Σκέψεις γιὰ τὴν πρόσφατη καταστροφὴ τῆς «Παναγίας Παρισίων»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Ἐν Πειραιεῖ τῆ 22α  Ἀπριλίου 2019

Ἡ 15η Ἀπριλίου 2019 θὰ μείνει στὴν ἱστορία ὡς ἀποφράδα ἡμέρα γιὰ τὸν παγκόσμιο πολιτισμό, μὲ τὴν ἀπανθράκωση τοῦ ναοῦ τῆς «Παναγίας τῶν Παρισίων». Ἀναμφίβολα ὁ κάθε πολιτισμένος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἔχει κρίση καὶ μπορεῖ νὰ κατανοήσει τὴ σημασία τῶν πολιτιστικῶν μνημείων, λυπᾶται, διότι ὁ κόσμος γίνεται φτωχότερος ἀπὸ πολιτισμικῆς ἀπόψεως, μὲ τέτοια θλιβερὰ συμβάντα.
Δὲν γνωρίζουμε, ποιὰ ἦταν ἡ αἰτία τῆς καταστροφῆς τοῦ σημαντικοῦ αὐτοῦ μνημείου. Ἂν δηλαδὴ ἦταν ἕνα τυχαῖο γεγονός, ἢ μία σκόπιμη δολιοφθορά, δεδομένου ὅτι δεκάδες παπικοὶ καὶ προτεσταντικοὶ ναοὶ στὴ Γαλλία καὶ σὲ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες ὑφίστανται βανδαλισμοὺς καὶ βεβηλώσεις. Αὐτὸ εἶναι ἔργο τῶν γαλλικῶν ἀρχῶν νὰ τὸ διερευνήσουν. Καὶ δὲν ὑπαινισσόμαστε ἐδῶ μόνον τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἀλλοθρήσκων ἀλλοδαπῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν κάθε λόγο νὰ μισοῦν καὶ νὰ θέλουν τὴν καταστροφὴ κάθε χριστιανικοῦ μνημείου στὴ γηραιὰ ἤπειρο καὶ γενικὰ τὸν δυτικὸ κόσμο, διότι αὐτὸ ἐπιτάσσει ἡ θρησκευτική τους πίστη, ἀλλὰ καὶ ἐγγενεῖς σκοτεινὲς δυνάμεις, οἱ ὁποῖες μισοῦν τὸν....
Χριστιανισμὸ καὶ πασχίζουν νὰ ἐξαφανίσουν τὴν ἐπιρροή του καὶ τὴν παρουσία του.

Ὁ ναὸς τῆς «Παναγίας τῶν Παρισίων», ὁ ὁποῖος εἶναι γνωστὸς καὶ ὡς Νότρ Ντὰμ ντὲ Παρί, εἶναι ὁ μητροπολιτικὸς ναὸς τῶν παπικῶν στὸ Παρίσι καὶ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ θαυμαστὰ ἀρχιτεκτονικὰ οἰκοδομήματα τοῦ λεγομένου ὀξυκόρυφου γοτθικοῦ ρυθμοῦ. Βρίσκεται στὸ κέντρο τῆς Γαλλικῆς πρωτεύουσας. Ἄρχισε νὰ κατασκευάζεται τὸ ἔτος 1163 καὶ ἀποπερατώθηκε δύο αἰῶνες μετά. Εἶναι ἕνα μεγαλοπρεπὲς ὀγκῶδες μνημεῖο, μὲ κύριο χαρακτηριστικὸ τὴν θαυμαστὴ κεντρική του πύλη μὲ τὸν τεράστιο ρόδακα, τὰ περίφημα γλυπτά, τὸ πανύψηλο κωδωνοστάσιο, ὕψους 68 μέτρων, ὁ ἐσωτερικὸς διάκοσμος καὶ τὰ μοναδικὰ ὑαλογραφικὴς τέχνης (βιτρώ), παράθυρα. Στὸν μεγαλοπρεπῆ αὐτὸ ναὸ ἔλαβαν μέρος σημαντικὰ ἱστορικὰ γεγονότα. Στὶς 2 Δεκεμβρίου 1804 στὸ Ναὸ αὐτὸ στέφθηκε Αὐτοκράτορας ὁ Ναπολέων Α΄ ὁ Βοναπάρτης. Μέχρι τῆς ἀποτεφρώσεώς του ἀποτελοῦσε ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα τουριστικὰ μέρη τῆς Γαλλίας.

Τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης κατέγραψαν συγκινητικὲς σκηνὲς ὀδύνης τῶν Γάλλων πολιτῶν, βλέποντας ἕνα πολιτιστικὸ μνημεῖο μὲ ἱστορία ὀκτὼ αἰώνων νὰ ἐξαφανίζεται μέσα σὲ ὀκτὼ ὧρες μέσα στὶς φλόγες καὶ τοὺς καπνοὺς τῆς καταστροφικῆς πυρκαγιᾶς. Βεβαίως ὅλοι μας λυπηθήκαμε, ὡστόσο κάποιοι ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ μάλιστα κάποιοι ἐπίσκοποι, σχολιάζοντας τὸ γεγονὸς σκανδάλισαν τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, διότι ἐκφράστηκαν μὲ τρόπο ἀνεπίτρεπτο, ποὺ ἐγείρει πολλὰ ἐρωτηματικά. Γιὰ μᾶς τὰ μνημεῖα τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν ἀλλοθρήσκων ἔχουν, πρέπει νὰ ἔχουν, μόνον καλλιτεχνικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἀξία, καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν τὸν σεβασμό μας, μόνον ὡς τέτοια καὶ ὄχι ὡς χῶροι λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Τὸ συγκεκριμένο μνημεῖο εἶναι, (ἦταν), ὁ καθεδρικὸς ναὸς τῶν παπικῶν του Παρισιοῦ. Οἱ παπικοὶ ὅμως ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ μία πληθώρα Ὀρθοδόξων Συνόδων πανορθοδόξου καὶ οἰκουμενικοῦ κύρους ὡς αἱρετικοί. Θεοφώτιστοι Πατέρες καὶ περισπούδαστοι δάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ πρωτοστάτη τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμά, (1296-1359), ἔχουν ἀποφανθεῖ, πὼς  οἱ ἀμετανόητοι αἱρετικοὶ εἶναι στὴν οὐσία ἄθεοι, διότι ἔχουν μία στρεβλὴ πίστη γιὰ τὸ Θεό. Λατρεύουν ἕναν εἴδωλο τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἕνα πλάσμα τῆς φαντασίας τους καὶ ὄχι τὸν ἀποκαλυμμένο Τριαδικὸ Θεὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ σχολαστικὴ λεγόμενη θεολογία κατασκεύασε μία ἐκτρωματικὴ εἰκόνα περὶ τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία υἱοθέτησε ὁ αἱρετικὸς Παπισμὸς καὶ τὴν ἀκολουθεῖ μέχρι σήμερα.

Κατὰ συνέπεια, ὅσοι ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων ἐπίσκοπων, ἐξέφρασαν τὴν ὀδύνη τους γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς «Παναγίας τῶν Παρισίων», θεωροῦντες αὐτὸν ὡς ναό, στὸν ὁποῖο λατρευόταν ὁ ἀληθινὸς Θεός, ἔπεσαν σὲ σφάλμα σοβαρό, διότι ἀγνοοῦν, (ἠθελημένα;) τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι Ἐκκλησία, ἀλλὰ αἵρεση, παραμερίζοντας καὶ διαγράφοντας Οἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ τὶς θεοφώτιστες φωνὲς τῶν ἁγίων Πατέρων μας καὶ προβάλλοντας δικές τους ἀπόψεις. Ὅταν διαβάσει κανεὶς τὶς ἐπιστολὲς συμπαράστασης, ποὺ ἔστειλαν στοὺς παπικούς της Γαλλίας καὶ στὸ Βατικανό, ἀβίαστα καὶ ξεκάθαρα καταλήγει σ’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ συμπέρασμα, στὴν πίστη τοὺς δηλαδή, ὅτι στὸν συγκεκριμένο ναὸ λατρευόταν ὁ ἀληθινὸς Θεός. 

Συγκεκριμένα ἕνας ἐξ’ αὐτῶν γράφει: «Σήμερα ἡ Παναγία τῶν Παρισίων ἔγινε Παναγία τῶν δακρύων μετὰ τὴν καταστροφικὴ πυρκαγιὰ ποὺ κατέστρεψε ἕνα τμῆμα αὐτῆς…Γνωρίζουμε ὅμως ὅτι ἡ φλόγα τῆς πίστης, ἡ φλόγα τῆς χριστιανικῆς καρδιᾶς, ἡ ἀγάπη στὴν ἱστορία καὶ ὁ σεβασμὸς στὰ ἱερὰ κειμήλια ποὺ συνδέθηκαν μὲ τὴν ἱστορία καὶ τοὺς ἀγῶνες τοῦ Γαλλικοῦ Λαοῦ θὰ ἀνασυστήσει καὶ θὰ κάνει τὸν Ναὸ τῆς Παναγίας καὶ πάλι λειτουργικό, γιὰ νὰ ἐμπνέει καὶ νὰ φωτίζει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων τῆς πίστης καὶ τοῦ πνεύματος. Ἀπὸ τὴν θλίψη ποὺ μᾶς προξένησε τὸ γεγονὸς τῆς καταστροφῆς τοῦ Ναοῦ προχωρᾶμε στὴν ἐλπίδα τῆς Ἀνάστασης ποὺ θὰ σημάνει καὶ τὴν ἀνακαίνιση τοῦ Ναοῦ. Εἴμεθα κοντά σας σὲ ὅ,τι μᾶς χρειασθεῖτε». Διερωτόμαστε: μπορεῖ ἕνας Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος νὰ πιστεύει καὶ νὰ διακηρύσσει ὅτι «ἡ Παναγία κλαίει» γιὰ τὴν καταστροφὴ ἑνὸς αἱρετικοῦ ναοῦ; Μπορεῖ νὰ εὔχεται νὰ γίνει καὶ πάλι ὁ αἱρετικὸς αὐτὸς ναὸς «λειτουργικὸς» καὶ τὸ χειρότερο, «νὰ ἐμπνέει καὶ νὰ φωτίζει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων τῆς πίστης καὶ τοῦ πνεύματος»; Ποιᾶς πίστης; Τῶν δεκάδων αἱρετικῶν παπικῶν διδασκαλιῶν; Γιὰ ποιὰ «ἀνάσταση» μιλάει; Μήπως τὴ διαιώνιση τῶν παπικῶν κακοδοξιῶν, οἱ ὁποῖες θὰ συνεχίσουν νὰ κηρύττονται στὸν ἀνακατασκευασμένο ναό; Τί νόημα ἔχει ἡ φράση τοῦ «Εἴμεθα κοντά σας σὲ ὅ,τι μᾶς χρειασθεῖτε»;

Πέραν αὐτοῦ ὑπάρχει καὶ μία ἄλλη σημαντικὴ παράμετρος. Πῶς ἐξηγεῖται οἱ μὲν Ὀρθόδοξοι νὰ ἐκφράζουν αἰσθήματα ὀδύνης γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ παπικοῦ αὐτοῦ ναοῦ, ἐνῶ οἱ εὐρωπαῖοι «χριστιανοὶ» νὰ «σφυρίζουν ἀδιάφορα», ὅταν καταστρέφονται ναοὶ ὕψιστης πολιτισμικῆς ἀξίας στὸν Ὀρθόδοξο χῶρο; Ποιὰ ἦταν ἡ εὐαισθησία τοῦ Βατικανοῦ καὶ ποιὰ διαμαρτυρία ἐξέφρασαν οἱ εὐρωπαῖοι, ὅταν τὸ 1999 βομβαρδιζόταν ἡ Ὀρθόδοξη Σερβία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταστραφεῖ μεγάλος ἀριθμὸς Ὀρθοδόξων ναῶν μεγάλης ἱστορικῆς καὶ καλλιτεχνικῆς ἀξίας ἀπὸ τὶς «ἀνθρωπιστικὲς βόμβες» τῶν νατοϊκῶν; Οὐδεμία. Οὐδεμία διαμαρτυρία γιὰ τὴν ἰσοπέδωση πλήθους Ὀρθοδόξων ναῶν στὴ Συρία, τὸ Ἰρὰκ καὶ ἀλλοῦ. Οὐδεμία διαμαρτυρία γιὰ τὴν βεβήλωση πληθώρας Ὀρθοδόξων ναῶν στὴν Τουρκία καὶ στὴν κατεχόμενη Κύπρο, οἱ ὁποῖοι εἴτε βεβηλώθηκαν, εἴτε κατεδαφίστηκαν, εἴτε ἔγιναν στάβλοι καὶ ἀποθῆκες, εἴτε «πασαρέλες» γιὰ τὴν ἐπίδειξη μόδας, (βλ. Ἁγία Εἰρήνη στὴν Κωνσταντινούπολη). Τέλος οὐδεμία διαμαρτυρία γιὰ τὶς ἀπαράδεκτες ἐξαγγελίες τοῦ τούρκου προέδρου κ. Ταγὶπ Ἐρντογᾶν, νὰ μεταβάλλει τὴν Ἁγία Σοφία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, σὲ μουσουλμανικὸ τζαμί, ἕνα  μνημεῖο ἀσύγκριτης ἀξίας σὲ σχέση μὲ ἐκεῖνο τῆς «Παναγίας τῶν Παρισίων».       

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr