Δριμὺ «κατηγορῶ» τοῦ Γέν. Γραμματέα τῆς ΠΕΘ στὴ Ν.Δ., στὴ Νίκη Κεραμέως καὶ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο (ΒΙΝΤΕΟ)

Τὰ Θρησκευτικὰ στὶς Θερμοπύλες τῆς ἱστορίας τους 

Τσαγκάρη Παναγιώτη Ὕπ. Δρ. Θεολογίας,  Γενικοῦ Γραμματέα τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων  Ὁμιλία στὴν Ἡμερίδα  «Σύγχρονη Παιδεία καὶ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση»  ποῦ διοργάνωσαν τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σωματεῖα Ἀθηνώντην Κυριακὴ 9 Φεβρουαρίου 2020 καὶ ὥρα 5.00 μ.μ. στὸ Ξενοδοχεῖο Caravel. 

 

Σεβαστοὶ πατέρες, Ἀγαπητοὶ φίλοι καὶ φίλες, 

Προέρχομαι ἀπὸ μία πύλη εἰσόδου τῶν μεταναστῶν στὴ χώρα μας, τὸ ἀκριτικὸ νησὶ τῆς Λέσβου. Ὅποιος ὅμως, ζεῖ ἐκεῖ ἢ ἔστω ἐπισκεφθεῖ γιὰ λίγο αὐτὴ τὴν περιοχή, εὔκολα διαπιστώνει ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειονοψηφία τῶν κατοίκων τῆς -ὅπως ἐξάλλου συμβαίνει καὶ μὲ τὴν πλειονοψηφία τῶν κατοίκων τῶν ὑπόλοιπων περιοχῶν ποὺ πλήττονται ἀπὸ τὸ ὁλοένα καὶ διογκούμενο μεταναστευτικὸ πρόβλημα- ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τους, στὸ συμπέρασμα Ῥτι ειναι ψευδέστατη, παραπλανητικὴ καὶ προπαγανδιστικὴ ἡ πρόταση ὅτι εἴμαστε ἢ θὰ γίνουμε πολυπολιτισμικὴ κοινωνία. Όπως ἀπελπισμένα ὁμολογοῦν, οἱ κάτοικοι τῶν περιοχῶν αὐτῶν, ἡ ὀρθὴ διατύπωση εἶναι ὅτι μᾶλλον ὁδεύουμε, πρὸς τὴν πραγμάτωση τοῦ τελικοῦ σκοποῦ ἑνὸς σχεδίου ποὺ θέλει τὴ δημιουργία μίας κοινωνίας καὶ μίας χώρας μὴ ὀρθόδοξα χριστιανικῆς καὶ οὐσιαστικὰ μὴ δημοκρατικῆς. Μάλιστα, ἔντρομοι οἱ κάτοικοι τῆς...

Δεῖτε εδώ βίντεο τῆς ὁμιλίας...

παραμεθορίου, διαπιστώνουν ὅτι καὶ οἱ πόλεμοι σὲ ὅλο τὸν πλανήτη, ὁλότελα νὰ σταματήσουν, οἱ μεταναστευτικὲς ροὲς δὲν πρόκειται νὰ σταματήσουν διότι, ἐφευρέθηκε νέα αἰτία μετανάστευσης, ἡ κλιματικὴ ἀλλαγή! Ο ΟΗΕ ἤδη, προειδοποιεῖ ὄτι «ὁ κόσμος πρέπει νὰ προετοιμαστεῖ γιὰ ἑκατομμύρια κλιματικοὺς πρόσφυγες»![1] Ἀκόμη καὶ ἡ Γερμανία διὰ στόματος τοῦ ὑπουργοῦ Ἐσωτερικῶν της Χὸρστ Ζεεχόφερ κρούει τὸν κώδωνα γιὰ τὸν κίνδυνο ἀνεξέλεγκτης μετανάστευσης στὴν ΕΕ καὶ προειδοποιεῖ λέγοντας ὅτι «τὰ σύνορά (της Γερμανίας), θὰ γίνουν πύλη εἰσβολῆς γιὰ ἀνθρώπους ποὺ ἐπιδιώκουν κάτι ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ τύχουν προστασίας.»[2] Κάποιοι ἤδη μιλᾶνε γιὰ 250 ἑκατομμύρια νέων μεταναστῶν ποὺ θὰ προστεθοῦν στὰ 750 ἑκατομμύρια τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν![3] Ἄραγε, τί συμβαίνει καὶ τί θὰ συμβεῖ τελικά; 

Γιὰ νὰ ἐπιστρέψουμε στὰ κὰθ΄ ἠμᾶς, οἱ κάτοικοι τῶν ἀκριτικῶν περιοχῶν ποὺ κατὰ κύριο λόγο πλήττονται ἀπὸ τὶς μεταναστευτικὲς ροές, πιστεύουν ὅτι ἐκ τῶν πραγμάτων, εἶναι ἀπολυτα εφικτὸς ὁ στόχος νὰ μετατραποῦμε ταχύτατα, καταρχὴν σὲ μία διπολιτισμικὴ – χριστιανομουσουλμανικὴ κοινωνία καὶ ἔπειτα, σὲ μία κυριολεκτικά, ἀμιγῶς ἰσλαμικὴ χώρα. Ὁ στόχος αὐτὸ ὑπηρετεῖται ἄριστα, διαμέσου τῶν ἀθρόων λαθρομεταναστευτικῶν κυμάτων ποὺ ἀνεξέλεγκτα διοχετεύονται, κατὰ μία ἄλλη ἀνάγνωση, εἰσβάλλουν στὴν Ἑλλάδα, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ἀντικατάσταση τῶν γηγενῶν πληθυσμῶν ἢ ὅπως διαφορετικὰ καταγγέλλεται, διαμέσου τοῦ ἀθόρυβου εἰρηνικοῦ ἐποικισμοῦ τῆς χώρας(σημειωτέον ὅτι ὁ ἐποικισμὸς ἀπαγορεύεται ἀπὸ τὸ διεθνὲς δίκαιο καὶ τὸ Σύνταγμά μας), καθόσον μάλιστα, τὸ 90% τῶν εἰσερχόμενων μεταναστῶν εἶναι νεαροὶ ἄρρενες ἰσλαμιστὲς καὶ ὅσοι ἐξ αὐτῶν εἶναι ἔγγαμοι, εἶναι ταυτόχρονα πολύτεκνοι ἢ ὑπερπολύτεκνοι. 

Ὅλα τὰ παραπάνω τὰ ἀναφέρουμε διότι καταγγέλθηκαν δημόσια, ἀπὸ τὰ πλέον ἐπίσημα χείλη τοῦ περιφερειάρχη Βορείου Αἰγαίου, κ. Κώστα Μουτζούρη[4] ὁ ὁποῖος μιλώντας γιὰ «Σχέδιο ὑποκατάστασης τοῦ πληθυσμοῦ», εἶπε χαρακτηριστικά, ὅτι «Θέλουμε ἀποτροπή. Ἡ πατρὶς κινδυνεύει. Δὲν μ' ἐνδιαφέρει τί λένε οἱ συνθῆκες», λέγοντας ἐπίσης, ὅτι «Θέλουν νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν ἄλλο τρόπο ζωῆς, ἄλλη θρησκεία», ἀναφερόμενος παράλληλα καὶ στὸν ἐπιχειρηματία Σόρος καὶ τὸν ρόλο του. Νὰ ὑπενθυμίσουμε ἐπίσης καὶ τὶς σχετικὲς δηλώσεις τοῦ βουλευτῆ Λέσβου τῆς ΝΔ Χαράλαμπου Ἀθανασίου ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε τὸ φόβο του «ὅτι ἡ Λέσβος θὰ γίνει μία νέα Ροδόπη»[5]. 

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, δὲν εἶναι ἄραγε βάσιμος ὁ φόβος ποῦ ἐκφράζεται ἀπὸ τοὺς ἀπελπισμένους νησιῶτες μας ὅτι στὴν ἐκκολαπτόμενη αὐτὴ χώρα σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα, θὰ φυτοζωεῖ γιὰ δεῖγμα, μία φθίνουσα ὀρθόδοξη χριστιανικὴ μειονότητα; Καὶ πόσο ἄραγε ἀπέχει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι μελλοντικὰ αὐτὴ ἡ χριστιανικὴ μειονότητα ἴσως, θὰ πρέπει μὲ κάθε θυσία, νὰ ἐξαφανιστεῖ ὁλότελα ἢ ἀπὸ μόνη της ἢ ἀκόμα καὶ βίαια, ὅπως συμβαίνει στὶς χριστιανικὲς μειονότητες πολλῶν χωρῶν τῆς μέσης Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ στοὺς χριστιανικοὺς πληθυσμοὺς ἄλλων σημείων τοῦ πλανήτη μας, καθὼς ὁ Χριστὸς πάντα ἐνοχλεῖ τὴν καθεστηκυία τάξη τοῦ ψέματος καὶ τῆς ὑποκρισίας;[6] Μήπως λοιπόν, τελικά, ὅταν μιλᾶμε γιὰ μία οἰκοδομούμενη πολυπολιτισμικὴ κοινωνία στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἀκριβέστερο νὰ ἐννοοῦμε μία ὑπὸ κατασκευὴ ἑλληνική(;) μουσουλμανικὴ κοινωνία ποῦ θὰ περιλαμβάνει μία ὀρθόδοξη χριστιανικὴ μειονότητα; 

Βέβαια, ὡς χριστιανοὶ ὀφείλουμε νὰ ἀγαπᾶμε ὅλους τους ἀνθρώπους, νὰ μὴν προτρέπουμε σὲ καμία παρανομία, νὰ καταδικάζουμε τὴν χρήση κάθε βίας ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ ἐκ τῆς θέσεως μᾶς εἴμαστε ὑποχρεομένοι νὰ μὴν ἐθελοτυφλοῦμε μπροστὰ σὲ ὑπαρκτὰ προβλήματα, νὰ λαμβάνουμε ὑπόψη ὅλες τὶς ἀπόψεις, κρίνοντας τὲς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας, διαφυλάττοντας ἔτσι, τὰ καλῶς ἐννοούμενα συμφέροντα τῆς πατρίδας καὶ τῶν Ἑλλήνων. 

Ὅπως παρατηροῦμε ὅμως, τείνει πλέον, νὰ γίνει κοινὴ πεποίθηση σ΄ ἕνα σημαντικὸ τμῆμα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὅτι στὴ διαδικασία τῆς δημιουργίας αὐτοῦ του ὑβριδικοῦ κρατικοῦ μορφώματος ποὺ προαναφέραμε, δὲν ἔχει σημασία ἂν οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ πολιτικοὶ χῶροι ποὺ ἐπιλέγονται ἀπὸ τὰ διάφορα παγκόσμια κέντρα ἀποφάσεων γιὰ νὰ πραγματοποιήσουν τὴ μετάβαση τῆς χώρας σὲ αὐτὸ τὸ νέο καθεστώς, εἶναι ἀριστεροὶ ἢ δεξιοὶ πολιτικοί, ἀρκεῖ μόνον νὰ δηλώνουν πίστη στὰ ὁράματα τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων ποὺ οἰκοδομεῖται καὶ νὰ ὑπηρετοῦν μὲ τὸ ἀζημίωτο μάλιστα, πιστὰ τὰ σχέδια τῶν μεγάλων ἀφεντικῶν. 

Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ ἄλλωστε, ἀπὸ τὰ ἐν λόγω κέντρα ἀποφάσεων, χρησιμοποιοῦνται πολιτικοὶ χῶροι καὶ πολιτικοὶ μὲ ἔντονη τὴν ἰδεολογία τῆς Οἰκοφοβίας ἡ ἔννοια τῆς ὁποίας εἶναι ἀντίθετή της ξενοφοβίας. «Οἰκοφοβία, κατὰ τὸν Βρετανὸ φιλόσοφο Ρότζερ Σκράτον (Roger Scruton, 1944-2020), εἶναι ἡ ἐγγενὴς ἀνάγκη νὰ ὑποβαθμίζεις τὶς παραδόσεις, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα, καὶ τοὺς θεσμοὺς τῆς δικῆς σου πατρίδας, τῆς δικῆς σου κοινωνίας, θαυμάζοντας τὰ ἀντίστοιχα ἄλλων λαῶν, καὶ ἄλλων ἐθνοτήτων»[7]. 

Ἔχουμε φθάσει ὅμως, στὸ σημεῖο ὅπου κοινὸ χαρακτηριστικὸ ὅλων ἐκείνων ποὺ ἐργάζονται στὸ σχεδιασμὸ τῆς μετάλλαξης τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, νὰ εἶναι, ὄχι ἁπλὰ τὸ νὰ διακατέχονται ἀπὸ τὴν ἰδεολογία τῆς οἰκοφοβίας ἀλλὰ κυριολεκτικὰ τὸ νὰ μισοῦν κάθετι ἑλληνικὸ καὶ ὀρθόδοξα χριστιανικό. Αυτό ποὺ συμβαίνει στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία σήμερα, θὰ λέγαμε «δὲν εἶναι μόνο πρόβλημα ψωμιοῦ ἀλλὰ καὶ μίσους»(Σαλβαντὸρ Κορντὸν)[8]. Αυτό τὸ μίσος ἔχει μετατραπεῖ κυριολεκτικὰ σὲ ἰδεολογία, σὲ μία ἰδεολογία ποὺ διαποτίζει κυρίως τὴν ἀριστερὴ κουλτούρα ἡ ὁποία ἀπὸ ἀνέκαθεν ἦταν διεθνιστικὴ καὶ ἐθνομηδενιστικὴ καὶ ταυτόχρονα, ἀθεϊστικὴ καὶ χριστομαχική. Τὰ τελευταία χρόνια ὅμως, αὐτὴ ἡ ἰδεολογία τοῦ μίσους πρὸς κάθετι ὀρθόδοξα χριστιανικὸ καὶ ἑλληνικό, διαπερνᾶ καὶ ὅλο τὸ ὑπόλοιπο πολιτικὸ φάσμα καθώς, καριερίστες πολιτικοὶ ἀπὸ τὴν ἄκρα ἀριστερὰ ἕως τὴν ἄκρα δεξιὰ ἐγκολπώνονται αὐτὴ τὴν, ὅπως τὴν ὀνομάζουν, πολιτικὰ ὀρθὴ κουλτούρα(politically correct culture) καὶ ἐντάσσονται ἔτσι, ἠθελημένα ἢ ἀθέλητα στὴν ὑπηρεσία ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὴ δημιουργία μίας πραγματικὰ ἄλλης Ἑλλάδας(!) σὲ μία Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων καὶ τὸ πέρασμά της σὲ μία Νέα Ἐποχή! Ἡ φορὰ τῶν πραγμάτων λοιπόν, τείνει νὰ ἐπιβεβαιώσει ἀπόλυτα, ἐκείνους ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ δυτικὸς πολιτισμὸς καὶ Χριστιανισμὸς θὰ καταστραφοῦν ἀπὸ μέσα! 

Ὅλοι, ὅσοι ἐντάσονται σὲ αὐτὴ τὴ διαδικασία, δηλαδὴ τῆς καταστροφῆς ἐκ τῶν ἔσω, τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐξυπακούεται πὼς εἶναι ἀπαραίτητο, νὰ πιστεύουν ἀλλὰ καὶ νὰ δηλώνουν πρὸς τὸν λαό, σὲ κάθε εὐκαιρία, ὅτι ἀκολουθώντας τὴν κὰτ΄ αὐτούς, σοφὴ μέση ὁδὸ ἀγωνίζονται γιὰ τὸ καλὸ ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ὅτι ὅλα τὰ πραγματοποιοῦν γιὰ τὸ καλῶς ἐννοούμενο συμφέρον τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς πίστης γὶ΄ αὐτὸ καὶ ἀποφεύγουν τὶς ἀκραῖες πολιτικὲς καὶ γενικὰ «τὰ ἄκρα», τὰ ὁποῖα μάλιστα, φροντίζουν νὰ ἀπομονώνουν πολιτικά, οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικὰ στιγματίζοντας τὰ συλλήβδην ὡς ἀκροδεξιά. Πολλοὶ ἐξ αὐτῶν, ἐξάλλου, εἶναι συνήθως, οἱ χαμαιλέοντες τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ τῆς πίστης ποὺ ἀλλάζουν χρῶμα κι ἔνδυμα ἀνάλογα μὲ τὶς περιστάσεις, ὥστε νὰ ἐπιβιώνουν σὲ κάθε πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση καὶ πάντοτε νὰ εὐημεροῦν. 

Τὰ πολιτικὰ καὶ κοινωνικὰ ἰδεολογικὰ αὐτὰ ρεύματα ἀλλὰ συνάμα καὶ οἱ προαναφερόμενες ραγδαῖες ἐξελίξεις καὶ ἀλλαγὲς ἢ ἀκόμη καὶ οἱ χαρακτηριζόμενες ὡς συνομωσιολογικὲς θεωρίες ποὺ ἀναφέρουμε ὡς ὑποθέσεις ἐργασίας, δὲν ἀφήνουν ἀνέγγιχτούς τους ἐκκλησιαστικοὺς καὶ θεολογικοὺς χώρους καὶ κυρίως τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. 

Στὰ πλαίσια αὐτά, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τῆς μετάλλαξης τῆς χώρας σὲ μία «ἀνοιχτὴ κοινωνία»(Open Society), κυριολεκτικὰ ἐπενδύουν μὲ σημαντικὲς προσδοκίες, ἀγωνιζόμενοι, μάλιστα, μὲ κάθε τρόπο καὶ κάθε θυσία, ἐδῶ καὶ μία περίπου δεκαετία, μὲ στόχο νὰ ἐπιβάλλουν ἕνα «ἀνοιχτό, πολυπολιτισμικὸ μάθημα Θρησκευτικῶν» ὅπως τὸ χαρακτηρίζουν, μέσα σὲ μία, σύμφωνα μὲ τὰ διαφαινόμενα σχέδια, ὑποτιθέμενη πολυπολιτισμικὴ κοινωνία, λόγω τῶν ἀνεμπόδιστα συνεχιζόμενων μεταναστευτικῶν ροῶν. Σὲ ἕνα τέτοιου εἴδους «σύγχρονο καὶ πολιτικὰ ὀρθὸ» μάθημα Θρησκευτικῶν, σχεδιάζεται, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ βλέπουμε καὶ βιώνουμε, ἕνα ἀνοιχτὸ μάθημα τὸ περιεχόμενο καὶ ὁ προσανατολισμὸς τοῦ ὁποίου θὰ καλλιεργεῖ τὴν ἐκ βάθους καρδίας ἀποδοχὴ καὶ ὑποδοχὴ τῶν μεταναστῶν ἐκ μέρους τῶν ἰθαγενῶν ὀρθόδοξων μαθητῶν καὶ τὴν σχεδιαζόμενη μετάλλαξη τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας σὲ μία κοινότητα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μάλιστα, αὐτοὶ ποὺ σχεδιάζουν καὶ εἰσηγοῦνται ἕνα τέτοιο εἴδους ἀνοιχτὸ μάθημα, ποὺ θὰ ἐξυπηρετεῖ αὐτοὺς τοὺς στόχους, ὑποτίθεται, ὅπως διακηρύττουν, ὅτι τὸ κάνουν γιὰ νὰ διασώσουν τὸ μάθημα καὶ τὶς θέσεις τῶν Θεολόγων καθηγητῶν στὸ σχολεῖο. 

Στὴν πραγματικότητα, ὅμως τί θὰ πετύχουν, ἂν ποτὲ εὐοδωθοῦν τὰ σχέδιά τους; Ἁπλὰ καὶ καθαρά: Νὰ μὴν διδάσκεται ὀρθόδοξο χριστιανικὸ μάθημα στὰ σχολεῖα τῆς Ἑλλάδας. Και θὰ συμβεῖ αὐτὸ διότι οἱ μουσουλμάνοι μαθητὲς ποὺ θὰ ἔχουν κατακλύσει στὸ μεταξύ, τὰ σχολεῖα τῆς χώρας καὶ θὰ ἀποτελοῦν ἴσως καὶ τὴν συντριπτικὴ πλειονοψηφία τοῦ μαθητικοῦ πληθυσμοῦ τῆς διπολιτισμικῆς ἢ ἀκόμη καὶ τῆς μονοπολιτισμικῆς κοινωνίας μας, σύμφωνα μὲ τὸ σενάριο ποὺ προαναφέραμε, αὐτονόητο εἶναι ὅτι θὰ ζητήσουν καὶ δικαίως θὰ λάβουν, νὰ διδάσκονται ἀκέραιη καὶ ἀνόθευτη τὴν πίστη τους, τὸ Ἰσλάμ, ὅπως ἤδη, συμβαίνει γιὰ παράδειγμα, σήμερα μὲ τοὺς ἕλληνες μουσουλμάνους στὴ Θράκη. Ἀντίθετα, οἱ χριστιανοὶ μαθητὲς θὰ εἶναι πλέον, μόνον αὐτοὶ ὑποχρεωμένοι, νὰ διδάσκονται τὸ προπαγανδιστικὰ βαπτισμένο «ἀνοιχτὸ μάθημα» ποὺ μάλιστα, δὲν θὰ τοὺς ἀναπτύσσει τὴν ὀρθόδοξη πίστη τοὺς ἀλλὰ μαεστρικὰ θὰ τοὺς κατευθύνει κατηχητικὰ καὶ προσυλιτιστικὰ διαμέσου τῆς συγχυτικῆς, συγκρητιστικῆς καὶ διαστρεβλωτικῆς διδασκαλίας στὰ σαγόνια τῆς πανθρησκείας, στὴν ἀτομικὴ θρησκεία, στὸ μηδενισμὸ καὶ στὴν ἀθεΐα. 

Ἔτσι, τὸ διαθρησκειακὸ καὶ πολυπολιτισμικὸ ὑποτίθεται χριστιανικὸ μάθημα γιὰ μόνους τους ὀρθόδοξους μαθητές, ποὺ κάποιοι νυχθημερὸν ἀγωνίζονται ἀπεγνωσμένα νὰ καθιερωθεῖ, στοχεύει κυριολεκτικά, στὴν πλήρη ἐξαφάνιση κάθε χριστιανικοῦ, ἑλληνορθόδοξου στοιχείου τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης στὰ σχολεῖα τῆς Ἑλλάδας. 

Νὰ λοιπόν, γιατί δὲν ἐφαρμόζονται, ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, οἱ τέσσερις πρόσφατες ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας(ΣτΈ), τοῦ 2018 καὶ 2019 οἱ σχετικὲς μὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Διότι ἀποτελοῦν ἕνα σημαντικὸ πισογύρισμα στὰ προαναφερόμενα σχέδια κι ἕναν ἀνασταλτικὸ παράγοντα σὲ ὅσα ἔχουν ἴσως, δρομολογηθεῖ καὶ ἐκτυλίσσονται μὲ ραγδαίους ρυθμούς. Γὶ΄ αὐτὸ παρατηροῦμε νὰ καταβάλλονται λυσσώδεις καὶ ἀπεγνωσμένες προσπάθειες παράκαμψης μὲ κάθε τρόπο τῶν ἀποφάσεων τοῦ ΣτΈ. 

Οἱ ἀποφάσεις τῶν δικαστῶν τοῦ ΣτῈ εἶναι βασισμένες στὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐπιβάλλουν σὲ ὅλους τὸ δικαίωμα τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν νὰ διδάσκονται στὸ σχολεῖο, ἀκέραιη καὶ ἀνόθευτη τὴν πίστη τους, διασώζοντας ἔτσι, στὴν κυριολεξία, τὸν ὀρθόδοξο χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Αὐτὸ βέβαια, θὰ ἰσχύει μέχρις ὅτου ὅσοι δίνουν ἐντολὲς καὶ ὅσοι ἐκτελοῦν ἐντολὲς ὁλοκληρωτικῆς μετάλλαξης τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, δὲν θὰ καταφέρουν νὰ ἐπιφέρουν καὶ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀλλαγὴ τῆς δομῆς τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδας, τὸ ὁποῖο εἶναι τὸ τελευταῖο ἴσως, ἀνάχωμα σὲ αὐτὰ τὰ ἄνομα καὶ ἀνθελληνικὰ σχέδια. Γὶ΄ αὐτὸ καὶ πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή, δηλαδὴ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Συντάγματος, παρατηροῦμε νὰ στρέφονται ὅλες οἱ προσπάθειες διαφόρων πολιτικῶν χώρων καὶ πολιτικῶν προσώπων. 

Προφανῶς αὐτοὺς τοὺς πολιτικοὺς θὰ εἶχε κατὰ νοῦ ὁ ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς ὅταν ἔγραφε ὅτι «τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου», ἡ θεωρία δηλαδή, "πὼς τοῦτος ὁ κόσμος εἶναι τὰ πάντα…, πὼς πέραν τοῦ ἀνθρώπου δὲν ὑπάρχει Θεός…, ὑπάρχει στοὺς αὐτόκλητους ἄρχοντες τούτου τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι δὲν γνωρίζουν καὶ δὲν ἀναγνωρίζουν τὸν Θεάνθρωπο καὶ Σωτήρα στὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ ἴδιο αὐτὸ κοσμικὸ πνεῦμα ὑπάρχει καὶ στοὺς ὑλιστὲς καὶ στοὺς ὀρθολογιστὲς καὶ στοὺς οὐμανιστὲς καὶ στοὺς παπιστὲς καὶ σὲ ὅλους ἐκείνους ποῦ θέλουν νὰ παρουσιάσουν τὸν Θεάνθρωπο Χριστὸ ὡς ἄνθρωπο καὶ νὰ ἑρμηνεύσουν τὸν χριστιανισμὸ ὡς ἀνθρώπινη φιλοσοφία, ὡς ἀνθρώπινη διδασκαλία, ὡς ἀνθρώπινο φαινόμενο καὶ δημιούργημα. «Τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου εἶναι», «ἡ ἀνθρώπινη σοφία καὶ παιδεία» κατὰ τὸν Οἰκουμένιο."[9] Καὶ τοῦτο διότι, κατὰ τὸν ἴδιο ὀρθόδοξο πατέρα, τὴν «πολυποίκιλη σοφία τοῦ Θεοῦ», «μποροῦν νὰ τὴν γνωρίσουν μόνον ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἐν τὴ Ἐκκλησία, σὲ καμία περίπτωση, ὅμως, ἐκεῖνοι ποῦ εἶναι ἐκτὸς αὐτῆς, οἱ ἐμποτισμένοι μὲ τὴν ἐφημερότητα τοῦ κόσμου τούτου, δηλαδή, οἱ φιλόσοφοι, οἱ ρήτορες καὶ οἱ ἄρχοντες».[10] Τὸ κατά, τὸν ἅγιο Ἰουστίνο, «πνεῦμα τοῦ κόσμου», εἶναι ἡ κοσμοθεωρητικὴ λογικὴ τῶν περισσότερων ἴσως, σύγχρονων πολιτικῶν μας καὶ γὶ΄ αὐτὸ ἀντιμετωπίζουμε συνεχῶς προβλήματα καὶ στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. 

Οἱ πολιτικοί μας λοιπόν, ἂν τὸ ζήτημα ἦταν κάτι ἁπλό, ἀφοροῦσε γιὰ παράδειγμα, ἁπλὰ μία διδακτικὴ μέθοδο ἢ κάποιες διορθώσεις σ΄ ἕνα βιβλίο, πιθανὸν θὰ τὸ ἔλυναν τάχιστα. Ὅμως, γνωρίζοντας οἱ ἴδιοι, α) πὼς ὅποιος ἐλέγχει τὴν παιδεία, ἐλέγχει καὶ τὸ μέλλον, τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἱστορία τοῦ τόπου καὶ β) ὅτι τὸ θέμα τῶν νέων Προγραμμάτων καὶ βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν, ἀφορᾶ στὸν χαρακτήρα καὶ στὸν προσανατολισμὸ τοῦ συνόλου τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητας καὶ συνείδησης δυσκολεύονται ὑποτίθεται, νὰ λύσουν τὸ πρόβλημα, ἐπικαλούμενοι ὑποτιθέμενες πανταχόθεν προερχόμενες «πιέσεις». Γὶ΄ αὐτὸ καὶ ὅσοι, παλεύουν μὲ «νύχια καὶ μὲ δόντια», ἐπὶ μία δεκαετία, γιὰ ἕνα ὀρθόδοξο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, βρίσκονται στὴν ἴδια εὐθεία μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ, δηλαδὴ δὲν ἔχουν δεῖ ἀκόμη, «φῶς στὸ τοῦνελ» τοῦ σκότους ποὺ ὁρισμένοι μεθοδευμένα θέλουν νὰ διατηρηθεῖ στὴν ἑλληνικὴ παιδεία μέσω τῆς δίωξης τοῦ ὀρθόδοξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. 

Τὸ πιὸ σημαντικὸ ὅμως, δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνουν ἢ σχεδιάζουν ὁρισμένες πολιτικὲς καὶ οἰκονομικὲς δυνάμεις ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος, ἀλλὰ ὁ τρόπος ποὺ ἀμυνόμαστε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ἀπέναντι σὲ αὐτὰ τὰ σχέδια. Δυστυχῶς, ἀπὸ ὅ, τί φαίνεται καὶ βιώνουμε, ὁ διαποτισμὸς καὶ ἡ διάβρωση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀπὸ τὶς «ἐκσυγχρονιστικὲς καὶ μεταμοντέρνες ἀντιλήψεις» διαμέσου τῆς μετατροπῆς της σὲ μία ἀνοιχτή, πολυπολιτισμικὴ ὑποτίθεται, κοινωνία, δὲν ἔχει ἀφήσει ἀνέγγιχτο καὶ τὸν χῶρο τῆς ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας. 

Μητροπολίτες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὑποστηρίζουν, ἀνοιχτὰ πλέον, ὅτι εἶναι ἐκκλησιαστικά, θεολογικά, πολιτικὰ ρεαλιστικὸ καὶ ὀρθὸ καὶ τελικά, βολικὸ γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ὄχι ἡ ἀντιμετώπιση τῆς σκληρῆς αὐτῆς πραγματικότητας ποὺ μεθοδεύεται σὲ βάρος τῆς χώρας καὶ τῆς ὀρθόδοξης πίστης καὶ διδασκαλίας, ἀλλὰ μία ὑποχωρητικὴ γραμμή. Και τοῦτο διότι θεωροῦν ὅτι δὲν συμφέρει ἡ ἐμμονὴ στὴν ὀρθόδοξη παράδοση καὶ ἡ σύγκρουση μὲ ὅσα μεθοδεύονται, ἀλλὰ ἀντίθετα, ἡ ὑποχωρητικότητα καὶ ἡ προσαρμογὴ στὴ νέα κατάσταση ποὺ διαμορφώνεται. Η κοινὴ ἀνθρώπινη λογική, ἰσχυρίζονται, ὑπαγορεύει τὴ συμβίωση τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν σκληρὴ πραγματικότητα: «Ὡς πότε δηλαδή, ὅπως διατείνονται, θὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ διατηρήσουμε τὰ κεκτημένα;» Χωρὶς κανέναν ἐνδοιασμὸ λοιπόν, προτείνουν νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴ νέα κατάσταση μὲ μία «ἀνοιχτόμυαλη» θέαση τῶν πραγμάτων ποὺ ἐπιβάλλει ἡ ἐκκοσμικευμένη ἰσοπεδωτικὴ ἀντίληψη τῆς παράδοσης ὅλων τῶν θεμάτων στὰ σύγχρονα κελεύσματα τοῦ νέου κόσμου, ἔτσι ὅπως αὐτὸς διαμορφώνεται, ἀφήνοντας παράλληλα τὸ ἔργο τῆς ἀντίστασης σὲ κάτι «τρελούς της πίστης», ποὺ ἀγωνίζονται νὰ βγάλουν κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον, «τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα», λέγοντας καὶ πράττοντας ἐκεῖνα ποὺ ὄφειλαν νὰ λένε καὶ νὰ πράττουν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Ας μὴ λησμονεῖται ὅμως, αὐτὸ ποὺ ἔχει διακηρύξει ὁ Σάμιουελ Ἀνταμς(Samuel Adams), ὅτι «Δὲν ἀπαιτεῖται πλειοψηφία γιὰ τὴν ἐπικράτηση(τῶν ἰδεῶν), ἀλλὰ μᾶλλον μία ὀργισμένη, ἀκούραστη μειοψηφία, παθιασμένη νὰ βάζει φωτιὲς ἐλευθερίας στὰ μυαλὰ τῶν ἀνθρώπων»[11]ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ποὺ ὁ Γιάννης Ρίτσος ἔγραψε, «Ἴσως ἐκεῖ ποὺ κάποιος ἀντιστέκεται χωρὶς ἐλπίδα, ἴσως ἐκεῖ νὰ ἀρχίζει ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία… κι ἡ ὀμορφιὰ τοῦ ἀνθρώπου»[12]! 

Ἐπίσκοποι λοιπόν, οἱ ὁποῖοι στὰ πλαίσια τῆς ὑποτιθέμενης ποιμαντικῆς τους εὐθύνης προσπαθοῦν νὰ πείσουν τοὺς χριστιανοὺς γιὰ τὸ πόσο ὡραία θὰ περνᾶνε μέσα στὴ νέα «πολυπολιτισμικὴ» κοινωνία ποὺ οἰκοδομεῖται καὶ πόσο ἅγιο καὶ εὐλογημένο εἶναι νὰ μεταδώσουμε τὰ φῶτα μας καὶ τὸν πολιτισμό μας σὲ ὅλους τους νέους, ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα προερχόμενους, συμπολίτες μας. Ἐπὶ τοῦ θέματος θὰ συνηγορήσει καὶ ἡ κ. Ἑλένη Γλύκατζη Ἀρβελέρ λέγοντας, «φοβόμαστε μήπως χάσουμε τὸν πολιτισμό μας καὶ τὸν κλείνουμε σὲ στεγανά, γιὰ νὰ μὴν τὸν μοιραστοῦμε. Ἀλλὰ χωρὶς ἐπαφὴ μὲ τὸν ἄλλο, ὁ πολιτισμὸς παύει νὰ εἶναι πολιτισμός. Ἂς τὸ συνειδητοποιήσουμε, ἐπιτέλους: ὅποιος ἀρνεῖται νὰ ἀλλάξει, ἂς μὴν αὐταπατᾶται ὅτι μένει σταθερὸς σὲ ἕνα σημεῖο – στὴν πραγματικότητα ὑποχωρεῖ.»[13] Ἡ θεωρητικὴ βάση ὅλων αὐτῶν τῶν συλλογισμῶν θεωροῦμε ὅτι θὰ ἦταν πληρέστερη ἂν οἱ εἰσηγητὲς τῶν, ἐπεσήμαναν ἐπίσης, ὅτι ἡ μετάδοση τῶν φώτων τοῦ πολιτισμοῦ, προυποθέτει πάντα καὶ τὴ διάσωση τῆς ἀλήθειας διὰ τῆς μαρτυρίας καὶ τοῦ μαρτυρίου καὶ συνεπῶς, προετοίμαζαν καὶ γὶ΄ αὐτὰ τὸν λαό, ὥστε νὰ εἶναι πλήρη ἡ προετοιμασία του γιὰ τὶς ἐπερχόμενες ἀλλαγές. 

Βέβαια, γιὰ «τὰ μάτια τοῦ κόσμου», φροντίζουν ὅσοι ἐνεργοῦν μὲ τὶς παραπάνω κοσμικὲς λογικές, νὰ «κρατᾶνε τὰ προσχήματα», ἀποκοιμίζοντας «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους», ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἔτσι, «πράττουν τὸ χρέος τοὺς» «διασώζουν ὅτι μπορεῖ νὰ διασωθεῖ» ἢ ὅτι «ἐπιτυγχάνουν κάποιους στόχους τοὺς» (πχ νὰ χρηματοδοτοῦνται γιὰ νὰ προσφέρουν φιλανθρωπικὸ ἔργο), «ἐνεργώντας διπλωματικὰ καὶ ἔξυπνα», «ξεγελώντας καὶ ἑλισσόμενοι», «κερδίζουν χρόνο», ὅπως λένε, πορευόμενοι στὸ ἄγνωστο, μὲ βάρκα τὴν ἐλπίδα τοῦ «ἔχει ὁ Θεός»!Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ὁ Β΄ ὁ ὁποῖος μάλιστα, πρόσφατα (6/2/2020), μίλησε μὲ ἀνακρίβειες γιὰ τὴν ΠΕΘ καὶ ἄτοπα προέβη σὲ κασσανδρικὲς προβλέψεις μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, εἴτε ἐπειδὴ δὲν γνωρίζει τὸ θέμα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, λόγω μακρᾶς ἀπουσίας του ἀπὸ τὴ σχολικὴ πραγματικότητα, εἴτε γιατί τὸ χρησιμοποιεῖ ὡς ὅπλο στὴν ἐκκλησιαστικὴ πολιτικὴ καὶ διπλωματία ποὺ ἀσκεῖ γιὰ νὰ πετύχει κάποιους ἄλλους στόχους, εἴτε γιατί τυχὸν θεωρεῖ σύγχρονα καὶ ρεαλιστικὰ κάποια ἀπὸ τὰ θεολογικὰ καὶ πολιτιστικὰ προτάγματα τῆς συστημικῆς ἀριστερῆς θεολογίας καὶ τῶν ἐκφραστῶν της, εἴτε γιατί ἐμπιστεῦται τοὺς συντάκτες καὶ δημιουργοὺς τῶν Προγραμμάτων τοῦ μαθήματος ἀλλὰ καὶ τὸν συνεργάτη καὶ ὑποστηρικτή τους στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας τὸν Γέν. Γραμματέα Θρησκευμάτων τὸν κ. Γεώργιο Καλαντζή, εἴτε γιατί συμβαίνουν ὅλα αὐτὰ μαζί, θεωρεῖται ἀπὸ πολλοὺς συμπολίτες μας ὅτι ἀποτελεῖ μαζὶ μὲ τὸν Γέν. Γραμματέα Θρησκευμάτων τὸν κ. Γεώργιο Καλαντζή, τὸ δίδυμο τῶν κυρίως ὑπευθύνων γιὰ τὴν σημερινὴ κατάσταση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. 

Ἐμεῖς βέβαια, σεβόμαστε ἀπόλυτα τὴν πνευματικὴ πατρότητα καὶ ἐξουσία τοῦ Μακαριωτάτου καὶ τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη τοῦ κ. Καλαντζή, καὶ μέχρι σήμερα δὲν εἴχαμε θέσει στὸ δημόσιο διάλογο παρόμοια ζητήματα, εἴμαστε ὅμως ὑποχρεομένοι ἐκ τῆς θέσεως μαςστον διεξαγόμενο ἀγώνα γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀλλὰ καὶ ἀναγκαζόμαστε ἀμυνόμενοι, κατόπιν τῶν τελευταίων δηλώσεων τοῦ Μακαριωτάτου(6/2/2020) μὲ τὶς ὁποῖες ἔχουμε ἐντονότατη διαφωνία, νὰ ἀναφέρουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ πολλοὶ ἤδη τοὺς καταμαρτυροῦν στὶς κὰτ΄ ἰδίαν συζητήσεις τους. 

Ἰσχυρίζονται ὅλοι αὐτοί, ὅτι ὁ Μακαριώτατος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος προφανῶς, ἔχει ξεχάσει τὴν ἐπιστολὴ ποὺ εἶχε στείλει τὸ Σεπτέμβριο τοῦ 2016, πρὸς τὸν πρωθυπουργὸ καὶ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν πολιτικῶν κομμάτων καὶ τὶς δηλώσεις περὶ «ἀπαράδεκτων καὶ ἐπικίνδυνων Προγραμμάτων καὶ βιβλίων» τὶς ὁποῖες ἔκανε μέχρι τοῦ σημείου τῆς ἐκπαραθύρωσης τοῦ κ. Νίκου Φίλη ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, διότι ἔκτοτε δὲν ἐντοπίστηκαν παρόμοιες δηλώσεις του, εἶναι ἐκεῖνος ἐπίσης ποὺ μᾶλλον, ἔθεσε στὸ ἀρχεῖο τὶς ἑνωτικὲς καὶ ὁμόφωνες ἀποφάσεις τῶν δύο Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ΔΙΣ καὶ τῆς Ἱεραρχίας(Ἰανουάριος καὶ Μάρτιος τοῦ 2016) γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, εἶναι ἐκεῖνος ἀκόμη ποὺ πιθανόν, προσπάθησε νὰ ἐκμαιεύσει μέσω Ἐπιτροπῶν καὶ λοιπῶν τεχνασμάτων ἀποφάσεις ὑπὲρ τῶν νέων Προγραμμάτων καὶ βιβλίων καὶ κυρίως, ἐκεῖνος ποὺ κατηγορεῖται ἀπὸ πολλοὺς ὅτι ἔχει θάψει τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ, μὴ ἀπαιτώντας τὰ αὐτονόητα ἀπὸ τὴν κυβέρνηση καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, δηλαδή, τὴν ἄμεση ἀπόσυρση τῶν κατηργημένων ἀπὸ τὸ ΣτῈ Προγραμμάτων καὶ βιβλίων. 

Ἀπέναντι σὲ αὐτὴ τὴ διαμορφούμενη κυριολεκτικά, τραγικὴ κατάσταση ἡ ὁποία συμπαρασύρει καὶ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, δὲν ἁρμόζει στοὺς Ἕλληνες ὁ ἐφησυχασμὸς ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν Ἑλένη Γλύκατζη Ἀρβελὲρ καὶ πάλι, ἐνῶ ἔχουμε φθάσει στὸ σημεῖο νὰ τὸν θεωροῦμε ἀρετή, εἶναι ἡ μεγαλύτερη δειλία. Καὶ συνεχίζει ἡ κ. Ἀρβελὲρ ἡ ὁποία ἐν προκειμένω ἔχει δίκαιο, λέγοντας, «τὸ χειρότερο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε στὰ παιδιὰ μᾶς εἶναι νὰ τοὺς μαθαίνουμε νὰ σωπαίνουν. Στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα, σὲ περιόδους κρίσεων καὶ ρήξεων, ἐπιβαλλόταν πρόστιμο σὲ ὅποιον πολίτη δὲν ἔπαιρνε θέση. Ἐμεῖς λέμε στοὺς νέους νὰ εἶναι ἀνεύθυνοι, νὰ μένουν ἐκτὸς γηπέδου, ἀντὶ νὰ τοὺς διδάσκουμε ὅτι ὅλοι πρέπει νὰ εἴμαστε μέσα στὸ γήπεδο καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε. Ἀλλὰ ὅταν ἀρνεῖσαι τὸ δικαίωμα τῆς συμμετοχῆς καὶ τῆς ἐπιλογῆς, ἀρνεῖσαι τὴν ἐλευθερία σου.»[14] Νὰ ἀποβάλουμε λοιπόν, τὸν ἐφησυχασμὸ ἀλλὰ καὶ τὸ φόβο ἀπέναντι στὴ στυγνὴ δικτατορία τῆς ἐλευθερίας τῆς ἔκφρασης ποὺ ἐπιβάλλουν ὅλοι οἱ δικαιωματιστές, νεοταξίτες, παγκοσμιοποιητές. Ἡ ἀπάντηση σὲ ὅλα αὐτά, πρέπει νὰ εἶναι μόνο μία, ἀγώνας ἕως ἐσχάτων γιὰ νὰ κρατήσουμε τὴν ἐλευθερία μας καὶ ἀκέραιη καὶ ἀνόθευτη τὴν πίστη μας. 

Ὅπως συνέβαινε παλαιότερα μὲ τὴν πατρίδα ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πίστη, ἔτσι καὶ τώρα, ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία εἶναι ὑπὸ διωγμὸν καὶ ὑπὸ προδοσίες. Ὁ χριστιανικὸς λαὸς ὀφείλει νὰ διεξάγει πάλιν καὶ πολλάκις ἕναν πολυμέτωπο ἀγώνα ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν. Ἔνδοθεν ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει σήμερα, τὴν λεγομένη «ζῶσα ἐκκλησία»(ζωντανὴ ἐκκλησία)[15] ἡ ὁποία θεωρεῖ καθῆκον της νὰ συνεργάζεται στενὰ μὲ τὸ ὁποιοδήποτε καθεστὼς γιὰ νὰ διατηρήσει τὰ προνόμιά της καὶ ἔξωθεν πέραν τῆς μαχητικῆς ἀθεΐας, ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας η ὁποία ἔχει πλήρως ἀπογοητεύσει τοὺς χριστιανοὺς ψηφοφόρους τῆς διότι μὲ τὶς πράξεις τῶν στελεχῶν τῆς ἀποδεικνύεται καθημερινὰ ἢ ὅτι αὐτὰ εἶναι κολλημένα σὲ νεοταξικὲς λογικὲς καὶ σὲ ἐντεταλμένη ὑπηρεσία γιὰ νὰ ἐκθεμελιώσουν κάθε ἑλληνορθόδοξο στοιχεῖο ποὺ ἔχει ἀπομείνει στὴ δύσμοιρη πατρίδα μας ἢ ὅτι διακατέχονται ἀπὸ μόνιμα φοβικὰ σύνδρομα ἢ εἶναι στελέχη γιὰ τὰ ὁποία ὁ ποιητὴς θὰ ἔλεγε: 

«Δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα, 

προσμένουνε, ἴσως, κάποιο θάμα!»[16]. 

Οἱ χριστιανοὶ τῆς Ἑλλάδας ἀντιμέτωποι μὲ αὐτὴ τὴν συνθλιπτικὴ κατάσταση εἶναι παράλογο νὰ μένουν ἄπραγοι, ἀνεχόμενοι ἒπ΄ ἄπειρον, αὐτὴ τὴν ἀπίστευτη ὑποτίμηση, τὴν ἀπόλυτη περιφρόνηση καὶ τὴν ἀνήκουστη προσβολὴ μὲ τὴν ὁποία τοὺς ἀνταμείβουν πολιτικὰ στελέχη τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἢ πάλι περιμένοντας, 

«Σὰν τὰ σκουλήκια, κάθε φτέρνα, 

ὅπου τους εὕρει, (νὰ) τοὺς πατεῖ»[17] 

καὶ μοιρολατρικὰ πάλι, νὰ ἀναρωτιοῦνται: 

«– Φταίει τὸ ζαβὸ τὸ ριζικό μας! 

– Φταίει ὁ Θεὸς ποὺ μᾶς μισεῖ! 

– Φταίει τὸ κεφάλι τὸ κακό μας! 

– Φταίει πρώτ’ ἂπ’ ὅλα τὸ κρασί! 

Ποιὸς φταίει; ποιὸς φταίει; Κανένα στόμα 

δὲν τὸ ’βρε καὶ δὲν τὸ ’πε ἀκόμα.»[18] 

Ἀντίθετα, οἱ χριστιανοὶ τῆς Ἑλλάδας ὀφείλουν δυναμικά, κατὰ τὴν ἄποψη πολλῶν συμπολιτῶν μας, νὰ ἀναζητήσουν ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐξ ὕψους βοήθεια καὶ ἄλλες λύσεις. Συγκεκριμένα παρατηροῦμε τελευταῖα, πολλοὺς συμπολίτες μας νὰ στρέφονται στὴν κατεύθυνση τῆς ἀναζήτησης μίας πολιτικῆς ἀλλαγῆς. Η σκέψη πολλῶν συμπολιτῶν μᾶς εἶναι ὅτι ἡ λύση αὐτὴ μᾶλλον πρέπει νὰ προέλθει ἀπὸ ἕναν νέο, ἄφθαρτο, πατριωτικό, συσπειρωτικό, ἐλπιδοφόρο πολιτικὸ φορέα ποὺ θὰ ἐμφορεῖται ἀπὸ χριστιανικὰ ἰδεώδη καὶ θὰ ὁδηγήσει στὴν πραγματικὴ μεταπολίτευση ποὺ ἔχει ἀνάγκη ὁ τόπος δηλαδή, στὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ λυσσαλέο ἀντιχριστιανικό, ἀντορθόδοξο καὶ ἀνθελληνικὸ μένος ποὺ ἐπιβάλει τὸ σύστημα τῆς Νέας Τάξης διὰ τῶν ντόπιων φορέων καὶ ἐκφραστῶν του. Χρειάζεται δηλαδή, ὅπως τονίζεται, σήμερα ὅσο ποτὲ ἄλλοτε μία ἕνωση ὅλων τῶν ὑγιῶν δυνάμεων τοῦ τόπου, μία συστηματικὴ κινητοποίηση ὅλων, νὰ κηρυχθεῖ μία γενικὴ πανστρατία γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ χώρα ἀπὸ ὅσους τὴν λυμαίνονται ἢ τὴν ἐπιβουλεύονται. 

Μέχρι βέβαια, νὰ συμβεῖ αὐτό, ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ ἐπισημαίνουμε στὴν Ὑπουργὸ Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως ὅτι μὲ τὴν φιλελέφτ (ἀριστεροφιλελεύθερη)[19], ἀπολυταρχικὴ πολιτικὴ ποὺ ἐφαρμόζει: 1)δὲν ἐκφράζει τοὺς χριστιανοὺς καὶ τοὺς δημοκρατικοὺς πολίτες τῆς χώρας μας –πρὸ ἡμερῶν στὴν κοπὴ τῆς ἁγιοβασιλόπιττας τῶν Ὑπαλλήλων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας δήλωνε ὅτι «ἡ πόρτα τοῦ γραφείου μου εἶναι ἀνοιχτὴ σὲ ὅλους», ὅμως, ἡ ΠΕΘ ἐδῶ καὶ ἑπτὰ μῆνες ζητάει ἐπανειλημμένα συνάντηση μαζί της καὶ ἀκόμη δὲν ἔχει δεῖ τὴν πόρτα τοῦ γραφείου τῆς κ. Κεραμέως- καὶ 2) ὁδηγεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὸν ἐνταφιασμό του, ἐκπληρώνοντας ἔτσι καὶ τὸ ἁγιογραφικὸ "συμβούλιον δέ λαβοντες ηγορασαν εξ αὐτῶν τόν αγρον τού κεραμεως εἰς ταφὴν τοῖς ξενοις, δὶ' ὄ εκληθη ο αγρος εκεινος αγρος αἵματος εώς της σήμερον"[20]. Στον «ἀγρὸ τοῦ κεραμέως» - «ἀγρὸ αἵματος» λοιπόν, καταβάλλονται συντονισμένες προσπάθειες νὰ ἐνταφιασθεῖ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν! 

Ζητᾶμε ἐπίσης, ἐπίμονα, τὴν παραίτηση τοῦ Γέν. Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Γεωργίου Καλαντζῆ γιὰ ὅσα κι ἐκεῖνος πράττει ἐναντίον τοῦ ὀρθόδοξου χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. 

Αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν βρίσκεται στὶς Θερμοπύλες τῆς δικῆς του ἱστορίας, δίνοντας τὸν ὑπὲρ πάντων ἀγώνα γιὰ νὰ διασώσει τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ταυτότητά του διασώζοντας ταυτόχρονα καὶ τὴν ἑλληνορθόδοξη ἰδιοπροσωπία τοῦ ἑλληνισμοῦ. 

Καὶ «ὅσοι πιστοὶ» τρέχοντας ἕνα μαραθώνιο ἀγώνα γιὰ τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἀγωγή, βρισκόνται στὶς Θερμοπύλες τῆς δικῆς τους προσωπικῆς ἱστορίας ἔχοντας πλήρη ἐπίγνωση ὅτι ὅπως τότε, ἔτσι καὶ τώρα, οἱ «Μῆδοι ἐξ ἀνατολῶν» ἴσως νὰ διαβοῦνε διότι ὁ Ἐφιάλτης εἶναι ἐντὸς τῶν τειχῶν. Ὅπως τότε ὅμως, οἱ Μῆδοι διάβηκαν ἂπ΄τὶς Θερμοπύλες ἀλλὰ δὲν μακροημέρευσαν, πέρασαν ἀλλὰ δὲν νίκησαν ἔτσι καὶ σήμερα. Πιθανὸν οἱ ἀγωνιστὲς ὑπὲρ τοῦ ὀρθοδόξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, νὰ πέσουν ὅλοι ἕνας – ἕνας, ὅπως οἱ τριακόσιοί του Λεωνίδα, χτυπημένοι ἀπὸ τὰ βέλη τῶν ἐχθρῶν τους, πιθανὸν νὰ περάσουν ἀνορθόδοξα, διὰ τῆς κρατικῆς βίας καὶ αὐθαιρεσίας, τὰ ἀντορθόδοξα Θρησκευτικὰ ἀλλὰ παρόλαυτα, δὲν θὰ νικήσουν οἱ ἐμπνευστὲς τοὺς διότι, ὅλοι καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἤδη στὴ συνείδηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἡττημένα καὶ κατηργημένα. Λοιπόν, ἂς θυμηθοῦμε τί μᾶς λέει ὁ καβαφικὸς ποιητικὸς λόγος: 

«Τιμὴ σ’ ἐκείνους ὅπου στὴν ζωὴ τῶν 

ὅρισαν καὶ φυλάγουν Θερμοπύλες.»[21] 

Σᾶς εὐχαριστῶ. 

Ὑποσημειώσεις 

1. ΟΗΕ : Ὁ κόσμος πρέπει νὰ προετοιμαστεῖ γιὰ ἑκατομμύρια κλιματικοὺς πρόσφυγες, Ἤλ. Πηγή: https://www.in.gr/2020/01/21/world/oie-o-kosmos-prepei-na-proetoimastei-gia-ekatommyria-klimatikous-prosfyges/ και Δραματικὴ προειδοποίηση τοῦ ΟΗΕ γιὰ «ἑκατομμύρια» πρόσφυγες λόγω κλιματικῆς ἀλλαγῆς, Ἤλ. Πηγή: https://www.cnn.gr/news/perivallon/story/204818/dramatiki-proeidopoiisi-toy-ohe-gia-ekatommyria-prosfyges-logo-klimatikis-allagis 

2. Η Γερμανία κρούει τὸν κώδωνα: Κίνδυνος ἀνεξέλεγκτης μετανάστευσης στὴν ΕΕ, Ἤλ. Πηγή: https://www.iefimerida.gr/kosmos/i-germania-kroyei-ton-kodona-kindynos-anexelegktis-metanasteysis 

3. Ἤλ. Πηγή: https://www.facebook.com/watch/?v=2192959551009095 

4. «Θέλουμε πίσω τὰ νησιά μας», Ἤλ. Πηγή: https://www.iefimerida.gr/ellada/boyliaxe-apo-kosmo-i-prokymaia-tis-mytilinis 

5. Χαράλαμπος Ἀθανασίου: Φοβᾶμαι ὅτι ἡ Λέσβος θὰ γίνει μία νέα Ροδόπη, Ἤλ. Πηγή: https://www.ant1news.gr/eidiseis/article/550788/xaralampos-athanasioy-fobamai-oti-i-lesbos-tha-ginei-mia-new-rodopi 

6. FORBES: 245 ἑκατομμύρια διωκόμενοι Χριστιανοὶ παγκοσμίως, Ἤλ. Πηγή: http://aktines.blogspot.com/2019/12/forbes-245.html καιΣταυρικοί Θάνατοι Χριστιανῶν σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς ὑφηλίου. Συγκλονιστικὰ στοιχεῖα γιὰ τὶς διώξεις ποὺ ὑφίστανται σύμφωνα μὲ διεθνεῖς ὀργανισμούς, Ἤλ. Πηγή: http://aktines.blogspot.com/2019/05/blog-post_59.html και Η νέα ἐποχὴ τῶν χριστιανικῶν μαρτυρίων - Οἱ διώξεις τῶν Χριστιανῶν στὸν σύγχρονο κόσμο, «Ἱεραποστολικὸς Ταχυδρόμος», Ἀπρίλιος – Μάϊος – Ἰούνιος 2015, τεῦχος 130, Ἤλ. Πηγή: http://www.in-agiounikolaoutouneou.gr/apps/gr/spag/3_1436277587.html και Πολλαπλασιάζονται οἱ διώξεις τῶν Χριστιανῶν στὴ Μέση Ἀνατολή, Ἤλ. Πηγή: https://www.orthodoxianewsagency.gr/gnomes/pollaplasiazontai-oi-diokseis-ton-xristianon-sti-mesi-anatoli/και Μητροπολίτης Ἰλαρίωνας: Εἶναι ἄνευ προηγουμένου οἱ διωγμοὶ κατὰ τῶν χριστιανῶν, Ἤλ. Πηγή: https://mospat.ru/gr/2014/04/29/news101927/ καὶ Παπανδρόπουλος Χ. Ἀθανάσιος, Πὼς ἡ Γαλλία ἐξισλαμίζεται καὶ τί σημαίνει, Ἤλ. Πηγή:https://www.lykavitos.gr/pos-i-gallia-eksislamizetai-kai-ti-sima/ 

7. Να πὼς ἐξηγοῦνται ὅλα… πάσχουμε ἀπὸ «οἰκοφοβία»! Ἤλ. Πηγή: http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/na-pos-eksigountai-ola-pasxoume-apo-oikofobia/10.137637 

8. Τζέημς Τζόλ, Οἱ ἀναρχικοί, ἔκδ. Ἐπίκουρος, Ἀθήνα 1975, σ. 251 

9. Ἅγιος Ἰουστίνος τοῦ Τσέλιε[Πόποβιτς], Δογματικὴ - Ὀρθόδοξη Φιλοσοφία τῆς Ἀλήθειας, Μέτ. Ἄρης Ἤλ. Γεωργόπουλος, ἔκδ. Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, Ἅγιον Ὅρος 2019, σ. 391 

10. Ό.π. σ. 387 

11.Σάμιουελ Ἀνταμς, Ἐθνοπατέρας τῶν ΗΠΑ και πολιτικός φιλόσοφος, Samuel Adams Quotes, (September 27, 1722 – October 2, 1803),«It does not take a majority to prevail ... but rather an irate, tireless minority, keen on setting brushfires of freedom in the minds of men», Ἤλ. Πηγή: https://www.americanhistorycentral.com/entries/samuel-adams/view/quotes/ 

12. Γιάννης Ρίτσος, «Ἑλένη», Ἔκδ. ΧΑΝΙΑ 2002, Ἤλ. Πηγή: http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/ritsos_eleni.html 

13. Ἑλένη Γλύκατζη-Ἀρβελὲρ στὴν «Κ»: Ἀριστερὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ κάνει ἀριστερὰ πράγματα, ὄχι αὐτὸς ποὺ λέει ὅτι εἶναι, Ἤλ. Πηγή:https://www.kathimerini.gr/1027086/gallery/proswpa/synentey3eis/elenh-glykatzh-arveler-sthn-k-aristeros-einai-aytos-poy-kanei-aristera-pragmata-oxi-aytos-poy-leei-oti-einai 

14. Ό.π. 

15.«Ἡ «ζωντανὴ Ἐκκλησία» ἀποτέλεσε τὸ δούρειο ἵππο τοῦ (σοβιετικοῦ-κομμουνιστικοῦ) καθεστῶτος. Ἡ ἀθεϊστικὴ κυβέρνηση προσπάθησε νὰ διαιρέσει καὶ νὰ διαλύσει τὴν Ἐκκλησία ἐκ τῶν ἔνδον… Οἳ δημιουργοί της «ζωντανῆς Ἐκκλησίας», οἱ αὐτοαποκαλούμενοι καὶ «ἀνανεωτές», ἀποτελοῦν ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα ἀνθρώπων τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου ποὺ συγχέουν τὴν ἀνανέωση μὲ τὸν ἐκμοντερνισμό, τὴν πρόσληψη τοῦ κόσμου μὲ τὸ συσχηματισμὸ μὲ τὸν κόσμο, τὴ φιλάνθρωπη ποιμαντικὴ μὲ τὸ λαϊκισμό… Στὶς μέρες μας τὸ σύμπτωμα αὐτὸ ἐπανέρχεται ἔντονα μὲ διάφορες μορφές, ταλαιπωρώντας τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα καὶ προκαλώντας σύγχυση σὲ κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Καὶ τοῦτο γιατί λείπει τὸ ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα, ἡ ταπείνωση, ἡ στοιχειώδης αὐτογνωσία, ἡ διάκριση, ἡ μεγίστη τῶν ἀρετῶν.», Ἀρχιμ. Νεκταρίου Ἀντωνοπούλου(νῦν Μητροπολίτη Ι. Μ. Ἀργολίδος), Ἀρχιεπίσκοπος Λουκᾶς, ἔκδ. Ἀκρίτας, Ἀθήνα 1999, σ. 70 βλ. καὶ σσ. 76-78, 106-107, 178-180, και Ποινικὸ ἀδίκημα στὸν κομμουνισμὸ ἡ θρησκευτικὴ πίστη, Ἤλ. Πηγή: https://www.impantokratoros.gr/kommounismos-pisth.el.aspx 

16. Κώστα Βάρναλη, «Οἱ μοιραῖοι», πρώτη δημοσίευση περιοδικο Μαῦρος Γάτος, 1922, Ἤλ. Πηγή: http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A111/262/1919,6395/ 

17. Ό.π. 

18. Ό.π. 

19. Φιλελέφτ: Λολοπαίγνιο ἐκ τῶν φιλελὲ(φιλελεύθερος) καὶ left (ἀριστερός). Σύμφωνα μὲ μία πολιτικὴ προσέγγιση ὁ ὅρος φιλελέφτ εἶναι ἕνας πολιτικὸς προσδιορισμὸς γιὰ ὅσους χαρακτηρίζονται ἀπὸ μία πολιτικὴ κουλτούρα ὅπου συναντῶνται στοιχεῖα τῆς ἀναρχικῆς καὶ τῆς φιλελεύθερης ἰδεολογίας. Οἰκονομικά, ὁ φιλελέφτ πρεσβεύει ἕναν ἀκραῖο ἀντικρατισμό. Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως τὴν πολιτικὴ ἐλευθερία, πάει πολλὰ βήματα ἀριστεροτέρα ἀπὸ τὸν κλασικὰ συντηρητικό, θρησκευόμενο καὶ πατριώτη φιλελεύθερο, εἶναι δηλαδή, ἐκ πεποιθήσεως ἐλευθεριακός, ἀντικληρικός, ἄπατρις, ὀπαδὸς τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, ὑπὲρ τῆς ἀποποινικοποίησης τῶν ναρκωτικῶν καὶ φίλα προσκείμενος στὰ ΛΟΑΤ καὶ τὰ δικαιώματά τους. Ἤλ. Πηγή: https://www.slang.gr/definition/26130-fileleft Παραθέτουμε ἀκόμη ἕναν χαρακτηρισμὸ τοῦ ὄρου: «Ὁ ὅρος “φιλελέφτ”, δηλαδὴ “φιλελεύθερος ἀριστερός” εἶναι ὑπαρκτός… Οἱ πολιτικὲς ἰδεολογίες καλύπτουν μία σειρὰ ἀπὸ τομεῖς τῆς κοινωνικῆς ζωῆς. Μπορεῖ μία πολιτικὴ ἰδεολογία στὰ θέματα τῆς οἰκονομίας νὰ εἶναι ὑπὲρ τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα καὶ στὰ θέματα ταυτότητας νὰ εἶναι ὑπὲρ τοῦ ἔθνους. Στὴν περίπτωση αὐτὴ εἶναι “ἐθνικοφιλελεύθερη”. Μπορεῖ πάλι νὰ εἶναι “ἀριστερὴ” ὡς πρὸς τὰ ἐθνικὰ θέματα, τὰ θέματα τῆς ταυτότητας καὶ ὑπὲρ τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν ἀλλὰ ὑπὲρ τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας καὶ κατὰ τῆς κρατικῆς παρέμβασης στὴν Οἰκονομία. Τότε εἶναι “φιλελέφτ”. Φιλελεύθερος (οἰκονομικὰ) καὶ “Left”/”ἀριστερός” (κοινωνικά). Σὰν τοὺς Συριζαίους ἕνα πράγμα δηλαδή. Σπ. Ἀλεξ.» Ἤλ. Πηγή: https://www.politica.gr/politica-ntis/o-mpampis-papadimitriou-einai-fileleft/ 

20. Ματθ. 27, 7-8 

21. Κώστα Καβάφη, «Θερμοπύλες», Ποιήματα, τόμ. 1, Ἴκαρος, 1903, Ἤλ. Πηγή: http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL105/229/1693,5426/
thriskeftika

 

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr