“Ατελή επιστημονικά δεδομένα coronavirus με conflict εμπλοκή Θείας Κοινωνίας”

Ιωάννης Κουντουράς ,Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής ΑΠΘ

 

            Πρόσφατα το διαδίκτυο του “διαλόγου” των Μελών ΔΕΠ του ΑΠΘ έχει πλημμυρίσει από τα σχετιζόμενα με τον coronavirus με συνοδές πληθωρικές, θάλεγα καταιγιστικές «επιστημονολογικές» φρασεολογίες ή θεωρίες, άνευ ουσιώδους scientific background.  Μεταξύ άλλων απαιτούν αποφυγή της Θείας Κοινωνίας ως πηγής μετάδοσης του ιού. Συνοδεύονται μάλιστα από αχαρακτήριστες φλυαρίες προφανώς από ανενημέρωτες επιστημονικά «περσόνες» και δημιουργώντας τουλάχιστον αίσθημα αφόρητης πλήξης στον γνώστη του σχετικού επιστημονικού πεδίου.

            Παραφράζοντας τον λόγο του νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη τονίζω προκαταβολικά με επίγνωση ότι «Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού (εννοώ τον δικό μου επιστημονικό χώρο του ΑΠΘ!) ταλανίζομαι, όταν κάποιες περσόνες αγωνίζονται απρόσφορα να συμβάλλουν στη φθορά». Δειγματοληπτικά παραδείγματα αποτελούν οι ακόλουθες ανέντιμες τριτοκοσμικές υποκοσμικές εκφράσεις  εναντίον ομότιμης καθηγήτριας λοιμωξιολόγου  Αθηνών, όπως· «είναι εγκληματικό, εγκληματική όμως είναι και η αλλοίωση  του χριστιανισμού που δημιουργεί παραδείγματα, όπως της Γιαμαρέλλου» ή «Καμιά φορά όμως το πράγμα ξεφεύγει. Αν η πίστη του ενός, έχει συνέπειες στον άλλο, τότε το πράγμα κάπου μπάζει… 

Ως πιο ακραίο και επικίνδυνο παράδειγμα προσώπου που προχώρησε σε τέτοιον επηρεασμό, θεωρώ την καθηγήτρια λοιμωξιολογίας του ΕΚΠΑ κα Γιαμαρέλλου, με τα όσα διέδωσε για τα περί θείας κοινωνίας. Καλή η πίστη, αλλά το πως βιώνει ο καθένας την πίστη του, είναι κάτι ΑΠΟΛΥΤΩΣ προσωπικό, κυρία Γιαμαρέλλου! Η δική σου πίστη μπορεί να θεωρείς ότι θα σε σώσει, με γεια σου, με χαρά σου! Για τον άλλον όμως, που μπορεί μάλιστα ΕΣΥ να του κολλήσεις τον ιό, δεν μπορεί να ξέρεις! Αν μάλιστα είσαι καθηγήτρια λοιμωξιολογίας του πανεπιστημίου (δηλαδή η καθ' ύλην ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ αρμοδία!) και διαλαλείς ότι εσύ θα πας να κοινωνήσεις, διότι η πίστις σου σέσωκέ σε, τότε κάποιες ψυχές θα τις πάρεις στο λαιμό σου...Αν το χαρακτηρίσω "εγκληματικό", άδικο θα έχω; (παρεμπιπτόντως τοποθετώντας και τη λέξη placibo αντί της σωστής placebo, ίσως στόχευε να δώσει στον  ισχυρισμό του χροιά δήθεν «επιστημονικού» χαρακτήρα!) ή ίσως παραβλέποντας αυτά που τονίζει η βυζαντινολόγος ακαδημαϊκός Ελένη Γλύκαζη-Αρβελέρ, άλλη βυζαντινολόγος μάλλον να αποφαίνεται σε κρεσέντο: “Ως βυζαντινολόγος όμως θα ήθελα να παρατηρήσω ότι η  Εκκλησία σήμερα έχει χάσει την αξιοπιστία της, γιατί έχει επιτρέψει την αλλοίωση του χριστιανισμού, ώστε η πίστη που ήρθε  να αντικαταστήσει τη θρησκεία της δεισιδαιμονίας και της μοιρολατρίας,  να μη διαφέρει από εκείνη».

            Ωσαύτως, εκτός από μια αναλογία πολιτικάντηδων περσόνων, πιθανόν χωρίς γνώση μερικοί εκκλησιαστικοί φορείς επηρεαζόμενοι από μερίδα "επαϊόντων" ιατρικής ή άλλης ειδικότητας, για ένα ιολογικό επιδημιολογικό πρόβλημα που ήδη έχει παρελθόν και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη, να προτρέχουν, ενίοτε σε στυλ “πανικού”, να δηλώνουν ομοθυμαδόν τι; Θεωρητικά αλλά, τουλάχιστον προς το παρόν, χωρίς “evidence based data”, προχωρούν σε προληπτικά “επιστημονικά μέτρα,” ως δήθεν ”ειδήμονες” του χώρου τους, εκθέτοντες φευ!  το πνευματικό πλήρωμα “ανερυθρίαστα” μην τύχουν επιπλέον και τον χαρακτηρισμό που ήδη εδόθη σε συναδέλφους  ότι ανήκουν δήθεν στον “μεσαίωνα”, γεγονός που τους μειώνει, ή…ή...ή... «επιλείψει με γαρ διηγούμενον» για επιπρόσθετες “αποπτωτικές” παρεκτροπές...

            Επειδή ισχύει η γνωστή μέθοδος του συρμού «λέγε, λέγε, κάτι θα μείνει» και επειδή στην Ιατρική και Θεολογία που είναι «ζεύγος» (όρα τοιχογραφία κτιρίου Ακαδημίας Αθηνών) ο καθένας θεωρεί ότι έχει υπεύθυνη «επιστημονική γνώμη»,  υπεισέρχομαι για τρίτη (η 1^η καί 2^η  έγιναν το 2014 όπου βιβλιογραφικώς πλήρως ανενημέρωτες υπάρξεις προβληματίζονταν γιατί «το ΑΠΘ να μην τιμά τον Αριστοτέλη αλλά τον Άγιο Δημήτριο-κι αυτόν ψεύτικο») και ευελπιστώ για τελευταία φορά στον διάλογο, εστιαζόμενος,  έστω περιεκτικά, στις ακόλουθες παραμέτρους: Αναφέρω επιστημονικά κατά το δυνατόν σύγχρονα ιατρικά δεδομένα δημοσιευμένα σε έγκριτα περιοδικά (ίσαμε τον τρέχοντα μήνα Μάρτιο 2020) που αφορούν τον coronavirus και αναλογικά άλλους συναφείς (ίδιου profile) ιούς με επιδημιολογικά established δεδομένα που σχετίζονται και με τις πηγές μετάδοσής τους, συμπεριλαμβανομένης και της δήθεν Θείας Κοινωνίας,  με σκοπό τη σχετική προφύλαξη.

            Εισαγωγικά, σε σχέση με τον τίτλο της συναδέλφου λοιμωξιολόγου των Αθηνών την οποία προσωπικά, ατυχώς δεν την συνάντησα· είμαι επίσης ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής του ΑΠΘ και πιστεύω ότι δεν ανήκω σε «retro» κατηγορία. H πνευματική ζωή, όπως η ζωή της επιστημονικής έρευνας δεν έχουν συντάξιμα χρόνια. Αναφερόμενος στην τελευταία παράμετρο, θεωρώ ως ένα-κάποιο δείκτη του συνεχιζόμενου ακαδημαϊκού μου ερευνητικού έργου, έστω τις ίσαμε τον τρέχοντα μήνα Μάρτιο 2020, συνολικά 421 επιστημονικές δημοσιεύσεις στο Pub Med (και επιπλέον 3 in press).

            Εστιαζόμενος στον coronavirus, τα τρέχοντα επιστημονικά δεδομένα δημοσιευμένα πάντοτε σε έγκριτα περιοδικά έχουν περιεκτικά ως ακολούθως:

            To 2019, o coronavirus nCoV επισήμως ονομαζόμενος SARS-CoV-2 αποτελεί αίτιο της νοσολογικής οντότητας που ονομάζεται COVID-19. Η επιδημιολογική νόσος αυτού του ιού στην Κίνα προκάλεσε θνητότητα μεγαλύτερη από 1800 ασθενείς που στην πλειοψηφία τους ήταν υπερήλικες ή είχαν υποκείμενη χρόνια νόσο ή παθολογία με καταστολή του ανοσιακού συστήματος. Σχετική αναφορά της  27-2-2020 έδειξε  ότι σε περίπου 75 114 περιπτώσεις μολυσμένων ανθρώπων με COVID‐19 που βεβαιώθηκαν στην Κίνα, παρατηρήθηκαν 2239  θάνατοι ήτοι μικρή αλλά εκτιμητή αναλογία  2,98%. Επιπλέον περιπτώσεις διαδόθηκαν στην Ασία, Ευρώπη, Αμερική, Ωκεανία και Αφρική (Cao QY, et. al. Editorial. J Dig Dis Version of Record online: 10 March 2020). Αυτή είναι η 3^η κατά σειρά έκρηξη επιδημίας coronavirus εντός χρόνου <20 2002-2003="" 2012="" coronavirus="" mers="" sars="" span="">σχετίζονται  σε ποσοστό περίπου  15% των περιπτώσεων κοινού κρυολογήματος, ο SARS-CoV-2 δυνατόν να σχετίζεται σε ποικίλο βαθμό με συμπτωματολογία απλής γρίπης έως θανατηφόρου έκβασης. Η σύγχρονη θεώρηση υποδηλώνει ότι αυτό το δυνητικά θανατηφόρο στέλεχος του coronavirus έχει προέλευση από άγρια ζώα που εντοπίστηκαν στην αγορά Huanan της πόλεως Wuhan. Νυχτερίδες, όφεις και πανγκολίνοι έχουν ενοχοποιηθεί ως πιθανοί φορείς του ιού. Πράγματι, με τη μέθοδο “ silico protein analysis”, που συνήθως εφαρμόζεται σε ανάλογες περιπτώσεις (Guarneri F, et al. J Cell Mol Med 2005;9:741-44, Kountouras J, et al. Cell Mol Med 2005;9:196-207, Kountouras J, et al. Gastroenterology 2007; 133:368-369, Frulloni L, et al. New Engl J Med 2009;361:2135-42) διαπιστώθηκε σημαντική ομολογία αλληλουχίας μεταξύ του nCoV  που απομονώθηκε από τα αναφερόμενα ζώα και των ιογενών πυρηνικών οξέων του ιού που απομονώθηκε από τον SARS-CoV-2 μολυσμένων ανθρώπων. Με σκοπό τον περιορισμό εξαπλώσεως του ιού, τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους (2020) εφαρμόστηκαν από την κυβέρνηση της Κίνας εντατικές συνθήκες καραντίνας, που περιελάμβαναν απομόνωση μεγάλων πόλεων, κλείσιμο συνόρων και περιορισμό των κατοίκων στις οικίες τους. Εντούτοις στο χρονικό αυτό διάστημα ήδη επιτεύχθηκε «ζημία», επειδή έγινε πρόδηλη η μόλυνση του ιού μεταξύ των ανθρώπων. Για την αντιμετώπιση του ιού, η αναμενόμενη εφαρμογή θεραπευτικών προσεγγίσεων συμπεριλαμβανομένου και ενός αποτελεσματικού εμβολίου είναι επιτακτική. Επισημαίνεται ότι το κόστος της επιδημίας δεν είχε επίπτωση μόνο σε ιατρικό επίπεδο.  Ο ιός οδήγησε σε σημαντικές κοινωνικές, ψυχολογικές και οικονομικές επιπτώσεις παγκοσμίως. Ατυχώς, o SARS-CoV-2  συνέβαλε, ώστε οι λαοί της Ασίας να υποστούν ρατσιστικές και εχθρικές συμπεριφορές σε παγκόσμια κλίμακα (Yang Y, et al.The Deadly Coronaviruses: The 2003 SARS Pandemic and the 2020 Novel Coronavirus Epidemic in China. J Autoimmun, 102434, 2020 Mar 3 [Online ahead of print], Lin O, et al. A Conceptual Model for the Outbreak of Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) in Wuhan, China With Individual Reaction and Governmental Action. Int J Infect Dis. 2020 Mar 4  [Online ahead of print], Memish ZA et al. Middle East Respiratory Syndrome. Lancet 2020 Mar 4 [Online ahead of print]).

            Συμπερασματικά, προς το παρόν απαιτούνται επιπλέον διευκρινίσεις για την εις βάθος διαλεύκανση της επιδημιολογίας, ιολογίας, παθογένεσης ή και αποδεδειγμένων  τρόπων μετάδοσης του SARS-CoV-2 για ταυτοποίηση πιθανών ομάδων υψηλού κινδύνου και ανάλογης αντιμετωπίσεώς τους, ώστε να εξαχθούν πλέον ασφαλή συμπεράσματα.

            Στη συνάφεια αυτή επισημαίνεται ότι συμβάλουν σημαντικά established επιστημονικά δεδομένα σχετιζόμενα με άλλους ιούς ανάλογης επιδημιολογικής συμπεριφοράς με τον SARS-CoV-2, όπως π.χ. του  γνωστού ιού ηπατίτιδας Β, που παρέχουν σαφή συμπεράσματα. Αυτά δύνανται να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των εν εξελίξει αναπάντητων δευκρινίσεων/ προβλημάτων του SARS-CoV-2, που απαιτούν κατά το δυνατόν επείγουσα λύση για αποφυγή σχετικών συμβαμάτων π.χ., κρίσεων πανικού ή αυθαίρετων και υποκειμενικών conflict στοχοποιήσεων πηγών και δήθεν ομάδων κινδύνου. Έτσι  θα επιτυγχάνεται ο εντοπισμός των πραγματικών ομάδων κινδύνου και θα αποφεύγονται  άλλες παρεκκλίσεις.

            Ειδικότερα, σε σχετική πραγματεία μου που δημοσιεύθηκε σχετικά πρόσφατα σε ιστότοπους με τον τίτλο «Η conflict θεώρηση αλλαγής φύλου:  Abnormal condition με βάση τον διεθνή επιστημονικό όρο» (2017) και στις σελίδες 5-6 γίνεται περιεκτική προσέγγιση για τον αναφερόμενο ιό της ηπατίτιδας Β.  Επιπλέον προσθέτω  μερικά πιο πρόσφατα συναφή βιβλιογραφικά  δεδομένα δημοσιευμένα πάντα σε έγκριτα διεθνή περιοδικά του εξωτερικού, οπότε το ήδη υφιστάμενο κείμενο διαμορφώνεται ως ακολούθως:

«Ένα δεύτερο δειγματοληπτικό παράδειγμα αφορά, εκτός της πληθώρας άλλων παθογόνων παραγόντων, τη γνωστή στο ευρύ κοινό ηπατίτιδα Β σε σχέση κυρίως με την ικανοποίηση του ηδονικού στοιχείου της ενόρμησης. Επισημαίνεται, ότι παρά την εφαρμογή σχετικών προστατευτικών στρατηγικών, όπως ο εμβολιασμός, ο ιός ηπατίτιδας Β (HBV) εξακολουθεί να αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα υγείας με ιδιαίτερη επίπτωση στις υπό ανάπτυξη ή αναπτυσσόμενες χώρες, όπου ο επιπολασμός και άλλων παθογόνων [όπως του επίσης γνωστού  ιού επίκτητης ανοσο-ανεπάρκειας (HIV)] μεταδιδόμενων και μέσω της γενετικής οδού είναι ωσαύτως υψηλός (δες, π.χ., AbebawTA, etal. BMC ResNotes. 2017 Jul 6;10(1):260, ChambalLM, etal. PLoSOne. 2017 Jul 31;12(7):e0181836). Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) στον Ευρωπαϊκό χώρο αναφέρει ότι 13 εκατομμύρια ασθενείς πάσχουν χρονίως από τον HBV που οδηγεί ετησίως σε ~60.000 θανάτους από την ΗBV- σχετιζόμενη κίρρωση του ήπατος και τον ηπατοκυτταρικό καρκίνο (δες, π.χ., Stasi Cetal.J Clin Transl Hepatol. 2017 Sep 28;5:272-276). Ωσαύτως, συναφείς update εκτιμήσεις δείχνουν ότι το τεράστιο «reservoir» των 300 εκατομμυρίων  πασχόντων με χρόνια HBV-λοίμωξη σε παγκόσμια κλίμακα εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει σοβαρό κίνδυνο  (serious threat) για τον ανθρώπινο πληθυσμό προκαλώντας ~900.000 θανάτους σε ετήσια βάση (Meng Z, et. al. Front Immunol 2020;10: 3127).  H επιμένουσα HBV λοίμωξη δυνατόν να οδηγήσει σε κίρρωση ήπατος ή και ηπατική ανεπάρκεια και ηπατοκυτταρικό καρκίνο σε έδαφος ή μη κιρρώσεως, καταστάσεις που αποτελούν τις κατεξοχήν ηπατικές νοσολογικές οντότητες τελικού σταδίου (Meng Z, et. al. Front Immunol 2020;10: 3127).

            Επιπλέον, τα αντιικά φάρμακα που εφαρμόζονται έναντι του ιού, περιορίζουν μεν (ενθαρρυντικό στοιχείο!) αλλά δεν εξαφανίζουν τον HBV, o  οποίος εξακολουθεί να παραμένει εντός των μολυσμένων ηπατικών κυττάρων (Svicher V, et al. Viruses 2019;11:783). Ούτε η ανάπτυξη αντισωμάτων έναντι του ΗBV (π.χ., anti-HBs και anti-HBc) υποδηλώνει προστασία εξασφαλίζοντας πλήρη ανοσία του ξενιστή, όπως υποστηριζόταν στο παρελθόν.  Σε αυτή τη συνάφεια, η επανεργοποίηση (reactivation) του  HBV σε ανοσοκατεσταλμένους ξενιστές δυνατόν να σχετίζεται με άκρως σοβαρές κλινικές επιπτώσεις (extremely serious clinical consequences) (Svicher V, et al. Viruses 2019;11:783). Η τρέχουσα γνώση επισημαίνει ότι, εντός των κυττάρων του ξενιστή υφίσταται το ονομαζόμενο cccDNA του ιού που είναι απροσπέλαστο στην ισχύουσα αντιιική θεραπεία και δύναται να τροφοδοτεί και να πυροδοτεί την επαναδραστηριοποίηση του HBV, διενεργείται δε εντατική σχετική έρευνα εναντίον του  cccDNA ως πιθανής πλέον αποτελεσματικής θεραπείας της λοιμώξεως (Lewandowska M, Piekarska A. Clin Exp Hepatol. 2017;3:119-126, Nguyen MH, et al. Clin Microbiol Rev 2020;33:e00046-19, Maepa M, et al. Curr Opin HIV AIDS 2020 Mar 5[Online ahead of print]).

Επιπλέον, επισημαίνεται ότι ο HBV, εκτός από την αιματική οδό, μεταδίδεται κυρίως από τη γενετική οδό, μέσω σεξουαλικής διεργασίας, από κάθετη μετάδοση μολυσμένης μητέρας σε νεογνό ή και οριζόντια μετάδοση σχεδόν από όλες τις εκκρίσεις του ανθρώπινου οργανισμού, όπου υφίσταται ο HBV όπως π.χ. ο  σίελος, το δάκρυ, ο ιδρώτας και η κυψελίδα (π,χ., KomatsuHetal. J Infect Dis. 2012;206:478-85, Yazie TD, Tebeje HG. MBC Infect Dis 2019;19:917, Gholami ParizadE, et al. Hepat Mon. 2016;16:e30385, Nguyen MH, et al. Clin Microbiol Rev 2020;33:e00046-19). Ωσαύτως, αναφορικά με την παρουσία του SARS-CoV-2 σε εκκρίσεις του ξενιστή, πολύ πρόσφατες εκτιμήσεις δείχνουν ιικό φορτίο SARS-CoV-2 3.3x106 copies/ml στις ρινοφαρυγγικές  εκκρίσεις και 5.9x106 copies/ml στον σίελο, όπως και σε οφθαλμικές βλεννογονικές μεμβράνες (Cheng VCC, et al. Infect Control Hosp Epidem, 1-24 2020; Mar 5[Online ahead of print, Peng X, et al. Int J Oral Sci 2020;12:9).

Tα δεδομένα αυτά που αφορούν τον HBV, δείχνουν ότι, παρά τον εμβολιασμό και την εφαρμογή άλλων σχετικών προστατευτικών στρατηγικών, ο HBV εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό παγκόσμιο πρόβλημα υγείας. Η συνήθης μετάδοσή του είναι συνυφασμένη κυρίως με την πλέον συχνή σεξουαλική δραστηριότητα που στοχεύσει κατεξοχήν στην ηδονική ικανοποίηση της ενόρμησης. Σε αυτήν τη σεξουαλική διεργασία συχνά εμπλέκονται οι αναφερόμενες εκκρίσεις του ξενιστή, συμβάλλοντας αναλογικά σε μεγαλύτερη συχνότητα μετάδοσης του HBV και τη συνακόλουθη ανάπτυξη των αναφερόμενων δειγματοληπτικών δυσμενών συμβαμάτων».

            Μια προκαταρκτική μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Ηπατολογικό Ιατρείο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του ΑΠΘ, παρουσιάσθηκε με τίτλο «ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΕΝΤΕΚΑΒΙΡΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΕΡΓΟ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β» υπό Κουντουρά και συν., στο 30^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γαστρεντερολογίας, Αθήνα 2010 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ann Gastroenterol 2010;23(Suppl):Ρ128.  Η μελέτη περιλάμβανε 71 ασθενείς με χρόνια ενεργό ηπατίτιδα Β [52 άνδρες, 19 γυναίκες, μέσης ηλικίας 53,4 έτη (αναλογία 31-79 έτη) που λάμβαναν ως per os θεραπευτική αγωγή το nucleos(t)ide analog entecavir το οποίο χορηγείται ίσαμε σήμερα (Nguyen MH, et al. Clin Microbiol Rev 2020;33:e00046-19). Εκτιμώντας το επάγγελμα των ασθενών, η μελέτη έδειξε ότι μόνο 1 από τους συνολικά 52 άρρενες ασθενείς ήταν ιερέας με την ιδιότητα ενεργού  λειτουργού ήτοι ποσοστό 1,92%. Στη συνέχεια, με σκοπό την επιβεβαίωση ή όχι των ευρημάτων της  αρχικής αυτής μελέτης, στρατολογήθηκε μεγαλύτερη ομάδα ασθενών αυτής της κατηγορίας τόσο από το Ηπατολογικό Ιατρείο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του ΑΠΘ όσο και από το αντίστοιχο registry της B΄ Προπαιδευτικής Κλινικής του ΑΠΘ προς αποφυγήν και πιθανού ιατρικού  bias!. Στο αναπτυχθέν σύνολο 429 ασθενών παρουσιάστηκε η ίδια συγκριτική εικόνα: μόνο 4 ασθενείς με χρόνια ενεργό ηπατίτιδα Β και per os θεραπεία με nucleos(t)ide analogs ήταν ιερείς με την ίδια ιδιότητα ενεργού λειτουργού.  Η στατιστική ανάλυση έδειξε ότι οι λαϊκοί είχαν σημαντική υψηλή πιθανότητα να πάσχουν από HBV λοίμωξη σε σχέση με τους κληρικούς (p<0 span="">όσον αφορά στον HBV ή πιθανόν και άλλους ιούς ανάλογου επιδημιολογικού profile συμπεριλαμβανομένου και του nCoV.

            Συνοπτικά, τα ευρήματα αυτά δηλώνουν ότι οι κληρικοί όχι μόνο δεν αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου μετάδοσης του ιού  HBV αλλά φαίνεται ότι αντιπροσωπεύουν ασφαλή ομάδα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα επαγγέλματα· επισημαίνεται μάλιστα η υψηλή αναλογία μετάδοσης του ιού μέσω κυρίως γενετικών δραστηριοτήτων που αναφέρονται διεξοδικά στο αναφερόμενο κείμενο «Η conflict θεώρηση αλλαγής φύλου:  Abnormal condition με βάση τον διεθνή επιστημονικό όρο»  το οποίο και εσωκλείω για επιπλέον πληροφόρηση.

            Δεδομένης: α) της αναφερόμενης  εντόπισης του HBV  και του nCoV σε εκκρίσεις του ξενιστή που περιλαμβάνουν και τον σίελο, β) της κατάλυσης της εναπομείνασας συνήθως μεγάλης ποσότητας Θείας Μεταλήψεως μετά την Θεία Κοινωνία των πιστών από τους λειτουργούς  και γ) της αναμενόμενης υψηλής συχνότητας ιοφορίας από HBV ή αναλογικά από nCoV στους ιερείς ως μολυσματικής δεξαμενής λόγω Θείας Κοινωνίας, απεδείχθη στατιστικώς ότι δεν ισχύει.

            Κυρίες και κύριοι του ακαδημαϊκού ή άλλου συναφούς χώρου, δείξτε μας το αντικειμενικά αποδεδειγμένο και δημοσιευμένο επιστημονικό σας έργο που σχετίζεται με το αναδυόμενο πρόβλημα, χωρίς χαρακτηρισμούς που σας μειώνουν και δημιουργούν αίσθημα λύπης ή και αφόρητης πλήξης ·  χωρίς ύβρεις ή βεβιασμένες στοχοποιήσεις ειδικών του χώρου, όπως, αξιόλογων ομότιμων καθηγητριών της Λοιμωξιολογίας που έγραψαν και γράφουν ιστορία. Τοποθετηθείτε χωρίς εμπάθειες και αποκρύψεις του υπογείου των ενορμήσεων του κάθε ξενιστή που απαρτίζει τον κατεξοχήν κοινό παρανομαστή της μολυσματικής δεξαμενής μεταδόσεως παθολογιών συμπεριλαμβανομένων και  ιών  τύπου π.χ., HBV, που οδηγεί, όπως αναφέρθηκε επιστημονικά, πιθανόν σε υψηλότερα ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας από τον nCoV ή άλλους συναφείς παθογόνους εισβολείς. Με την εντόπιση και αντιμετώπιση τέτοιου είδους μολυσματικών δεξαμενών (στοιχίζει, γιατί είναι μεγάλη η δύναμη του «πάθους» τέτοιων δεξαμενών και απαιτεί κοπιαστικές υπερβάσεις για την υπερνίκησή τους!) μετά από γόνιμη συζήτηση με βάση τα επιστημονικώς τεκμηριωμένα δεδομένα, αναμένεται να δοθούν λύσεις· λύσεις που θα λειτουργήσουν ως ουσιαστικές δικλείδες για τελεσφόρα  αντιμετώπιση των πραγματικών ομάδων κινδύνου, όπου εστιάζεται το συνημμένο κείμενο και αποφεύγοντας παρεκκλίσεις που στοχοποιούν δίκην bullying αθώες ομάδες ομάδων που δρουν ως ομάδες placebo συμπεριλαμβανομένης, μεταξύ άλλων, και της αναφερόμενης ομάδας των κληρικών.

            Τέλος, σε σχέση και με τη μετάδοση ιών τύπου nCoV, απαιτείται, επιπλέον, πολύ προσεκτική και υπεύθυνη προσέγγιση ο χώρος της πίστεως, στον οποίο προσωπικά ανήκω, γιατί θεωρώ ότι, έστω μετά από την εκπόνηση των αναφερθέντων 421 δημοσιευμένων μελετών και επιπρόσθετων συνοδών παραμέτρων, η ακαδημαϊκή πορεία στην έρευνα που στοχεύει την αποτελεσματική προσέγγιση του ασθενούς, έρευνα χωρίς bias τύπου προσωπικών αποπτωτικών επιδιώξεων που οδηγούν σε νευροεκφυλιστική κατωφέρεια, αλλά έρευνα και γνώση με συνοδό ήθος οδηγούν ή μάλλον έχουν Θεό. Να σημειωθεί παρενθετικά ότι η προσέγγιση του χώρου πίστεως απαιτεί εις βάθος ενδελεχή και όχι επιπολής μελέτη αφού, για παράδειγμα μόνο τον περασμένο αιώνα 62000 τόμοι γράφτηκαν για τον Γιο του μαραγκού που δίχασε την ιστορία της ανθρωπότητας σε προ Χριστού και μετά Χριστόν,  η δε βιβλιογραφία στο όνομά Του ομοιάζει με ένα ορμητικό ωκεανό που βρίσκεται σε συνεχή αναβρασμό. Στη συνάφεια αυτή, προς πιθανή έκπληξη μιας μερίδας ανενημέρωτων, η δύναμη της πίστεως λαμβάνει και συγγραφικό ερευνητικό δημοσιεύσιμο χαρακτήρα σε έγκριτα περιοδικά του εξωτερικού, αφού περάσει πριν από «καυδιανά δίκρανα» συνήθως μη πιστών reviewers, γι αυτό και αποκτούν δημοσιεύσιμη εγκυρότητα. Μόνο δειγματοληπτικά, ενώ φαίνεται επιστημονικώς παράδοξο, έφηβοι με υψηλό βαθμό πνευματικότητας δείχνουν χαμηλά επίπεδα επιδίωξης χρήσεως σιγαρέτων ή αλκοόλης, υποδηλώνοντας τις προστατευτικές δράσεις της πίστης στη χρήση ουσιών, η οποία σχετίζεται με το επίπεδο θρησκευτικότητας (Pokhrel P, et al. Spirituality and Substance Use in a Sample of Russian Adolescents. Int J Adolesc Med Health 2012; 24 : 149-52). Ωσαύτως, σχετική regression  ανάλυση δείχνει ότι η θρησκευτικότητα (reliance on God, prayer, and religion) και συνοδά πρότυπα σχετίζονται με μειωμένη λήψη αλκοολούχων ποτών (Neighbors G, et. al.Reliance on God, Prayer, and Religion Reduces Influence of Perceived Norms on Drinking. J Stud Alcohol Drugs 2013;74:361-8). Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι, ενσωματώνοντας τις τιμές των δεικτών θρησκευτικότητας και πνευματικότητας σε εκπαιδευτικές παρεμβάσεις δυνατόν να παρέχουν υποσχόμενη  κατευθυντήρια θετική προσέγγιση αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος (incorporating religious or spiritual values into student interventions may be a promising direction to pursue, Neighbors G, et. al. Reliance on God, Prayer, and Religion Reduces Influence of Perceived Norms on Drinking. J Stud Alcohol Drugs 2013;74:361-8). Η αντιμετώπιση αυτού του σύγχρονου προβλήματος που λαμβάνει αυξημένες διαστάσεις είναι ουσιώδης, επειδή η κατανάλωση αλκοολούχων που κατεξοχήν πραγματοποιείται σε χώρους συγχρωτισμού συνεπάγεται, εκτός άλλων ενίοτε φαινόμενα πολύ σοβαρών παθολογιών, με αυξημένο κίνδυνο μετάδοσης ιών, συμπεριλαμβανομένου προφανώς και του nCoV.

            Προλαμβάνοντας πιθανόν δυνητικές σχετικές “κορώνες” λεκτικών αντιδράσεων από μια ευτυχώς μικρή μερίδα συμμετεχόντων  στον ακαδημαϊκό διάλογο που λόγω ελλιπούς επιστημονικής ενημέρωσης ή ιδιοσυκρασιακής αγωγής εκφράζουν άστοχα σχόλια στυλ “μεσαιωνικής ειρωνείας μετά συνοδού μειδιάματος”, ανάλογα παράδοξα ή μη αναμενόμενα επιστημονικά ευρήματα δημοσιεύονται στο διεθνή χώρο, που εκπλήσσουν μεν, αλλά καθιερώνονται δε. Για παράδειγμα, μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2001 ( Kountouras J, et al. Ophthalmology. 2001;108:599-604)  και στη συνέχεια  καταγράψαμε την επιβεβαίωσή της από άλλους ερευνητές (Kountouras J, et al. Lancet 2006;368(9540):986, Kountouras J, et al. N Engl J Med. 2009;360:2679) διαπιστώθηκε το παράδοξο συσχέτισης του γνωστού βακτηρίου H. pylori που στρατοπεδεύει  στο γαστρεντερικό σύστημα με το γλαύκωμα πιθανόν μέσω μοριακής μίμησης. Σημειωτέον, ο όρος “molecular mimicry” σε σχέση με το H. pylori, καταγράφηκε για πρώτη φορά στον διεθνή χώρο 3 έτη αργότερα στο περιοδικό Helicobacter. Ήταν αδύνατον να διανοηθεί η μικρή μας ερευνητική ομάδα, ήδη το 1998 που άρχισε η μελέτη, ότι το H. pylori μέσω μοριακής μίμησης πιθανόν  να προκαλεί γλαύκωμα. Αυτό θεωρώ, ξεπερνά κάθε ευφάνταστο νου. Ήταν δώρο άνωθεν.  Γι’ αυτό ευγνωμονώ και δοξάζω τον Χριστό, τον Θεό μου και οδεύω ακάθεκτος στο σήμερα και το αύριο, προσθέτοντας με την μικρή μας ερευνητική ομάδα, έστω ένα μικρό πετραδάκι στην  έρευνα· κι αν κάποιοι άρρωστοι δουν όφελος, αυτό θα είναι η αμοιβή μας! Γι’ αυτούς τους εκλεκτούς μου συνεργάτες, παραφράζοντας  πάλι τα λόγια του Ελύτη, επιτρέψτε μου να πω ότι: «μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, εννοώ τον δικό μου χώρο, παρηγοριέμαι και δοξάζω τον Θεό μου, γιατί σε κάποιο καμαράκι, οι δικοί μου πεισματάρηδες συνεργάτες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά». Παράλληλα έχοντας υπόψη τα της Πίστεως, που επεκτείνονται σε υπερέχοντα υψηλό επίπεδο και βιώνονται με Άνωθεν κατευθυνόμενη λυτρωτική εμπειρία τύπου «έρχου και είδε» (αλίμονο αν η Πίστις περιοριζόταν αποκλειστικά στην επιστήμη, που έχει περιορισμούς με τα συνοδά σε όλους “drawback” της!), βιώνω στην πορεία μου αυτό που τον Ludwig Wittgenstein, ο οποίος είχε την έδρα της φιλοσοφίας στο Cambridge, τον συνεκλόνισε: Ο λόγος της Αγίας Γραφής· «τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον αν κερδίσει τον κόσμο όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού». Αυτή η ρήση με προσγειώνει, με συνετίζει και ποτέ δεν πρόκειται να ακολουθήσω αυτούς που της ερευνητικής ζωής τους το σύνορο θα δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι; Ποτέ γιατί κοντά Του βιώνω όπως και άλλοι συμπεριλαμβανομένης και της αξιόλογης ομότιμης λοιμωξιολόγου συναδέλφου- λύτρωση και απλώς αισθάνομαι τέλεια!

Εσωκλείοντας το αναφερόμενο κείμενό μου και αναμένοντας ένα υπεύθυνο με επιστημονικά δεδομένα feedback

Υποσημειούμαι

Ι. Κουντουράς

Ομότιμος καθηγητής Ιατρικής, Α.Π.Θ

 

πηγή:  http://aktines.blogspot.com