Αἱ θυσίαι διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ΄ ΟΙΚ. ΣΥΝ.
14 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019
Ἀπόστολος: Τίτ. γ´ 8 – 15
Εὐαγγέλιον: Ματθ. ε΄ 14 – 19
Ἦχος: γ΄.- Ἑωθινόν: Δ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

“μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας
καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο” (Τίτ. Γ΄ 9)
Ἡ “περιφύλαξις” τῆς ψυχῆς

Εἶναι γεγονός, φίλε μου ἀναγνῶστα, ὅτι ἡ σημερινὴ ἐποχὴ εἰς τὴν ὁποίαν ζοῦμε, χαρακτηρίζεται ὡς

ἐποχὴ ἀποστασίας καὶ ἀρνήσεως τοῦ Θεοῦ. Ὡς δὲ παρατηροῦμεν, ἡ ἄρνησις αὕτη, ἔχει εἰσδύσει καταλυτικῶς καὶ εἰς ἱκανὴν μερίδα ἐκ τῶν θελόντων νὰ παραμένουν πιστοὶ εἰς τὴν Ἁγίαν Πίστιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν. Εἰς τὴν περίπτωσιν δὲ ταύτην, ἡ ἄρνησις εἶναι “πλαγία”, δηλαδή, οἱ “δῆθεν” πιστοί, προσποιοῦνται πίστιν εἰς τὸν Χριστόν, ἀλλὰ μέ …ἰδικούς των ὅρους! Πιστεύουν μέν, ὡς ἰσχυρίζονται, εἰς τὸν Κύριον, ἀλλὰ διαγράφουν καὶ παραχαράσσουν κάποιους ἐκ τῶν Θείων Λόγων τοῦ Διδασκάλου ἡμῶν, καὶ ἄλλους κρατοῦν… ἄχρι καιροῦ…! Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θεωροῦν “ἀκρότητας”, κάποιας ἐκ τῶν Θείων ἐντολῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῆς Ἁγίας ἡμῶν μητρὸς Ἐκκλησίας, καὶ ἀδιστάκτως καθιστοῦν τοὺς Λόγους τούτους… ἀκύρους καὶ διδάσκουν οὕτω τοὺς ἀνθρώπους.
Ὅμως, ἡ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, ὀλίγον πρὸ τῆς Θείας Αὐτοῦ Ἀναλήψεως, εἶναι ἰδιαιτέρως σαφὴς καὶ χαρακτηριστική˙ “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος” (Ματθ. ΚΗ΄ 19-20). Ὑπεγραμμίσαμεν, ἕν μέρος τοῦ Θείου τούτου Λόγου, ὄχι διὰ νὰ διακρίνωμεν τοῦτο ὡς ἀνώτερον ἢ σημαντικώτερον τοῦ ὑπολοίπου κειμένου, ἀλλὰ διὰ νὰ τονίσωμεν τοῦτο, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ ἀναφερόμεθα. Διὰ τῶν λόγων τούτων – τῶν ὑπογραμμισθέντων – ὁ Κύριος ἀπαγορεύει κάθε ἀσεβῆ διάθεσιν, διορθώσεως καὶ “ἐξωραΐσεως” τοῦ Λόγου Του. Ἔχοντες ταύτην τὴν σύστασιν καὶ ἐντολὴν ὡς “γνώμονα”, ἔφερον τὴν διδαχὴν τοῦ Διδασκάλου εἰς πάντα τὰ ἔθνη καὶ ὑπὸ σκληρὰς καὶ ἀντιξόους συνθήκας ἐκήρυξαν ταύτην καὶ παρέδωσαν εἰς τοὺς διαδόχους των γνησίαν καὶ ἀνόθευτον.
Ἡ γνησιότης αὕτη καὶ ἡ πιστότης τοῦ Θείου Λόγου, εἶναι ἕν ἐκ τῶν θεμελίων τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας. Εἰς ταύτην τὴν γνησιότητα ἀκουμβοῦσα ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετώπισε πλῆθος αἱρέσεων καὶ πλανῶν, αἱ ὁποῖαι ἀπεπειράθησαν νὰ νοθεύσουν καὶ σπιλώσουν τὰ Θεῖα Λόγια καὶ διὰ ταύτης, κατηύθυνε καὶ κατευθύνει εἰς ὁδοὺς σωτηρίας τὰς ψυχὰς τῶν πιστῶν καὶ ἀφοσιωμένων εἰς Αὐτήν. Αἱ ψυχαὶ τῶν ἀνθρώπων, ὡς ἔχουσαι τὴν κορυφαίαν καὶ μοναδικὴν ἀξίαν, κατὰ τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου, – “τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;” (Ματθ. ΙΣΤ΄ 26) – ὑπῆρξαν δι’ Αὐτήν, τὸ πρῶτον “ζητούμενον”. Δι’ αὐτὰς τὰς ψυχάς, ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία˙ δι’ αὐτὰς ὑπάρχει ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ ταύτην τὴν ψυχὴν ὀφείλομεν νὰ ζῶμεν εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, ἔχοντες κατὰ νοῦν ὅτι, “οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν” (Ἑβρ. ΙΓ΄ 14).

Αἱ θυσίαι διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς

Ἡ ἀξία κάθε πράγματος προϋποθέτει καὶ ἀναλόγους θυσίας, εἴτε διὰ τὴν ἀπόκτησίν του εἴτε διὰ τὴν διατήρησιν καὶ συντήρησίν του. Ἐπὶ παραδείγματι, ἡ ὑγεία διὰ τὸν ἄνθρωπον εἶναι ἀναμφιβόλως, ἐκ τῶν κορυφαίων ἀγαθῶν τῆς παρούσης ζωῆς. Πόσας θυσίας καὶ πόσα ἔξοδα δὲν κάνει οὗτος διὰ τὴν διατήρησιν τῆς ὑγείας του ἀλλὰ καὶ διὰ τήν… μακροημέρευσίν του; Πόση ἀγωνία ἀλλὰ καὶ πόσος κόπος, ἔστω καὶ δι’ ὀλίγας ὥρας παρατάσεως τῆς ζωῆς μας; Ἀξίαν ἐπίσης ἔχουν τὰ χρήματα! Πόσος κόπος διὰ τὴν ἀπόκτησίν των, ἀλλὰ καὶ ὁπόση ἀγωνία καὶ ἄγχος διὰ τὴν ἐπαύξησίν των καὶ διαφύλαξίν των; Πόση θλῖψις καὶ ἀπελπισία … ὅταν τὰ στερούμεθα; Ἀξία, ἐπίσης, τὰ ἄτομα ποὺ μᾶς περιβάλλουν, τὰ περιουσιακά μας στοιχεῖα, καὶ ἄλλα πολλά. Καὶ ταῦτα, … ὡς πρὸς τὴν ὕλην!
Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, πρωτίστως, εἶναι ψυχή! Δι’ αὐτὴν τὴν ψυχήν, … “Χριστὸς ἀπέθανεν”! Ὡς προείπομεν, δι’ αὐτὴν ἐκήρυξεν ὁ Χριστός, δι’ αὐτὴν ἐμερίμνησε καὶ μεριμνᾷ ἡ Ἐκκλησία μας καὶ δι’ αὐτὴν ἐθυσίασαν τὰ πάντα, οἱ Ἅγιοί μας! Εἰδικῶς δε, εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο, θὰ συνιστοῦσα ταπεινῶς, νὰ ἀνατρέξωμεν εἰς τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας καὶ ἐκεῖ θὰ διαπιστώσωμεν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, τὰς στερήσεις καὶ τὰ παθήματα ποὺ ὑπέστησαν διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς των, καὶ ἀφ’ ἑτέρου, τὴν δόξαν τὴν ὁποίαν ἔλαβον αἱ ψυχαὶ τῶν Ἁγίων καὶ τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα ἐπιτελεῖ, ἁπλῶς καὶ μόνον ἡ ἐπίκλησις τοῦ ὀνόματός των! Καὶ ἐν προκειμένῳ, γεννᾶται τὸ αὐτονόητον ἐρώτημα. Ἡμεῖς, τί κάνομεν δι’ αὐτήν; Ἂς σταθῶμεν δι’ ὀλίγον εἰς τὴν παρότρυνσιν τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τὸν μαθητήν του τὸν Τίτον, τὴν ὁποίαν καὶ ἔχομεν ὡς τίτλον εἰς τὴν παροῦσαν! “Νὰ ἀποφεύγῃς”, τοῦ λέγει, “ἀνοήτους συζητήσεις καὶ δικονομικὰς ἔριδας, διότι δὲν σέ ὠφελοῦν”! Ἂν τοιαῦτα θεωροῦνται παραπτώματα καὶ πρέπει νὰ ἀποφεύγωνται, πόσα ἄλλα τὰ ὁποῖα διαπράττομεν, ἀπείρως χειρότερα καὶ ἀσυγκρίτως βαρύτερα, θὰ πρέπῃ νὰ ἀποβάλλωμεν ἀπὸ τὴν ψυχήν μας;
Ἐὰν συγκρίνωμεν τὰ ὅσα πάμπολλα μεριμνοῦμεν καὶ πράττομεν διὰ τὸ σῶμά μας, μὲ τὰ ὅσα ἐλάχιστα καὶ ὀλιγώτερα τῶν ἐλαχίστων ἐργαζόμεθα διὰ τὴν ἀθάνατον ψυχήν μας, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι … καὶ ματαίως κοπιάζομεν, ἀλλὰ καὶ τὴν “ἀγαθὴν μερίδα” περιεφρονήσαμεν! Ἐὰν σκεφθῶμεν τὴν στάσιν τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας ὡς πρὸς τὴν παροῦσαν ἐπίγειον ζωήν, θὰ ἴδωμεν ὅτι αὕτη ἦτο δι’ αὐτούς, ἕν ἁπλοῦν “πέρασμα”, μία “παρένθεσις” εἰς τήν, πρὸς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, πορείαν των καὶ ἀξία καταφρονήσεως. Ὅσον δέ, διὰ τὸ ὑλικὸν καὶ φθαρτὸν σῶμα, τὸ ὁποῖον περιβαλλόμεθα εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, τοῦτο ἦτο δι’ αὐτούς, δευτερεῦον καὶ τριτεῦον, καὶ ἐφρόντιζον δι’ αὐτό, στοιχειωδῶς καὶ μὲ ἀπώτερον σκοπόν, ἁπλῶς νὰ τὸ κρατοῦν εἰς τὴν ζωήν, ἀλλὰ καὶ νὰ μὴ τοὺς δημιουργῇ προσκόμματα εἰς τὴν Πνευματικήν των ἀνοδικὴν πορείαν. Ὅλα δὲ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἡμεῖς ἀναγάγαμεν εἰς πρώτιστα καὶ ἀπαραίτητα, ἐκεῖνοι ἐθεώρουν ταῦτα ὡς “σκύβαλα” καὶ ἀνούσια καί, ἴσως, ἐπιβλαβῆ καὶ ἐφάμαρτα διὰ τὴν πρὸς τὸν Χριστόν, πορείαν των.
Ἂν δώσωμεν τὴν δέουσαν προσοχὴν εἰς τὴν ἀθάνατον ψυχήν μας καὶ μεριμνῶμεν δι’ αὐτήν, καθὼς ὁ Κύριος ἐδίδαξε, τότε θὰ ἔχωμεν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ ἀτελεύτητον Οὐράνιον Βασιλείαν. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr