή: http://aktines.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας