(Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός στα χωρία Β΄Προς Κορ. 9, 6-9)
«Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει (:Και
πρέπει να γνωρίζετε και αυτό, ότι εκείνος που στο χωράφι του σπέρνει με
τσιγκουνιά λιγοστό σπόρο, θα θερίσει και λίγο σιτάρι, ενώ εκείνος που
σπέρνει άφθονο σπόρο, άφθονα και θα θερίσει)».
[…] Ο απόστολος Παύλος,
μιλώντας στο σημείο αυτό για τους καρπούς της ελεημοσύνης δεν
χρησιμοποίησε για εκείνον που διστάζει να δώσει απλόχερα σε όσους έχουν
ανάγκη, τη φράση «εκείνος που με μικροπρέπεια σπέρνει στο χωράφι του λιγοστό σπόρο», αλλά χρησιμοποίησε εντονότερη και ηχηρότερη έκφραση, αναφέροντας τη φράση «εκείνος που με τσιγκουνιά σπέρνει στο χωράφι του λιγοστό σπόρο». Και ονόμασε «σπόρο» την πράξη της ελεημοσύνης, για να πάει αμέσως ο νους σου στην ανταπόδοση και αφού κατανοήσεις το ποια είναι η συγκομιδή, θα μάθεις ότι παίρνεις περισσότερα από όσα δίνεις. Γι’ αυτό δεν είπε «εκείνος που δίνει», αλλά «εκείνος που σπέρνει» και δεν είπε «εσείς αν σπείρετε», αλλά χρησιμοποιεί λόγο που αναφέρεται σε όλους γενικά που «σπέρνουν» με αυτόν τον τρόπο. Και δεν είπε ότι θα λάβει «με αφθονία», αλλά «σαν ευλογία» που είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό.
Και πάλι στο
προηγούμενο που είχε πει καταφεύγει, στο να δίνεται ως ελεημοσύνη στους
φτωχούς ό,τι ευχαριστεί τον καθένα, λέγοντας «ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδία(:ο καθένας ας δίνει ελεύθερα ό,τι έχει διάθεση η καρδιά του να δώσει». Γιατί καθένας κάνει κάτι πολύ περισσότερο όταν είναι ελεύθερος, παρά όταν αναγκάζεται. Γι' αυτό ασχολείται αρκετά με αυτό· γιατί, αφού είπε «ας δίνει ελεύθερα ό,τι έχει διάθεση η καρδιά του», πρόσθεσε: «μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης (:χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται)». Και δεν αρκέστηκε σε αυτό, αλλά παρουσιάζει και μαρτυρία από τη Γραφή, λέγοντας: «ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός(:γιατί ο Θεός αγαπά εκείνον που δίνει με προθυμία και με χαρούμενο πρόσωπο»[Πρμ.22,8].
Είδες ότι συνέχεια αυτό αναφέρει; Λέγει: «όχι ως διαταγή το λέω αυτό» και «γνώμη σας δίνω σχετικά με αυτό» και να το δίνετε «σαν αυθόρμητη προσφορά και όχι αναγκαστική». Επίσης «μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης ·ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός(:όχι με λύπη ή από ανάγκη· διότι ο Θεός “αγαπά εκείνον, που δίδει με καλοσύνη και γλυκύτητα”)». Στο σημείο αυτό νομίζω ότι «ἱλαρὸν» ονομάζει τον ανοιχτοχέρη, αλλά ο Παύλος το είπε έτσι με την έννοια της πρόθυμης προσφοράς.
Επειδή δηλαδή το παράδειγμα των Μακεδόνων που προαναφέρθηκε στην
επιστολή καθώς και όλα τα άλλα, μπορούσαν να οδηγήσουν σε αφθονία
εισφορών, δεν λέγει πολλά γι’ αυτήν, αλλά για το ότι πρέπει να δίνουμε αυθόρμητα. Γιατί, αφού
η ελεημοσύνη είναι έργο αρετής, και κάθε τι που γίνεται αναγκαστικά
μειώνει τον μισθό, σωστά ενεργεί ο Παύλος κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Και δεν τους συμβουλεύει μονάχα, αλλά και εύχεται, πράγμα που το κάνει πάντοτε, λέγοντας «δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς(:Ο Θεός έχει τη δύναμη να σας δώσει υπεράφθονη κάθε χάρη· και τη χάρη δηλαδή της προθυμίας να εισφέρετε γενναία, και τη χάρη των υλικών αγαθών)».
Με την ευχή αυτή προσπαθεί να εξουδετερώσει κάποια σκέψη, που
αντιστέκεται στη γενναιοδωρία, πράγμα που εμποδίζει και τώρα πολλούς. Γιατί πολλοί φοβούνται να δώσουν ελεημοσύνη, λέγοντας μέσα τους: «μήπως έτσι γίνω φτωχός, μήπως έτσι εγώ βρεθώ σε ανάγκη και χρειαστώ κάποτε άλλους;». Θέλοντας λοιπόν να εξαλείψει αυτόν τον φόβο, προσθέτει την ευχή και λέγει: «Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς(:κάθε ευεργεσία ας συσσωρεύσει περίσσια, άφθονη κάθε χάρη σε σας εκ μέρους του Θεού». Όχι απλώς να σας δώσει, αλλά «με μεγάλη περίσσεια». Και τι σημαίνει «χάριν περισσεῦσαι»; «Να σας γεμίσει», λέει, «με τόσα αγαθά, ώστε να είναι δυνατό να περισσεύουν γι’ αυτή τη γενναιοδωρία. Για να έχετε παντού και πάντοτε όλα τα αναγκαία και να σας περισσεύουν και για αγαθοεργίες».
Πρόσεχε ότι και στην ευχή του αυτή ακόμη διακρίνεται πολλή φιλοσοφικότητα. Δεν εύχεται πλούτο και περισσεύματα, αλλά «πᾶσαν αὐτάρκειαν(:να είστε πάντοτε σε όλα τα απαραίτητα τελείως αυτάρκεις)». Και
δεν είναι μόνο αυτό που πρέπει να θαυμάζουμε, αλλά και το ότι, όπως δεν
ευχήθηκε τα περιττά, έτσι και δεν τους στενοχωρεί, ούτε τους αναγκάζει
να δώσουν από το υστέρημά τους, αλλά δείχνει κατανόηση για την περίπτωση
αυτή και ζητάει να έχουν τα απαραίτητα, δείχνοντας ότι δεν πρέπει να
σπαταλούμε τα δώρα του Θεού. «ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν»: ‘’ώστε να είστε’’, λέγει, ‘’πάντοτε σε όλα τελείως αυτάρκεις κι έτσι να κάνετε με το παραπάνω κάθε καλό έργο’’. «Γι' αυτό», λέγει, «ζητώ να έχετε τα απαραίτητα, για να δίνετε και σε άλλους». Και δεν είπε απλώς «να δίνετε», αλλά «να δίνετε ανοιχτόχερα». Για
τα υλικά πράγματα ζητάει να έχουν αυτάρκεια, ενώ για τα πνευματικά να
έχουν και περίσσευμα, όχι μόνο για την ελεημοσύνη, αλλά και για όλα τα
άλλα· γιατί αυτό σημαίνει η φράση «για κάθε έργο αγαθό».
Έπειτα, επιστρατεύοντας
ένα επιχείρημα που θα τους ωθήσει σε γενναιόδωρη προσφορά, επικαλείται
για σύμβουλό τους τον προφητάνακτα Δαυίδ και λέγει: «ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν. ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα(:“σκόρπισε άφθονα τις ελεημοσύνες του, έδωσε στους πτωχούς· η αρετή του μένει και διαλαλείται πάντοτε”)»[Ψαλμ.111,9]. Αυτό σημαίνει «δίνετε με απλοχεριά». Γιατί η λέξη «σκόρπισε» δε σημαίνει τίποτα άλλο, παρά το ότι έδωσε με απλοχεριά.
Γιατί αν και αυτά δεν μένουν, μένουν όμως στην αιωνιότητα τα αγαθά που
προκύπτουν από αυτά που κάποτε δόθηκαν. Γιατί αυτό είναι το αξιοθαύμαστο: αν τα κρατάμε, χάνονται, αν τα σκορπίζουμε, μένουν, και μένουν αιώνια. «Δικαιοσύνη» εδώ ονόμασε τη φιλανθρωπία· γιατί, όταν ξεχύνεται απλόχερα, εξαφανίζει σαν φωτιά τα αμαρτήματα και μας κάνει δικαίους.
Ας μην είμαστε λοιπόν τσιγκούνηδες, αλλά ας σπέρνουμε με απλοχεριά. Δε
βλέπεις πόσα δίνουν άλλοι στους μίμους και στις πόρνες; Δώσε στο Χριστό
τα μισά από όσα δίνουν εκείνοι στους χορευτές του δρόμου. Δώσε εσύ στους
πεινασμένους τόσα, όσα από εγωισμό δίνουν εκείνοι στους θεατρίνους.
Εκείνοι καλύπτουν με άφθονο χρυσό το σώμα των πορνών, και εσύ δεν
καλύπτεις ούτε με ένα φθηνό ρούχο τη σάρκα του Χριστού, αν και την
βλέπεις γυμνή; Ποιας συγνώμης είναι αυτό άξιο, πόσης τιμωρίας δεν είναι
άξιο, όταν εκείνος προσφέρει τόσα πράγματα στη γυναίκα που τον
καταστρέφει και τον ντροπιάζει, ενώ εσύ δεν προσφέρεις σχεδόν τίποτα σε
εκείνον που σε σώζει και σε κάνει εκλεκτό; Αλλά ξοδεύοντας για την
κοιλιά σου βέβαια και για να μεθάς και για να κάνεις ασωτίες, δε
σκέπτεσαι καθόλου τη φτώχεια·
αν όμως χρειαστεί να βοηθήσεις φτωχό, γίνεσαι τάχα φτωχότερος από
όλους. Και τρέφοντας βέβαια παράσιτους κα κόλακες, σαν να δαπανάς από
πηγές, τόσο πολύ χαίρεσαι, όταν όμως συναντήσεις φτωχό, τότε σε κυριεύει
ο φόβος να μη γίνεις φτωχός.
Γι' αυτό θα κατακριθούμε τότε και από τους εαυτούς μας και από τους άλλους, και τους δίκαιους και τους αμαρτωλούς. Γιατί θα σε ρωτήσει ο Κριτής: «γιατί δεν έγινες τόσο γενναιόδωρος εκεί που έπρεπε;». Αυτός έδινε στην πόρνη και δεν υπολόγιζε όσα έδινε, και εσύ, προσφέροντας κάτι στον Κύριο, που είπε «να είσαι αμέριμνος»[βλ. Ματθ.6,24: «Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;(:Γι’
αυτό ακριβώς και σας λέγω, μη φροντίζετε με στενοχώρια και αγωνία για
τη ζωή σας, δηλαδή για το τι θα φάτε και το τι θα πιείτε, ούτε και για
το σώμα σας με τι θα ντυθείτε. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την
τροφή και το σώμα από το ένδυμα; (Ο Θεός, που σας έδωσε το πολυτιμότερο,
δεν θα σας δώσει και το κατώτερο;)»],
είσαι γεμάτος από φόβο και τρόμο; Ποιας συγνώμης θα ήσουν άξιος; Αφού
κάθε άνθρωπος που βοηθούμε δεν αδιαφορεί, αλλά ανταποδίδει την
ευεργεσία, πολύ περισσότερο θα μας την ανταποδώσει ο Χριστός. Εκείνος,
που και χωρίς να περιμένει να πάρει κάτι πίσω από εμάς, μας δίνει
πλουσιοπάροχα καθημερινά τα αγαθά Του, πώς δε θα δώσει όταν πάρει κιόλας
από εμάς όποτε κάνουμε ελεημοσύνη στους φτωχούς;
Αλλά θα πεις: «Τι γίνεται με εκείνους που πρόσφεραν πολλά και, επειδή δεν είχαν καμία ανταπόδοση, ζητιανεύουν από άλλους;».
Μιλάς για εκείνους που πρόσφεραν τα πάντα, ενώ εσύ δε δίνεις ούτε
οβολό. Υποσχέσου πως θα δώσεις τα πάντα και τότε ρώτα για εκείνους. Όσο
καιρό όμως είσαι τσιγκούνης και δίνεις λίγα από τα υπάρχοντά σου, τι μου
προβάλλεις δισταγμούς και προφάσεις; Εμείς
δε σου ζητάμε να φτάσεις στην πιο ψηλή κορυφή της ακτημοσύνης, αλλά σε
συμβουλεύουμε να περιορίζεις τα περιττά και να επιδιώκεις μόνο την
αυτάρκεια. Η αυτάρκεια καθορίζεται από την ύπαρξη των αγαθών εκείνων, που είναι απαραίτητα για να ζει κανείς. Κανένας δε θέλει να σου αφαιρέσει αυτά, κανένας δε σου στερεί την καθημερινή τροφή. Τροφή,
όχι τρυφή, όχι απολαύσεις. Ρούχα, όχι στολίδια. Ή καλύτερα, αν εξετάσει
κανείς το πράγμα με προσοχή, αυτό προπάντων είναι τρυφή.
Πρόσεχε. Ποιος μπορούμε να πούμε ότι ζει περισσότερο απολαυστικά,
εκείνος που τρώει χόρτα και είναι υγιής και δεν παθαίνει τίποτε
δυσάρεστο, ή εκείνος που έχει συβαρίτικο τραπέζι[:οι κάτοικοι της αρχαίας Σύβαρης,πόλης της κάτω Ιταλίας, ήταν ξακουστοί για την μεγάλη τρυφή της ζωής τους] και
είναι γεμάτος αρρώστιες; Όποιος μπορεί να αρκείται στα όσπρια και να
είναι υγιής, ας μη ζητάει τίποτε παραπάνω, ενώ ο πιο αδύναμος που έχει
ανάγκη από χορταρικά, ας τρώει. Αν είναι κανένας ακόμη πιο αδύναμος, και
έχει ανάγκη από μια μέτρια ποσότητα κρεάτων, δε θα τον εμποδίσουμε και
αυτόν. Γιατί δε
δίνουμε αυτές τις συμβουλές για να εξοντώσουμε και να καταστρέψουμε
τους ανθρώπους, αλλά για να περιορίσουμε τα περιττά. Και είναι περιττό,
ό,τι είναι περισσότερο από το απαραίτητο. Όταν μπορούμε να ζούμε υγιεινά και με αξιοπρέπεια με κάποια αγαθά, είναι περιττό, ό,τι προστεθεί σε αυτά.
Το ίδιο πρέπει να
σκεπτόμαστε και για τα ρούχα και για το φαγητό και για την κατοικία και
για όλα τα άλλα, και να ζητούμε πάντοτε τα απαραίτητα. Γιατί το περιττό δεν είναι ωφέλιμο.
Όταν μελετήσεις την αυτάρκεια, τότε αν θελήσεις να μιμηθείς τη χήρα που
έδωσε το μοναδικό της δίλεπτο στο κουτί για τους φτωχούς, θα σε
ανεβάσουμε πιο ψηλά από τα υλικά αγαθά· γιατί δε θα αποχτήσεις ποτέ τη φιλοσοφικότητα της γυναίκας αυτής, όσο θα φροντίζεις για την αυτάρκεια· γιατί η χήρα ανέβηκε ψηλότερα από την αυτάρκεια, αφού πρόσφερε όλα όσα ήταν απαραίτητα να τη διαθρέψουν.
Θα έχεις λοιπόν ακόμη δισταγμούς για τα απαραίτητα και δε θα ντρέπεσαι
να είσαι κατώτερος από μια γυναίκα, αφού όχι μόνο δε φροντίζεις να τη
μιμηθείς, αλλά έχεις και τεράστια διαφορά από αυτή; Γιατί εκείνη δεν
είπε αυτά που λέτε εσείς, δηλαδή «τι θα γίνω αν μοιράσω τα πάντα και αναγκαστώ να ζητώ από άλλους», αλλά με γενναιοδωρία έδωσε όλα τα υπάρχοντά της.
Και τι θα μπορούσε να πει επίσης κανείς για εκείνη τη γυναίκα της
Παλαιάς Διαθήκης, τη χήρα στην πόλη Σαρεπτά της Σιδωνίας, που έζησε την
εποχή του προφήτη Ηλία; Εκείνη
κινδύνευε όχι μόνο να γίνει φτωχή, αλλά και να πεθάνει και να χαθεί όχι
μόνο η ίδια, αλλά και τα παιδιά της. Γιατί δεν περίμενε να της δώσει
κανένας αλλά θα πέθαινε αμέσως.
Είδε όμως τον προφήτη, λέγει η Γραφή, και αμέσως έγινε γενναιόδωρη[βλ.
Γ΄Βασ. 17,8-16]. Εσείς δεν βλέπετε χιλιάδες αγίους; Και τι λέγω, αγίους;
Βλέπετε να σας παρακαλεί ο Κύριος των προφητών και, παρόλα αυτά, δεν αποφασίζετε να γίνετε φιλάνθρωποι· και ενώ έχετε αποθήκες που ξεχειλίζουν η μία μέσα στην άλλη, όμως δε δίνετε ούτε από το περίσσευμά σας.
Τι λες; Ότι είχε
μπροστά της η χήρα αυτή έναν προφήτη και αυτό την έπεισε να γίνει τόσο
μεγαλόψυχη; Αυτό ακριβώς είναι πολύ αξιοθαύμαστο, ότι δηλαδή πείστηκε
ότι αυτός είναι μεγάλος και θαυμαστός. Γιατί, πώς δε σκέφτηκε όσα είναι
φυσικό να σκεφτεί γυναίκα αλλόφυλη και απολίτιστη, ότι, ‘’αν
ήταν προφήτης, δε θα είχε την ανάγκη μου; Αν ήταν φίλος του Θεού, δε θα
τον παρέβλεπε Εκείνος. Έστω ότι οι Ιουδαίοι τιμωρούνται για τις
αμαρτίες τους, αυτός όμως από πού και γιατί;’’.
Δε σκέφτηκε όμως τίποτα από αυτά, αλλά του άνοιξε το σπίτι της, και
πριν από το σπίτι την καρδιά της, και έβαλε στη μέση ό,τι είχε
και,νικώντας τη φύση και αδιαφορώντας για τα παιδιά της, προτίμησε από
όλα τον προφήτη. Σκέψου
λοιπόν πόσο μεγάλη θα είναι η τιμωρία μας, όταν αντέχουμε λιγότερο και
έχουμε λιγότερη δύναμη από γυναίκα χήρα, πτωχή, αλλόφυλη, απολίτιστη
μητέρα παιδιών, που δεν ήξερε τίποτε από όσα ξέρουμε εμείς. Γιατί δεν είμαστε καθόλου γενναίοι, αν έχουμε το σώμα μας δυνατό· καθόσον γενναίος είναι μόνο εκείνος που έχει δύναμη ψυχική, έστω και αν είναι κατάκοιτος στο κρεβάτι.
Χωρίς τη δύναμη αυτή, δε θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό είναι
δυνατότερος από ένα μικρό κοριτσάκι και μία ταλαίπωρη γριούλα ακόμη και
αν μετακινεί όρος με τη σωματική του δύναμη. Αυτός αντιπαλεύει με άυλα κακά, ενώ ο άλλος δεν μπορεί ούτε να τα αντικρύσει.
Και για να μάθεις ότι
αυτό είναι το κριτήριο της γενναιότητας, βγάλε το συμπέρασμα από αυτό το
ίδιο το παράδειγμα. Τι θα μπορούσε να υπάρξει ανδρειότερο από αυτό το
ίδιο το παράδειγμα; Τι θα μπορούσε να υπάρξει ανδρειότερο από αυτή τη
γυναίκα που στάθηκε γενναία και αναδείχτηκε πιο δυνατή από όλους
απέναντι και στη δύναμη της ανθρώπινης φύσης, και στον εξαναγκασμό της
πείνας και στην απειλή του θανάτου; Άκουσε λοιπόν πώς την προβάλλει ο
Χριστός· γιατί λέγει: «ἐπ᾿ ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἠλιοὺ ἐν τῷ Ἰσραήλ, ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ, ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη Ἠλίας εἰ μὴ εἰς Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας πρὸς γυναῖκα χήραν(:Σας
υπενθυμίζω δε και αυτή την αλήθεια, ότι πολλές χήρες ζούσαν μεταξύ του
Ισραηλιτικού λαού κατά την εποχή του Ηλία, όταν κλείστηκε ο ουρανός και
δεν έβρεξε επί τρία έτη και έξι μήνες, τότε που απλώθηκε μεγάλη πείνα σε
όλη την χώρα της Παλαιστίνης. Και
σε καμία από τις πτωχές χήρες των Ιουδαίων δεν εστάλη από τον Θεό ο
Ηλίας, παρά μόνο στα Σαρεπτά της Σιδωνίας προς κάποια άγνωστη και άσημη
χήρα γυναίκα)» [Λουκά 4,25].
Να πω κάτι μεγάλο και καταπληκτικό; Αυτή έκαμε στον τομέα της φιλοξενίας κάτι περισσότερο από τον Αβραάμ· γιατί δεν έτρεξε σε αγέλη όπως εκείνος, αλλά με την μικρή παλάμη της ξεπέρασε όλους τους ξακουστούς για τη φιλοξενία τους. Εκείνος έβγαινε νικητής, γιατί έταξε σκοπό του αυτό, ενώ εκείνη
βγήκε νικήτρια, γιατί δε λυπήθηκε ούτε τα παιδιά της για να περιποιηθεί
τον ξένο και μάλιστα χωρίς να προσδοκά ουράνια αγαθά.
Εμείς αντίθετα, αν και έχουμε μπροστά μας τη βασιλεία των ουρανών, αν
και κινδυνεύουμε να πάμε στην κόλαση, και το σπουδαιότερο, αν και ο Θεός
έκαμε τόσα πολλά για τη σωτηρία μας και ευφραίνεται και χαίρεται γι’
αυτή, βρισκόμαστε σε αδράνεια. Μη, παρακαλώ. Ας μοιράσουμε απλόχερα, ας δώσουμε στους φτωχούς όσα πρέπει να τους δώσουμε·
γιατί ο Θεός δεν κρίνει μικρή ή μεγάλη τη συνεισφορά στους φτωχούς, με
κριτήριο την ποσότητά της, αλλά με κριτήριο την περιουσία του δωρητή.
Πολλές φορές δηλαδή εσύ, που πρόσφερες εκατοντάδες κιλά χρυσού,
πρόσφερες λιγότερα από κάποιον που πρόσφερε έναν οβολό, αφού εσύ
πρόσφερες από το περίσσευμά σου. Πλην όμως έστω και έτσι δίνε και γρήγορα θα δώσεις περισσότερα.
Σκόρπισε χρήματα, για να απολαύσεις φιλανθρωπία·
γιατί αυτή δε θέλει να συνυπάρχει με τα χρήματα. Συνυπάρχει με την
προσφορά τους, όχι με την παρουσία τους. Δεν είναι δυνατόν να
συγκατοικούν η φιλοχρηματία και η φιλανθρωπία.
Οι σκηνές τους είναι χωριστές. Μην αγωνίζεσαι λοιπόν να συμβιβάσεις τα
ασυμβίβαστα. Διώξε τη βασανιστική φιλαργυρία, αν θέλεις να κερδίσεις τη
βασίλισσα·
γιατί η φιλανθρωπία είναι η βασίλισσα, που από δούλους μάς μεταβάλλει
σε ελεύθερους. Το αντίθετο κάνει η άλλη. Γι' αυτό ας φροντίσουμε με
πολλή προθυμία να αποφύγουμε τη μια και να καλοδεχόμαστε την άλλη, για
να κερδίσουμε εδώ στη γη την ελευθερία μας και αργότερα τη βασιλεία των
ουρανών, την οποία εύχομαι να κερδίσουμε όλοι μας, με τη χάρη και τη
φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο, μαζί με τον Πατέρα
και το άγιο Πνεύμα ανήκει η δόξα, η δύναμη και η τιμή, τώρα και πάντοτε
και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
ΠΗΓΕΣ:
- https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-epistulam-ii-ad-corinthios.pdf
- Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα στην Β΄Προς Κορινθίους επιστολήν, ομιλία ΙΘ΄ [επιλεγμένα αποσπάσματα], Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1979, τόμος 19, σελίδες 503-515.
- Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
- Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
- Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
- Liddell & Scott, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007),
http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html
πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο
πηγή: http://hristospanagia3.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας