Ἀνασυγκρότησις ἐνοριῶν ἢ τῆς Ἱεραρχίας;

Τοῦ κ. Δημητρίου Λαμπροπούλου, Θεολόγου

Ἡ «Πισπιρίγκου», ὁ «Δωδώνης», ὁ «Λουπασάκης» καὶ ἄλλα τραγικὰ πρόσωπα, ὅπως ἀναγράφονται εἰς τὰ πρωτοσελίδα τῶν ἐφημερίδων, ἀποπροσανατολίζουν τὴν κοινὴν γνώμην ἀπὸ τὰ ἀπολύτως ἐνδιαφέροντα καὶ σημαντικά. Καθ’ ἥν στιγμὴν ὁ ἀναγνώστης ὅλος προσήλωσιν ἀπορροφᾶται εἰς τὰς λεπτομερείας δολοφονιῶν, ἀδιανοήτων δηλώσεων, θαυμάτων καὶ ἄλλων ψιμυθίων τοῦ τηλερεαλιστικοῦ μυθιστορήματος, λαμβάνονται ἀποφάσεις αἱ ὁποῖαι θέτουν τὰς οὐσιαστικὰς παραμέτρους εἰς τὴν διακυβέρνησιν τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν τὸ παρὸν κείμενον θὰ δημοσιεύεται κλῖμα εὐφροσύνης θὰ ἐπικρατῆ εἰς τὴν Ἱ. Μ. Πετράκη διὰ τοὺς νεοεκλεγέντας Μητροπολίτας Γόρτυνος, Αἰτωλίας, Δράμας καὶ Ἠλείας. Οἱ ἴδιοι θὰ ἀπευθύνουν τὸ μικρὸ καὶ τὸ μεγάλο «Μήνυμα» ἐπαναλαμβάνοντες τυποποιημένα κείμενα χωρὶς νὰ ἀποστέλλουν ἕνα οὐσιαστικὸ μήνυμα. Πρόκειται διὰ Ποιμένας, οἱ ὁποῖοι σύντομα θὰ ἀφομοιωθοῦν εἴτε εἰς τὴν συντηρητικὴν παράταξιν εἴτε εἰς τὴν προοδευτικήν. Ὅμως ὑπ’ αὐτοὺς τοὺς ὅρους μὴ ἐννοήση κανεὶς ἐκ παραδρομῆς ὅτι πρόκειται διὰ πιστοτέρους εἰς τὴν Ἱ. Παράδοσιν, ἀλλὰ διὰ Μητροπολίτας οἱ ὁποῖοι ἀναλώνονται εἰς τὴν γραφειοκρατίαν τῆς διοικήσεως σιωπῶντες καὶ διὰ Μητροπολίτας οἱ ὁποῖοι ἐπιδίδονται εἰς ἄκρατον μιντιο-προβολήν. Μεταξύ τους ψηφίζονται οἱ ὅμοιοι εἰς τὸ φρόνημα, προωθούμενοι μὲ τοὺς γνωστοὺς τρόπους, ἀναπαράγοντες τὸν φαῦ­λον κύκλον, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ εἰς τὴν καταβύθισιν κάθε προσδοκίας ἀπὸ τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν.

Ἡ οὐσιαστικὴ συμβολὴ –τὴν ὁποίαν μόνον ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δύναται νὰ ἐπιτελέση- τῆς Ἱεραρχίας θὰ ἔχη καταποθῆ ἀπὸ τὴν ἐπίπλαστον εὐωχίαν τῶν ἐκλογῶν, καθὼς κατὰ τὸν λαϊκὸν στιχουργὸν «ὅλα τριγύρω ἀλλάζουνε κι ὅλα τὰ ἴδια μένουν»… πρὸς τὸ χειρότερον! Ἡ κοινωνικὴ τομὴ τῆς Ἱεραρχίας θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε συντελεσθῆ εἰς τὰς εἰσηγήσεις τῶν δύο πρώτων ἡμερῶν, ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον καὶ τὸν Σεβ. Σάμου. Τὸ θέμα ὅμως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου «Ἡ Μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες μέσα ἀπὸ τὴν ἐμπειρία ἑνὸς Ἱεράρχου» δὲν ἐπιφυλάσσει ἐκπλήξεις.

Ἡ πλέον ἐπίκαιρος εἰσήγησις τοῦ Σεβ. Εὐσεβίου μὲ τὸ λίαν φλέγον ζήτημα «Ἀνασυγκρότησις τῆς Ἐνορίας καὶ ἐπανευαγγελισμὸς τῶν πιστῶν» ἀναμένεται νὰ ἀκολουθήση τὴν κατάληξιν ὅλων τῶν ἀνεγνωσμένων εἰς τὸ βῆμα τῆς Ἱεραρχίας εἰσηγήσεων ἀπὸ συστάσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος: χειροκρότημα, ἕνα φιλικὸν κτύπημα εἰς τὴν πλάτην, ἀναχώρησιν διὰ τὸ γεῦμα καὶ ἔπειτα ἀρχειοθέτησις… Δὲν εὐθύνονται οἱ σκόροι, ἐπειδὴ ἀναζητοῦν βρῶσιν, ἀλλὰ τὰ δύσπεπτα διὰ τοὺς ἀνθρώπους γραπτά… ἢ ἴσως αὐτοὶ οἱ «ἔρμοι» γραμματεῖς τῆς Συνόδου νὰ θεωροῦν ὅτι μόνον μὲ τὴν πεπαλαίωσιν τῶν κειμένων, ἐκεῖνα θὰ ἀποκτήσουν κάποιαν ἀξίαν…

Ἡ ἐπίλυσις τοῦ προβλήματος τῆς ἀνασυγκροτήσεως τῶν ἐνοριῶν εἶναι ἁπλῆ, ἁπλουστάτη: χειροτονία καὶ τοποθέτησις καλῶν κληρικῶν. Οἱ Ἀπόστολοι συνήθροιζον τοὺς πιστοὺς πρὶν ἀκόμη ὑπάρξουν ἱ. ναοί, ἀλλὰ καὶ ὅταν ἀνηγέρθησαν αὐτοὶ οἱ πιστοὶ προετίμων ἁγίους ἱερεῖς, διὰ τοῦτο καὶ συν­έβαινε τὸ παράδοξον εἰς ἐρήμους τόπους νὰ συνωστίζωνται ἑκατοντάδες, διὰ νὰ συναντηθοῦν μὲ τὸ χαριτωμένον ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πρόσωπον, τὸ ὁποῖον ἠγάπουν ὡς πραγματικόν τους πατέρα.

Τὸ τί σημαίνει κακὸς κληρικὸς εἶναι γνωστόν. Ὅποιος προσέρχεται εἰς τὴν ἐνορίαν του, διὰ νὰ ἐκκλησιασθῆ χρειάζεται νὰ προμηθευθῆ συνήθως ὠτοασπίδας, διὰ νὰ προστατευθῆ εἴτε ἀπὸ τὸν ἐκκωφαντικὸν θόρυβον τῶν μεγαφώνων εἴτε ἀπὸ κηρύγματα ψυχοφθόρα, κενὰ νοήματος ἢ ἀναπαραγωγῆς τῆς «πεπατημένης» ὁδοῦ περὶ ἀρετολογίας εἰς μίαν ἐποχήν, ἡ ὁποία ὀφείλει νὰ προετοιμάζη τοὺς πιστοὺς διὰ τὸ μαρτύριον καὶ ὄχι νὰ τοὺς καθησυχάζη. Μεταξὺ ὅλων αὐτῶν ἔχει νὰ ἀντιμετωπίση κανεὶς πολλάκις καὶ τὸ ἐξουσιαστικὸν ὕφος τοῦ προϊσταμένου, ὁ ὁποῖος μιμεῖται καρδινάλιον ἀντὶ τοῦ «τεσσαράκοντα παρὰ μίαν» ραβδισθέντος Ἀπ. Παύλου. Ὑπάρχουν βεβαίως χιλιάδες ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὴν συντριπτικὴν πλειονότητα καὶ εὑρίσκονται εἰς «τύπον καὶ τόπον» τοῦ ραπισθέντος Χριστοῦ, ὅμως δὲν εἶναι εὐνοούμενοι τοῦ Μητροπολίτου καὶ διὰ τοῦτο καταλήγουν εἰς τὰ «ἀζήτητα»… Τοιουτοτρόπως ἐγκαταλείπεται ἡ ὀργάνωσις τῆς ἐνορίας εἰς τοὺς «φιεστολόγους» νεήλυδες τῆς ἐπισκοπικῆς γραμμῆς.

Τὶς πταίει; Ποῖος ἐτοποθέτησε τοιούτους; Διὰ νὰ ἀπαντηθοῦν τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ ἀπαιτεῖται οἱ ἴδιοι οἱ Ἱεράρχαι νὰ ἀσκήσουν βαθεῖαν αὐτοκριτικήν. Πόσαι Μητροπόλεις ποιμαίνονται πραγματικὰ ἀντὶ ἁπλῶς νὰ διοικοῦνται «συνεργατικὰ» μὲ τὴν τοπικὴν αὐτοδιοίκησιν; Εἰς πόσας ἀποφασίζει ὄντως ὁ Μητροπολίτης ἀντὶ τοῦ λογιστοῦ; Ποῖο ἕτερον πνεῦμα πλὴν τῆς διακρατήσεως τῶν «κεκτημένων» ἐμπνέει ὁ Μητροπολίτης; Ποῖος δαπανᾶται νὰ γνωρίση πραγματικὰ τοὺς ὑποψηφίους πρὸς χειροτονίαν; Ποῖος ἀναλώνεται νὰ ἀναδείξη τὰ χαρίσματα τῶν πιστῶν ἐντὸς τῆς ἐπαρχίας του; Ποῖος σκέπτεται ἐκκλησιολογικά; Ποῖος δὲν λαμβάνει γραμμὴν ἀπὸ ἄλλους, ἀλλὰ ἔχει τὸ θάρρος νὰ καταθέση μίαν διαφορετικὴν γνώμην εἰς τὰ κρίσιμα ζητήματα;

Ὁ κατάλογος τῶν ἐρωτημάτων εἶναι μακρὺς καὶ ἀτελείωτος, ἀλλὰ ὄπισθεν αὐτοῦ ὑποκρύπτεται τὸ ἴδιον πρόβλημα: ἡ Ἀρχιερωσύνη ὡς «καριέρα» ἢ καλύτερα ὡς ἐγωιστικὴ κατάκτησις. Πρόκειται δι’ αὐτοπραγμάτωσιν, καθαρὰν ψυχολογικὴν διαδικασίαν, καὶ ὄχι διὰ ἀνάδειξιν Πατρός Πατέρα ἐκ τοῦ λειτουργοῦντος ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Δὲν ὑπάρχουν λαοπρόβλητοι Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ δεσποτοπρόβλητοι. Φαντάζεται κάποιος τὸν ἑαυτόν του μὲ μίτρα καὶ πιστεύει ὅτι αὐτὴ εἶναι κλῆσις ἀπὸ τὸν Θεόν, τὴν ὁποίαν μετὰ μανίας πασχίζει νὰ ἐκπληρώση, ἐρήμην τῶν εὐαγγελικῶν καὶ ἱεροκανονικῶν προϋποθέσεων, ἀλλὰ κυρίως μὴ παραχωρῶν τὴν θέσιν του εἰς τοὺς μεμαρτυρημένα ἀξίους. Ὥστε τελικῶς νὰ ἀναρριχηθῆ, διὰ νὰ καταστῆ τύραννος κλήρου καὶ λαοῦ.

Διὰ ποία λοιπὸν ἀνασυγκρότησιν τῆς ἐνορίας νὰ συζητήση κανείς, ὅταν τὰς ἐνορίας τὰς καταργῆ αὐτὸ τὸ σαράκι; Ὅταν τὰς ἐνορίας τὰς διέλυσαν ἐπὶ διετίαν οἱ ἴδιοι οἱ «ἀναρριχηθέντες»; Ἄλλοτε κλείοντες τοὺς ἱ. ναοὺς καὶ ἄλλοτε ἀποκλείοντες τοὺς πιστοὺς διὰ τῆς «τετραγωνικῆς» ἀντὶ διὰ τετράγωνης λογικῆς, καθὼς τὰ τετραγωνικά τοῦ ἱ. ναοῦ καθώριζον τὸ ποσοστὸν τῶν πιστῶν…

Ἐνθυμοῦνται ὅλοι ὅτι ἡ περυσινὴ Ἱεραρχία συνεχάρη τὴν ΔΙΣ διὰ τοὺς χειρισμούς της κατὰ τὴν πανδημίαν, δηλ. τὴν συνεχάρη διὰ τὴν παῦσιν τῆς Θ. Λατρείας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ αἰτία ὑπάρξεως ἐνοριῶν, καὶ ἔρχεται ἐφέτος νὰ θέση τὸ ζήτημα τῆς ἀνασυγκροτήσεως τῶν ἐνοριῶν!…

Δὲν ἔχει συνειδοποιηθῆ μία θεμελιώδης ἀλήθεια: Ἡ ἐνορία εἶναι κατόρθωμα, τὸ ὁποῖον ὑπερβαίνει τὰς δυνατότητας ἀκόμα καὶ τοῦ ἀρίστου «μάνατζερ». Ὅταν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ «Διοικηταὶ» εἶναι πολὺ κατώτεροι εἰς τὴν ἀντίστοιχον δεξιοτεχνίαν συγκρινόμενοι μὲ τοὺς κοσμικοὺς «μάνατζερς», τί ἀναμένομεν; Ποία ἔστω κοσμικὴν ἑταιρείαν ἐπέτυχεν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία νὰ διαχειρισθῆ μὲ ἐπιτυχίαν, διὰ νὰ ἀνασυγκροτήση τὰς ἐνορίας; Ἐκδόσεις, ραδιοφωνικοὶ σταθμοὶ κ.ἄ. θὰ εἶχον πρὸ πολλοῦ κλείσει, ἐὰν δὲν ἐνίσχυε συνεχῶς ὁ πιστὸς λαὸς μὲ δωρεὰς καὶ τὸν ὀβολόν του. Τὰ χρήματα εἶναι πάντοτε δεκτά, ἀλλὰ αἱ ἐπικρίσεις τῶν πιστῶν δὲν γίνονται ἀποδεκταὶ μὲ τὴν ἰδίαν εὐχαρίστησιν… τυπώνονται οἰκουμενιστικὰ βιβλία, ἀνηλεὴς προπαγάνδα διὰ τὰ ἐμβόλια ἀπὸ τοὺς σταθμούς… Λειτουργοῦν ὡς ἡ ΕΡΤ: ὅλοι τὴν πληρώνουν, ἀλλὰ ἐκείνη ἔχει τὸ «κυβερνητικὸν» πρόγραμμά της… Τοιουτοτρόπως λοιπὸν καὶ τώρα ὅταν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία στοχεύει εἰς τὰ μεγάλα ἔργα π.χ. τὸ «ΣΧΙSTO»(!), πῶς νὰ καταδεχθῆ νὰ ρίψη ἕνα βλέμμα εἰς τὴν ἐνορίαν καὶ τὰ προβλήματά της, εἰς τὴν βάσιν; Οἱ «bussines» γίνονται μὲ ἀφωρισμένους πολιτικοὺς καὶ ὄχι μὲ τοὺς ἔχοντας πνευματικὴν ζωὴν ἐκκλησιαζομένους…

Ἕνα μεγάλον ἔργον εἶναι καὶ ἡ πρόσφατος ἀνάθεσις εἰς ἑταιρείαν ἀπὸ τὴν Ἱ. Ἀ. Ἀθηνῶν «τῆς προωθήσεως τῶν δράσεων θρησκευτικοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸ Ὑποέργο 1 «Ψηφιακὴ ξενάγηση σὲ μνημεῖα τοῦ θρησκευτικοῦ πολιτιστικοῦ ἀποθέματος τοῦ ἱστορικοῦ κέντρου τῆς πόλης τῶν Ἀθηνῶν», ὡς γράφει ἡ προκήρυξις. Θερμὰ συγχαρητήρια, διότι ὄντως εἶναι σπουδαῖον. Ἂς προσέξη κανεὶς ὅμως τὴν λεπτομέρειαν εἰς τὴν συνέχειαν τῆς προκηρύξεως:

«προβλέπεται ἡ προσαρμογὴ ὑφιστάμενου περιεχομένου (κείμενα, εἰκόνες) καὶ ἡ ἀνάρτηση σὲ social media (Facebook, Instagram, You Tube), καθὼς καὶ ἡ μετάφραση κειμένων συνολικῆς ἔκτασης περίπου 90.000 λέξεων γιὰ μετάφραση τοῦ ὑλικοῦ ἀπὸ Ἑλληνικὰ σὲ Ἀγγλικὰ καὶ Ρωσικά… βάσει τῶν ὅσων προβλέπονται στὸ master plan, θὰ πραγματοποιηθεῖ προώθηση καὶ ψηφιακὴ διαφήμιση στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης, ἐνδεικτικὰ 6-8 ἐνέργειες ἀνὰ μέσο κοινωνικῆς δικτύωσης σὲ Ἑλληνικό, Ἀγγλικὸ καὶ Ρωσικὸ κοινὸ-ἀποδέκτες»

Αὐτὰ εἶναι τὰ μεγάλα ἔργα! Μεταφράσεις εἰς τὰ ρωσικὰ διὰ νὰ ἑλκύονται οἱ Ρῶσοι προσκυνηταί. Συμμετέχει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸ Κολυμβάριον ἄνευ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἀποφασίζει ἄνευ ψηφοφορίας ἀντίθετα ἀπ’ ὅ,τι ὁρίζει ὁ Καταστατικὸς Χάρτης ἀναγνώρισιν τῶν καθηρημένων καὶ ἀφωρισμένων τῆς Οὐκρανίας κηρύσσοντας κατ’ οὐσίαν τὸν πόλεμον εἰς τὴν μόνην κανονικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Κιέβου Ὀνουφρίου, ἐξαποστέλλει συνοδικὴν ἐγκύκλιον εἰς ὅλους τοὺς ἱ. ναοὺς τῆς ἐπικρατείας κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας διὰ τὸν πόλεμον εἰς Οὐκρανίαν, ἀλλά… –ὅλα κι’ ὅλα- θέλουν οἱ Ρῶσοι νὰ ἀποθέσουν τὰ ρούβλια των εἰς τὸ «θρησκευτικὸν πολιτιστικὸν ἀπόθεμά» μας… ἂν ἔχη ἀπομείνει κάτι τέτοιο…

Τὸ τραγικώτερον εἰς αὐτὴν τὴν –ἐνδεικτικὴν- περίπτωσιν δὲν εἶναι ἡ συμπεριφορὰ τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας, ἀλλὰ ἡ ὑποκρισία νὰ ὁμιλοῦν οἱ Ἱεράρχαι διὰ ἀνασυγκρότησιν τῶν ἐνοριῶν. Ἠρώτησαν τὰς ἐνορίας ὅταν ἐκυνήγουν τοὺς εὐλαβεῖς ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι ἐλειτούργουν εἰς ὑπόγεια καὶ διαμερίσματα διὰ νὰ συν­άξουν τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ; Ἠρώτησαν τὰς ἐνορίας ἂν συμφωνοῦν μὲ τὸ Κολυμβάριον, τὸ ὁποῖον ἐπέφερε σχίσματα; Ἠρώτησαν τὰ ἐνορίας ἂν θέλουν νὰ ἔρχωνται οἱ ἀχειροτόνητοι ψευδοΚιέβου καὶ ψευδοΟλβίας καὶ νὰ λειτουργοῦν εἰς τοὺς ναούς μας; Ἠρώτησαν τοὺς πιστούς τῆς Οὐκρανίας, ὅταν διὰ τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ψευδοεκκλησίας συνέβαλον εἰς τὴν διάλυσιν τῶν ἐκεῖ ἐνοριῶν τους;

Αὐτοὶ οἱ Ἱεράρχαι σχεδιάζουν ἀνασυγκρότησιν; Καλύτερα ἀπόντες εἶπαν οἱ πιστοὶ ἀφήνοντες ἄδειους τοὺς ἱ. ναοὺς εἰς Καβάλαν καὶ Θάσον… Ἡ πραγματικὴ ἀνασυγκρότησις τῶν ἐνοριῶν ἀπαιτεῖ ἀνασυγκρότησιν τῆς Ἱεραρχίας!… Εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων…

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr