Με την κοινή λογική πως μπορούμε να δούμε τη θεωρία της μετενσάρκωσης;

Στη θεωρία της μετενσάρκωσης υπάρχουν πολλά λογικά κενά:

Α) Ποιος προσδιορίζει την ποσότητα και ποιότητα του κάρμα, για να οδηγηθεί η ψυχή στην ανάλογη κατάσταση; Αυτό το κάρμα έχει στοιχεία ενός θεού. Θεό προσωπικό στο βουδισμό δε δέχονται. Θεοποιείται η φύση γενικά. Πίσω από αυτή την αφηρημένη ύπαρξη ή δύναμη ενοχοποιούν το άτομο για τη φτώχεια του, τις αρρώστιες του και τα ψυχικά ή σωματικά του ελαττώματα. Αυτός ο νόμος της εκδίπλωσης του

κάρμα καταπιέζει τον άνθρωπο να δεχθεί την κατάσταση της ζωής του και να μην προσπαθεί να ξεφύγει.

Β) Όλοι οι άνθρωποι στη ζωή τους έχουν προβλήματα. Επομένως έχουν αμαρτήσει στις προηγούμενες ζωές. Κανείς όμως δε θυμάται τα σφάλματα αυτά, για να προσπαθήσει να μην τα ξανακάνει. Μα στη ζωή του ο καθένας δεν περνάει πειρασμούς για να πέσει σε κάθε είδους αμαρτία; Αφού σε κάθε ζωή χρειάζεται να αγωνίζομαι για το πολύπλευρο καλό, τότε γιατί να ξαναγεννιέμαι και να αρχίζω από την αρχή; Δεν υπάρχει ενδεχόμενο, ένας που στην προηγούμενη ζωή του ήταν σε ένα τομέα καλός, στην τωρινή του ζωή να αμαρτήσει; Πόσοι καλοί άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους δε χαλάνε και γίνονται εγκληματίες; Πολλές δυσκολίες της ζωής μας δεν προέρχονται από τις τωρινές αμαρτίες μας και ο Θεός τις επιτρέπει, για να μας οδηγήσει στη Μετάνοια; Γιατί να λειτουργεί το κάρμα από ζωή σε ζωή, κι όχι από ηλικία σε ηλικία; Στη δυσκολία κανείς αναλογίζεται, μήπως έκανε κάποιο σφάλμα στο παρελθόν, και ο Θεός δεν τον προστάτευσε σ’ αυτόν τον τομέα; Πολλές δυσκολίες στη ζωή μας λειτουργούν αφυπνιστικά στην αναζήτηση του Θεού και γίνονται τελικά ευεργεσίες. Επίσης οι δυσκολίες ωριμάζουν τον άνθρωπο στην υπομονή και στην αγάπη.

Τα θολά νερά του κάρμα αποκοιμίζουν τους οπαδούς του ή τους δημιουργούν ψεύτικες ενοχές, βλαπτικές για την ψυχολογία τους.

Γ) Τα μωρά που πεθαίνουν, ποιο κάρμα εκπληρώνουν με τον πρόωρο θάνατό τους; Αυτά ούτε αμείφθηκαν, ούτε τιμωρήθηκαν, για να διορθωθούν. Δεν πρόλαβαν. Πως θα ζήσουν στην επόμενη ζωή; Μεταφέρουν το κάρμα και από άλλες ζωές;

Δ) Έχουν όλα τα ζώα ψυχή; Σίγουρα δεν υπήρξαν όλα άνθρωποι, που τιμωρήθηκαν από το κάρμα τους, γιατί τα ζώα είναι πάμπολλα. Πώς θα διακρίνουμε τα ζώα, που προήλθαν από ανθρώπους; Υπάρχει στο λύκο κανένα γνώρισμα που να μας φανερώνει ότι υπήρξε κάποτε άνθρωπος; Ή τι πρέπει να κάνει ο λύκος, για να επανέλθει στην ανθρωπότητα; Μήπως η ζωώδης ζωή του ασυναίσθητα τον απαλλάσσει από τις ενοχές του κάρμα;

Ε) Οι πρώτοι άνθρωποι πως βρέθηκαν στη γη; Τους δημιούργησε το θείο, το μπράχμα; Σήμερα αυξάνεται ραγδαία ο πληθυσμός της γης. Οι νέες ψυχές δημιουργούνται από το Θεό. Δεν μπορεί ο Θεός να δημιουργεί κάθε στιγμή νέες ψυχές, όπως δημιούργησε τις πρώτες;

Στ) Στις μετενσαρκώσεις κάποιοι βελτιώνονται και κάποιοι χειροτερεύουν. Αυτό οφείλεται στην ελευθερία του καθενός. Ζεις σωστά, θα αμειφθείς στην επόμενη ζωή. Ζεις αμαρτωλά, θα τιμωρηθείς. Γιατί σε μία και μόνο ζωή να μην είναι δυνατή η σωτηρία ή η απώλεια; Χρειάζεται να ταλαιπωρείται ο καθένας στα σκαμπανεβάσματα των μετενσαρκώσεων; Προφανώς με τη μετενσάρκωση καταργείται η κόλαση, γιατί κάποτε όλοι θα σωθούν.

Ζ) Όταν βοηθάς έναν τυφλό να πάει σπίτι του, έναν ανάπηρο να αλλάξει τα ρούχα του, ένα φτωχό να φάει, έναν που πνίγεται να σωθεί, κατά τη μετενσάρκωση του κάνεις κακό. Γίνεται αυτό, γιατί δεν τον αφήνεις να τιμωρηθεί εκπληρώνοντας το κάρμα του, ώστε στην επόμενη ζωή να ζήσει καλύτερα. Ο φιλάνθρωπος, υπάρχει φόβος γι’ αυτό που έκανε να συσσώρευσε αρνητικό κάρμα και να πληρώσει στην επόμενη ζωή. Μήπως σ’ αυτήν τη νοοτροπία στηρίζεται η φτώχεια και η εξαθλίωση των εκατοντάδων εκατομμυρίων Ινδών;

Η) Όταν κάποιος γεννηθεί με κάποια ασθένεια ή ένα σωματικό ελάττωμα, προφανώς πληρώνει αμαρτίες από την προηγούμενη ζωή. Αυτός δεν είναι σωστό να πάει στους γιατρούς να θεραπευτεί; Πρέπει να δεχθεί το πρόβλημά του ως μέσο καθάρσεως και να συμφιλιωθεί μ’ αυτό; Μήπως έτσι αχρηστεύουμε την ιατρική επιστήμη και την έρευνα να εξαλειφθούν οι κληρονομικές ασθένειες;

Θ) Ένας με αρνητικό κάρμα γεννιέται σε χαμηλό κοινωνικό επίπεδο. Εκεί τον εκμεταλλεύονται οι των ανωτέρων καστών. Δεν τον αφήνουν να παντρευτεί άτομο ανώτερης τάξης ούτε να χρησιμοποιήσει τόπους και μέσα επιβίωσης των ανωτέρων καστών. Αυτή η σκληρότητα και η ασπλαχνία των ανωτέρων συσσωρεύει σ’ αυτούς αρνητικό κάρμα. Μήπως έχουμε σισύφεια πορεία, όπου κάποιος, ενώ ανεβαίνει με τις μετενσαρκώσεις, έρχεται στιγμή που από το σύστημα των καστών πάλι θα ξαναπέσει;

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 149-151), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου