Οι Άγιοι δια τους αιρετικούς

Στην προς Φιλιππησίους επιστολή ο Απόστολος Παύλος λέγει: «Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτας, βλέπετε την κατανομήν» (Φιλ. γ 2). Ποίοι είναι αυτοί; Είναι οι αιρετικοί. Πως τους χαρακτηρίζει ο Απόστολος Παύλος; Σκύλους ακάθαρτους και βέβηλους, κακούς εργάτες, που αντί να οικοδομούν γκρεμίζουν.
Αλλά και ο Απόστολος Πέτρος τι μας προειδοποιεί: «και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν (=θα εισαγάγουν) αιρέσεις απωλείας» (Β Πέτρ. β 1).
• Στα θαύματα του Οσίου Παταπίου (8 Δεκ.) διαβάζουμε το εξής:

Ο κύριος Γ.Ζ. από την Αθήνα έκανε χρόνια μετανάστης στην Γερμανία. Εκεί νυμφεύθηκε μια Γερμανίδα Παπική στην ομολογία. Έκανε ορθόδοξο γάμο, αλλά η γυναίκα του δεν δέχθηκε να ασπασθή την Ορθοδοξία, παρ’ ότι τα παιδιά τους τα βάπτισαν ορθόδοξα.
Μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1985 πήγαν για παραθερισμό στο Λουτράκι. Κάποια μέρα επισκέφθηκαν το μοναστήρι του Οσίου Παταπίου. Πρώτος μπήκε και προσκύνησε το ιερό Λείψανο ο σύζυγος και μετά τον ακολούθησε η συμβία του. Ενώ, όμως, επιχειρούσε να προσκυνήση τον άγιο, βρέθηκε λιπόθυμη στο έδαφος. Έτρεξαν τότε πολλοί να την σηκώσουν και την ωδήγησαν έξω, όπου και την συνέφεραν. Μετά την ερώτησαν τι συνέβη και λιποθύμησε• εκείνη απάντησε:
- Καλά, δεν είδατε, δεν ακούσατε; Ο Άγιος με έσπρωξε και μου είπε: «Πως εσύ, μια αιρετική, με πλησιάζεις;».
Από εκείνη τη στιγμή μόνη της ζήτησε και βαπτίσθηκε Ορθόδοξη. Ο Άγιος την είχε σώσει από τον αιώνιο θάνατο, αφού, χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε τις βουλές του Θεού, είμαστε βέβαιοι, ότι μόνο μέσα στην Ορθοδοξία κανείς σώζεται!
• Στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια συνέβη το εξής θαυμαστό.
Την ώρα της θείας Κοινωνίας μεταξύ των πιστών πήγε και κάποια κυρία να κοινωνήση.
Ο Διάκονος όμως αρνήθηκε να την κοινωνήση. Τότε αυτή απευθύνθηκε παραπονούμενη στον Σεβασμιώτατο και διαμαρτυρήθηκε ότι ο Διάκονος αρνήθηκε να την κοινωνήση. Εκάλεσε τότε ο Σεβασμιώτατος τον Διάκονο και του ζήτησε εξηγήσεις, γιατί δεν την κοινώνησε.
Ο Διάκονος του απάντησε:
«Σεβασμιώτατε, την ώρα που κοινωνούσα ήλθε στο αυτί μου ο Γέροντας Ιάκωβος και μου είπε, μη την κοινωνήσης αυτή την γυναίκα, διότι είναι αιρετική».
Τότε ο Σεβασμιώτατος ρώτησε την κυρία αν όντως είναι αλήθεια. Και αυτή απάντησε: «Ναι ανήκω στην τάδε αίρεση. Και τι πειράζει να κοινωνήσω;».
• Σε πολλά μέρη, σε παλαιότερες εποχές, όταν οι αιρετικοί αποσπούσαν κάποιο πιστό της Εκκλησίας μας, η Εκκλησία στόλιζε πένθιμα τον Ναό, κτυπούσε νεκρώσιμα την καμπάνα και έψαλαν το «ΣΗΜΕΡΟΝ Ο ΙΟΥΔΑΣ ΚΑΤΑΛΙΜΠΑΝΕΙ ΤΟΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟΝ». Και αυτό διότι ο αιρετικός δεν έχει σωτηρία. Ο δρόμος της αιρέσεως δεν βγάζει ποτέ στην Βασιλεία του Θεού, αλλά οδηγεί μόνο στην Κόλαση. Φθάνει μόνο αυτό να πούμε ότι η Εκκλησία μας βάζει κανόνα σε αυτούς που με την θέλησή τους αρνούνται τον Χριστό να μη κοινωνήσουν ποτέ σε όλη τους την ζωή παρά μόνον όταν πρόκειται να πεθάνουν (ογ Κανών Μεγάλου Βασιλείου).
Είναι λύκοι βαρείς με ένδυμα προβάτου. Είναι πονηροί, επικίνδυνοι και κακοί, διότι δάσκαλός τους είναι ο διάβολος. Όμως οι Πατέρες της Εκκλησίας επολέμησαν και πολεμούν ακόμη τους αιρετικούς «ούτοι τους βαρείς ήλασαν και λοιμώδεις λύκους τη σφενδόνη τη του Πνεύματος». Ένα παράδειγμα ωραίο είναι του Αγίου Σπυρίδωνος κατά την Α Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας (12 Δεκ.) ρώτησε κατά την εν Νικαία Συν­οδο τον αιρετικό Άρειο. «Ω φιλόσοφε, πιστεύεις ότι η Αγία Τριας είναι εις Θεός και Τρία πρόσωπα;». Ο φιλόσοφος απεκρίθη: «Δεν πιστεύω, διότι πως είναι δυνατόν τα Τρία Πρόσωπα να είναι εις Θεός;». Ο Άγιος απάντησε: «Εγώ να σου το αποδείξω ότι είναι ένας Θεός και Τρία Πρόσωπα. Φέρτε μου μία κεραμίδα». Έφεραν λοιπόν την κεραμίδα και ο Άγιος την πήρε στα χέρια του και είπε προς τον φιλόσοφο. «Κοίτα την αλήθεια, ω φιλόσοφε». Και αμέσως αφού έκανε το σημείο του Τιμίου Σταυρού έσφιγξε την κεραμίδα, εκείνη με τα δύο του χέρια και προσευχήθηκε λέγοντας. «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος του ενός Θεού». Και τότε, ω του θαύματος! Το μεν πυρ, με το οποίον ήταν ψημένη η κεραμίδα, πήγε προς τα επάνω, το ύδωρ εχύθη κάτω, το δε χώμα έμεινε στα χέρια του. Τότε λέγει προς τον φιλόσοφο. «Αυτή η κεραμίς δεν απετελείτο από τρία; Από πυρ, από ύδωρ και από χώμα και έγιναν ένα; Έτσι είναι και η Αγία Τριας. Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα. Τρία πρόσωπα, εις Θεός αληθινός». Λοιπόν ο φιλόσοφος, μόλις είδε το θαύμα αυτό, επίστεψε μεν ότι είναι Τρισυπόστατος ο Θεός, πλην δεν θέλησε να γίνη Χριστιανός. Το τέλος του όμως, φρικτό. Πέθανε μέσα σε δημόσια αποχωρητήριο, μέσα σε φοβερούς πόνους. Κακιά η ζωή του, κακό και το τέλος του.

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr