Η Ναυμαχία της Έλλης και ο Άγιος Νικόλαος

 

3 Δεκεμβρίου 1912

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ

 Στις 19 Νοεμβρίου είχε συμπληρωθεί η συγκέντρω­ση του τουρκικού στόλου στο Ναγαρά· την επομένη υπογράφηκε η ανακωχή των τριών σλαβικών κρατών των Βαλκανίων με την Τουρκία, στην οποία δε συμμετείχε η Ελλάδα. Έτσι, ο τουρκικός στόλος ήταν τελείως

απερίσπαστος για την εκτέλεση των σχεδίων του στο Αιγαίο.

Στις 8 το πρωί της 1^ης Δεκεμβρίου η «Σφενδόνη», που περιπολούσε έξω από τα Στενά, αντιλήφθηκε τουρκικό αντιτορπιλικό στην έξοδό του. Το πλησίασε και από απόσταση 3.000 μέτρων έριξε 4 οβίδες εναντίον του. Η «Λόγχη», που είχε στο μεταξύ ειδοποιηθεί, έριξε άλλη μία. Στα πυρά των ελληνικών πλοίων απάντησαν τα φρούρια των Δαρδανελλίων (Κούμ – Καλέ και Σεδού – Μπχάρ) με καταιγισμό βλημάτων. Τα δύο ελληνικά αντιτορπιλικά, Αφού ειδοποίησαν σχετικά τον Κουντουριώτη, απομακρύνθηκαν και το τουρκικό ξαναμπήκε στα Στενά. Το αντιτορπιλικό αυτό ήταν προπομπός του καταδρομικού «Medjidieh» και τριών άλλων αντιτορπιλικών της τάξεως «Nuhum -1 – Hamihet», που μετά την απομάκρυνση της ελληνικής περιπολίας επιχείρησαν έξοδο από τα Στε­νά. Στις 1.30′ περίπου, ενώ το «Medjidieh» επέστρεφε στη βάση του, έγινε αντιληπτό από τη «Σφενδόνη» και άρχισε ανταλλαγή πυρών, που έληξε στις 4 μ.μ., όταν το τουρκικό καταδρομικό ξαναμπήκε στα Στενά.

Στο μεταξύ ο Κουντουριώτης, μόλις έλαβε το σήμα της «Σφενδόνης», διέταξε να ετοιμαστούν τα πλοία που βρίσκονταν στο Μούδρο (4 θωρηκτά και 4 «ανιχνευτικά») και στις 3 το απόγευμα ο ελληνικός στόλος απέπλευσε για περιπολία μπρο­στά από τα στενά. Η περιπολία κράτησε μέχρι το πρωί της 3^ης Δεκεμβρίου, χωρίς να φανεί κανένα ίχνος εχθρού.

Στις 8 το πρωί της μέρας αυτής, και ενώ ο ελληνικός στό­λος εκτελούσε μια νέα διέλευση με κατεύθυνση από βορρά προς νότο, έγινε αντιληπτή νέα έξοδος του τουρκικού στό­λου. Αυτή τη φορά όμως μετά το «Medjidieh» και τα 3 αντιτορπιλικά ακολούθησαν τα 4 θωρηκτά και στη συνέχεια άλλα 5 αντιτορπιλικά. Τα τουρκικά θωρηκτά (κατά σειρά «Η. Barbarossa», «Togrut-Reis», «Messoudieh» και «Assar-I-Tewfik»), προχωρώντας σε γραμμή παραγωγής, πήραν κατεύθυνση προς τα βόρεια, παράλληλα με την ακτή, ενώ το «Medjidieh» και τα 8 αντιτορπιλικά έμειναν πίσω κοντά στην έξοδο των Στενών. Ο ελληνικός θωρηκτός στόλος (κατά σειρά τα «Αβέρωφ», «Σπέτσαι», «Ύδρα» και «Ψαρά») στράφηκε και αυτός προς τα βόρεια σε γραμμή παραγωγής, που σύγκλινε προς την εχθρική γραμμή. Τα τέσσερα ελληνικά «ανιχνευτικά» παρατάχθηκαν σε γραμμή παραγωγής 1.000 μέτρα αριστερά από τα θωρηκτά και ο στολίσκος των αντιτορπιλικών ακόμη αριστερότερα.

Τα τουρκικά θωρηκτά άρχισαν το πυρ στις 9.22′ από απόσταση 12.500 μέτρων και τρία λεπτά αργότερα απάντησαν τα ελληνικά από απόσταση 12.000 μέτρων. Η μονομαχία των πυροβόλων συνεχίστηκε χωρίς κανένα αποτέλεσμα για δέκα λεπτά.

Στις 9.35′ ο «Αβέρωφ» ύψωσε το σήμα ότι καθιστά την κίνησή του ανεξάρτητη, αύξησε την ταχύτητά του στα 20 μίλια και, αφού διέγραψε πάνω στο πέλαγος μια πολυγωνική τρο­χιά, βρέθηκε στις 9.55′ σε απόσταση 4.600 μέτρων από τον «Η. Barbarossa», με κατεύθυνση προς τα νότια. Η μοίρα των πα­λαιών θωρηκτών συνέχισε την ανταλλαγή πυρών με τον εχθρικό στόλο, συνεπικουρούμενη και από τα ανιχνευτικά, όταν η θέ­ση τους το επέτρεπε. Το «Messoudieh», που είχε υποστεί βλάβη στις μηχανές με αποτέλεσμα να βγει από τη γραμμή του, δέχτη­κε τα περισσότερα πλήγματα από τα ελληνικά παλαιά θωρηκτά και το ανιχνευτικό «Ιέραξ». Όταν ο Τούρκος ναύαρχος Ραμίζ μπέης αντιλήφθηκε τον «Αβέρωφ» να έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση καταπάνω του, φοβήθηκε ότι τα τουρκικά θωρηκτά θα βρεθούν μεταξύ δύο πυρών και διέταξε στροφή 180° και είσοδο και πάλι στα Στενά. Ο «Αβέρωφ», εκμεταλλευόμενος τη μεγάλη του συγκριτικά ταχύτητα, τα καταδίωξε και τα πλησίασε σε απόσταση 2.850 μέτρων. Τα παλαιά θωρηκτά, που, ακολουθώντας την προς τα βορειοανατολικά συγκλίνουσα πορεία τους, είχαν φτάσει σε απόσταση 4.100 μέτρων από την εχθρική γραμμή, βλέποντας τη φυγή των Τούρκων έστρεψαν και αυτά προς τα νότια με διαδοχική στροφή προς τα αριστερά. Η κίνησή τους αυτή βέβαια τα απομάκρυνε από τον εχθρό και ελάττωσε την αποτελεσματικότητα των πυρών τους, στη συνέχεια όμως δεν αμέλησαν και αυτά να λάβουν μέρος στην καταδίωξη. Στις 10.25′ περίπου, ο τουρκικός στόλος κατάφερε να διαφύγει και να εισέλθει στα Στενά.

Η ναυμαχία της Έλλης κράτησε περίπου μια ώρα, αλλά μόνο στο δεύτερο ημίωρο οι αποστάσεις των δύο στόλων μετάξύ τους επέτρεπαν αποτελεσματική χρήση του πυροβολικού τους. Η νίκη αναμφισβήτητα ανήκε στους Έλληνες, γιατί ο αντίπαλος υποχώρησε και τους άφησε το πεδίο της μάχης. Τα πυροβολικά των δύο στόλων υπήρξαν τη μέρα εκείνη περίπου ισοδύναμα, γιατί τα τουρκικά επάκτια πυροβόλα χρη­σιμοποιήθηκαν μόνο εναντίον του «Αβέρωφ» στην τελευταία φάση της καταδιώξεως, ενώ τα ελληνικά θωρηκτά είχαν την επικουρική ενίσχυση του πυροβολικού των «ανιχνευτικών». Ο τουρκικός ελαφρός στόλος δεν έλαβε μέρος στη ναυμαχία.

Τα πυρά των Τούρκων χαρακτηρίζονταν από αστοχία και σύγχυση, κυρίως μετά τη διάσπαση της γραμμής τους. Η αποτελεσματικότητα πάλι των Ελλήνων πυροβολητών ήταν περιο­ρισμένη, γιατί είχαν τον ήλιο απέναντί τους. Επίσης είχαν χάσει πρόσκαιρα το πλεονέκτημα της ταχυβολίας του «Αβέρωφ», γιατί κατά τη διάρκεια της ανεξάρτητης κινήσεώς του τα κλείστρα των πυροβόλων του είχαν πάθει εμπλοκή. Έτσι μπόρεσε να βάλει μόνο 127 βλήματα σε όλη τη ναυμαχία, ενώ η κανονική ταχυβολία του θα έπρεπε να του επιτρέψει την εκτέλεση τετραπλάσιων περίπου βολών. Ο «Αβέρωφ» δέχτηκε 4 βλήματα μεγάλου διαμετρήματος και 15, περίπου, μικρού, από τα εχθρικά πλοία και τα επάκτια πυροβολεία. Έπαθε ελάχιστες ζημιές και οι απώλειες του πληρώματος του ανήλθαν σε 2 νεκρούς και 5 τραυματίες. Τα «Σπέτσαι» και «Ύδρα» δέχτηκαν συνολικά μόνο 5 βλήματα και τραυματίστηκε ελαφρά ένας μόνο ναύτης του «Σπέτσαι». Τα «Ψαρά» και τα «ανιχνευτικά» δε δέχτηκαν κανένα εχθρικό βλήμα. Ανεξακρίβωτος παραμένει ο αριθμός των βλημάτων που δέχτηκαν τα τουρκικά πλοία, αλλά οι ζημιές και οι απώλειές τους υπήρξαν, συγκριτικά, σημαντικές. Ο «Barbarossa» είχε 7 νεκρούς και απροσδιόριστο αριθμό τραυματιών. Έπαθε σοβαρές βλάβες στους λέβητες και ένα πυροβόλο του των 280 χιλ. είχε αχρηστευθεί. Αντίθετα το «Togrut Reiss», που δέχτηκε συγκεντρωμένα τα πυρά των τριών παλαιών θωρηκτών, είχε 51 νεκρούς και 41 τραυματίες, αλλά οι ζημιές του ήταν επουσιώδεις, γιατί χτυπή­θηκαν κυρίως τα αθωράκιστα μέρη του.  Ελάχιστες ζημίες είχε και το «Messoudieh» αν και δέχτηκε τα περισσότερα βλήμα­τα. Τέλος, το «Assar -1 – Tewfik» δε βλήθηκε καθόλου. Οι δύο στόλοι είχαν εκτελέσει κατά μέσο όρο περίπου 600 βολές ο καθένας.

Η υποχώρηση του τουρκικού στόλου στη ναυμαχία της «Έλλης» και οι απώλειες και ζημιές, που είχαν υποστεί τα θωρηκτά του, έπεισαν την τουρκική κυβέρνηση ότι, αν ήθελε να αποκαταστήσει το γόητρο του ναυτικού της και να κατα­πονήσει τον ελληνικό στόλο, θα έπρεπε να επιδείξει μεγαλύ­τερη ενεργητικότητα στον τομέα των θαλάσσιων επιχειρήσεων.

(Από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Τόμος ΙΔ’  – ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ)

Καθώς περπατάμε στο πρυμναίο κατάστρωμα του Θ/Κ Αβέρωφ, το μάτι μας πέφτει στο ιστορικό ναυτικό σήμα του Παύλου Κουντουριώτη: Με την δύναμιν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης εναντίον του εχθρού του Γένους.

Το σήμα είναι απάντηση στην λιτή και ρητή εντολή του Ελευθερίου Βενιζέλου, προς τον Αρχηγό του Στόλου Παύλο Κουντουριώτη: «Η Ελλάς δεν αναμένει από εσάς να αποθάνετε γι’ αυτήν. Αναμένει να νικήσετε».

Γράφουν για την ναυμαχία της Έλλης οι ιστορικοί και τα ακούσαμε από τον ξεναγό μας: «Την παραμονή, το βράδυ της 2 Δεκεμβρίου 1912, σύμφωνα με τη διήγηση του παρόντος Τούρκου Πλωτάρχη Χασάν Σαμί Μπέη, οι Οθωμανοί αξιωματικοί έγραψαν τις διαθήκες τους και αποσύρθηκαν νωρίς για ύπνο ώστε να είναι ακμαίοι το πρωί. Τα ξημερώματα, ο Μουεζίνης κάλεσε τα πληρώματα γονατιστά να προσευχηθούν. Αμέσως μετά, ο Οθωμανικός στόλος απέπλευσε. Το πρωί της Τρίτης 3/16 Δεκεμβρίου στις 8 η ώρα με καλό καιρό και ήσυχη θάλασσα, άρχισε η έξοδος του Οθωμανικού στόλου από τα Στενά. Οι καπνοί του εξερχόμενου από τα Δαρδανέλια Τουρκικού στόλου φαίνονταν καθαρά. Τα ελληνικά ελαφρά σκάφη που περιπολούσαν στην περιοχή έστειλαν μήνυμα στην ναυαρχίδα ειδοποιώντας την για την έξοδο. Η αναφορά «ΕΧ ΕΧ ΕΧ» (εχθρός εν όψει) διέτρεξε όλα τα ελληνικά πλοία. Στον τουρκικό στόλο προηγούνταν το καταδρομικό Μετζιτιέ και τρία αντιτορπιλικά και ακολουθούσαν τα θωρηκτά Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (ναυαρχίδα), Τουργούτ Ρεΐς, Μεσουντιέ και Ασάρι-ι-Τεφίκ. Στο τέλος βρίσκονταν 5 αντιτορπιλικά και πλωτό νοσοκομείο σε γραμμή παραγωγής. Ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής την ναυαρχίδα θωρηκτό Αβέρωφ, ακολουθούμενη από τα θωρηκτά Ύδρα, Σπέτσες, αρχηγίδα του Μοιράρχου Πλοιάρχου Πέτρου Γκίνη και Ψαρά, και από πίσω τα αντιτορπιλικά Αετός, Ιέραξ, Λέων και Πάνθηρ (τα αποκαλούμενα Θηρία) έσπευσε να συναντήσει τον αντίπαλο στόλο. Τα τέσσερα τουρκικά θωρηκτά με την έξοδό τους έστριψαν δεξιά παραπλέοντας το ακρωτήριο της Έλλης (επειδή δεν ήθελαν να απομακρυνθούν από τα φρούρια της ακτής), ενώ τα ελληνικά στράφηκαν προς συνάντησή τους. Οι δύο στόλοι ήρθαν αντιμέτωποι στις 09:00 σε διάταξη μάχης και απόσταση 17 χλμ. Σε αυτό το σημείο ο ναύαρχος Κουντουριώτης³ σήμανε πολεμική έγερση και εξέπεμψε το ιστορικό σήμα προς τον στόλο, που σήμερα δεσπόζει στο πρυμναίο κατάστρωμα».

Καθώς προχωρεί η ξενάγησή μας βλέπουμε σε μια φωτισμένη προθήκη ένα κουβά. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτός ο κουβάς και εκτίθεται στο μουσείο του πλοίου; Την απορία μας την λύνει ο άριστος ιστορικός – ξεναγός μας, Αρχιπλοίαρχος κ. Χαραλαμπόπουλος.

«Ο Ναύαρχος Κουντουριώτης κυβερνήτης του θρυλικού «ΑΒΕΡΩΦ» πολύ νωρίς, σχεδόν αξημέρωτα, πρωί της 2ας/3η Δεκεμβρίου 1912, (15η/16η με το νέο ημερολόγιο) έχει ένα απρόσμενο Επισκέπτη. Ο επισκέπτης του –ναύτης, κρατώντας τον κουβά του σφουγγαρίσματος έχει όψη αναστατωμένη, απορρημένη, αλλά φωτεινή. Του αναφέρεται: «Κύριε Κυβερνήτα κύριε κυβερνήτα, σας αναφέρω ότι, αυτό που βλέπετε, χθές το βράδυ, αργά που κοιμήθηκα, δεν υπήρχε στον κουβά. Κάποιος άγιος ζωγραφίστηκε τη νύχτα μα δεν ξέρω ποιός. Ζωγραφίστηκε μοναχός του» Είναι εκείνος, που μέχρι αργά το βράδυ σφουγγάριζε το κατάστρωμα και αποκαμωμένος όπως ήτο τον πήρε ο ύπνος δίπλα στον κουβά.

Ο Ναύαρχος, Κουντουριώτης, ευσεβής και ταπεινός, είδε τον άγιο και κατάλαβε. Κατάλαβε και συγκλονίστηκε. Πήρε τον κουβά τον ασπάστηκε και δάκρυσε! Ήταν ο Άγιος Νικόλαος!!! Ο Κουντουριώτης, βαθειά πιστός του είχε φτιάξει εκκλησάκι μέσα στο θωρηκτό, που λειτουργούσε κάθε μέρα. Από την ώρα που παρέλαβε το Καράβι, μετέτρεψε την αποθήκη των πυρομαχικών σε Ναΐδριο του Αγίου Νικολάου και πήγε τα πυρομαχικά αλλού…»

Η εντολή του Ελευθερίου Βενιζέλου προς το Ναύαρχο: «Η Ελλάς δεν αναμένει από εσάς να αποθάνετε γι’ αυτήν. Αναμένει να νικήσετε». Ο Ναύαρχος είχε απαντήσει: «Με την δύναμιν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησην της νίκης εναντίον του προαιωνίου εχθρού του Γένους» και έπλεε ήδη έξω από τα στενά, για να συναντήσει τον Τουρκικό στόλο.

Ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Νικόλαος, επικύρωσε τότε το σήμα του Ναυάρχου με τον τρόπο που αυτός επέλεξε! Με την αγιογραφία του στο τοίχωμα του κουβά του σφουγγαρίσματος! «Μέγας ει Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου»4.

Το έζησε αυτό ο Κουντουριώτης! Σιγουρεύτηκε για τη Νίκη του στην αυριανή ναυμαχία. Είχε παραγγείλει άλλωστε στους κενόδοξους παλληκαρισμούς του Τούρκου στόλαρχου κυβερνήτη του Barbarossa «σας αναμένομεν»!

Με τον κουβά στο ένα χέρι και το σταυρό της εκκλησίας στο άλλο συγκέντρωσε το πλήρωμα για να το εμψυχώσει με την δική του πίστη, το δικό του βίωμα και να τους δώσει το δικό του Θάρρος. «Είναι πολλά τα Θεϊκά σημάδια, που λένε πως θα νικήσουμε. Το τελευταίο είναι ο κουβάς που κρατώ και έχει την εικόνα του Αγίου Νικολάου, που μόνος του τη χάραξε εδώ τη νύχτα» τους είπε. Πήρε στη συνέχεια το σταυρό από το εκκλησάκι του Αγίου, σταύρωσε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σταύρωσε το θωρηκτό, σταύρωσε τα πολυβόλα και τα κανόνια του και, ακάλυπτος ανέβηκε, στην ξέσκεπη γέφυρα του θωρηκτού λέγοντας με δυνατή φωνή: «όπου ακούμπησε ο Σταυρός Τούρκικη οβίδα δεν θα πέσει»: Έτσι και έγινε!

Τρείς γρατσουνιές όλες κι’ όλες από τις εκατοντάδες βολές των Τούρκων. Μας τις έδειξε ο ξεναγός μας. Οκτώ τραυματίες και ένας νεκρός οι απώλειες στο ΑΒΕΡΩΦ, Αστοχία των Τούρκων πλήρης!

Σημειώνει ο ιστορικός της ναυμαχίας: «Οι απώλειες των Οθωμανών υπήρξαν 7 νεκροί και αρκετοί τραυματίες από το Barbarossa το οποίο υπέστη σημαντικές ζημιές στους λέβητες και το πυροβόλο των 280 χιλ. αχρηστεύτηκε εντελώς. Επιπλέον το Torgut Reis μέτρησε 51 νεκρούς και 40 τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομειακό πλοίο Ρεσίτ Πασάς. Οι απώλειες του ελληνικού στόλου 2 άντρες του πληρώματος νεκροί και 5 τραυματίες, ενώ τραυματίστηκε και ένας ακόμη άντρας από το Σπέτσαι»5. Κατεστραμμένα και όσα τουρκικά πλοία δεν μπόρεσαν να περάσουν τον Ελλήσποντο…»

Από τότε ο Άγιος Νικόλαος, με πρωτοπαλίκαρο του τον Παύλο Κουντουριώτη και δόρυ το «Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ», έκαναν το Αιγαίο Ελληνική θάλασσα! Καθάρισαν όλα τα νησιά του Αιγαίου από τους Οθωμανούς βαρβάρους. Πόσο παραστατικά αποδίδει ο ζωγράφος τις ναυμαχίες, και τις μάχες των πληρωμάτων του, στον πίνακα που είναι στο σαλόνι του καραβιού.

Όσοι επισκεφθείτε το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ, (SEΪTAN PAPOR=πλοίο του διαβόλου το λένε οι τούρκοι από τότε) θα δείτε, σε προθήκη στο μουσείο του «ΑΒΕΡΩΦ», τον κουβά, ίδιος μέχρι σήμερα, με την εικόνα του Αγίου Νικολάου όπως την είδαν πρώτοι ο Ναύαρχος Κουντουριώτης και ο ναύτης! Έκανε κι’ άλλες πολλές ναυμαχίες ο Ναύαρχος με το θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ. Ήτο πάντα εκεί ο Άγιος Νικόλαος και ήσαν πάντα νικηφόρες!

Πόσο όμορφα και επιτυχημένα αποδίδει στο Δοξαστικό των Αίνων σήμερα ο υμνωδός όλη την δραστηριότητα και προστασία του απευθυνόμενος στον Άγιο Νικόλαο «……Οἱ ἐν νόσοις τὸν ἰατρόν, οἱ ἐν κινδύνοις τὸν ῥύστην, οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸν προστάτην, οἱ πένητες τὸν θησαυρόν, οἱ ἐν θλίψεσι τὴν παραμυθίαν, τὸν συνοδίτην οἱ ὁδοιπόροι, οἱ ἐν θαλάσσῃ τὸν κυβερνήτην΄ οἱ πάντες τὸν πανταχοῦ θερμῶς προφθάνοντα, μέγιστον Ἱεράρχην, ἐγκωμιάζοντες οὕτως εἴπωμεν΄Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνεστώσης ἀνάγκης, καὶ σῶσον τὴν ποίμνην σου ταῖς ἱκεσίαις σου.»

Την αλήθεια των γεγονότων που καταγράφω την βεβαίωσε σε όλους μία κυρία που βρέθηκε μαζί μας, στην ξενάγηση. Έδωσε ένα άλικο κατακόκκινο τριαντάφυλλο στον Αρχιπλοίαρχο κ. Χαραλαμπόπουλο λέγοντάς του: «Ο πατέρας μου ήτο εδώ αξιωματικός πολυβολητής και όσα μας είπατε τα ξέρω από κείνον. Τι έκανε ο Κουντουριώτης με το σταυρό και για τον κουβά και όλα, όλα. Έχω μαζί μου και τη φωτογραφία που έβγαλαν μετά τη ναυμαχία μπροστά στο μεγάλο κανόνι και σας τη δείχνω…»

Συγκινηθήκαμε όλοι. Είδαμε στη φωτογραφία τον Κουντουριώτη, είδαμε και τον πατέρα της. Ο Αρχιπλοίαρχος κ. Χαραλαμπόπουλος, συγκινημένος τοποθέτησε το τριαντάφυλλο στο μεγάλο κανόνι του «Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ».

Μετά απ’ αυτό χωρίσαμε με την ιστορία και κατεβήκαμε τη σκάλα του «Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ», σίγουρα συγκινημένοι, υπερήφανοι και έμπλεοι χαράς, για όσα είδαμε ακούσαμε και τα χέρια μας ψηλάφησαν.

Είναι αλήθεια ότι πέρασαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από το «Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ». Κοσμοσυρροή στη Θεσσαλονίκη! Αν δεν κάνω λάθος μας είπαν για 200.000 επισκέπτες. Όλοι αυτοί είδαν άκουσαν ίσως και κάτι απ’ αυτά να ήξεραν.

Το γεγονός όμως ότι είχα την ιδιαίτερη ευλογία από το Θεό να ζήσω, όσα είδα και άκουσα και είχα την επιβεβαίωση των γεγονότων από αυτόπτη μάρτυρα (είναι και εκείνη στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων) έκανε για μένα τη διαφορά!

Με υποχρέωσε χάριν τιμής, μνήμης και αληθείας να γράψω όσα κατέγραψα. Το έκανα κατά χρέος, ακούγοντας το σοφό Σειράχ να παραγγέλλει «Αινέσωμεν δη άνδρας ενδόξους και τους πατέρας ημών τη γενέσει»6.

Ο σταυρός από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του «Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ»

Έτσι το παραγγέλλει ο Παλαμάς

Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες,
ό,τι είστε, μην ξεχνάτε,
δεν είστε από τα χέρια σας
μονάχα, όχι.
Χρωστάτε
και σε όσους ήρθαν, πέρασαν,
θα ’ρθούνε, θα περάσουν.
Κριτές, θα μας δικάσουν
οι αγέννητοι, οι νεκροί7

Τις λίγες αυτές σκέψεις καταθέτω ως τιμή και μνήμη στον Άγιο Νικόλαο και τους ανώνυμους και επώνυμους, που υπηρέτησαν μεγαλούργησαν και δόξασαν την Ελλάδα μας, με το Καράβι Σύμβολο, το «Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ». Έτσι πιστεύω γράφεται η ιστορία και όχι όπως την ονειρεύονται και το επιχειρούν οι κατά καιρούς εθνοκτόνοι βέβηλοι διαστροφείς της. (Από το άρθρο του  Π. Αγγελόπουλου στην Romfea.gr Ο Άγιος Νικόλαος και το Θ/Κ Γ. Αβέρωφ)

 

πηγή:  entaksis.gr