Ι.Μ. Πειραιώς, Προς τους «επιχαίροντες» για τον συγκρητισμό

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 19η Μαρτίου 2018

  Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει, στους τραγικούς και αποκαλυπτικούς χρόνους που ζούμε, ο προαιώνιος αντίδικος και αντίπαλος της σωτηρίας μας, ο Εωσφόρος και Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην, καθώς βλέπει να πλησιάζει η οριστική συντριβή του, «παίζει το τελευταίο του χαρτί». Εντείνει τις δυνάμεις του να παρασύρει στην απώλεια όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές, γνωρίζοντας «ότι χρόνος ουκέτι έσται», (Αποκ.10,6). 

Αφού πλέον συνειδητοποίησε, ότι είναι αδύνατον να συντρίψει την Εκκλησία μέσω των διωγμών, επινόησε τις ποικίλες αιρέσεις, ως το προσφορότερο μέσο για να επιτύχει τα καταχθόνια σχέδιά του. Όπως δείχνουν τα πράγματα «το τελευταίο χαρτί» του διαβόλου είναι η παναίρεση του Οικουμενισμού, το δαιμονικό αυτό κατασκεύασμα των εσχάτων χρόνων, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τον χαρακτηρισμό που έδωσε γι’ αυτόν ο αείμνηστος π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, ο οποίος τον χαρακτήρισε ως τον τελευταίο πρόδρομο του Αντιχρίστου.

 Μέσα στα πλαίσια αυτά εντάσσεται δημοσίευμα του Αρχιμ. π. Γερασίμου Φραγκουλάκη, κληρικού της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας, με τίτλο: «Προς τα ‘κλωνοποιημένα’ του ‘Αντιοικουμενισμού’ και ‘Αναθεμάτιστάς’», που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο: «http://fanarion.blogspot.gr /2018/03/blog-post27.html». Αφορμή για την δημοσίευσή του υπήρξε μια σκληρή κριτική που άσκησαν κάποια θρησκευτικά ιστολόγια, εξ’ αιτίας μουσικής συναυλίας, που πραγματοποιήθηκε σε ορθόδοξο ναό του Μονάχου. Στο δημοσίευμά του ο π. Γεράσιμος δεν αρκείται να στρέψει τα πυρά του εναντίον των συγκεκριμένων επικριτών για την μουσική συναυλία, αλλά επεκτείνεται και εναντίον των «αντιοικουμενιστών», όπως χαρακτηρίζει, εκείνους οι οποίοι αγωνίζονται, με την Χάρη του Θεού, να ξεσκεπάσουν την αίρεση, να αφυπνίσουν το λαό και να τον κινητοποιήσουν σε αντίσταση.  

  Επειδή στο άρθρο του ο εν λόγω κληρικός «φωτογραφίζει», επικρίνοντας τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας και στηλιτεύοντας κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και επειδή το Γραφείο μας έχει σαφώς αντιοικουμενιστικό προσανατολισμό, ωθούμαστε να δώσουμε σύντομη απάντηση στο δημοσίευμά του.  

   Γράφει μεταξύ άλλων: «Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι ή να φοβούμαι που όλοι αυτοί οι λεγόμενοι "αντιοικουμενιστές" με βλέπουν συνέχεια μπροστά τους, η αλήθεια όμως είναι ότι το διασκεδάζω. Είναι πολύ ευφάνταστοι όλοι αυτοί οι αρθρογράφοι, όπως επίσης απίθανοι και με υψηλή αίσθηση του χιούμορ είναι και οι σχολιαστές τους, ασχέτως πως κάποιες φορές παρεκτρέπονται». Ο αρθρογράφος έχει προφανώς την απόλυτη πεποίθηση ότι αυτός και όσοι πρεσβεύουν τα ίδια, έχουν την αλήθεια, ενώ εμείς οι «αντιοικουμενιστές», έχουμε πλανηθεί, έχουμε πέσει θύματα του διαβόλου. Μάλιστα καθώς διαπιστώνει την «πλάνη» μας, «το διασκεδάζει», ενώ παράλληλα γελάει με τους σχολιαστές των σχετικών άρθρων, οι οποίοι με τα επιδοκιμαστικά τους σχόλια, είναι, κατ’ εκείνον, πραγματικά «απίθανοι και με υψηλή αίσθηση του χιούμορ»!

 Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι ο αρθρογράφος έχει δίκαιο και έτσι έχουν τα πράγματα. Ότι δηλαδή αυτός έχει την αλήθεια και εμείς είμαστε εκείνοι, που πλανηθήκαμε. Τι θα έπρεπε να κάνει μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση και ποια θα έπρεπε να είναι η στάση ενός κληρικού και μάλιστα αρχιμανδρίτου και μάλιστα όχι τυχαίου αρχιμανδρίτου, αλλά του Οικουμενικού Θρόνου, δηλαδή του πρώτου τη τάξει μεταξύ όλων των Πατριαρχείων της Εκκλησίας μας; Τι θα έκαναν οι άγιοι Πατέρες και ποια στάση θα έπαιρναν, αν ήταν στη θέση του, αν δηλαδή έπρεπε να αντιμετωπίσουν περιπτώσεις κληρικών και λαϊκών που έπεσαν στην πλάνη και έγιναν θύματα του διαβόλου; Θα «το διασκέδαζαν»; Θα γλεντούσαν με την πτώση και την απώλεια συνανθρώπων τους; Όχι βέβαια! Σίγουρα όχι. Όχι μόνον δεν θα «το διασκέδαζαν», αλλά και θα έκλαιγαν και θα πενθούσαν, σαν να ήταν δική τους η πτώση. Θα προσεύχονταν μετά δακρύων για την μετάνοια και επιστροφή των πεπλανημένων αδελφών τους. Θα έκαναν το παν για να τους φέρουν σε επίγνωση της αληθείας με θεολογικούς λόγους και αποδεικτικέςμαρτυρίες από την αγία Γραφή και την Πατερική μας Παράδοση. Και τούτο διότι όπως λέγει το Πνεύμα το άγιο διά του αποστόλου Παύλου «είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη», (Α΄ Κορ.12,26). Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι στην προκειμένη περίπτωση ο εν λόγω κληρικός, είναι «εν Χριστώ», καθ’ όν χρόνον χαίρεται με την πτώση αδελφών του εν Χριστώ και «το διασκεδάζει»; Ποιά θεολογικά επιχειρήματα και ποιες μαρτυρίες από την αγία Γραφή και τους αγίους Πατέρες έχει να παρουσιάσει σε μας, που υποτίθεται ότι έχουμε πλανηθεί; Δυστυχώς, στο παρά πάνω άρθρο του, δεν έχει να παρουσιάσει καμιά αγιογραφική, ή πατερική μαρτυρία. Αρκείται μόνον να «το διασκεδάζει», να γελάει και να ειρωνεύεται!

 Παρά κάτω γράφει: «Δεν είναι λίγες οι φορές βέβαια που ξεφεύγουν εντελώς ξεπερνώντας κάθε όριο, όμως είναι δικαιολογημένοι. Δεν είναι δα και λίγο αλλιώς να έχεις υπολογίσει τα πράγματα και εντελώς διαφορετικά να σου βγαίνουν! Όλοι αυτοί οι φερόμενοι ως "αντιοικουμενιστές" ξεκίνησαν με όνειρα μεγάλα. Είδαν, με κλειστά τα μάτια φυσικά, χιλιάδες κόσμου να τους ακολουθεί. Την είδαν θρησκευτικοί ηγέτες, κατηχητές, ιεραπόστολοι, σωτήρες, αβάδες οι κληρικοί, απόστολοι, ευαγγελιστές και βάλε! Και τώρα που οι καημενούληδες διαπιστώνουν ότι όνειρα και πραγματικότητα δεν συμβαδίζουν, λύπη πλημμυρίζει την καρδιά τους καθότι "ώσπερ σης εν ιματίω και σκώληξ ξύλω, ούτως λύπη ανδρός (στην περίπτωση αυτή και γυναικός) βλάπτει καρδίαν" και θλίψη τους καταλαμβάνει με αποτέλεσμα να συμπεριφέρονται με τρόπο αλλόκοτο διότι "το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη"». Προφανώς αγνοεί ότι η αλήθεια της Εκκλησίας μας δεν ταυτίζεται, (ποτέ δεν ταυτίστηκε), με την πλειοψηφία, αλλά υπάρχει πάντοτε στη μειοψηφία του «μικρού ποιμνίου», στο «λείμμα». Μέσα στο χώρο της Εκκλησίας την πλειοψηφία κατέχει η Αυτοαλήθεια - Χριστός, συν ένας. Έχει την ψευδαίσθηση, (δεν γνωρίζουμε από πού την αντλεί), ότι οι οικουμενιστές έχουν μαζί τους την πλειοψηφία των πιστών, ενώ εμείς οι «αντιοικουμενιστές», την χάσαμε και γι’ αυτό «πλημμυρίζει λύπη την καρδιά μας»! Ωστόσο εθελοτυφλεί, και αποσιωπά το γεγονός ότι τα 2/3 περίπου των Ορθοδόξων επισκόπων, δεν συμμετείχαν στο μεγαλύτερο οικουμενιστικό γεγονός της εποχής μας, στην «Σύνοδο» της Κρήτης και τελικά απέρριψαν τις αποφάσεις της. Αλλά και στο υπόλοιπο 1/3 των Εκκλησιών, που συμμετείχαν, πολλοί αρχιερείς δεν υπέγραψαν, παρατηρήθηκαν παρασκηνιακά ανεπίτρεπτες ενέργειες που καταρράκωσαν το κύρος της Συνόδου, ενώ μέσα στους κόλπους των εν λόγω Εκκλησιών σημειώθηκαν πρωτοφανείς αντιδράσεις και αποτειχίσεις από τον υπόλοιπο κλήρο και τον πιστό λαό του Θεού, οι οποίες κλόνισαν την ενότητα της Εκκλησίας. Ισχυρίζεται ότι «λύπη πλημμυρίζει την καρδιά» μας. Ναι, όντως, υπάρχει λύπη στην καρδιά μας. Όχι βέβαια για τις φθηνές και συκοφαντικές κατηγορίες που εκτοξεύει εναντίον μας, αλλά πρώτον μεν γι’ αυτόν τον ίδιο. Και δεύτερον για την κατάντια πολλών ποιμένων της εποχής μας, κληρικών όλων των βαθμίδων, οι οποίοι, στρατευμένοι στο άρμα του συγκρητισμού, οδηγούνται στο βάραθρο της καταστροφής και παρασύρουν στην απώλεια και άλλες ψυχές.

  Παρά κάτω γράφει: «Τους το είχαμε πει από την αρχή ότι σκιαμαχούν, ότι αντιμάχονται ένα "οικουμενισμό" που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Όμως αυτός ο αγώνας εναντίον του δικού τους "οικουμενισμού" φαίνεται πως αποτελεί το πρόσχημα. Στην ουσία ο πόλεμός τους είναι εναντίον του Σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη. Εύκολο να το διαπιστώσει οποιοσδήποτε διαβάζοντας τις αναρτήσεις τους που όπου κι αν αναφέρονται πάντα θα τα καταφέρουν να βάλουν στο στόχο Οικουμενικό Πατριαρχείο και Πατριάρχη»! Τον Οικουμενισμό δεν τον δημιουργήσαμε υμείς, ούτε κάποιοι άλλοι «αντιοικουμενιστές», όπως δυστυχώς αφήνει να εννοηθεί ο αρθογράφος, δεν είναι μια επινόηση της φαντασίας μας, δεν είναι κάτι το ανύπαρκτο. Την παναίρεση αυτή επεσήμανε, πολύ πρωτύτερα από μας, μια πλειάδα αγίων Γερόντων και οσιακών μορφών της Εκκλησίας μας, που έζησαν τον 20 αιώνα και μέχρι σήμερα και αγωνίστηκαν εναντίον της, με πολλαπλάσιο ζήλο από εμάς τους ταπεινούς και ασήμαντους συνεχιστές τους. Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικούς εξ’ αυτών: Τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, τον άγιο Νικόλαο Αχρίδος (Βελιμίροβιτς), τον άγιο Παΐσιο τον αγιορείτη, τον άγιο Γέροντα π. Φιλόθεο Ζερβάκο, τον άγιο Γέροντα π. Εφραίμ Κατουνακιώτη, τους αείμνηστους Γέροντες π. Γεώργιο Καψάνη, π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, π. Γαβριήλ Διονυσιάτη, π. Θεόκλητο Διονυσιάτη, τον εν ζωή άγιο Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας κ.α. Εμείς οι ελάχιστοι, τι περισσότερο, ή τι διαφορετικότερο διδάσκουμε, σε σχέση με όσα αυτοί εδίδαξαν περί Οικουμενισμού; Μπορεί να μας αποδείξει ότι αυτοί παρουσίασαν κάποιον άλλο Οικουμενισμό, ξένο προς αυτόν, τον οποίο εμείς παρουσιάζουμε;

  Κάνει λόγο επίσης ο π. Γ. Φραγκουλάκης και για την ανάγνωση των αναθεμάτων την Κυριακή της Ορθοδοξίας, την οποία κατ’ αυτόν αποκαλεί «γελοία» πράξη. Γράφει: «Γιατί πέρα από ανορθόδοξα και αντιεκκλησιαστικά αυτά που σκαρφίζονται και κάνουν (σ.σ. οι αντιοικουμενιστές), παρουσιάζοντάς τα ως κορυφαίες πράξεις αντίστασης δήθεν, είναι γελοία. Όπως τελευταία την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Όλοι γνωρίζουμε πως τα αναθέματα, όπως και τα υπόλοιπα κείμενα που περιέχονται στο Τριώδιο και αφορούν τις Άγιες Εικόνες είναι περικοπές του Συνοδικού της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Και όμως υπήρξαν ανίεροι αρχιερείς και ιερείς οι οποίοι ανέδειξαν εαυτούς ανωτέρους Οικουμενικής Συνόδου και απήγγειλαν αυτοσχέδιους αναθεματισμούς, χάρη εντυπωσιασμού και για να αποσπάσουν τα εύγε και τα χειροκροτήματα αυτών που αφιονίζουν στο όνομα δήθεν του "αντιοικουμενιστικού" αγώνα». Κατ’ αρχήν το Συνοδικό της Ορθοδοξίας δεν περιλαμβάνει μόνον αναθέματα εναντίον αιρετικών της περιόδου της εικονομαχίας, αλλά περιλαμβάνει και αναθέματα εναντίον πλήθους άλλων αιρετικών, όπως του Βαρλαάμ και του Ακινδύνου. Μάλιστα ένας από τους αναθεματισμούς συμπεριλαμβάνει όλους μαζί τους αιρετικούς: «Όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα». Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά δείχνει ακριβώς τον καθολικό χαρακτήρα που θέλησαν να δώσουν οι άγιοι Πατέρες στο μνημειώδες αυτό κείμενο της Ορθοδοξίας μας. Γιατί λοιπόν εξοργίζεται και αγανακτεί ο π. Γ. Φραγκουλάκης, επειδή ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας και κάποιοι κληρικοί της Μητροπόλεώς μας συμπεριέλαβαν μεταξύ των αιρέσεων και τον Οικουμενισμό; Γιατί θεώρησε ανεπίτρεπτη καινοτομία την προσθήκη στα αναθέματα και άλλων αιρέσεων; Μήπως ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεση; Δεν νομίζει ότι η μη δημόσια στηλίτευση της αίρεσης δημιουργεί προϋποθέσεις συμπάθειας των πιστών με τις πλάνες; Άραγε έπεσαν έξω όλοι οι παρά πάνω μνημονευθέντες άγιοι Γέροντες, που επεσήμαναν αυτή την αίρεση; Όχι. Αυτοί σίγουρα δεν έπεσαν έξω. Εκείνος που πέφτει έξω, σίγουρα είναι ο π. Γ. Φραγκουλάκης και οι όμοιοι μ’ αυτόν. Εδώ και αιώνες υπήρχε η ωραία συνήθεια να αναγιγνώσκονται τα αναθέματα την πανηγυρική αυτή ημέρα της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, έπαυσαν να αναγιγνώσκονται, προφανώς κάτω από την επήρεια της οικουμενιστικής λαίλαπας, που κυριαρχεί στην εποχή μας. Πέραν αυτών γιατί να αποτελεί καινοτομία η προσθήκη αναθεμάτων και να μην αποτελεί καινοτομία η μη μνημόνευση των αναθεμάτων;

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

 

πηγή:  katanixis.gr