Αἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023
Ἀπόστολος: Ἑβρ. στ΄ 13-20
Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. θ΄ 17-31
Ἦχος: πλ. δ΄.- Ἑωθινόν: Η΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός» (Ἑβρ. ΣΤ΄ 13)
Αἱ ὑποσχέσεις πρὸς τὸν Θεόν

Αἱ ὑποσχέσεις, αἱ ὁποῖαι διαμείβονται συνήθως, μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, ἄλλαι μὲν τηροῦνται καὶ πραγματοποιοῦνται, ἐνῶ ἀντιθέτως, αἱ πλεῖσται τούτων, παραβιάζονται καὶ ἀθετοῦνται καί, ἐμπαίζονται, κατὰ συνέπειαν, ἐκεῖνοι πρὸς τοὺς ὁποίους καὶ ἐδόθησαν. Ὑπάρχουν μάλιστα καὶ μερικοί,

οἱ ὁποῖοι, συνήθως καὶ «κατ’ ἐπάγγελμα», ὑπόσχονται καὶ δίδουν τὸν «λόγον τῆς τιμῆς» των, προκειμένου νὰ πείσουν εἰς τὰς συναλλαγάς των, ἀλλ’ ἐν συνεχείᾳ καθυβρίζουν καὶ τὰς ὑποσχέσεις των, περιπαίζουν τοὺς συναλλασσομένους μετ’ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἑαυτοὺς δυσφημοῦν!

Ἡ ὑπόσχεσις, ὅμως, εἶναι κάτι τὸ ἱερό! «Σοῦ δίνω τὸ λόγο μου», λέγει ὁ ὑποσχόμενος, καὶ τοῦτο σημαίνει, ὅτι ὁ λόγος μας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός μας˙ εἶναι ἡ ἀξιοπιστία μας˙ εἶναι ἡ ἀξιοπρέπειά μας! Διὰ τοῦτον δὲ κυρίως τὸν λόγον, ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὅταν οἱ ἄνθρωποι Τοῦ ὑπόσχωνται, καὶ κάμνουν τάματα καὶ ὑπὸ τὸ βάρος δυσκόλων καταστάσεων εἶναι ἕτοιμοι νὰ προσφέρουν εἰς τὸν Θεόν, προκειμένου ὁ Κύριος νὰ δώσῃ εἰς αὐτούς, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖ­ον ἐπιποθεῖ ἡ καρδία των, πολλάκις, δίδει εἰς τούτους, ἀλλὰ καὶ ἀπαιτεῖ τὰ ὑπεσχημένα! Οὕτω, βλέπομεν εἰς τὸν Μωσαϊκὸν νόμον καὶ γενικῶς εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, ὅτι «ἄνθρωπος ἄνθρωπος, ὃς ἂν εὔξηται εὐχὴν Κυρίῳ ἢ ὀμόσῃ ὅρκον ἢ ὁρίσηται ὁρισμῷ περὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, οὐ βεβηλώσει τὸ ρῆμα αὐτοῦ· πάντα ὅσα ἂν ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ, ποιήσει» (Ἀριθμ. Λ΄ 3)! Τὸ ἴδιον ἰσχύει καὶ εἰς τὴν μετὰ Χριστὸν ἐποχήν, καθ’ ὅσον οἱ ἱεροὶ κανόνες διακελεύουν περὶ τῶν τοιούτων ὑποσχέσεων (βλ. καν. ιη΄, ιθ΄ τῆς ἐν Ἀγκύρᾳ καὶ κη΄ τοῦ Μεγ. Βασιλ.), καὶ ὑποχρεοῦν τοὺς ὀμνύοντας, νὰ ἐκπληρώνουν τὰ ὑπεσχημένα εἰς τὸν Θεόν!

Αἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον

Πολλάκις, ὅμως, συνέβη – καὶ εὑρίσκομεν τοῦτο εἰς τὰς σελίδας τῆς Ἁγίας Γραφῆς, – νὰ ὑπόσχεται καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πανάγαθος Θεὸς πρὸς τὸν ἄνθρωπον! Οὕτω, βλέπομεν ἐκεῖ εἰς τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴν τοῦ Θείου Παύλου, – τοῦτο ἀνεγνώσθη εἰς τὴν σημερινὴν Ἀποστολικὴν περικοπήν, – ὅτι «Τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ’ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ, λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε» (Ἑβρ. ΣΤ΄ 13-14)! Πάλιν, βλέπομεν ὅρκους τοῦ Θεοῦ – πολὺ περισσοτέρους, – εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, ὅπου ὁ Ἅγιος Θεὸς ὑπόσχεται, καὶ εἰς τὸν Ἀβραὰμ καὶ εἰς τὸν Ἰακὼβ καὶ εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας, καὶ διὰ τῶν προφητῶν καὶ διὰ παντοίων ἄλλων τρόπων, ὅτι εἴτε θὰ εὐλογήσῃ, ἀλλὰ καὶ εἴτε καὶ θὰ τιμωρήσῃ! Εἰς τοὺς τοιούτους δὲ Θείους ὅρκους καὶ ὑποσχέσεις, παρατηροῦμεν τὴν διάθεσιν τοῦ Κυρίου, νὰ πείσῃ τὸν πάντοτε δύσπιστον ἄνθρωπον, ὅτι «πιστὸς Κύριος ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ» (Ψαλμ. ΡΜΔ΄ 13^α).

Εἰς τὰς ὑποσχέσεις ταύτας τοῦ Κυρίου, βλέπομεν – καὶ τοῦτο εἶναι αὐτονόητον! – ὅτι ὁ Ἅγιος Θεός, ὑπῆρξε πάντοτε συνεπὴς καὶ πιστὸς εἰς ταύτας! Ὑπεσχέθη εἰς τὸν κατάρατον δαίμονα τὴν συντριβήν του, – εὐθὺς μετὰ τὴν πτῶσιν τῶν πρωτοπλάστων, – καὶ ἐκεῖ ἐπάνω εἰς τὸν Γολγοθᾶ διὰ τοῦ Τιμίου Του Αἵματος καὶ τοῦ θανάτου Του, συνέτριψε τὸ κράτος τοῦ Ἅδου καὶ τῆς κολάσεως! Ὑπεσχέθη εἰς τὸν Ἀβραὰμ ὅτι θὰ αὐξήσῃ τοὺς ἀπογόνους του, «ὡσεὶ τὴν ἄμμον τὴν παρὰ τὸ χεῖλος τῆς θαλάσσης» καὶ ἐπραγματοποίησε τοῦτο! Ὑπεσχέθη, ἀκόμη, ὅτι θὰ ἐπανέφερεν εἰς τὰς πατρογονικὰς ρίζας του τὸ ἔθνος τῶν Ἰσραηλιτῶν, καὶ ὄντως μετὰ 430 ἔτη ἀπελευθέρωσε τούτους ἐκ τῆς δουλείας τῶν Αἰγυπτίων, καὶ διὰ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης ἀλλὰ καὶ τῆς Σιναϊτικῆς ἐρήμου, τοὺς ἔφερεν εἰς τὴν γῆν τὴν «ρέουσαν μέλι καὶ γάλα»! Ὑπεσχέθη, τέλος, ὅτι θὰ διαλύσῃ τὸ ἀχάριστον ἔθνος τῶν Ἑβραίων, καὶ ὁ ὑπέρλαμπρος Ναὸς τοῦ Σολομῶντος θὰ ἐγίνετο κατοικητήριον ἀλωπέκων καὶ νυκτερίδων, καὶ ἐπέτρεψεν αὐτὴν τὴν συντριβήν, ἕως ὅτου ὁ λαὸς ἐταπεινώθη εἰς τὴν αἰχμαλωσίαν, καὶ ἐπέστρεψε διὰ νὰ ἐπανιδρύσῃ καὶ τὸ ἔθνος καὶ τὸν Ναόν! Καὶ αἱ Θεῖ­­αι ὑποσχέσεις καὶ οἱ ὅρκοι, εἶναι ἀτελείωτοι καὶ ἰδιαιτέρως ἔντονοι, διὰ νὰ μαρτυροῦν ὅτι ὁ Ἅγιος Θεός, καὶ ὑπάρχει, ἀλλὰ καὶ παρεμβαίνει εἰς τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων, κατὰ τὸ ἴδιον καὶ Ἅγιον Αὐτοῦ θέλημα!

Αἱ ὑποσχέσεις εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην

Αἱ ὑποσχέσεις, ὅμως, καὶ οἱ ὅρκοι τοῦ Θεοῦ, συνεχίζουν νὰ ἰσχύουν καὶ δι’ ἡμᾶς! Δὲν ὑπεσχέθη ὁ Θεὸς μόνον εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας, ἀλλὰ ὑπόσχεται καὶ εἰς πάντας – ὅσους, θελήσουν καὶ ἀκολουθήσουν τὸ πανάγιον θέλημά Του! Ὑπόσχεται εἰς τούτους ὅτι θὰ εὑρίσκεται πλησίον των καὶ θὰ συνακολουθῇ μετ’ αὐτῶν, διὰ νὰ συνδράμῃ καὶ βοηθῇ τούτους εἰς τὴν πρὸς τὴν Βασιλείαν Του, πορείαν των! Τοῦτο ἀκριβῶς ὑπεσχέθη πρὸς τοὺς μαθητάς Του καὶ Ἀποστόλους, ὀλίγον πρὸ τῆς Ἀναλήψεώς Του˙ «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20)! Ὑπόσχεται ὅτι δὲν θὰ κρίνῃ, ἅπαντας ὅσους ἀγωνισθοῦν νὰ μὴ κρίνουν τοὺς συνανθρώπους των, «Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε» (Ματθ. Ζ΄ 1)! Ὑπόσχεται ἀκόμη, ὅτι θὰ συγχωρήσῃ ἅπαντας ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι συνεχώρουν ἀπὸ καρδίας, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐπίκραινον καὶ ἠδίκουν τούτους! Μὲ ἐκεῖνα τὰ «Ἀμήν, ἀμὴν λέγω ὑμῖν», τὰ ὁποῖα ἐπανέλαβε πλείστας ὅσας φοράς, ἐβεβαίωσε καὶ βεβαιοῖ ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, ὅτι «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Λουκ. ΚΑ΄ 21-33)!

Ἡ ὑπόσχεσις!

Ὅμως, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ἐκείνη ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία – θὰ ἔλεγον, κατὰ τὴν πτωχήν μου ἐκτίμησιν, – εἶναι καὶ ἡ πλέον καθοριστικὴ καὶ οὐσιώδης δι’ ἡμᾶς, εἶναι ἐκείνη διὰ τῆς ὁποίας μᾶς βεβαιοῖ ὅτι θὰ «ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, (καὶ) τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων» (Ματθ. ΚΕ΄ 31-32)! Ἐκεῖνο δηλαδή, τὸ ὁποῖον καὶ ὁμολογοῦμεν καὶ εἰς τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας, «καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς»!

Αὐτὴ εἶναι ἡ ὑπόσχεσις, ἡ ὁποία θὰ πρέπῃ νὰ μᾶς συνέχῃ, καί, ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ ἀνησυχοῦμεν διὰ τὰς ἐνδεχομένας ἀδρανείας καὶ ἁμαρτίας μας καὶ νὰ σπεύδωμεν πάντοτε εἰς τὴν μυστηριακὴν προετοιμασίαν μας, ἀφ’ ἑτέρου ὅμως νὰ χαιρώμεθα καὶ νὰ ἀδημονῶμεν δι’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν, ἡ ὁποία (εἴθε!) νὰ ἀποδειχθῇ ἡμέρα σωτηρίας δι’ ἅπαντας!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν 

 

πηγή: orthodoxostypos.gr