Ὁ Σωτήρ, προνοητής και ἰατρός τοῦ κόσμου. Ἅγιος Ἐφραίμ

Από Φωνὴ Βοῶντος

Ο ΣΩΤΗΡ, ΠΡΟΝΟΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ,

Ὁ Κύριος λέει στὸ Εὐαγγέλιο ὅτι ὁ ἄπιστος στὰ λίγα εἷναι ἄπιστος καὶ στὰ πολλά [Πρδ. Λουκ. 16, 10]. Μὲ τὰ λίγα ἐννοεῖ ὅσα μᾶς ὑποσχέθηκε γι’ αὐτὴ τὴ ζωή, δηλαδὴ τροφές, ἐνδύματα καὶ ὅσα χρειάζονται στὸ σῶμα, γιὰ τὰ ὁποῖα πρόσταξε νὰ μὴ μεριμνοῦμε καθόλου, [Ματθ. 6, 25 καὶ 31] ἀλλὰ νὰ ἁφήνουμε σὲ αὐτὸν τὴ σχετικὴ φροντίδα. Μὲ τὰ πολλὰ ἐννοεῖ τὶς δωρεὲς τῆς μέλλουσας ζωῆς, τὶς ὁποῖες καὶ ὑποσχέθηχε νὰ δώσει σὲ ὅσους πιστεύουν σὲ αὐτὸν καὶ ἔχουν ἀδιάκοπη φροντίδα γι’ αὐτὲς τὶς δωρεὲς καὶ τὶς ζητοῦν συνεχῶς. Γιατὶ λέει: « Ἐσεῖς νὰ ζητᾶτε τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ θελἡματὀς του, καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ ἀκολουθήσουν [Ματθ. 6, 33]

Ἑπομένως τὰ λίγα αὐτὰ καὶ πρόσκαιρα γίνονται γιὰ τὸν καθένα ἔλεγχος καὶ δοκιμὴ τῆς πίστης του στὸν Χριστό. Γιατὶ ἐκεῖνος ποὺ πίστεψε ὅτι, καὶ χωρὶς ἐμεῖς νὰ φροντίζουμε καθόλου γι’ αὐτά ἀλλὰ μόνο γιὰ τὰ μελλοντικά, ὁ Κύριος θὰ μᾶς τὰ δώσει πλουσιοπάροχα, ὅπως ὑποσχέθηκε, εἶναι φανερὸ ὅτι πίστεψε καὶ γιὰ τὰ μελλοντικὰ καὶ τὰ ζητᾶ εἰλικρινά. Αὐτὸ θὰ φανεῖ ἀπὸ τὸ ἑξῆς.

Πιστεὐεις ὅτι εἶναι δυνατὸ νὰ γίνεις παιδὶ τοῦ Θεοῦ καὶ συγκληρονόμος τοῦ Χριστοῦ [Πρδ. Ρωμ. 8, 17] καὶ νὰ βασιλεύεις αἰώνια μαζὶ μὲ αὐτόν; Σίγουρα θὰ πεῖς: «Ναί, γι᾿ αὐτὴ τὴν αἰτία ἄλλωστε άρνἡθηκα τὸν κόσμο καὶ τὰ τοῦ κόσμου καὶ ἐπέλεξα νὰ ὑπηρετῶ τὸν Κύριο». Ἐξέτασε λοιπὸν τὸν ἑαυτό σου, μὴν τυχὸν σὲ κυριεύουν πάλι γήινες μέριμνες καὶ πολλὴ φροντίδα γιὰ τὰ σωματικά, γιὰ τὰ ὁποῖα προστάχτηκες νὰ μὴ μεριμνᾶς. Ἄν συμβαίνει κάτι τέτοιο, εἶπες ψέματα ὅτι πιστεύεις στὰ μελλοντικἁ ἀγαθά. Γιατὶ ἂν εἶχες πιστέψει χωρὶς κανέναν δισταγμὸ ὅτι θὰ λάβεις ἐκεῖνα τὰ μελλοντικὰ καὶ μεγάλα καὶ ἄφθαρτα ἀγαθά, δὲν θὰ ἔδειχνες ἀπιστία στὸν Κύριο γι’ αὐτὰ τὰ μικρὰ καὶ φθαρτὰ ποὺ σοῦ ὑποσχέθηχε ὄτι θὰ σοῦ τὰ χορηγεῖ ἀνελλιπῶς -τὰ ὁποῖα ὁ ἀγαθὸς Κύριος τὰ δίνει καὶ στὰ θηρία καὶ στὰ πουλιὰ καὶ στοὺς ἀσεβεῖς ἀνθρώπους. Πῶς λοιπόν, ἐνῶ δὲν τὸν πιστεύεις γι’ αὐτὰ τὰ τιποτένια καἰ γἠινα, λὲς ὅτι τὸν πιστεύεις γιὰ τὰ οὐράνια καὶ αἰώνια;

Σὲ ρωτῶ τώρα καὶ τοῦτο: πιστεύεις ὅτι ἔχει τὴ δύναμη ὁ Χριστὸς νὰ χαρίσει στὴν ψυχή σου τὴ θεραπεία τῶν τραυμάτων καὶ τῶν παθῶν της; Σίγουρα θὰ πεῖς: «Πιστεύω, καὶ σὲ αὐτὴ τὴν ἐλπίδα στηρίζομαι». Σκέφου καλὰ λοιπόν, μήπως καἰ ἐδῶ ἁπατᾶς τὸν ἑαυτό σου καὶ καλεῖς γιατροὺς στὶς σωματικές σου ἀρρώστιες, σὰν νὰ ἁποδίδεις ἀδυναμία στὸν Χριστὸ, ὅτι δηλαδὴ δὲν μπορεῖ νὰ σὲ θεραπεὐσει, ἐνῶ τοῦ ἐμπιστεὐτηκες τὸν ἑαυτό σου. Γιατὶ εἶναι φανερὸ ὄτι, ὅπως τὸ σῶμα ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ ροῦχο, σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου [Ματθ. 6, 25], ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ σῶμα. Ἄν εἶχες πιστέψει ὅτι τὰ τραύματα τῆς ψυχῆς, ποὺ δὲν θεραπεὐονται ἀπὸ ἀνθρώπους, μπορεῖ νὰ τὰ θεραπεὐσει ὁ Χριστός, πολὺ περισσότερο θὰ πίστευες γιὰ τὰ νοσήματα τοῦ σώματος, καὶ αὐτὸν μόνο θὰ παρακαλοῦσες, παραβλέποντας τὰ ἰατρικὰ μέσα.

Σίγουρα ὅμως θὰ μοῦ πεῖς ὅτι οὔτε τὰ γιατρικὰ ἀπαγόρευσε ὁ Θεός, ἀφοῦ αὐτὸς δημιούργησε τὰ βότανα γιὰ τὴ θεραπεία τοῦ σώματος. Συμφωνῶ καὶ ἐγώ· μάθε ὅμως γιὰ ποιοὺς τὰ δημιούργησε. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ παρέβη τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, στερἡθηκε τῆν ἀπόλαυση τοῦ παραδείσου καὶ στάλθηκε ἐξόριστος σὲ τοῦτο τὸν κόσμο καὶ ἔπεσε σὲ πάθη καὶ νοσήματα τοῦ σώματος, ὁ Θεός, ἀπὸ πολλὴ ἀγαθότητα, ἐπέτρεψε τὰ γιατρικὰ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐμπιστευτοῦν ὁλοκληρωτικὰ τὸν ἑαυτό τους στὸν Θεό. Σ’ ἐσένα ὅμως ποὺ θέλεις νὰ εἶσαι τέλειος καὶ ξένος πρὸς τὸν κόσμο καὶ νὰ γίνεις παιδὶ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀνώτερος ἀπὸ τὸν πρῶτο καἰ ἀπαθῆ ἄνθρωπο -τὸν Ἀδἀμ-, ἀφοῦ ἄλλωστε πῆρες καὶ μεγαλύτερες ὑποσχέσεις, ταιριάζει ὁπωσδήποτε νὰ ἔχεις καινούργια ζωὴ καὶ νοοτροπία καὶ πίστη, διαφορετικὴ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου. Ἀλλιῶς, τί σὲ ἐμποδίζει νὰ παντρευτεῖς καὶ ἐσὺ καὶ νὰ ἀποχτἡσεις πλοῦτο καἰ νὰ ἀσχοληθεῖς μὲ τὸ ἐμπόριο καὶ τὰ ἄλλα τοῦ κόσμου; Γιατὶ καὶ αὐτὰ ὁ Θεὸς οἰκονόμησε νὰ ὑπάρχουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἀφοῦ πλέον αὐτὸς εἶχε πέσει στὴν ἁμαρτία, ὅπως εἴπαμε· ἀπὸ αὐτὰ ὅλα ὄμως ἐσὺ ἀποξενώθηκες, γιὰ νὰ ἑνωθεῖς μὲ τὸν Θεό. Ὅπως λοιπὸν ἀπέχεις ἀπὸ αὐτά, ἔτσι ταιριάζει νὰ ἀπέχεις καὶ ἀπὸ τὰ ἰατρικὰ μέσα, ὡς ἄνθρωπος ποὺ ἐμπιστεὐτηκες ὁλοκληρωτικὰ τὸν ἑαυτό σου στὸν Χριστὸ, ὁ ὁποῖος ὑποσχέθηχε νὰ παρέχει τὰ πάντα στοὺς δούλους του.

Ἑπομένως, ὅποιος θέλει νὰ εἶναι στ’ ἀλήθεια ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔχει πιστέψει σὲ πράγματα παράδοξα -καὶ αὐτὰ εἶναι: ἡ κληρονομία τῆς οὐράνιας πόλης, ἡ ἀπόλαυση τῆς αἰώνιας βασιλείας, ὁ ἁγιασμός τῆς καρδιᾶς καὶ ἡ τέλεια κἀθαρση μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ ἁγίου Πνεύματος-, αὐτὸς ὀφείλει νὰ ἀφήνει στὸν Θεὸ καὶ ὅλη τὴ μέριμνα τοῦ σώματος. ’Επιπλέον, νὰ θεωρεῖ τῆ φτώχεια πλοῦτο, τῆν κακουχία ἀνάπαυση, τὸν ἐξευτελισμὸ τιμὴ καὶ τὴν προσβολῆ δόξα. Αὐτὸ εἶναι τὸ γνώρισμα τῶν δούλων τοῦ Χριστοῦ, ποὺ πίστεψαν πραγματικὰ σὲ ὅλα ὅσα εἶπε.

~ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ ΤΟΜΟΣ Γ', ΚΕΦ 14, 15 ΕΚΔ. ΤΟ ΠΕΡΙΒΌΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=169228511210866&id=101864971280554

 

πηγή:  http://hristospanagia3.blogspot.com