Ἡ ἀξία τοῦ … ἀνθρώπου!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023
Ἀπόστολος: Α΄ Κορ. στ΄12-20
Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιε΄ 11-32
Ἦχος: β΄.- Ἑωθινόν: Β΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς» (Α΄ Κορινθ. ΣΤ΄ 20).

Ἡ ἀξία τοῦ … ἀνθρώπου!

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, προσπαθούσαμε νὰ ἐκτιμήσωμεν τὴν ἀξίαν τοῦ ἀνθρώπου, θὰ διεπιστώναμεν ὅτι ἡ τοιαύτη ἀξία κυμαίνεται, ἀναλόγως τῆς κοσμοθεωρίας, ἡ ὁποία καὶ «κατευθύνει» ἕκαστον ἄνθρωπον!

Οἱ μὲν ὑλισταί, ἄθεοι καὶ ἄπιστοι, θεωροῦν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὕλη φθειρομένη, ἡ ὁποία καὶ ἀξίζει ὅσον ζῇ καὶ ὑπάρχει καὶ δραστηριοποιεῖται! Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ ὑβριστικὴ φράσις, ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖται ὑπό τινων ἐξ αὐτῶν, ὅτι «τὰ γέρικα ἄλογα τὰ σκοτώνουμε»! Ὅσον ὁ ἄνθρωπος, – ὡς παραγωγικὴ μονάς, – παράγει καὶ ἐργάζεται, προσφέρων εἰς τὸ κοινωνικὸν σύνολον, εἶναι χρήσιμος! Ἀφ’ ὅτου, ὅμως, γηράσει, προκαλεῖ οἰκονομικὴν ζημίαν καὶ πρέπει νὰ ἀποσύρεται ἀπὸ τὴν ζωήν, διότι καταναλώνει χωρὶς νὰ ἀποδίδῃ!

Ὑπάρχει, ἐπίσης, καὶ ἡ θεωρία ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι μέλος μιᾶς κοινωνίας καὶ ἑνὸς ἔθνους καὶ διὰ τῆς παρουσίας καὶ ὑπάρξεώς του, βοηθεῖ πληθυσμιακῶς, διὰ νὰ ὑπάρχῃ αὐτὸ τοῦτο τὸ ἔθνος! Βεβαίως, εἰς ταύτην τὴν θεωρίαν, προσβλέπουν ἅπαντα τὰ μέλη τῶν ἑκασταχοῦ κοινωνιῶν, ἀλλὰ καὶ αἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίαι, αἱ ὁποῖοι καὶ πειθαρχοῦν εἰς τὸν Θεῖον λόγον, κατὰ τὸν ὁποῖον ὁ ἄνθρωπος ὡς ὕλη, ὀφείλει νὰ πολλαπλασιάζεται καὶ νὰ «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς» (Γέν. Α΄ 28)!

Τέλος, δι’ ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας εἰς τὴν Ἁγίαν Ὀρθόδοξον πίστιν, καὶ γνωρίζοντας τὴν ἐκ τοῦ Θεοῦ καταγωγὴν τοῦ ἀνθρώπου, οὗτος εἶναι ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΣ! Ὡς ἔχων τὴν ἀθάνατον ψυχήν, καὶ – κατὰ τὸν Θεῖον Λόγον, – πορευόμενος πρὸς τὴν αἰωνιότητα, ἡ ἀξία του εἶναι ἀμύθητος! Ὁ Ἴδιος ὁ Δημιουργὸς ἡμῶν, ὁ Ἀληθινὸς Θεός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν λαόν, ὁ ὁποῖος τὸν ἠκολούθει, εἶπεν ἐκεῖνα τὰ μοναδικὰ Θεῖα Λόγια, διὰ τῶν ὁποίων καταδεικνύει τὴν ἀξίαν τοῦ μοναδικοῦ τούτου Δημιουργήματος! «Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 26)! Δὲν εἶναι, οὗτος ὁ ἄνθρωπος, ἁπλῶς μία μᾶζα ἀπὸ σάρκας καὶ αἷμα καὶ ὀστᾶ καὶ ἴσως κάποια ἄλλα ὑλικὰ στοιχεῖα, ἀλλὰ πρωτίστως, εἶναι ἡ ψυχοσωματικὴ ἐκείνη ὀντότης, ἡ ὁποία ἤρχισε μέν, ἀλλὰ τέλος ΔΕΝ ΕΧΕΙ! Εἶναι ἐκεῖνο τὸ Θεῖον πλάσμα, τὸ ὁποῖον κατὰ τὴν Θείαν ἀξιολόγησιν, δὲν ἀντιστοιχεῖ καὶ δὲν ἀντιπαραβάλλεται εἰς ἀξίαν, οὔτε μὲ ὅλον τὸν κόσμον!

Ἡ πτῶσις καὶ ἡ ἀπώλεια!

Βεβαίως, μετὰ τὴν κατηραμένην ἐκείνην πτῶσιν τῶν Πρωτοπλάστων, οἱ ὁποῖοι διὰ ταύτης παρέσυρον εἰς τὸν ὄλεθρον τῆς ἁμαρτίας, ἅπαντας τοὺς ἀπογόνους των, τὸ κάλλος καὶ ἡ ἀξία τοῦ οὐρανίου τούτου κτίσματος ἐξέπεσεν! Ἡ ἁμαρτία ἠμαύρωσε τὸν πεπτωκότα καὶ κατέστησε τοῦτον, παντελῶς ἀδύναμον νὰ δυνηθῇ καὶ ἐπανέλθῃ εἰς τὸ «ἀρχαῖον κάλλος»! Ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου ἐπὶ τοῦ ταλαιπώρου ἀνθρώπου, τὸν κατήντησεν ὑπηρέτην τῶν παθῶν του καὶ ἀρνητὴν καὶ ὑβριστὴν τοῦ Θεοῦ! Κατ’ ἐπανάληψιν καὶ πολλάκις ἐπεχείρησεν οὗτος, νὰ «ἐπανοικοδομήσῃ» τὴν σχέσιν του μετὰ τοῦ Δημιουργοῦ του, ὅμως, ἡ ἐνεργοῦσα ἁμαρτία ἐντὸς αὐτοῦ, ἠχρήστευε πᾶσαν προσπάθειαν ἐπιστροφῆς! Ἔπιπτεν ἐκ τοῦ χείρονος εἰς τὸ χείριστον καὶ κάθε πτῶσις τούτου, ἐσηματοδοτοῦσε τὴν ἐντελῆ ἀποξένωσίν του ἀπὸ τὴν Θείαν καταγωγήν του!

Ἡ ἐξαγορά!

Ἡ πτῶσις τούτου ὑπῆρξε φοβερὰ καὶ ἀνυπολόγιστος, καὶ διὰ τοῦτο ἡ ἐπιστροφὴ αὐτοῦ εἰς «τὸ ἀρχαῖον κάλλος», ἀπῄτει ἰδιαιτέρους πόνους καὶ κόπους καὶ θυσίας, τὰς ὁποίας οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀνθρώπων θὰ ἠδύνατο νὰ καταβάλῃ! Πολλοὶ ἐκ τῶν Ἁγίων τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, ἀπεπειράθησαν νὰ ἀναστρέψουν τὴν ὀλεθρίαν καὶ καταστροφικὴν πορείαν τοῦ «πεπτωκότος»! Οὐδεὶς ὅμως, ὡς προελέχθῃ, ἠδυνήθη νὰ νικήσῃ τὸν ἄρχοντα τοῦ σκότους καὶ τοῦ κόσμου! Ἀπῃτεῖτο, συνεπῶς, ἡ ἐπέμβασις τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία καὶ ἐγένετο διὰ τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου! Μόνον ὁ Κύριος διὰ τῆς τελείας ἀναμαρτησίας Του καὶ τῆς Θεϊκῆς Του δυνάμεως, θὰ ἠδύνατο, «ἵνα διὰ τοῦ θανάτου (Αὐτοῦ) καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ’ ἔστι τὸν διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας» (Ἑβρ. Β΄ 14-15)!

Συνεπῶς, ἡ ἐξαγορὰ τοῦ πεπτωκότος ταλαιπώρου ἀνθρώπου, καὶ ἡ σωτηρία του καὶ ἡ ἐπανέλευσίς του εἰς τὸν ἀπολεσθέντα καὶ κεκλεισμένον Παράδεισον, θὰ ἔπρεπε νὰ γίνῃ διὰ τοῦ ζωοποιοῦ καὶ Θείου αἵματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ! Μόνον διὰ τοῦ Σταυρικοῦ θανάτου καὶ τῆς καθόδου τοῦ Σωτῆρος εἰς τὸν Ἅδην, θὰ συνετελεῖτο τὸ μυστήριον τῆς σωτηρίας καὶ θὰ ἐπανῆ­κτα ὁ ἄνθρωπος τὸ δικαίωμα τῆς Αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος! Τοῦτο δὲ ἀκριβῶς καὶ ἔγινεν, ὡς λέγει χαρακτηριστικῶς ὁ Θεῖος Παῦλος εἰς τοὺς Γαλάτας, «Χριστὸς ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπὲρ ἡμῶν κατάρα˙ γέγραπται γάρ· ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπὶ ξύλου» (Γαλ. Γ΄ 13)!

«Ἐξηγόρασας ἡμᾶς τῷ τιμίῳ

σου αἵματι» (Ὕμνος Μ. Παρασκευῆς).

Διὰ τῶν ἀνωτέρω ὑμνολογικῶν λόγων, ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ὑπογραμμίζει εἰς ἡμᾶς, ὅτι ὁ Σωτὴρ καὶ Κύριος ἡμῶν «ἐπλήρωσε» διὰ τοῦ πανακηράτου Αὐτοῦ αἵματος, προκειμένου νὰ δυνάμεθα νὰ ἐπανέλθωμεν εἰς «τὸ ἀρχαῖον κάλλος»! Τὸ ἴδιον ἀκριβῶς τονίζει ἐν προκειμένῳ καὶ ὁ Ἀπόστολος, προκειμένου νὰ συνειδητοποιήσωμεν ὅτι ἀξίζομεν πολλά! Δυστυχῶς, – καὶ τοῦ­το εἶναι μία πικρὰ διαπίστωσις, – δὲν ἔχομεν ἀντιληφθῆ ταύτην τὴν ἀξίαν μας! Παρασυρόμενοι πολλάκις ὑπὸ τοῦ κόσμου καὶ ὑπὸ τῶν παθῶν ἡμῶν, καὶ μὴ ἐκτιμῶντες τὸ ὑπέρογκον τίμημα, διὰ τοῦ ὁποίου ἠγοράσθημεν, πωλοῦμεν τὰς ψυχάς μας εἰς τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸν διάβολον, ἔναντι οὔτε κἂν ἑνὸς «πινακίου φακῆς»! Ἀδιαφοροῦντες διὰ τὸ Θεῖον Αἷμα τοῦ Δεσπότου, ἐπιλέγομεν τὰς προσκαίρους ἀπολαύσεις καὶ ἡδονάς, καὶ ὡς ὁ «Ἄσωτος υἱὸς» τῆς παραβολῆς, τὴν ὁποίαν ἠκούσαμεν σήμερον, «στρέφομεν τὴν πλάτην» πρὸς τὸν Οὐράνιον Πατέρα καὶ ἐπιλέγομεν τήν, μακρὰν Αὐτοῦ, ἐπιβίωσίν μας καὶ τὴν συνδιαίτησίν μας μετὰ τῶν χοίρων!

«Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς», μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦ­λος, καὶ διὰ τῆς τοιαύτης ὑπενθυμίσεως, παροτρύνει ἡμᾶς καὶ ἐπιδιώκει «ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι» (Τίτ. Β΄ 12)!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr