«Ἡ Ἐκκλησία Οὐκρανίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας παραμένει ἡ “Ἐκκλησία τοῦ λαοῦ”»

   Ἡ μόνη Κανονικὴ Ἐκκλησία εἰς Οὐκρανίαν ὑπὸ τὸν Κιέβου Ὀνούφριον παραμένει αὐτή, ἡ ὁποία ἐκφράζει τὴν συντριπτικὴν πλειονότητα τῶν πιστῶν. Τὰ μέτρα τὰ ὁποῖα λαμβάνει ἐναντίον της τὸ κράτος ἀλλὰ καὶ ἡ κρατικὴ «Ἐκκλησία» τοῦ ψευδοΚιέβου Ἐπιφανίου, μόνον διαίρεσιν προκαλοῦν καὶ

καταπάτησιν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Αὐτὰ παραδέχονται οἱ παπικοὶ καὶ ἄλλοι ἐρευνηταί, συμφώνως μὲ ἄρθρον τοῦ δημοσιογράφου κ. Theodor Petrov εἰς τὴν ἱστοσελίδα «tribune.gr» τῆς 18ης Νοεμβρίου 2022:

  «Ἀφορμὴ ἀποτέλεσε μία συν­έντευξη τοῦ ΡΚαθολικοῦ Ἀρχιεπίσκοπου Λεοπόλεως (Λβὸφ) Mieczyslaw Mokrzycki στὸν ἰταλικὸ ἱστότοπο Avenire μὲ τὸν ἠχηρὸ τίτλο «L’arcivescovo di Leopoli: un errore proibire la lingua e la Chiesa russa» – Ἀρχιεπίσκοπος Λεοπόλεως: εἶναι λάθος ἡ ἀπαγόρευση τῆς ρωσικῆς γλώσσας καὶ Ἐκκλησίας».

   Σὲ αὐτὴ τὴ δημοσίευση ὁ ΡΚαθολικός Ἀρχιεπίσκοπος Λεοπόλεως (Λβὸφ) σχολιάζει ἀρνητικὰ τὶς ἀποφάσεις τῆς νῦν «χαριτωμένης» οὐκρανικῆς κυβερνήσεως καὶ ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ τὰ ἑξῆς:

   «Ἁπλὰ κοιτάξτε τοὺς περισσότερους ἀπὸ τοὺς πρόσφυγες ποὺ ἔρχονται ἐδῶ στὸ Λβίβ: μιλοῦν ρωσικά, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν τοὺς κάνει λιγότερο Οὐκρανούς.

   »Πράγματι, σὲ πολλὲς περιπτώσεις, οἱ συγγενεῖς καὶ οἱ φίλοι τους ἀγωνίζονται στὸ μέτωπο γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς χώρας.

   »Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ ἀπαγόρευση τῆς ρωσικῆς γλώσσας, ὅπως ἀποφασίστηκε σὲ ἐθνικὸ ἐπίπεδο, μπορεῖ νὰ εἶναι ἐπικίνδυνη».

Ὁ Mokshytsky σημειώνει ὅτι, «ἡ Οὐκρανία θὰ μποροῦσε νὰ πάρει τὴν Ἑλβετία ὡς μοντέλο, ὅπου ὑπάρχουν ἀκόμη καὶ τέσσερις ἐπίσημες γλῶσσες».

   Σχολιάζει ἐπίσης τὰ λόγια τοῦ δημοσιογράφου ὅτι στὴν Οὐκρανία «ὑπάρχει μία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ ἑνότητα μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας, ποὺ ἑνώνει τὴν πλειοψηφία τῶν Οὐκρανῶν Χριστιανῶν».

   Συγκεκριμένα, ὁ Ρκαθολικὸς ἱεράρχης σημειώνει ὅτι «μετὰ τὴν ἔναρξη τῆς σύγκρουσης, καταγράφηκαν ὁρισμένες μεταβάσεις πιστῶν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Οὐκρανίας, ὅμως ἡ Ἐκκλησία Οὐκρανίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας παραμένει ἡ «Ἐκκλησία τοῦ λαοῦ».

   «Ὑπάρχουν ἐδάφη, συνεχίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὅπου ἀπαγορεύτηκε ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία: στὴν περιοχὴ Ἰβάνο-Φρανκὶβσκ ἐξαφανίστηκε, ἡ δημόσια λατρεία ἀπαγορεύτηκε στὴν Τερνόπολη.

   »Φταῖνε ἆραγε οἱ Οὐκρανοὶ ἐνορίτες γιὰ τὴν εἰσβολὴ ποὺ σχεδίασε τὸ Κρεμλίνο;

  »Ὅπως σημείωσε καὶ ἡ Ἀποστολικὴ Νουντσιατούρα στὸ Κίεβο, εἴμαστε ἀντίθετοι σὲ ὁποιεσδήποτε ἐνέργειες ποὺ περιορίζουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα.

   »Τὸ νὰ δείχνουμε μὲ τὸ δάχτυλο τὴ γλώσσα ἢ τὴν Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ γίνει πηγὴ ἀκόμη μεγαλύτερου πόνου γιὰ τὸν λαὸ καὶ νὰ τροφοδοτήσει σχίσματα ποὺ ἡ Οὐκρανία δὲν χρειάζεται», δήλωσε ὁ Mieczyslaw Mokrzycki.

   Εἶναι, πράγματι, ἐντυπωσιακὴ ἡ ἄποψη τοῦ ΡΚαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὁ ὁποῖος δηλώνει, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ὅτι, ἡ μετατροπὴ τῆς ρωσικῆς γλώσσας σὲ ἕνα εἶδος «ἰοῦ», ἡ ἀδιάκριτη δαιμονοποίηση τοῦ ρωσικοῦ πολιτισμοῦ καὶ οἱ ἔμμονες ἀπαιτήσεις γιὰ τὴν πλήρη ἀπαγόρευση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀργανώσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας στὴν Οὐκρανία, συνιστοῦν μία κατάφωρη παραβίαση στοιχειωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

   Ὁ ὑπογράφων τὸ παρὸν πόνημα πιστεύει ὅτι ἡ θέση τοῦ Mieczyslaw Mokrzycki, ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ σὲ μία ἐθνικιστικὰ φορτισμένη περιοχὴ τῆς Οὐκρανίας, θὰ πρέπει νὰ προβληματίσει σοβαρὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Οὐκρανίας, ἂν αὐτὴ πράγματι ἐπιθυμεῖ νὰ προσελκύσει τὶς κοινότητες τῆς ἐκκλησιαστικῆς δομῆς τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας στὴν Οὐκρανία.

   Ὀφείλει, πρῶτα ἀπὸ ὅλα, νὰ ὑπερασπιστεῖ μὲ κάθε τρόπο τὸ δικαίωμα ἑκατομμυρίων Οὐ­κρανῶν πολιτῶν νὰ χρησιμοποιοῦν τὴ γλώσσα ποὺ μιλοῦσαν οἱ πρόγονοί τους καὶ νὰ ἀναπτύσσουν ἐκεῖνα τὰ πολιτισμικὰ στοιχεῖα ποὺ συνθέτουν τὴν ποικιλόμορφη οὐκρανικὴ κουλτούρα.

   Διαφορετικά, ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Mieczyslaw, οἱ ἐπιβληθεῖσες σὲ ἐθνικὸ ἐπίπεδο ἀπερίσκεπτες ἐθνοφυλετικὲς διακρίσεις θὰ προκαλέσουν νέα, χειρότερα σχίσματα στὴν οὐκρανικὴ κοινωνία.

   Ὁ συντάκτης τοῦ παρόντος σχολίου κατανοεῖ ὅτι, ἐφόσον ἡ «ἄλλη» πλευρά, πρῶτον, ζήτησε τὴν ἀναγνώριση τῆς, οὕτως εἰπεῖν, αὐτοκεφαλίας της ἀπὸ τὴ Μόσχα καὶ ὄχι ὡς ὄφειλε ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, δεύτερον, ἐπιμένει πεισματικὰ νὰ μὴν ἀναγνωρίζει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Οὐκρανίας καί, τρίτον, ἔχει ἤδη ξεκινήσει τὴν ἵδρυση κοινοτήτων στὴ διασπορά, θέλοντας μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ ἀποδείξει τὴν, τάχα μου, ἀνεξαρτησία της ἀπὸ τὴ Μόσχα, ἡ προσ­έγγιση τῶν δύο πλευρῶν φαίνεται σχεδὸν ἀδύνατη.

   Σὲ σχέση μὲ τὸ παραπάνω, δηλαδὴ μὲ τὴ συμπεριφορὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς δομῆς τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας στὴν Οὐκρανία, ἔχει ἐνδιαφέρον ἡ ἄποψη τῆς Οὐκρανῆς θρησκειολόγου Lyudmila Philippovich, ἡ ὁποία ἀμφισβητεῖ τὴν εἰλικρίνεια τῶν «ἐπαναστατικῶν ἐξάρσεων» αὐτῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀργανώσεως.

   Σύμφωνα μὲ τὴν Philippovich ὄχι μόνο ὑπάρχουν ἐνδείξεις συν­εργασίας ἱερέων μὲ τὶς ρωσικὲς δυνάμεις, ἀλλὰ ὅταν οἱ οὐκρανικὲς δυνάμεις ἀνακατέλαβαν κάποιες πόλεις οἱ ἐντόπιοι κληρικοὶ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς κατέφυγαν στὴ Ρωσία.

   Φυσικὰ καὶ δὲν ὑπῆρξε κάποια ἀντίδραση ἐκ μέρους τοῦ Μητροπολίτου στὸ Κίεβο Ὀνουφρίου.

   «Ἡ ἡγεσία ἔχει λάβει μία ἐνδιαφέρουσα θέση, ὑπογραμμίζει ἡ Philippovich:

   »δὲν καταδικάζει τέτοιες ἐνέργειες, παραχωρεῖ αὐτονομία καὶ ἀνεξαρτησία σὲ κάθε μία ἀπὸ τὶς ἐπισκοπὲς καὶ τὶς ἐνορίες καὶ οἱ ἐνορίες ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο συνείδησης τοῦ κάθε ἱερέα χωριστά.

   »Στὴν ἐνορία στὸ χωριὸ ὅπου βρίσκομαι τώρα, ἡ συνείδηση εἶναι τέτοια ποὺ λειτουργοῦν στὴ σλαβονική, ἐνῷ ὅλη ἡ βιβλιογραφία στὴν ἐκκλησία εἶναι ἀπολύτως ρωσόφωνη.

   »Τὸ μόνο βιβλίο στὰ οὐκρανικὰ ἀφοροῦσε τοὺς κινδύνους ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Κιέβου καὶ τὸν Πατριάρχη Φιλάρετο».

   «Οἱ ἐνορίτες, συνεχίζει ἡ Philippovich θὰ κάνουν ὅ,τι τοὺς πεῖ ὁ ἱερέας.

   »Ὅπου οἱ ἐνορίτες εἶναι πιὸ συνειδητοὶ ἀπὸ τὸν ἱερέα τους, ὅλα τελειώνουν μὲ μεταβάσεις καὶ ἀλλαγὲς στὴ δικαιοδοσία – μετακινοῦνται ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἢ δημιουργοῦν τὶς δικές τους ἀνεξάρτητες δομὲς ποὺ ὑπάγονται στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη»…

   Εἶναι ἀφελὲς νὰ πιστεύουμε ὅτι ἀκόμα καὶ μὲ τὶς σημερινὲς συνθῆκες ἡ πορεία πρὸς τὴ δημιουργία μίας ἑνωμένης Ὀρθοδοξίας θὰ εἶναι ἀκώλυτη».

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr