Κάτω τὰ χέρια ἀπὸ τὰ μετρητὰ (τὴν ἐλευθερία) τοῦ λαοῦ!

ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Μία ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐπιλογῆς θὰ ἐφαρμοστεῖ, ὀσωνοῦπο μᾶς λένε, ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τοῦ Νίκου Ἀναστασιάδη μὲ αἰχμὴ τοῦ δόρατος τὸν Ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν του, τὸν Χάρη Γεωργιάδη.

Θὰ πρέπει, μᾶς ἀνακοίνωσαν, νὰ κάνουμε τὶς ἀγορὲς μας ἠλεκτρονικά, μὲ πλαστικὸ χρῆμα, οὕτως ὥστε νὰ παταχθεῖ, τάχατες, ἡ φοροδιαφυγή.

Δὲν ξέρω ἂν τὸ πιστεύουν, πὼς ἔτσι θὰ παταταχθεῖ ἡ φοροδιαφυγή, ἡ διαφθορὰ καὶ τὸ μαῦρο χρῆμα. Πάντως τὸ διατυμπανίζουν. Καὶ ἀπὸ τοῦ χρόνου, καὶ παράλληλα, ὅλοι ἀνεξαιρέτως θὰ πρέπει νὰ ὑποβάλουμε -ἠλεκτρονικὰ- φορολογικὴ δήλωση, γιὰ νὰ ὑπάρχει “μία συνολικὴ εἰκόνα γιὰ τὴ φορολογική μας βάση». Γιὰ νὰ παταχθεῖ, καὶ πάλι τάχατες, ἡ φοροδιαφυγὴ κλπ.

Εἶναι γεγονὸς πὼς σὲ κατοπινές του δηλώσεις ὁ Ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν...

προσπάθησε νὰ διασκέδασει τὴν σοβαρότητα τοῦ θέματος -πὼς δηλαδὴ ὁδηγούμεθα σὲ μία κοινωνία χωρὶς μετρητὰ- διευκρινίζοντας πὼς τὸ πλαστικὸ χρῆμα δὲν ἀφοροῦσε στὶς καθημερινὲς συναλλαγὲς τῶν καταναλωτῶν ἀλλὰ σὲ συναλλαγὲς ἀνάμεσα σὲ ἐπιχειρηματίες καὶ ἐμπόρους. Τότε τὰ μηχανάκια POS (Point Of Sale) ποὺ ἀπαιτοῦνται σὲ κάθε κατάστημα -καὶ ἔχει γεμίσει ἡ ἀγορὰ- γιατί χρειάζονται; Καὶ γιὰ τοὺς καταναλωτὲς δὲν εἶναι;

Ἢ μήπως κανείς μας δὲν ἔχει ταξιδέψει στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη καὶ στὶς Σκανδιναβικὲς χῶρες ὅπου οὔτε καφὲ δὲν μπορεῖς νὰ ἀγοράσεις χωρὶς κάρτα. Ἐκεῖ ποὺ παλιὰ ὑπῆρχε πινακίδα ποὺ ἔγραφε “Νὸ credit cards accepted here”, ὀσωνούπω μία ἄλλη θὰ λέει “Νὸ cash accepted here”. Καὶ τὶς πινακίδες “ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ” θὰ τὶς βρίσκουμε μόνο στὰ παλαιοπωλεῖα.

Ὅταν ὑλοποιηθοῦν τὰ περὶ πλαστικοῦ χρήματος, ἡ Κύπρος, μὲ χρονικὴ στέρηση, θὰ πάρει καὶ αὐτὴ τὴν ἄγουσα γιὰ τὴν κατάργηση τῶν μετρητῶν ἀπὸ τὶς τσέπες τῶν πολιτῶν. Θὰ μᾶς πᾶνε σὲ μία κοινωνία χωρὶς μετρητά. Θὰ μετατραποῦμε σὲ ἕνα cashless society, ὅπως λὲν στὴν Ἑσπερία. Καὶ τὴ δυστοπικὴ αὐτὴ ἐξέλιξη, τὴν ὀνομάζουν “ἐκσυχρονισμὸ” καὶ “προοδο”, αὐτοὶ ποὺ ζοῦν στὰ ὑψηλὰ δώματα.

Μία τέτοια ἐξέλιξη θὰ εἶναι πρωτίστως πολιτικὸ καὶ συνάμα οἰκονομικὸ ἔγκλημα πρώτου μεγέθους. Διότι θὰ μᾶς ἀφαιρέσει τὴν δυνατότητα ἐπιλογῆς ποὺ εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τῆς ἐλευθερίας. Ὅταν χάσεις τὴν ἐλευθερία σου, τραγούδησε ἡ μεγάλη ρόκερ Janis Joplin, “δὲν ἔχεις ἄλλο τίποτα νὰ χάσεις” (τραγούδι, “Me and Bobby McKee”). Καὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐπιδιώκεται. Νὰ μᾶς μετατρέψουν ὅλους σὲ ἐνεργούμενους.

Σὲ μία κατάσταση ὅπου θὰ κυριαρχήσουν τὸ πλαστικὸ χρῆμα καὶ οἱ ἠλεκτρονικὲς συναλλαγές, θὰ σημαίνει πὼς οἱ πολίτες δὲν θὰ μποροῦν νὰ συναλλάσσονται παρὰ μόνο ἠλεκτρονικά. Ἡ πρώτη δυστοπικὴ συνέπεια θὰ εἶναι τὸ καθολικὸ φακέλωμα. Καὶ τί ἔγινε, ποιὸς ὁ φόβος, ἀναριωτιέται κάποιος, ἂν δὲν εἶσαι ἐγκληματίας;

Ἐδῶ καταντήσαμε.

Θὰ πρέπει νὰ ἀποδεικνύεται μέσα ἀπὸ τὸ φάκελό μας πὼς δὲν εἴμαστε ἔνοχοι. Ὄχι πὼς εἴμαστε -καὶ χωρὶς φάκελο- ἐκ προοιμίου ἀθῶοι. Καὶ αὐτὸ θὰ τὸ πιστοποιεῖ ποιός; Μὰ ὁ ἀπροσδιόριστος “Μεγάλος Ἀδελφός” ὁ ὁποῖος, μέσω τῆς ἐνεργούμενης πλέον τεχνολογίας τῶν ἀλγορίθμων (“συνταγές” τεχνικῆς νοημοσύνης “διὰ πάσαν νόσο καὶ καὶ πάσαν μαλακίαν”), θὰ ἀσκεῖ ἀστυνόμευση τῶν πάντων.

Πρὶν τὴν σὲ ἐξέλιξη δυστοπία, ὑπῆρχε μία κάποια λύση, μὲ τὴν ἔννοια πὼς θὰ μπορούσαμε νὰ ἐντοπίσουμε καὶ νὰ προσωποποιήσουμε τὸν δυνάστη μας – αὐτὸν “ποὺ φυλάει τοὺς φύλακες “- καὶ νὰ τὸν ἐξαναγκάσουμε, σὲ ἕνα κράτος δικαίου, νὰ λογοδοτήσει. Σὲ λίγο αὐτὸ δὲν θὰ εἶναι πλέον ἐφικτό. Διότι θὰ τὸν ἐλέγχει καὶ αὐτὸν ἡ τεχνολογία τῶν ἀλγορίθμων, καὶ οἱ ὁποῖοι ἀλγόριθμοι θὰ λειτουργοῦν αὐτόνομα ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη βούληση. Στὸ βάθος θὰ τὴν πατήσουν καὶ οἱ θαμῶνες τῶν “ὑψηλῶν δωμάτων”. Θὰ ὑπάρξει, δηλαδή, καὶ μία μορφὴ νέμεσις.

Σὲ μία τέτοια κοινωνία, τὸν ἔλεγχο θὰ ἔχουν οἱ κεντρικὲς τράπεζες καὶ οἱ ἀνώτατοι τραπεζίτες. Οἱ τελευταῖοι ἀνήκουν σὲ μία διεθνῆ “κάστα” ἀνθρώπων ποὺ προφανῶς κάτι “παθαίνουν” διότι σχεδὸν ὅλοι φαίνεται νὰ τυφλώνονται ἀπὸ ἕνα συνδιασμὸ ἐξουσίας καὶ πλούτου καὶ νὰ μὴ χαίρουν -γιὰ νὰ τὸ διατυπώσω εὐγενικὰ – ἀξιοπιστίας καὶ ἐμπιστοσύνης ἀπὸ τὴν κοινωνία.

Πίσω ἀπὸ τὴν προπαγανδιστικὴ καμπάνια γιὰ τὶς ἠλεκτρονικὲς συναλλαγὲς ὑποκρύπτεται κάτι ὕπουλο καὶ καταχθόνιο ποὺ δὲν περιορίζεται μόνο στὴν Κύπρο. Ἡ τελευταία ἁπλὰ συμμετέχει.

Ὁ στρατηγικὸς στόχος εἶναι ἡ φασιστικὴ καὶ αὐθαίρετη ἁρπαγὴ τῶν χρήματων τοῦ κόσμου ἀπὸ τὶς τράπεζες, ὁπότε τοὺς προκύπτει ἀνάγκη, ἀκριβῶς ὅπως ἔγινε στὴν Κύπρο τὸν Μάρτιο τοῦ 2013. Ἔρχομαι τώρα καὶ στὰ δικά μας. Μόλις πρόσφατα ἀποφεύχθηκε μία ἐπανάληψη τοῦ φασιστικο-οἰκονομικοῦ πραξικοπήματος τοῦ 2013, στὴν περίπτωση τοῦ Συνεργατισμοῦ. Οἱ πονηρεμένοι ὅμως πολίτες δὲν ἔκατσαν μὲ σταυρωμένα χέρια. Ἀπέσυραν τὰ λεφτὰ τους (πολλὰ δίς). Καὶ τούτη τὴ φορὰ δὲν ἐπαναλήφθηκε ἡ ληστεία τοῦ 2013.

Ὅμως ἡ κλοπὴ τῶν καταθέσεων -τὸ λένε bail in, στὴν Ἑσπερία- θὰ γίνει φαινόμενο ρουτίνας στὸ μέλλον διότι μὲ τὴν παγκοσμιοποίηση τῶν ἀγορῶν καὶ τὸ χρηματιστικὸ κεφάλαιο (financialization), τὸ καπιταλιστικὸ σύστημα ἔχει παντελῶς ἐκφυλιστεῖ. Ἔπαψε νὰ παράγει πλοῦτο καὶ ἔχει μετατραπεῖ σὲ χρηματιστηριακὸ παγαποντίστικο παίγνιο.

Κάθε φορᾶ ποὺ τὸ τραπεζικὸ σύστημα θὰ καταρρέει κάπου, θὰ γίνεται αὐτόματα “bail in”. Καὶ κάθε ἁπλὸς ἄνθρωπος ποὺ δουλεύει καθημερινά, ποὺ δὲν κλέβει καὶ ποὺ δὲν ἐξαπατᾶ, θὰ πληρώνει τὴν νύφη χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ κάνει τὸ ὁτιδήποτε. Μέσα στὴν κοινωνία, καὶ χωρὶς λεφτὰ στὴν τσέπη του, θὰ εἶναι ἀνίσχυρος καὶ πολιτικὰ εὐνουχισμένος. Θὰ τοῦ ἀφαιρεθοῦν οἱ ἐπιλογές. Δὲν θὰ εἶναι πλέον ἀφέντης τοῦ ἑαυτοῦ του. Τί θὰ ἀποσύρει σὲ μία κρίση; Ἠλεκτρονικὲς μονάδες γιὰ νὰ τὶς ἀποθηκεύσει ποῦ; Στὸν ὑπολογιστή του; Καὶ τί θὰ γίνει ἐὰν πέσει τὸ ρεῦμα; Ἂν ὑπάρξουν σεισμοὶ καὶ καταποντισμοί; Ἂν ὑπάρξει πόλεμος;

Δὲν ἀμφιβάλω γιὰ τὴν πρακτικὴ χρησιμότητα τοῦ πλαστικοῦ χρήματος καὶ πῶς μπορεῖ νὰ θεραπεύσει πολλὲς ἀπὸ τὶς παθογένειες τὶς κοινωνίας, ἐφόσον ὅμως συντρέχουν καὶ μία σειρὰ ἀπὸ ἄλλες προϋποθέσεις. Ἐφόσον κυριαρχεῖ ἡ διαφάνεια, ἐφόσον ὑπάρχει εὐθυνοδοσία, ἐφόσον λειτουργοῦν οἱ δημοκρατικὲς διαδικασίες, καὶ ἴσως πάνω ἀπὸ ὅλα, ἐφόσον λειτουργεῖ κράτος δικαίου. Ἂν τὰ παραπάνω δὲν ἰσχύσουν κανένα μέτρο δὲν θὰ φέρει ἀποτέλεσμα. Ἡ ἀνθρώπινη εὐρηματικότητα θὰ βρίσκει κάθε φορᾶ τρόπους, π.χ. νὰ φοροδιαφεύγει – ποὺ στὴν Ἑλλάδα ἤδη ἐφαρμόζονται κατὰ κόρο. Καὶ δὲν ἀναφέρομαι καν στὸ εὐρέως διαδεδομένο κοινωνικὸ φαινόμενο τοῦ ἀντιπραγματισμοῦ.

Ἂν ὅμως ὁλοκληρωθεῖ αὐτὸ ποὺ ἡ ἐξουσιαστικὴ ἐλὶτ ἐπεξεργάζεται, ἂν ἐξαφανιστοῦν τὰ μετρητὰ ἀπὸ τὴν ἀγορά, οἱ ἐξουσιαστὲς θὰ κατέχουν τὸ ἀπόλυτο ἐργαλεῖο ἐλέγχου γιὰ αὐτούς, καὶ ἀνελευθερίας γιὰ ἐμᾶς. Τότε εἶναι ποὺ θὰ ἀκυρωθεῖ ἡ κάθε δικλείδα ἀσφαλείας καὶ θὰ θριαμβεύσει ἡ χειρότερη μορφὴ τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, ποὺ εἶναι ἡ φασιστική.

Σὲ μία τέτοια περίπτωση οἱ ἄνθρωποι θὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ διαχρονικὰ ἔκαναν. Θὰ “προσφύγουν στὸν οὐρανό”, δηλαδὴ θὰ ἐπαναστατήσουν.

Τὸ κάνουν ἤδη στὴν Γαλλία.

Τὰ “Κίτρινα Γιλέκα” δὲν ἐπαναστατοῦν γιὰ τὰ καύσιμα. Στὴν Γαλλία βλέπουμε μία πραγματικὴ Ἐπανάσταση τῶν Χρωμάτων ποὺ δὲν εἶναι ἐπανάσταση - μαϊμού! Ἐπαναστατοῦν ἐργάτες καὶ ἀγρότες ἐνάντιον ἑνὸς ἐκφυλισμένου παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικοῦ συστήματος. Ἐπαναστατοῦν ἐναντίον τῆς ἐξουσίας καὶ τῆς ἐλὶτ τῶν ρετιρέ. Τὸ ἴδιο ἔκαναν καὶ οἱ λαϊκὲς μάζες στὴν Βρετανία μὲ τὸ Brexit. Καὶ ναί, ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν τὴν διαφορὰ γιὰ νὰ γίνει ὁ Τρὰμπ Πρόεδρος τῆς Ἀμερικῆς.

apopseis

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr