Τί μᾶς ὀφείλει ὁ Κύριος;

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023
Ἀπόστολος: Ἑβρ. δ΄ 14, ε΄6
Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. η΄ 34-θ΄1
Ἦχος: βαρύς.- Ἑωθινόν: Ζ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«… ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ. Δ΄ 16).

Ἔλεος καὶ χάρις

Διὰ τῶν δύο τούτων λέξεων, ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς πατριώτας του, τοὺς Ἑβραίους, καταδεικνύει εἰς τούτους, ἀληθείας τινάς, τὰς ὁποίας δὲν ἠδύναντο νὰ ἀντιληφθοῦν καὶ

κατανοήσουν! Τοῦτο, διότι ὁ λαὸς οὗτος τῶν Ἑβραίων, λόγῳ τοῦ σκληροτραχήλου χαρακτῆρος του, καὶ λόγῳ τῆς ἀσεβείας καὶ ἀπειθαρχίας του πρὸς τὸν Ἀληθινὸν Θεόν, καθ’ ἅπαν τὸ διάστημα τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, ἐδοκίμασε καὶ ἐβίωσε βαρυτάτας τιμωρίας ἀπὸ τὸν Θεόν, διότι «μόνον ἔτσι μποροῦ­σε νὰ καταλάβῃ», κατὰ τὸν σύγχρονον Ἅγιόν μας, π. Παΐσιον! Ὁ λαὸς τῶν Ἑβραίων, ὁ ἐκλεκτὸς καὶ ἠγαπημένος λαὸς τοῦ Θεοῦ, καλεῖται ὑπὸ τοῦ κορυφαίου Ἀποστόλου, νὰ κατανοήσῃ καὶ ἀποδεχθῇ ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι Αὐτὸς Οὗτος ὁ Ἀληθινὸς Θεός, ὁ Θεὸς τὸν ὁποῖον ἔζησαν καὶ ἐπίστευσαν οἱ πρόγονοί των, καὶ ὁ ὁποῖος τοὺς κατηύθυνεν ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ!

Ὅμως, μετὰ τὸ βαρύτατον ἔγκλημά των, δηλαδὴ τὸν Σταυρικὸν θάνατον τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, θὰ πρέπῃ νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν ἀπόλυτον εὐθύνην των διὰ ταύτην τὴν ὀλεθρίαν πτῶσιν, καὶ νὰ μετανοήσουν καὶ ἀποδεχθοῦν τὴν ὁλόθυμον συγχώρησιν, τὴν ὁποίαν ἔδωσεν εἰς αὐτοὺς ὁ Κύριος, ἐκεῖ­θεν ἐκ τοῦ Σταυροῦ τοῦ μαρτυρίου Του! Τοὺς καλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, διὰ νὰ λάβουν «ἔλεον καὶ χάριν», δηλαδή, τὴν συγχώρησιν καὶ κάθε δωρεάν, ἡ ὁποία πηγάζει ἐκ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης Του, καὶ ἡ ὁποία (δωρεὰ) θὰ εἶναι ἀντίστοιχος βοηθός, εἰς οἱανδήποτε ἀνάγκην καὶ τὸν ἑκάστοτε κίνδυνον!

«Ἔλεος καὶ χάρις» εἶναι τὰ ἀνεκτίμητα ἐκεῖνα δῶρα, τὰ ὁποῖα καλούμεθα οἱ πάντες, νὰ ζητῶμεν παρὰ τοῦ δωρεοδότου Κυρίου, ἀφ’ ἑνός, διότι ἅπαντες εἴμεθα ἔνοχοι ἀπέναντί Του, ὡς ἁμαρτωλοὶ καὶ ἀνάξιοι, ἀλλὰ καὶ ἀφ’ ἑτέρου, διὰ νὰ δυνηθῶμεν νὰ πορευθῶμεν τὸ «πέλαγος» τῆς παρούσης ζωῆς, ἐπιτυχῶς καὶ ἄνευ πνευματικῶν ἀπωλειῶν!

Τί μᾶς ὀφείλει ὁ Κύριος;

Πολλάκις ἀκούονται διαμαρτυρίαι ἐκ τῶν ἀνθρωπίνων χειλέων, κυρίως δὲ ὑπὸ τῶν λεγομένων Χριστιανῶν! Οὗτοι, ἐπειδὴ ἀκολουθοῦν κατὰ τυπικὸν συνήθως τρόπον, κάποιας ἐκ τῶν θείων ἐντολῶν, ἐκφράζουν, εὐκαίρως τε καὶ ἀκαίρως, ἀπαιτήσεις τινάς, διὰ τῶν ὁποίων καθιστοῦν τὸν Θεόν ὑπόχρεον (sic!) ἔναντι τούτων! Οὕτω, θεωροῦν, ὅτι ἡ συνέπειά των εἴς τινας ἐντολὰς τῆς Ἐκκλησίας, ἡ καθημερινή των προσευχή, ὁ καθ’ ἑκάστην Κυριακὴν ἐκκλησιασμός των, ἡ ἐντεταλμένη νηστεία των, αἱ ἐλεημοσύναι των, ὁ, κατὰ τὸ δυνατόν, ἠθικὸς τρόπος ζωῆς των, ἡ μελέτη πνευματικῶν τινων βιβλίων, καὶ ἀκόμη μερικά, ἐξιλεώνουν τούτους ἔναντι τοῦ Θεοῦ, καὶ Οὗτος (ὁ Κύριος), ὀφείλει εἰς τούτους, ζωὴν ἄνετον καὶ ἀνώδυνον, ἄνευ ἀσθενειῶν καὶ θανάτων καὶ ἄλλων ἀρνητικῶν συμβαινόντων! Θεωροῦν ὅτι δικαιοῦνται κάθε ἄνεσιν καὶ εὐκολίαν, καὶ μεμφόμενοι τοὺς ἀσυνεπεῖς εἰς τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, καταγγέλλουν τούτους ὡς ἀξίους τῶν ἀσθενειῶν καὶ τῶν θανάτων καὶ τῶν οἱωνδήποτε δυσχερειῶν τῆς παρούσης ζωῆς!

Πόσα, ἀληθῶς, ἐρωτήματα γεννῶνται, ἐκ τῆς τοιαύτης σαθρᾶς λογικῆς! Βεβαίως, δὲν προτιθέμεθα νὰ ἀπαντήσωμεν εἰς τὰ τοιαῦτα, διότι, οὔτε ὁ χρόνος ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ χῶρος μᾶς τὸ ἐπιτρέπει! Ὅμως, ἓν ἐρώτημα, θὰ ἔλεγον, εἶναι καθοριστικόν: Ἆραγε, ὁ Θεός ὀφείλει εἰς τοὺς ὡς ἄνω «χριστιανούς»;

Τὴν ἀπάντησιν εἰς τοῦτο τὸ ἐρώτημα θὰ προετίμων νὰ ἀπαντήσουν ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἀπόστολοι καὶ Μάρτυρες καὶ Ὅσιοι καὶ Δίκαιοι καὶ Πατέρες καὶ «ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός»! Θὰ συνίστων εἰς τοὺς τὰ τοιαῦτα ἐρωτῶντας, νὰ ὑποβάλουν ταῦτα τὰ ἐρωτήματα, ἀκόμη καὶ εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ εἰς τὸν Τίμιον Πρόδρομον, ἀλλὰ καὶ εἰς ἅπαντας τοὺς Προφήτας καὶ Δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ ὁποῖοι ὑπέστησαν μυρίας βασάνους καὶ στερήσεις καὶ διωγμοὺς καὶ ταλαιπωρίας καὶ μαρτύρια ὀδυνηρότατα καὶ πεῖναν καὶ δίψαν, καὶ ἕτερα πάμπολλα καὶ φρικωδέστερα τούτων, μόνον καὶ μόνον διὰ τὴν Ἀλήθειαν καὶ τὴν Ἀγάπην των πρὸς τὸν Θεόν! Εἰς ποίους καὶ πόσους ἐκ τῶν προαναφερθέντων, ὁ Κύριος ἐξησφάλισε ζωὴν εἰρηνικὴν καὶ ἀνώδυνον καὶ πολυχρόνιον; Ἡ ἀπάντησις, ἀσφαλῶς, ἔρχεται αὐτονόητος, καὶ οἱ ἐρωτῶντες, μᾶλλον θὰ πρέπῃ νὰ ἀναστρέψουν τὴν ἀνόητον καὶ βλάσφημον θεωρίαν των! Οὐχὶ μόνον δὲν ὀφείλει εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος τὸ παραμικρόν, ἀλλά, τοὐναντίον, ἡμεῖς ὀφείλομεν εἰς Αὐτόν, – «Ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν» (Ρωμ. Η΄ 32)!

«Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ
περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;» (Ὕμνος)

Ἂν δικαιούμεθα νὰ αἰτῶμεν παρὰ τοῦ Κυρίου, κάτι, τοῦτο εἶναι τὸ ἔλεός Του καὶ τοὺς οἰκτιρμούς Του καὶ τὴν μακροθυμίαν του! Ἐὰν ἀναλογισθῶμεν, ἔστω καὶ ἐν στιγμῇ χρόνου, τὰς πτώσεις καὶ ἁμαρτίας μας, τὰς ἀσεβείας καὶ παρανομίας μας, τὰ ἄπειρα βαρύτατα ἁμαρτήματα καὶ ἐγκλήματά μας, τότε, – πιστεύω ὅτι ἐκφράζω τὴν κοινὴν πεποίθησιν πάντων τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν, – θὰ ἔπρεπε, «ἐν καρδίᾳ συντετριμμένῃ καὶ πνεύματι ταπεινώσεως», νὰ αἰτούμεθα παρ’ Αὐτοῦ τὸ ἄπειρον ἔλεός Του καὶ νὰ ἐπαναλαμβάνωμεν ἐκεῖνο τὸ: «παράτεινον τὸ ἔλεός Σου τοῖς γινώσκουσί Σε»! Ἐάν, ἀντιστοίχως, συνειδητοποιῶμεν καὶ ἀναλογιζώμεθα, τὰς ἀπείρους δωρεὰς καὶ εὐλογίας, τὰς ὁποίας ἀπολαμβάνομεν καθ’ἑκάστην στιγμήν, καὶ ἐάν, ἐπίσης, φιλοτίμως ἀναζητήσωμεν πόσα καὶ ποῖα ἐκ τῶν θείων δώρων δικαιούμεθα, θὰ ἐννοήσωμεν ὅτι ἡ ἄπειρος ἀγάπη τοῦ Παναγάθου Θεοῦ παρέχει εἰς ἡμᾶς, «πᾶσαν δόσιν ἀγαθὴν καὶ πᾶν δώρημα τέλειον», παρ’ ὅτι ἡμεῖς διὰ τῶν ἀπείρων παραβάσεών μας, ἠθελημένων τε καὶ ἀθελήτων, ἀποδεικνύομεν ἑαυτούς ἀναξίους, διὰ νὰ ἀπολαμβάνωμεν τὰς προειρημένας θείας δωρεάς!

Βεβαίως, ὁ Πανοικτίρμων Κύριος, οὐδέποτε ἔπαυσεν, ἀλλ’ οὔτε καὶ προτίθεται νὰ παύσῃ,  «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. Ε΄ 45)! Ὅμως, εἰς ἡμᾶς ἐπαφίεται ὁ αὐτοέλεγχος! Δικαιούμεθα ἆραγε τὴν τοσαύτην θείαν Ἀγάπην; Μήπως θὰ πρέπῃ νὰ ἐπαναλαμβάνωμεν, εὐκαίρως τε καὶ ἀκαίρως, τὴν τοῦ Ἀσώτου φωνήν, ἐκεῖνο τὸ «οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός Σου˙ ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου» (Λουκ. ΙΕ΄ 19);

Ἐὰν κατανοήσωμεν τὴν πνευματικὴν ἀνεπάρκειάν μας, καὶ ἐὰν ἴδωμεν τὸν ἑαυτόν μας «ὁποῖος ἦν», τότε ἴσως αἰσθανθῶμεν τὴν ἀνάγκην τοῦ «ἐλέους καὶ τῆς χάριτος», ἐκβοῶντες πρὸς Αὐτόν: «Μὴ ἀπορρίψῃς ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου»! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr