Τρία πουλάκια κάθονταν...

Το παρακάτω ποίημα μας εστάλη από αναγνώστη του Ιστολογίου και αντιμετωπίζει με χιουμοριστικό αλλά απολύτως εύστοχο τρόπο, το δεύτερο γάμο των ιερέων που πρόσφατα θεσμοθέτησε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, παρά τους Ιερούς Κανόνες, τους οποίους θυμάται μόνο όταν πρόκειται για δικαιοδοσίες και εξουσία            

 Τρία πουλάκια κάθονταν  σ΄ ένα ψηλό κλωνάρι

              Τα δυό γλυκά λαλούσανε με τρίλιες όλο χάρη.

              Το τρίτο τ΄ομορφότερο καθόλου δεν λαλούσε

              μον΄ είχε ανθρώπινη λαλιά, ανθρώπινα μιλούσε:

        

            - Από την Πόλιν έρχομαι φέρνω τρανό μαντάτο

              Σαν παστουρμάς  είν αρμυρό, σαν μπακλαβάς χορτάτο.

              Παπάδες δίχως παπαδιές, παπάδες χωρισμένοι

              παπάδες χηρευάμενοι, βαριά σεκλετισμένοι,

              πατριαρχάδων τη βουλή  ακούσατε προθύμως

              για να μπορέσετε κι εσείς να ζήσετε εντίμως.

              Στο ράμφος μου κρατώ σφιχτά του Πρώτου το κιτάπι

              Που δείχνει τη μεγάλη του για χάρη σας αγάπη.

              Ήρθε η ώρα η καλή η ώρα η ευλογημένη

              Νάχετε ταίρι στο πλευρό, κι εσεις, κατακαημένοι!

              Μπορείτε τώρα πια κι εσείς να πα’ να παντρευτείτε

              Νάχετε σπίτι σας κυρά, να νοικοκυρευθείτε.

              Σας άφησε η παπαδιά;  Μα διόλου μη σας νοιάζει.

              Τον βίον εγκατέλειψε; Μη βάζετε μαράζι.

              Μια Νέα ωραία Εποχή, ζούμε από δω και πέρα

              μακριά πετάμε τις σκουριές, αλλάζουμε αέρα!

              Καλοί είν οι νόμοι του Χριστού, καλοί και οι Κανόνες

              μα πέρασαν - να πάρει ευχή- εικοσιένα αιώνες!

              Εμπρός, λοιπόν,χωρίς ντροπή, χορέψτε Ησαΐα

              Μια νέα κανετε αρχή, χωρίς αργοπορία.

              Μόνο...μην πάρετ΄άσχημες, μην πάρετε φτωχούλες

              ας έχουνε το κάτι τις και νάναι ομορφούλες.

           

-          «Καλά τα λες μικρό πουλί, μα πες μας όταν πάμε

              στο γάμο, το κουστούμι μας ή ράσο θα φοράμε;

              Στέφανα θα μας βάλουνε θα ρίχνουνε και ρύζι;

              Η μήπως θα γελάει ο λαός και θα μας... σιχτιρίζει;

              Και τι θα λέει ο παπάς,  όταν μας στεφανώνει                                              όταν βλογάει και ευθύς τα χέρια μας ενώνει;

              Ευχή θα λέει «εις δίγαμον» ʺδιά την ακρασίαν ʺ

              Ή για το ζεύγος θα ζητεί υγείαν κι ευτυχίαν;

              

              Μπορεί και χήρα έμορφη, μια νέα δεσποσύνη

              ή  χωρισμένη δύσμοιρη γυναίκα μας να γίνει;         

                

              Στην Πόλιν τι σου είπανε; Μήπως μας βροῦν μπελάδες;

              Πώς ακριβώς θα πορευτούν οι δίγαμοι παπάδες;

              Όλα  τα θέματα αυτά  ζητούνε μία λύση

              δουλειά χρειάζεται πολλή , ο ήλιος να γυρίσει».

           

               Σαν άκουσε τα λόγια αυτά το όμορφο πουλάκι

               Πέταξε αμέσως μακριά απ΄το ψηλό κλαδάκι.

               Και το χαρτί που κράταγε έφυγε στον αέρα

               Κι ύστερα χάθηκε ψηλά στον γαλανό αιθέρα.

               Ὀλα αυτά πού γράψαμε μοιάζουν μέ παραμύθια

               Μα ας βάλουμε τον νου φρουρό νά μη συμβούν στ΄ αλήθεια!