«Διδάσκων… κηρύσσων… θεραπεύων» (Μτθ. θ΄ 35)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2024

Ἀπόστολος: Ρωμ. ιε΄ 1-7

Εὐαγγέλιον: Ματθ. θ΄ 27 – 35

Ἦχος: πλ. β΄.- Ἑωθινόν: Ζ΄

 

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Διδάσκων… κηρύσσων… θεραπεύων» (Μτθ. θ΄ 35)

 Τὰ δύο θαύματα

  Ὁ Κύριός μας, ἀδελφοί μου, περιέρχεται τὰς πόλεις καὶ τὰς κώμας τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, διεκπεραιῶν τὴν ἐπὶ τῆς γῆς ἀποστολήν Του! Ἡ ἀποστολὴ δὲ αὕτη συνοψίζεται, θὰ ἐλέγομεν, εἰς τὰς

τρεῖς μετοχὰς αἵτινες συνιστῶσι καὶ τὸ ἐν προκειμένῳ θέμα μας! Ἡ Θεία ἀποστολὴ συνίσταται εἰς τὴν διδασκαλίαν, εἰς τὸ κήρυγμα καὶ τὴν ἐνημέρωσιν τοῦ λαοῦ, καὶ τέλος εἰς τὰς θεραπείας καὶ ἐν γένει τὰ θαύματα, ἅτινα ἐπετέλεσεν ὁ Θεῖος Ραββί, τὰ ὁποῖα καὶ «προσυπέγραφον», τὴν Θεότητά Του!

  Δύο θαύματα, μέγιστα καὶ ἀσύλληπτα καὶ καταπληκτικά, διὰ τὰ ἀνθρώπινα καὶ ἀσθενῆ δεδομένα, ἠκούσαμεν σήμερον ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος! Δύο θαύματα, τὰ ὁποῖα περιελαμβάνοντο εἰς τὸ Θεῖον πρόγραμμα τοῦ Θεανθρώπου καὶ διὰ τὰ ὁποῖα, ἡ περιγραφή τους δὲν δείχνει ὅτι ἦσαν καὶ τόσον «δύσ­κολα» διὰ τὸν Χριστόν! Ἄλλωστε, ὡς ἔχομεν εἴπει πολλάκις, ὁ Παντοδύναμος Κύριος δὲν ἐνεργεῖ τὰ θαύματα, διὰ νὰ ἐντυπωσιάσῃ καὶ προσελκύσῃ δι’ αὐτῶν, τὰ πλήθη τῶν θεωρούντων, ἀλλά, διότι ἐπιδιώκει διὰ τῶν ποικίλων τούτων θαυμάτων, ἵνα ὁδηγήσῃ τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν σωτηρίαν!

  Εἰς τὸ πρῶτον, θεραπεύει δύο τυφλούς! Διὰ τοῦ παντοδυνάμου Λόγου Του καὶ διὰ τοῦ ἀγγίγματος εἰς τοὺς ἀσθενεῖς καὶ πεπηρωμένους ὀφθαλμούς των, φέρει καὶ πάλιν τὴν πολυπόθητον ὅρασιν εἰς τούτους τοὺς ἐκζητοῦντας τὸ Θεῖον ἔλεος! Βεβαίως, ζητεῖ καὶ τὴν «βοήθειαν» καὶ συνέργειάν των! Τοῦτο τὸ κάμνει εἰς τὰ περισσότερα ἐκ τῶν θαυμάτων Του! «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦ­το ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε» (Ματθ. θ΄ 35)! Ἀπαραίτητος προϋπόθεσις εἰς τὰς Θείας παρεμβάσεις, εἶναι ἡ ἀνθρωπίνη συμφωνία καὶ συγκατάθεσις διὰ τῆς ἀπαιτουμένης πίστεως! Εἶναι ἡ Πίστις ἐκείνη ἥτις κατ’ οὐσίαν τείνει, σήμερον, ἵνα ἐκλείψῃ, καὶ συνεπῶς ὠλιγόστευσαν καὶ ὀλιγοστεύουσι καὶ τὰ θαύματα! Ἄνευ τῆς ἐνεργουμένης Πίστεως, ὁ Κύριος «ἀδυνατεῖ» (Μᾶρκ. ς΄ 5), ἵνα παρεμβαίνῃ εἰς τὴν ζωήν μας, καὶ ἐπίσης «ἀδυνατεῖ» ἵνα ἐνεργῇ καὶ συνεργῇ εἰς τὸν ἁγιασμόν μας!

  Εἰς τὸ δεύτερον θαῦμα τὸ ὁποῖον ἠκούσαμεν, φέρουσιν εἰς τὸν Διδάσκαλον ἕνα ταλαίπωρον καὶ βασανιζόμενον δαιμονισμένον, ὅντινα ὁ δαίμων εἶχε καταστήσει κωφάλαλον! Εἰς ταύτην τὴν περίπτωσιν, εἶναι αὐτονόητος ἡ συγκατάθεσις καὶ ἡ Πίστις τοῦ βασανιζομένου! Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κύριος δὲν τὸν ἐρωτᾷ! Αἱ ταλαιπωρίαι του καὶ αἱ θλίψεις ἅστινας ὑφίσταται κυριαρχούμενος ὑπὸ τοῦ πονηροῦ πνεύματος, εἶναι τοσαῦται καὶ τοιαῦται, ὥστε ἡ συγκατάθεσίς του καὶ ἡ ἀδημονία του διὰ τὴν θεραπείαν του, νὰ θεωροῦνται βέβαιοι καὶ νὰ μὴ ἀπαιτοῦσι περαιτέρω, ἄλλα πρόσθετα στοιχεῖα, διὰ τὴν θεραπείαν του! Ὁ Παντοδύναμος Κύριος, καὶ εἰς ταύτην τὴν περίπτωσιν, φυγαδεύει τὸν πειρασμόν, καὶ δίδει τὴν ὑγείαν καὶ εἰς τοῦτον τὸν ἀσθενῆ ὅστις, «ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου, ἐλάλησεν»!

Ἡ Θεία ἀποστολή!

  Πολλάκις ἔχομεν εἴπει, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ Κύριος ἦλθεν ἐπὶ τῆς γῆς ὡς ἄνθρωπος, διὰ νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπον ἐκ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας καὶ ἐπαναφέρη τοῦτον εἰς τὸ «ἀρχαῖον κάλλος» τῆς εὐδαιμονίας τοῦ Παραδείσου! Εἰς τὴν Θείαν δὲ ταύτην ἀποστολήν, ὁ Κύριος ἐμφανίζεται ὡς εὐτελὴς καὶ ἀδύναμος ἄνθρωπος! «Ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δού­λου λαβών, καὶ ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ» (Φιλιπ. β΄ 6-8)! Ἔρχεται, κινούμενος ἀπὸ πόνον διὰ τὸ πλάσμα Του τὸν ἄνθρωπον, ἵνα ἐλευθερώσῃ τοῦτον ἐκ τῆς καταδυναστείας τοῦ Ἅδου! Δὲν ἀπειλεῖ καὶ δὲν κυριαρχεῖ διὰ τῆς ἀπείρου Θείας Δυνάμεώς Του, ἀλλά, τοὐναντίον, ἔρχεται ἵνα καταδέσῃ τὰ ἐκ τῆς ἁμαρτίας τραύματα τοῦ «ἀσθενοῦς», ἐπιχέων τὸ «ἔλαιον τῆς ἀγάπης» καὶ τὸν «οἶνον τῆς παιδαγωγίας»! Τοῦτο, ὡς ἐνθυμούμεθα, ὑπεγράμμισεν εἰς τὴν διδακτικὴν «παραβολὴν τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου»!

  Ἔρχεται, πρωτίστως, ἵνα καλέσῃ καὶ διδάξῃ! Καλεῖ χωρὶς ἀπειλὰς καὶ διάθεσιν ἐκδικήσεως! Διδάσκει, καταδεικνύων τὴν ἄβυσσον τοῦ Θείου ἐλέους καὶ τῶν οἰκτιρμῶν, καὶ παρηγορεῖ τοὺς πεπτωκότας! Εἰς τοιοῦτον μάλιστα βαθμόν, ὥστε οἱ δεδηλωμένοι ἐχθροί του, οἱ ὑποκριταὶ Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, νὰ λοιδορῶσι Τοῦτον, ὡς «φίλον τῶν τελωνῶν καὶ τῶν ἁμαρτωλῶν»! Διὰ τῶν ποικίλων διδακτικῶν παραβολῶν, ἀλλὰ καὶ δι’ ἁπάσης τῆς Θείας διδασκαλίας Του, «διαψεύδει» τὴν αἴσθησιν τοῦ τρομεροῦ καὶ ἀπειλητικοῦ Θεοῦ, ὅντινα ἐπιτηδείως κατεσκεύαζον οἱ «διδάσκαλοι τοῦ νόμου», καὶ ἀντιθέτως δεικνύει τὸν Θεὸν Πατέρα, ὅστις, «δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ ἀσώτου υἱοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν»! Ἔρχεται, ἐν ἄκρᾳ ταπεινώσει καὶ ἐν Πατρικῇ ἀγάπῃ, ἵνα ἐγείρῃ ἐκ τοῦ βάθρου τῆς ἀπογνώσεως καὶ τῆς ἀπελπισίας τὸν ἄνθρωπον, τὸν «ἀπεγνωσμένον» καὶ ἀναζητοῦντα τὴν Θείαν ἀγκάλην τῆς εὐσπλαγνίας!

  Ἔρχεται, ὅμως, ἐπὶ πλέον, ἵνα θαυματουργήσῃ καὶ θεραπεύσῃ! Εἶναι αὕτη, ἡ δευτέρα ἔκφρασις τῆς Θείας Ἀγάπης! Μετὰ τὴν διδασκαλίαν καὶ τὸ κήρυγμα, πρέπει ἵνα πεισθῷσιν οἱ ἀκροαταί, ὅτι «ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός» (Ἰωάν. δ΄ 42)! Τὰ θαύματα, καὶ αἱ ποικίλαι Θεῖαι ἐνέργειαι, στερεοῦσι τὰς καρδίας τῶν ἀδυνάτων καὶ ἀνατρέπουσι τὴν ἀπάτην τῶν ἐπιτηδείων! Ἐκεῖνο τό, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μᾶρκ. η΄ 34), εἶναι ἡ διακήρυξις τῆς ἀπολύτου ἐλευθερίας, διὰ τῆς ὁποίας ἐκάλεσε καὶ καλεῖ τὸν οἱονδήποτε! Οὔτε, ὡς εἴπομεν, ὑποχρεώνει καὶ ὑποτάσσει, οὔτε ὑπόσχεται καὶ ἐξαπατᾷ, οὔτε, ἀκόμη, ἀπειλεῖ καὶ τρομοκρατεῖ! Ἀντιθέτως, μάλιστα, ὑπόσχεται ὀδύνας καὶ πόνους σωματικούς, ταλαιπωρίας καὶ μαρτύρια καὶ θανάτους, δι’ ὅσους ἀποφασίσωσι «ἵνα ὦσι μετ’ Αὐτοῦ»!

Ἡ πρόσκλησις!

  Εἰς τὴν παραβολήν, τὴν ἐπιλεγομένην «τοῦ Μεγάλου Δείπνου», ὁ Δεσπότης Χριστός, καλεῖ καὶ προσκαλεῖ εἰς τὸ οὐράνιον τοῦτο Δεῖπνον πολλούς! Παρ’ ὅτι ἡ πρόσκλησις εἶναι ἐξόχως τιμητική, οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι προσκεκλημένοι, ἐφάνησαν περίφρονες τῆς ὑψίστης ἐκείνης τιμῆς, εἰς τοσοῦτον μάλιστα, ὥστε «ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης», νὰ διαγράψῃ τούτους ἀπὸ τὸ Δεῖπνον τὸ Οὐράνιον τῆς Βασιλείας Του!

  Αἱ τρεῖς μετοχαί, αἱ συνιστῶσαι τὸν τίτλον τοῦ παρόντος, συνιστῶσιν ἐν ταὐτῷ καὶ τὴν διαχρονικὴν Δεσποτικὴν πρόσκλησιν πρὸς ἡμᾶς! Ἐκάλεσε καὶ συνεχίζει ἵνα καλῇ ὁ Θεῖος Οἰκοδεσπότης, ὡς εἰς τὴν ἐν λόγῳ παραβολήν, ἀλλὰ καὶ ὡς εἰς τὴν ἐν κόσμῳ παρουσίαν Του! Καλεῖ τοὺς πάντας! Καλεῖ ἄνευ προτεραιοτήτων καὶ ἄνευ ἰδιαιτέρων ἐπιλογῶν! Καλεῖ καὶ προσκαλεῖ, διότι μᾶς θέλει ὅλους! Ὅσοι μείνωμεν, «ἔξω τοῦ νυμφῶνος», θὰ τὸ ἔχωμεν ἐπιλέξει ἡμεῖς οἱ ἴδιοι!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

πηγή: orthodoxostypos.gr