Ἡ Θεοτόκος, οἱ Ἅγιοι καὶ ἡμεῖς!

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
2 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023
Ἀπόστολος: Ἑβρ. θ΄ 1 – 7
Εὐαγγέλιον: Ματθ. η΄ 5-13
Ἦχος: γ΄.-Ἑωθινόν: Δ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

 

«εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ
τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς» (Ἑβρ. Θ΄ 7)

 Τὰ «Ἅγια τῶν ἁγίων»!

Ἦτο τὸ «ἱερὸν βῆμα», θὰ ἐλέγομεν, τῆς πρώτης σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ ἐν συνεχείᾳ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος! Ἀκόμη καὶ τότε ποὺ ἐπέτρεψεν ὁ Θεός, διὰ τὴν ἀσέβειαν καὶ σκληροκαρδίαν τῶν

Ἰουδαίων, νὰ καταστραφῇ τὸ ἱερόν τους τέμενος, – καὶ τοῦτο ἔγινε κατ’ ἐπανάληψιν, – ἡ εὐλάβεια τοῦ λαοῦ ἐκείνου πρὸς τοῦ­τον τὸν Ναόν, τοὺς ἠνάγκαζε νὰ τὸν ἐπανοικοδομοῦν καὶ νὰ ἔχουν πάντοτε ἐντὸς αὐτοῦ, τὰ «ἅγια τῶν ἁγίων»! Εἰς τὸν χῶρον τοῦτον τὸν πανάγιον, ἀπηγορεύετο εἰς ἅπαντας, οὐχὶ μόνον νὰ εἰσέρχωνται καὶ πλησιάζουν, ἀλλὰ καὶ ἀτενίζουν ἁπλῶς˙ καὶ μόνον ὁ Ἀρχιερεὺς ἑκάστου ἐνιαυτοῦ, εἰσήρχετο κατὰ μίαν καὶ μόνην φορὰν εἰς αὐτὰ τὰ «ἄδυτα» «τῶν ἁγίων», γιὰ νὰ θυμιάσῃ αὐτά! Αὐτὸν τὸν ἱερὸν χῶρον, ἐχώριζεν ἐκ τοῦ λοιποῦ Ναοῦ τὸ τεράστιον καὶ βαρύτιμον «καταπέτασμα», καὶ πρὸ τούτου τοῦ καταπετάσματος ὑπῆρχον οἱ δύο φοβεροί «χερούβ» (ἄγγελοι), οἱ ὁποῖοι ἐτρόμαζον καὶ ἠπείλουν τὸν οἷονδήποτε τολμητίαν, ὁ ὁποῖος θὰ περιεφρόνει τὴν ἱερότητα τοῦ ἁγίου τούτου σκηνώματος!

Οὕτω, ὡς μελετῶμεν εἰς τὸ τρίτον βιβλίον τῶν Μακκαβαίων, ὅτε ἀπεπειράθη ὁ ὑπερφίαλος βασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου, Πτολεμαῖος Δ΄ ὁ Φιλοπάτωρ, νὰ παραβιάσῃ τὸ ἄβατον τούτου τοῦ Παναγίου τόπου, «ὁ πάντων ἐπόπτης Θεὸς καὶ πρὸ πάντων ἅγιος ἐν ἁγίοις τὸν ὕβρει καὶ θράσει μεγάλως ἐπῃρμένον ἐμάστιξεν αὐτόν, ἔνθεν καὶ ἔνθεν κραδάνας αὐτὸν ὡς κάλαμον ὑπὸ ἀνέμου, ὥστε κατ’ ἐδάφους ἄπρακτον, ἔτι καὶ τοῖς μέλεσι παραλελυμένον μηδὲ φωνῆσαι δύνασθαι δικαίᾳ περιπεπλεγμένον κρίσει» (Γ΄ Μακ. Β΄ 21-22)!

Εἰς ταῦτα δὲ τὰ «ἅγια τῶν ἁγίων», Θείᾳ ἐπινεύσει, εἰσῆλθεν ἡ τριετίζουσα παιδίσκη, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἥτις καὶ παρέμεινεν ἐκεῖ ἕως τοῦ δωδεκάτου ἔτους τῆς ἡλικίας της, ὁπότε ἐξῆλθε, καὶ οἱ ἱερεῖς τὴν ἠρραβώνισαν μετὰ τοῦ δικαίου Ἰωσήφ! Εἰς ταῦτα δὲ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἐπίσης, ἐνεφανίσθη ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ εἰς τὸν ἀρχιερέα Ζαχαρίαν καὶ τοῦ ἀνήγγειλεν ὅτι, «εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην» (Λουκ. Α΄ 13)!

Ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ Λόγου!

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, ἔχει ὁρίσει ὅπως, τὸ Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, τὸ ὁποῖον ἠκούσαμεν σήμερον, νὰ ἀναγινώσκεται, ὅταν ἔχωμεν κάποιαν Θεομητορικὴν ἑορτήν! Σήμερον, ἑορτάζομεν τὴν «κατάθεσιν τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου»! Εἶναι δὲ προφανές, ὅτι ἡ ἀναφορὰ εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μᾶς παραπέμπει εἰς τὴν καθαρότητα καὶ τελειότητα τῆς Παναγίας μας! Αὕτη εἶναι τὸ καθαρώτατον σκεῦος καὶ τέμενος, ὡς τὴν ἀποκαλοῦν οἱ ἅγιοι Πατέρες, διότι ἐν ἀντιδιαστολῇ καὶ κατὰ πολὺ περισσότερον τῆς παλαιᾶς ἐκείνης σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, αὕτη ἐδέχθη ἐν τῇ κοιλίᾳ της, τὸν Ἀχώρητον Θεόν! Ἐὰν τότε, εἰς ἐκεῖνον τὸν ἡγιασμένον χῶρον, «συνωμίλει» ὁ Ἄπειρος Θεὸς μετὰ τοῦ «θεράποντός» Του, προφήτου Μωϋσέως, ἐδῶ εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ὄχι ἁπλῶς ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, ἀλλὰ ἐσκήνωσεν ἐν τῇ παναγίᾳ γαστρὶ Αὐτῆς!

Καὶ ἐὰν τότε ὁ Ἅγιος ἐκεῖνος χῶρος ἦτο ὁ καθ’ αὐτὸ χῶρος τοῦ Θεοῦ καὶ οὐδεὶς ἐπετρέπετο νὰ πλησιάσῃ εἰς τοῦτον, ὡς ἤδη εἴπομεν, καὶ οὔτε κἂν νὰ βλέψῃ πρὸς τοῦτον, οὕτω καὶ – μυριάκις ἀνώτερον, – ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ὑπῆρξεν ὁ ζωντανὸς οἶκος τοῦ Θεοῦ, «τὸ καθαρώτατον ἁγίασμα», εἰς τὴν ὁποίαν κατεσκήνωσεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός σωματικῶς, ὅτε ἦλθεν εἰς τὴν γῆν ὡς ἄνθρωπος, διὰ νὰ σώσῃ τὸ ἀνθρώπινον γένος ἐκ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς κολάσεως! Καὶ ἐὰν εἰς ἐκείνην τὴν σκηνήν, εἰσήρχετο «ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ Ἀρχιερεύς», ἐν ταύτῃ τῇ Παναχράντῳ Θεοτόκῳ, μόνος ὁ Ἀρχιερεὺς τῶν ἀρχιερέων ὁ Ἀληθινὸς Θεὸς εἰσῆλθεν, καὶ οὐδεὶς πλέον ἐπλησίασεν οὐδὲ ἤγγισεν εἰς ταύτην τὴν Πανάχραντον Θεοτόκον! Ἐνταῦθα, θεωροῦμεν ἀπολύτως ἀπαραίτητον, νὰ στηλιτεύσωμεν μετ’ ἀποστροφῆς καὶ βδελυγμίας, μίαν, βυζαντινῆς τεχνοτροπίας, «εἰκόνα» τῆς «Ἁγίας Οἰκογενείας», εἰς ἣν εἰκονίζεται ὁ Ἰωσὴφ ὁ μνήστωρ ἐναγκαλιζόμενος τὴν «ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν»! Ἀσφαλῶς καὶ ἡ τοιαύτη βλάσφημος ἀπεικόνισις εἶναι «νεωτέρας ἐμπνεύσεως» καὶ οὐδαμοῦ συναντᾶται εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς καὶ εἰς τὰς ἀπείρους ἀπεικονίσεις τῆς «Κυρίας τῶν ἀγγέλων»! Μόνον ὁ Πανάγιος Θεὸς ἤγγισε καὶ προσήγγισεν εἰς Αὐτήν, καὶ οὐδεὶς ἕτερος!

Ἡ Θεοτόκος, οἱ Ἅγιοι καὶ ἡμεῖς!

Ἅπαντες οἱ Ἅγιοι ἐδοξάσθησαν καὶ δοξάζονται ὑπὸ τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ ἡμῶν, καὶ ἀπολαμβάνουν τὰς χάριτας τοῦ Παραδείσου! Καὶ τοῦτο, διότι ἠγωνίσθησαν καὶ ἠγάπησαν τὸν Θεόν, περισσότερον οἵουδήποτε ἄλλου τινὸς προσώπου τε καὶ πράγματος! Διότι, οὗτός ἐστιν ὁ Ἅγιος˙ ὄχι, ἀσφαλῶς, ὁ ἀναμάρτητος, ἐφ’ ὅσον τοιοῦτος μόνος ὑπῆρξεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀλλ’ ὁ ὁποῖος ἠγάπησε τὸν Θεὸν ὑπὲρ τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὰ τέκνα καὶ πᾶν ὅ,τι ἄλλο! Ὁ Ὁποῖος ἠγάπησε τὸν Κύριον «ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος » (Μᾶρκ. ΙΒ΄ 30)! Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, προετίμησε Τοῦτον, καὶ ἐθυσίασεν ἀκόμη καὶ τὴν ἰδίαν τὴν ζωήν του, προκειμένου εἶναι μετ’ Αὐτοῦ ἐν τῇ αἰωνιότητι!

Ὅμως, πάντας τούτους τοὺς Ἁγίους, ὑπερέβαλεν ἡ Θεοτόκος, οὐχὶ μόνον διότι καὶ αὕτη ὑπερηγάπησε τὸν υἱὸν αὐτῆς καὶ Θεόν, ἀλλὰ καὶ διότι ἐχαριτώθη καὶ ὑπερυψώθη ὑπ’ Αὐτοῦ, γενομένη Μήτηρ Αὐτοῦ! Ὑπερυψώθη, καὶ κατὰ τοὺς θεοφόρους πατέρας, «κατέχει τὰ δευτερεῖα τῆς Θεότητος» καὶ εἶναι ἡ, «τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ»!

Ταῦτα πάντα σημειοῦμεν ἐν προκειμένῳ, διὰ νὰ ἐννοήσωμεν ὅτι ἡ ὑψίστη θέσις τὴν ὁποίαν κατέχει ἡ Παντάνασσα, δίδει εἰς ἡμᾶς τοὺς μικροὺς καὶ ἀναξίους καὶ εὐτελεῖς, τό, ἐξ ἴσου, ὕψιστον προνόμιον, μέσῳ Αὐτῆς νὰ ἐπικοινωνῶμεν ἀνετώτερον, μετὰ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Τό, «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς», τὸ ὁποῖον μᾶς συνιστοῦν οἱ ἡγιασμένοι πατέρες, παλαιότεροι καὶ σύγχρονοι, ὡς ἀδιάλειπτον προσευχήν, ἴσως δὲν εἶναι κυριολεκτικόν, – ἐφ’ ὅσον, Εἷς εἶναι ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ὁ Χριστός, – ἰσχύει ὅμως, ἐὰν ἀναλογισθῶμεν, τὴν παρρησίαν τὴν ὁποίαν ἔχει Αὕτη, εἰς τὸν Θρόνον τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Υἱοῦ Της! Βεβαίως, ὁ Κύριος μᾶς ἔχει δώσει τὸ δικαίωμα νὰ τὸν παρακαλοῦμεν ἀπ’ εὐθείας! Ὅμως, ποίαν ἀνταπόκρισιν δύναται νὰ ἔχῃ ἡ ἰδική μας πρεσβεία, καὶ ἀντιστοίχως ἡ, τῆς Κυρίας Θεοτόκου!

Διὰ τοῦτο, ἀδελφοί μου, ἂς μὴ παύωμεν, παρακαλοῦντες καὶ δεόμενοι Ταύτην, καὶ νὰ ἔχωμεν βαθεῖαν τὴν πεποίθησιν καὶ βεβαιότητα, ὅτι ἡ ἀγάπη Της δι’ ἡμᾶς δὲν θὰ ἐκλείψῃ εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ὅσοι τὴν ἐπικαλοῦνται, θὰ ἔχουν, καὶ τὴν ἰσχυρὰν προστασίαν Αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ τήν, μετὰ παρρησίας πρεσβείαν Της! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr