Εἰς μνημόσυνον ἑνὸς μεγάλου ἀνδρός

ΓΙΝΑΜΕ φτωχότεροι, πο­λὺ φτωχότεροι, μετὰ τὴν ἀναχώρηση ἀπὸ τὸν μάταιο ἐτοῦτο κόσμο, τοῦ πολυσέβαστου δασκάλου μας καὶ συνεργάτη τῆς ἐφημερίδας μας, π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ. Ἡ Θεολογία στερήθηκε τὸν μεγάλο καὶ ἐμβριθῆ θεολόγο της, ὁ ὁποῖος ὀρθοτομοῦσε τὴν ὀρθόδοξη ἀλήθεια, ἐπειδὴ ἀκολουθοῦσε τοὺς ἁγίους Πατέρες. Κατεῖχε ἀπέραντο εὖρος γνώσεων καὶ ἕνα ξεχωριστὸ τρόπο νὰ τὶς ἐκφράζει καὶ νὰ τὶς μεταδίδει. Ὡς μειλίχιος καὶ εὐγενικὸς συνομιλητὴς ἀφόπλιζε καὶ τὸν πιὸ κακεντρεχῆ, προκατειλημμένο καὶ φανατικὸ ἀντίπαλό του. Κατόρθωσε νὰ εἰρηνεύσει καὶ νὰ συμφιλιώσει μὲ τὴν Ἐκκλησία διαβόητους ἐχθρούς της. Ὁλόκληρος ὁ βίος του

ἀναλώθηκε στὴ μελέτη, τὴ συγγραφή, τὸ κήρυγμα, τὴ διδασκαλία τῆς σῴζουσας διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὑπῆρξε ἀσυμβίβαστος γιὰ τὶς ἀρχές του, οἱ ὁποῖες ἦταν ταυτισμένες μὲ τὴν ἀπαρασάλευτη ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ σφοδρὸς πολέμιος τῶν αἱρέσεων, στὶς ὁποῖες δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Ἀπόδειξε ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι ἁπλὰ αἵρεση, ἀλλὰ ἡ μήτρα τῶν σύγχρονων κακοδοξιῶν καὶ γενικότερα τῆς κακοδαιμονίας τοῦ κόσμου. Ἰδιαίτερα ἀντιτάχτηκε καὶ ἀγωνίστηκε κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τὸν ὁποῖο θεωροῦσε ὡς τὸ χειρότερο, τὸν πλέον δαιμονικὸ αἱρετικὸ σύστημα. Γιὰ ὅλα αὐτὰ κακοπάθησε. Ἐπὶ ἐποχῆς μακαριστοῦ Χριστόδουλου παραμερίστηκε ἀπὸ κάθε ἐκκλησιαστικὴ δραστηριότητα καὶ ἀπομονώθηκε, διότι εἶχε ἀντιταχτεῖ στὴν ἐπίσκεψη τοῦ «πάπα» Ἰωάννη – Παύλου Β΄ στὴν Ἑλλάδα. Ὁ παραγκωνισμός του συνεχίστηκε καὶ ἀπὸ τὸν διάδοχό του Ἱερώνυμο, λόγω τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν του φρονημάτων. Ἂς εἶναι αἰώνια ἡ μνήμη του καὶ νὰ ἔχει παρρησία στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ, τὸν Ὁποῖο ὑπηρέτησε πιστὰ σὲ ὅλη του τὴ ζωή, καὶ ἀέναος ἱκέτης δικός μας!

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr