Χαράλαμπος Μηνάογλου, Τρεις Ιεράρχες…

Των Τριών Ιεραρχών ξημερώνει... Και σκέφτομαι διάφορα. Θέλω να γράψω για την γιορτή, για το ιστορικό της, αλλά περισσότερο για το νόημά της. Και πάνω εκεί μου έρχονται από φίλους οι συριζόφιλες δηλώσεις κάποιου εκπροσώπου τύπου της Συνόδου και ορισμένων ιεραρχών.

Και σκέφτομαι ποιο απύθμενο χάος χωρίζει την ελληνική ιεραρχία (πατριαρχικούς και της Ελλαδικής) από τους τιμώμενους Τρεις Ιεράρχες. Και να πεις, ήταν πρωτίστως στην μόρφωση; Και εκεί απύθμενο είναι το χάος, καθώς λίγα δυστυχώς γράμματα γνωρίζουν οι περισσότεροι ιεράρχες, ιδίως οι νεωτεριστές, οικουμενιστές και συριζόφιλοι. Αλλά αυτό δεν είναι το πρόβλημα. Τους τρεις φωστήρες της τρισηλίου θεότητος δεν μπορεί, ούτε είναι απαραίτητο να τους πλησιάζει κάθε επίσκοπος στην κατά κόσμον γνώση. Εκεί που θα έπρεπε να τους πλησιάζουν, θα ήταν όμως στην κατά θεόν γνώση, στην αγιότητα και ιδίως στην αταλάντευτη ορθοδοξία.

Αντιθέτως, οι περισσότεροι σήμερα κλείνουν το μάτι στον συγκρητισμό και εμφορούνται από οικουμενιστικές απόψεις, όχι επειδή πραγματικά τις ασπάζονται, αλλά επειδή έτσι τους επιτάσσουν τα αφεντικά του αιώνος τούτου. Ευπειθέστατοι στους Αμερικανούς και τον Πάπα, γυρίζουν την πλάτη στον Χριστό και τους αγίους πατέρες. Και αύριο θα πάνε να μιλήσουν για τους Τρεις Ιεράρχες, τα δοχεία του πνεύματος. Αυτοί που εσχάτως έφτασαν να γλείφουν ακόμη και τον αθεϊστικό και αντεκκλησιαστικό Σύριζα. Αλλά έτσι είναι: όταν κανείς βγάζει τον Χριστό από την ζωή του και αντί να εμπιστεύεται Αυτόν, εμπιστεύεται την εξουσία του αιώνος τούτου, για να σώσει τα κεκτημένα του, καταλήγει κυριολεκτικά στην μωρία! Γιατί τι άλλο είναι, το να ελπίζουν κάποιοι επίσκοποι, ότι ο Σύριζα θα τους εξασφαλίσει την μισθοδοσία, εάν κάτσουν φρόνιμα και τον στηρίξουν; Να στηρίξουν τον άθεο και εχθρό της Εκκλησίας! Δεν κατανοούν οι καημένοι ότι, εάν εξακολουθεί ο Σύριζα να τους πληρώνει, είναι επειδή φοβάται τον πιστό λαό, τον οποίο καθημερινά διώχνουν μακρυά τους με τα Κολυμπάρια και την υποστήριξη των νεοταξίτικων δοξασιών, εσχάτως δε και με την σιωπηρή τουλάχιστον υποστήριξη από αρκετούς της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών. Δεν κατανοούν, ίσως γιατί μωραίνει Κύριος, ον βούλεται απωλέσαι, ότι, εφόσον οι άρχοντες του αιώνος τούτου, τους καταστήσουν απαιχθείς στον πιστό λαό, τότε με άνεση όχι μόνο τον μισθό θα τους κόψουν, αλλά και τα τελευταία ίχνη εκκλησιαστικής περιουσίας, που έχουν απομείνει, θα τους πάρουν!

Και αύριο ορισμένοι από αυτούς θα μιλήσουν για την αρετή των Τριών Ιεραρχών. Αυτών, που αν ένα κεντρικό νόημα βγαίνει από την ζωή τους, είναι πως δεν συσχηματίστηκαν με τους άρχοντες του αιώνος τούτου. Ο Μ. Βασίλειος, όταν ο παλιός συμμαθητής του αυτοκράτορα Ιουλιανός, τον απείλησε, επειδή κήρυττε ευθαρσώς εναντίον του και των δοξασιών του, ότι θα του δημεύσει ό,τι είχε, απάντησε ότι αυτή θα ήταν μεγάλη ευεργεσία, για να πάψει να αισθάνεται ότι στερούσε από τους φτωχούς και αυτά τα λίγα που διέθετε. Και όταν μετά τον απείλησε ότι θα τον σκοτώσει, ο Μ. Βασίλειος είπε δόξα τω θεώ, έτσι θα με στείλεις μια ώρα αρχύτερα στον ποθούμενο, τον Κύριο μου Ιησού Χριστό. Ο δε άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ήλεγχε διαρκώς ακόμη και τους μη αιρετικούς αυτοκράτορες της εποχής του για τα ηθικά και πολιτικά τους αδικήματα. Βλέπετε δεν καθόταν στα αυγά του, να ασχοληθεί με τα πνευματικά μόνον, που λένε οι συριζοθεολόγοι και συριζοεπίσκοποι. Αυτοί είναι τόσο αστείοι, που εγκαλούν ακόμη και τους αγίους!

Βλέποντας τον εμετικό εναγκαλισμό από την μία σημερινών επισκόπων όχι απλώς με την εξουσία, αλλά και με μία αντεκκλησιαστική εξουσία και φέρνοντας στον νου το ακριβώς αντίθετο παράδειγμα των Τριών Ιεραρχών, που ήλεγχαν ακόμη και φαινομενικά χριστιανούς αυτοκράτορες, θα έλεγα ότι είναι αδύνατο ο χριστιανός να σωθεί βολεμένος. Δεν είναι δυνατόν να σωθούμε και να τα έχουμε καλά και με τους άρχοντες του αιώνος τούτου. Ει εμέ εδίωξαν και ημάς διώξουσι...

Από τους Ελλαδίτες επισκόπους υπάρχουν και κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις. Ανάμεσα σε αυτούς επιτρέψτε μου σήμερα να αναφέρω μόνο τον διωκόμενο μητροπολίτη Αιγιαλείας Αμβρόσιο. Δεν θα μπω στο ζήτημα, αν ήταν σωστή η πρωτόδικη απόφαση που τον αθώωνε ή η σημερινή που τον καταδικάζει. Νομίζω όμως ότι σε εκείνον δεν μπορούμε τώρα πλέον να αποδώσουμε συσχηματισμό με τον κόσμο. Αύριο, νομίζω ότι θα μπορεί να σταθεί στο άγιο βήμα και να φέρει αυτήν την ελάχιστη δίωξη ως πολλοστημόριο μιάς κάποιας έστω αμυδρής σχέσης με τους διαρκώς απέναντι στην κοσμική εξουσία Τρεις Ιεράρχες.

 

πηγή:  katanixis.gr