ΦΡΙΞΟΝ Ἥλιε, στενάξατε Γονεῖς...! Ἀπαράδεκτο πρόγραμμα σεξουαλικῆς «διαπαιδαγώγησης» γιά... νήπια

«ΦΡΙΞΟΣ»: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ  ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ.

Συνιστᾶται ἐπαγρύπνηση ἀπὸ τοὺς γονεῖς μὲ παιδιὰ στὸ νηπιαγωγεῖο.

Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε  τελευταία στὸ ἑλληνικὸ ἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα: «Παίζω μὲ τὸν Φρίξο καὶ μαθαίνω γιὰ τὸ σῶμα μου καὶ τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις» . Ὁ σκοπὸς τοῦ
προγράμματος εἶναι νὰ πληροφορήσει τὰ παιδιὰ τοῦ νηπιαγωγείου γιὰ θέματα ἀνθρώπινης σεξουαλικότητας  κάνοντας ἀναφορὲς στὸ σῶμα, τὸ βιολογικὸ καὶ κοινωνικὸ φύλο, τὴν ἀναπαραγωγή, τὶς διαπροσωπικὲς σχέσεις. Ἡ παρουσίαση, κατὰ τὶς συγγραφεῖς, θὰ γίνει μὲ ὑπεύθυνο τρόπο, ὄχι ὅπως προβάλλεται ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης, ἀλλὰ καὶ παρακάμπτοντας κάποιους γονεῖς...

Ὅπως οἱ ἴδιες οἱ συγγραφεῖς ἀναφέρουν: «... κάποιοι γονεῖς, ποὺ εἶναι οἱ κυρίως ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν καθοδήγηση τῶν παιδιῶν τους καὶ σὲ θέματα σεξουαλικότητας καὶ σεξουαλικῆς ὑγείας, δὲν μποροῦν νὰ ἀνταποκριθοῦν μὲ τὸν καλύτερο τρόπο σὲ αὐτὰ τὰ καθήκοντα....

     Καλοῦμε, τοὺς γονεῖς, τοὺς Συλλόγους Γονέων καὶ τοὺς Ἐκπαιδευτικούς, νὰ μὴν ἀποδεχθοῦν αὐτὸ τὸ πρόγραμμα καὶ νὰ ἀντιδράσουν, εἴτε ἀτομικὰ εἴτε συλλογικά, μὲ ὁποιονδήποτε νόμιμο τρόπο, προκειμένου νὰ περιφρουρήσουν τὴν ψυχικὴ καὶ πνευματικὴ ὑγεία τῶν ἀθώων παιδιῶν τους.

Ἐπιπλέον γνωρίζουμε ὅτι στὸ στενὸ οἰκογενειακὸ καὶ φιλικὸ περίγυρο ἑνὸς παιδιοῦ βρίσκονται συνήθως οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν κακοποίησή του. Εἶναι λοιπὸν στὸ ρόλο τοῦ σχολείου καὶ τῶν ἐκπαιδευτικῶν νὰ ἀναλάβουν, σὲ συνεργασία πάντα μὲ τὴν οἰκογένεια, νὰ παρουσιάσουν καὶ συζητήσουν μεθοδικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ τὸ ζήτημα αὐτό».

Γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ὑπῆρξαν ἀντιδράσεις ἐκ μέρους πολλῶν γονέων. Αὐτὲς ἀφοροῦσαν  τὶς οἰκογένειες «οὐράνιο τόξο», ὅπου οἱ γονεῖς εἶναι τοῦ ἰδίου φύλου. Ἡ ἀπάντηση τῆς ὑπευθύνου του προγράμματος ἦταν ξεκάθαρη, σχετικὰ μὲ τὶς προθέσεις τους: «Δουλειὰ δική μας δὲν εἶναι νὰ κρίνουμε ἀλλὰ νὰ παρέχουμε γνώση στὰ παιδιά. Ὑπάρχει νόμος πλέον στὴ χώρα μας γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης, ὑπάρχουν παιδιὰ στὰ σχολεῖα μας μὲ γονεῖς τοῦ ἰδίου φύλου. Ἐμεῖς μαθαίνουμε στὰ παιδιὰ ὅτι οἰκογένεια δὲν εἶναι μόνο τὸ δίπολο μαμά–μπαμπας, ἀλλὰ τὸ περιβάλλον ποὺ προσφέρει ἀσφάλεια καὶ ἀγάπη...»!   Καὶ συνεχίζουν, σὲ συνέντευξή τους: «Ἡ σεξουαλικότητα εἶναι ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Ἀφορᾶ τὸ σῶμα, τὸ βιολογικὸ καὶ κοινωνικὸ φύλο, τὴν ἀναπαραγωγή, τὶς διαπροσωπικὲς σχέσεις».

Ἄρα, αὐτὰ θὰ διδάσκονται τὰ 5χρονα νήπια; Ὅτι μὲ ἄλλο φύλο γεννήθηκαν (βιολογικὸ) καί, ἴσως, νὰ ἔχουν ἄλλο φύλο («κοινωνικό»); Ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε ἐξαιρετικὰ προβληματισμένοι.

Ἐν κατακλείδι πρόκειται γιὰ  ἕνα πρόγραμμα σεξουαλικῆς ἐκπαίδευσης, τὸ ὁποῖο ἀφορᾶ παιδιὰ Νηπιαγωγείου, ἔρχεται νὰ καλύψει (!) τὴν δεδομένη (κατὰ τὶς συγγραφεῖς) ἀνεπάρκεια τῶν γονέων καὶ ἔχει τὰ παρακάτω χαρακτηριστικά:

    Προωθήθηκε στὰ παιδιὰ χωρὶς νὰ ἐρωτηθοῦν οἱ γονεῖς, παρὰ τὸ ὅτι ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὶς νηπιαγωγούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ νόμο, ὅτι οἱ γονεῖς εἶναι ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν.

    Ὁ τρόπος διαπαιδαγώγησης τῶν γονέων θεωρήθηκε ἀνεπαρκὴς ἐκ τῶν προτέρων καὶ τὸ πρόγραμμα ἦλθε νὰ καλύψει τὸ «κενὸ» μὲ τρόπο προαποφασισμένο καὶ ἀδιαπραγμάτευτο.

    Ἡ προσέγγιση γίνεται μὲ ὁμοιόμορφο τρόπο ἀπὸ μὴ εἰδικούς, ἐνῶ πρόκειται γιὰ ἐξαιρετικὰ εὐαίσθητο θέμα. Ἡ ἀντιμετώπιση ὀφείλει νὰ εἶναι ἐξατομικευμένη καὶ πάντα μὲ σεβασμὸ καὶ συμμόρφωση πρὸς τὶς ἀρχὲς τῆς οἰκογένειας. Τὸ κακοποιημένο παιδί, τὸ παιδὶ ποὺ ἔχει ἤδη ἐρεθίσματα χρήζουν ἰδιαίτερου χειρισμοῦ καὶ ὄχι μαζικῆς προσέγγισης.

    Παράλληλα, τέτοιου τύπου ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα, μπορεῖ νὰ ἐνθαρρύνουν πρώιμα τὴν περιέργεια τῶν μικρῶν παιδιῶν καὶ νὰ τὰ ὁδηγήσουν σὲ «πειραματισμούς», γεγονὸς ποὺ θὰ ὁδηγήσει σὲ ἀντίθετα, ἀπὸ τὰ προβλεπόμενα,  ἀποτελέσματα

    Προβάλλει θέματα διαφυλικότητας, διαφορετικότητας, διαπροσωπικῶν καὶ οἰκογενειακῶν σχέσεων στὰ νήπια, ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχουν ἐμπειρία τῶν θεμάτων, οὔτε ἔχουν ὥριμη σκέψη ὥστε νὰ μποροῦν νὰ τὰ χειρισθοῦν ἀνεξάρτητα. Πολὺ περισσότερο πολλὰ παιδιὰ ἀγνοοῦν τὸ ἴδιο τὸ ἀντικείμενο τῶν σεξουαλικῶν σχέσεων, ὥστε οἱ σχετικὲς ἀναφορὲς δημιουργοῦν μπέρδεμα ἢ καὶ ἄκαιρη ἐνασχόληση.

    Εἶναι ἀπαράδεκτη κίνηση αὐτὲς οἱ πρωτοβουλίες, ποὺ ἀνήκουν στὴν οἰκογένεια, νὰ παραχωρηθοῦν στὴ νηπιαγωγὸ ἢ στὸ δάσκαλο.

    Τὸ «παιδικὸ» λεξιλόγιο ἀνατομικῶν ὅρων, ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ γονεῖς, θεωρεῖται ξεπερασμένο. Πρέπει νὰ λέγονται τὰ σεξουαλικὰ ὄργανα μὲ τὸ ὄνομά τους γιὰ νὰ τὰ κατανοοῦν τὰ παιδιά. Ποιὸς τὸ ἀποφασίζει αὐτό; Δηλαδή, ἂν πάθει ὁ ἀσθενὴς Ἐγκεφαλικὸ Ἐπεισόδιο πρέπει νὰ τοῦ πεῖ ὁ γιατρὸς πὼς «ὑπάρχει ἀθηρωματικὸ ἔμβολο στὴ μέση ἐγκεφαλικὴ ἀρτηρία καὶ ὑφίσταται πυραμιδικὴ συνδρομὴ δεξιά, γιὰ νὰ τοῦ δώσει νὰ καταλάβει;». Καὶ ἐν πάσει περιπτώσει, ἂν ὅλα πρέπει νὰ λέγονται ὅπως εἶναι, γιατί μπῆκε ὁ σκαντζόχοιρος ὡς ὄχημα τῆς γνώσης καὶ μάλιστα μὲ τὸ νὰ τοῦ προσδίδουν ἀνθρώπινα χαρακτηριστικά; Σὲ αὐτὴν τὴν ἡλικία ἡ ἐκμάθηση μέσω τῆς μυθοπλασίας καὶ ὄχι μέσω τῆς στεγνῆς πραγματικότητας εἶναι πολὺ βασική. Ἡ ἀλήθεια λέγεται πάντα μὲ τὸν κατάλληλο τρόπο καὶ ἀνάλογα μὲ τὸ ἐπίπεδο ὡριμότητας τοῦ ἀκροατή.

Τὸ πρόγραμμα «Φρίξος», παρὰ τὸ ὅτι ἐπαγγέλλεται τὴν ἐνημέρωση καὶ τὴν προφύλαξη τῶν παιδιῶν μας τοῦ νηπιαγωγείου ἀπὸ τὴν κακοποίηση, στὴν πραγματικότητα, εἶναι μία παγίδα γιὰ τὴ σεξουαλική τους ὑγεία καὶ τὴ μελλοντικὴ οἰκογενειακή τους εὐημερία.

Σᾶς παραθέτουμε παρακάτω, πιὸ ἀναλυτικά, τὴν ἄποψή μας:

Ἡ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση δὲν εἶναι ποτὲ μιὰ ἁπλὴ παροχὴ γνώσεων, ἀνατομίας, φυσιολογίας, πληροφοριῶν καὶ δεξιοτήτων. Δὲν εἶναι μόνο πῶς δὲν θὰ μολυνθεῖ κάποιος ἀπὸ τὰ σεξουαλικῶς μεταδιδόμενα νοσήματα ἢ πῶς δὲν θὰ μείνει ἔγκυος μία κοπέλα. Δὲν εἶναι τὸ ποιὸς ἐλέγχει τὸ σῶμα ποιοῦ, καὶ ποιὰ εἶναι τὰ ἀναπαραγωγικὰ δικαιώματα καὶ οἱ εὐθύνες. Οὔτε τὸ πῶς θὰ λάβει περισσότερη ἱκανοποίηση, πόσο συχνὰ καὶ ὑπὸ ποιὲς περιστάσεις.

Ἰδιαίτερα, μάλιστα, γιὰ τὴ νηπιακὴ ἡλικία (ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁποιαδήποτε ἄλλη), οὐδέποτε ὁ κύριος στόχος εἶναι ἡ γνώση, ἀλλὰ πάντα ἡ σωστὴ διαπαιδαγώγηση.

Εἶναι βασικὸ νὰ σημειώσουμε ὅτι εἶναι τουλάχιστον ἀντιπαιδαγωγικό, ἡ σεξουαλικὴ «ἀγωγή», ὅπως αὐτὴ προωθεῖται, νὰ γίνεται σὲ αὐτὲς τὶς τόσο εὐαίσθητες ἡλικίες ὁριζόντια καὶ ἰσοπεδωτικά. Τὸ κάθε παιδάκι ἔχει τὴ δική του ἰδιοσυγκρασία, τὸ δικό του χαρακτήρα καὶ τὸ δικό του βαθμὸ ὡριμότητας, ἀλλὰ καὶ τὰ δικά του ἐνδιαφέροντα. Πῶς εἶναι λοιπὸν δυνατόν, νὰ φορτώνουμε τὰ ἀθώα παιδάκια μὲ γνώσεις, ποὺ σὲ αὐτὴν τὴν ἡλικία δὲν τὶς χρειάζονται, καὶ  νὰ ἔρχονται ἀκατάλληλοι ἄνθρωποι (οὔτε καν εἰδικοὶ-παιδοψυχολόγοι) νὰ «ἀπαντοῦν» σὲ ἐρωτήματα ποὺ στὴν πλειοψηφία τους, σὲ αὐτὴν τὴν ἡλικία, δὲν ἔχουν καν σκεφτεῖ.

Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι συχνὰ οἱ γονεῖς αἰσθάνονται ἄβολα νὰ μιλήσουν στὰ παιδιά τους, δὲν ξέρουν πῶς νὰ ἐκφρασθοῦν, ἄλλοι προχωροῦν σὲ περισσὲς λεπτομέρειες, ἐνῶ μερικοὶ ἐναποθέτουν τὸ θέμα σὲ τρίτους γιὰ νὰ φύγει ἡ εὐθύνη ἀπὸ αὐτούς.

Πρέπει οἱ  γονεῖς νὰ κατανοήσουν, πὼς ἡ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση εἶναι ἀποκλειστικὰ δική τους εὐθύνη, καὶ μάλιστα κατὰ κύριο λόγο στὴ νηπιακὴ καὶ τὴν παιδικὴ ἡλικία, εὐθύνη ποὺ κατοχυρώνεται καὶ νομικά. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ προσεγγίσει καὶ νὰ κατανοήσει τὴν ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ τοὺς ὅπως ἐκεῖνοι. Μὲ τὶς ὅποιες ἀδυναμίες ἢ ἀτέλειες, τὸ παιδὶ εἶναι καλύτερο νὰ μάθει ἀπὸ αὐτούς.

Ἡ σωστὴ στιγμὴ γιὰ νὰ ἀναπτύξουν οἱ γονεῖς μὲ τὰ παιδιὰ τοὺς μία τέτοια συζήτηση εἶναι ὅταν τὰ παιδιὰ θέσουν «Ἐρωτήσεις». Αὐτὴ εἶναι ἡ ἄποψη καὶ θέση τῆς πλειοψηφίας τῶν εἰδικῶν. Θέση ποὺ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση στὴν ἐπιχειρούμενη, ὅπως προαναφέραμε, ὁριζόντια καὶ ἰσοπεδωτικὴ προσπάθεια ἐπιβολῆς τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης στὰ νήπια, καὶ μάλιστα ἀπὸ τρίτα ἄτομα.

Ἑπομένως, ὁ γονέας θὰ μιλήσει στὸ παιδί του μὲ βάση τὰ ἐρωτήματα ποὺ τὸ ἴδιο τὸ παιδὶ τοῦ θέτει. Οἱ ἀπαντήσεις θὰ εἶναι ἁπλές, κατανοητὲς χωρὶς πολλὰ ἐπιστημονικὰ  ἐπικαλύμματα. Δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει ἐπέκταση σὲ πράγματα ποὺ δὲν ἀπασχολοῦν τὸ παιδί.

Ἂν ὅμως τὸ παιδὶ θέσει θέμα, ποὺ ὁ γονέας θεωρεῖ «προχωρημένο», εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ τοῦ ἀπαντήσει. Τὸ παιδὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ ἔθεσε σημαίνει ὅτι τὸ ἀπασχολεῖ.

Οἱ ἀπαντήσεις πρέπει νὰ εἶναι ἀνάλογες μὲ τὴν ψυχοσύνθεση τοῦ παιδιοῦ καὶ τὴν ἡλικία του. Τὸ παιδὶ μπορεῖ νὰ ρωτήσει ὅποιον ἀπὸ τοὺς δύο γονεῖς ἐπιθυμεῖ καὶ ἔχει ἄνεση ἐπικοινωνίας. Ὁ ἄλλος γονέας μπορεῖ νὰ ἐπέμβει μὲ διάκριση, ἐὰν ἡ συζήτηση δὲν εἶναι ἐμπιστευτική.

Ὁ γονέας ἐνδέχεται νὰ ἔχει ἀμηχανία ἢ ἄγχος γιὰ ἕνα θέμα. Τὸ παιδὶ ἀντιλαμβάνεται τὴν δύσκολη θέση τοῦ γονιοῦ καὶ μπορεῖ νὰ μὴν τὸν ξαναρωτήσει, γιὰ νὰ μὴν τὸν φέρει στὴ θέση αὐτή. Καλό, λοιπόν, εἶναι ὁ γονέας νὰ μὴ δείξει τέτοια στάση. Δημιουργεῖ ἄσχημο προηγούμενο γιὰ τὸ μέλλον, ἐνῶ τὸ παιδὶ εἶναι πιθανὸν νὰ καταφύγει γιὰ ἀπάντηση σὲ ἀνεύθυνη πηγή.

Ἡ σεξουαλικὴ σχέση τοῦ ἄνδρα μὲ τὴ γυναίκα εἶναι τὸ ὁλοκληρωτικὸ δόσιμο τοῦ ἑνὸς στὸν ἄλλο. Προϋποθέτει πὼς ὑπάρχει καταρχὴν σεβασμός, ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση μεταξύ τους τόσο δυνατή, ὥστε ὁ ἕνας ἐμπιστεύεται στὸν ἄλλο τὸ σῶμα του καὶ ἀποδέχονται νὰ γίνουν συνδημιουργοὶ ἑνὸς νέου ἀνθρώπου ποὺ θὰ τοὺς συνδέει γιὰ πάντα.

Ἀκριβῶς, λοιπόν, ἐπειδὴ ἡ σεξουαλικὴ σχέση εἶναι τὸ ἐπισφράγισμα μίας μοναδικῆς, ἱερῆς, μόνιμης σχέσης ἑνὸς ἄνδρα καὶ μίας γυναίκας μέσα στὸ γάμο, γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἐμπιστευτεῖ κάποιος στὸν τυχαῖο ἐκπαιδευτικό, ἐθελοντὴ σύμβουλο κ.α.  αὐτὸ τὸ θέμα γιὰ νὰ προωθήσει στὸ μυαλὸ τοῦ νηπίου γνῶμες, θεωρίες καὶ γνώσεις κατὰ τὴ δική του (τοῦ παρεμβαίνοντος) ἐκτίμηση, ἰδεολογία καὶ κοσμοθεωρία.

 Δὲν μπορεῖ ποτὲ ὁ γονέας νὰ εἶναι σίγουρος, πὼς ἡ περίφημη διαπαιδαγώγηση τοῦ σχολείου, δὲν θὰ ἐξελιχθεῖ σὲ πληροφόρηση γιὰ τρόπους καὶ πρακτικὲς ποὺ προσφέρουν σεξουαλικὴ ἱκανοποίηση, πὼς δὲν θὰ συνοδεύεται ἀπὸ ἐποπτικὸ ὑλικὸ ποὺ θὰ δημιουργεῖ περιέργεια ἢ πὼς δὲν θὰ ἀφορᾶ ἐνημέρωση γιὰ ἀποκλίσεις τῆς σεξουαλικότητας ἀπὸ τὴν κανονικότητα, ποὺ θὰ μπερδέψει τὰ παιδιά. Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι προϊὸν «ἐπιστημονικῆς φαντασίας», ἤδη ἔχουν παρατηρηθεῖ σὲ ἄλλες «προοδευμένες» Χῶρες!

Ἐνημερώνουμε τοὺς γονεῖς, ὅτι καὶ κατὰ τὸ νόμο εἶναι οἱ μοναδικοὶ ὑπεύθυνοι γιὰ τὸ εἶδος τῆς διαπαιδαγώγησης τοῦ παιδιοῦ τους καὶ  βεβαίως καὶ τῆς σεξουαλικῆς, ἰδιαίτερα στὴν εὐαίσθητη νηπιακὴ καὶ παιδική του ἡλικία.

Αὐτὸ ὁρίζει ἡ νομοθεσία, ὅπως καὶ ἡ Διεθνὴς Σύμβαση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ, στὴν ὁποία ρητὰ ἀναφέρεται: «1. Τὰ Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται τὸ δικαίωμα τοῦ παιδιοῦ γιὰ ἐλευθερία σκέψης, συνείδησης καὶ θρησκείας. 2. Τὰ Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται τὸ δικαίωμα καὶ τὸ καθῆκον τῶν γονέων ἤ, κατὰ περίπτωση, τῶν νομίμων ἐκπροσώπων τοῦ παιδιοῦ, νὰ τὸ καθοδηγοῦν στὴν ἄσκηση τοῦ παραπάνω δικαιώματος κατὰ τρόπο ποὺ νὰ ἀνταποκρίνεται στὴν ἀνάπτυξη τῶν ἱκανοτήτων τοῦ» (ἄρθρο 14, πάρ. 1, 2). Τὸ αὐτὸ ἀναφέρει καὶ ἡ «Οἰκουμενικὴ Διακήρυξη γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα» σχετικὰ μὲ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ εἴδους τῆς παιδείας ποὺ θὰ ἐπιλέξουν οἱ γονεῖς γιὰ τὰ παιδιὰ τοὺς (πόσο μᾶλλον γιὰ τὴ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγησή τους): «Οἱ γονεῖς ἔχουν, κατὰ προτεραιότητα, τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιλέγουν τὸ εἶδος τῆς παιδείας ποὺ θὰ δοθεῖ στὰ παιδιὰ τοὺς» (ἄρθρο 26, πάρ. 3).

Τὸ θέμα εἶναι πολὺ εὐαίσθητο καὶ λεπτό, γιατί μὲ τὴν τυχὸν  συναίνεσή τους οἱ γονεῖς σὲ τέτοιου εἴδους προγράμματα, ἐπιτρέπουν  οὐσιαστικὰ τὴ μεταβίβαση  τοῦ ἀποκλειστικοῦ αὐτοῦ δικαιώματός τους, ἀλλὰ καὶ εὐθύνης τους στὸ Κράτος, μὲ ὅλα τὰ συνεπακόλουθα...

Τὸ καλύτερο λοιπὸν ἀλλὰ καὶ τὸ  τυπικὰ προβλεπόμενο εἶναι  ὁ γονέας νὰ δώσει στὸ παιδὶ τοῦ αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνος κρίνει πὼς τοῦ ταιριάζει, πὼς συμφωνεῖ μὲ τὶς δικές του ἀρχὲς καὶ εἶναι κατάλληλο γιὰ τὴν ἡλικία καὶ τὰ ἐνδιαφέροντα τοῦ παιδιοῦ.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε πὼς τὰ παιδιὰ εἶναι σὲ θέση νὰ αἰσθανθοῦν ἐὰν αὐτὸ ποὺ τοῦ δίνει ὁ γονιὸς εἶναι ἁπλὲς γνώσεις καὶ νουθεσίες ἢ βιώματα ἀγάπης μέσα ἀπὸ τὸ δικό του γάμο.

Συνιστοῦμε, λοιπόν, στοὺς γονεῖς, ἐφόσον ἀγαποῦν τὰ παιδιά τους καὶ θέλουν νὰ τοὺς προσφέρουν τὸ καλύτερο καὶ στὸ θέμα τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς, νὰ στηρίξουν καταρχὴν τὸ δικό τους γάμο καὶ τὴ δική τους σχέση ἀγάπης καὶ κατόπιν νὰ τοὺς δώσουν αὐθεντικὸ βίωμα προσαρμοσμένο στὴν ἡλικία καὶ στὰ ἐνδιαφέροντά τους.

Τὰ παιδιά, ὁποιασδήποτε ἡλικίας καὶ ἂν εἶναι, δὲν ἔχουν καμιὰ ἀνάγκη ἀπὸ προγράμματα σὰν τὸν «Φρίξο», τὰ ὁποία μὲ τὸν μανδύα τῆς ἐνημέρωσης καὶ τῆς προστασίας τοῦ παιδιοῦ ἀπὸ τὴν κακοποίηση, προσφέρουν μία πρώιμη καὶ κάποιες φορὲς παραποιημένη ἄποψη γιὰ τὴ σεξουαλικότητα καὶ τὶς ἀνθρώπινες καὶ οἰκογενειακὲς σχέσεις.

Κλείνοντας, καλοῦμε, πρῶτα τους γονεῖς κι ἔπειτα τοὺς Συλλόγους Γονέων καὶ τοὺς Ἐκπαιδευτικούς, ἐὰν κι ἐφόσον τεθεῖ στὴ σχολικὴ μονάδα τοὺς θέμα ἐφαρμογῆς αὐτοῦ του Προγράμματος σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης τῶν νηπίων ἢ τῶν παιδιῶν τοῦ δημοτικοῦ, νὰ μὴν τὸ ἀποδεχθοῦν καὶ νὰ ἀντιδράσουν, εἴτε ἀτομικὰ εἴτε συλλογικά, μὲ ὁποιονδήποτε νόμιμο τρόπο, προκειμένου νὰ περιφρουρήσουν τὴν ψυχικὴ καὶ πνευματικὴ ὑγεία τῶν ἀθώων παιδιῶν τους.

Πηγὲς ποὺ χρησιμοποίησε τὸ «Μαμά, Μπαμπὰς καὶ Παιδιά»:

https://city.sigmalive.com/article/2019/9/17/peos-kai-aidoio-okhi-poulaki-kai-melissoula/

https://frixos.weebly.com/

https://www.youtube.com/watch?v=wjGc1ghLW1Y&feature=youtu.be

https://www.ohchr.org/EN/UDHR/Pages/Language.aspx?LangID=grk

https://www.unric.org/el/index.php?option=com_content&view=article&id=26232&Itemid=33&limitstart=1

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr