Μετάνοια σημαίνει...

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστὼφ

Νὰ κρατᾶς ἀδιάκοπα τὴν ψυχή σου σὲ κατάστασι μετανοίας καὶ πένθους. Διαπίστωσε καὶ τὶς πιὸ ἀσήμαντες ἀδυναμίες σου καὶ πολέμησε τές. Ἂν ἀδιαφορήσης γιὰ τὶς μικρὲς πτώσεις καὶ τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα, νὰ εἶσαι βέβαιος ὅτι θὰ δὴς κάποτε τὸν ἑαυτό σου ν ἀδιαφορῆ καὶ γιὰ τὰ μεγάλα. Ἀπὸ τὴν πιὸ φευγαλέα καὶ λεπτὴ ἁμαρτωλὴ σκέψι γεννιέται κάποτε τὸ πιὸ σοβαρὸ ἁμάρτημα.

Ἀρχὴ τῆς σωτηρίας εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς μετανοίας. Ἀρχὴ τῆς μετανοίας εἶναι ἡ ἀποχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἀρχὴ τῆς ἀποχῆς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία εἶναι ἡ καλὴ πρόθεσις, ἡ ἀγαθὴ προαίρεσις.

Ἡ ἀγαθὴ προαίρεσις γεννᾶ τοὺς κόπους. Οἱ κόποι γεννοῦν τὶς ἀρετές. Οἱ ἀρετὲς γεννοῦν τὴν πνευματικὴ ἐργασία. Ἡ πνευματικὴ ἐργασία, τέλος, ὅταν εἶναι συχεχὴς καὶ ἐπίμονη, μονιμοποιεῖ στὴν ψυχὴ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν κάνει φυσικὴ κατάστασί της. Ὅταν φθάσης σ αὐτὴ τὴν τελευταία βαθμίδα, λίγο θ ἀπέχης ἀπὸ τὴν...
ψηλάφησι τοῦ Θεοῦ!

Ἄκουσε μὲ πολλὴ προσοχὴ πὼς ὁρίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος τὴν ἀληθινὴ μετάνοια:

Μετάνοια σημαίνει ἀνανέωσις τοῦ βαπτίσματος.

Μετάνοια σημαίνει συμφωνία μὲ τὸν Θεὸ γιὰ νέα ζωή.

Μετάνοια σημαίνει ὁριστικὴ ἀποχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Μετάνοια σημαίνει βαθιὰ συντριβὴ καὶ ταπείνωσις,

Μετάνοια σημαίνει μόνιμη ἀπομάκρυνσις ἀπὸ κάθε σωματικὴ ἀπόλαυσι.

Μετάνοια σημαίνει διαρκὴς αὐτοκατάκρισις.

Μετάνοια σημαίνει ἀδιαφορία γιὰ τὰ πάντα καὶ ἐνδιαφέρον μόνο γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς σου.

Μετάνοια σημαίνει ἔργα ἀρετῆς ἀντίθετα πρὸς τὶς προηγούμενες ἁμαρτίες.

Μετάνοια σημαίνει κάθαρσις τῆς σκοτισμένης συνειδήσεως.

Μετάνοια σημαίνει θεληματικὴ ὑπομονὴ ὅλων τῶν θλίψεων,ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ ἀπὸ δαίμονες.

Μετάνοια σημαίνει αὐτοτιμωρίες καὶ συνεχεῖς ταλαιπωρίες τῆς σάρκας.

Μετάνοια σημαίνει κάψιμο τῶν ἁμαρτιῶν μὲ τὴ φωτιὰ τῆς ἀδιάλειπτης δακρύρροης προσευχῆς.

Ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴν ἀληθινὴ μετάνοια. Εἶναι ὅμως γνωρίσματα τῆς δικῆς σου μετανοίας;

Αὐτὸς ὁ κόσμος, ποὺ ξέχασε τὸν Θεό, δὲν εἶναι παρὰ κοιλάδα τῆς ἁμαρτίας καὶ λαβύρινθος τοῦ θρήνου. Δὲν ἔχει τίποτε καλό, τίποτε ἀξιέπαινο. Παντοῦ βασιλεύει ἡ ἁμαρτία, ἡ παρανομία, ἡ ἀποστασία· ἀλλὰ καὶ οἱ ἄφευκτες συνέπειές τους: ὁ πόνος, ἡ θλίψις, ὁ στεναγμός. «Πάσα κεφαλὴ εἰς πόνον καὶ πάσα καρδία εἰς λύπην. Ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς οὐκέστιν ἐν αὐτῶ ὁλοκληρία… οὐκ ἔστι μάλαγμα ἐποθῆναι οὔτε ἔλαιον οὔτε καταδέσμους» (Ἤσ. 1. 5). Γὶ αὐτὸ ἐσύ, ἀδελφέ μου, «κατάγαγε ὡς χειμάρρους δάκρυα ἡμέρας καὶ νυκτός· μὴ δώςεκνηψιν σεαυτῶ μὴ σιωπήσαιτο ὁ ὀφθαλμός σου» (πρβλ. Θρήν. Ἱερεμ. 2. 18).

Ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔκλαψαν καὶ πένθησαν πολύ, μετανοώντας γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, κι ἂς ἦταν λιγότερες ἀπὸ τὶς δικές σου. «Ἐγενήθησαν τὰ δάκρυα αὐτῶν αὐτοῖς ἄρτος ἡμέρας καὶ νυκτὸς»καὶ «τὸ πόμα αὐτῶν μετὰ κλαυθμοῦ ἐκίρνων» (πρβλ. Ψάλμ. 41. 4 &101. 10). Καὶ ὁ Κύριος ἔκλαψε, ὄχι γιατί εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ θρηνήση τὴν ἀμετανοησία καὶ τὴ σκληροκαρδία τῶν ἀνθρώπων: «Ἰδὼν τὴν πόλιν (τὴν Ἱερουσαλὴμ)ἔκλαυσεν ἒπ αὐτή, λέγων ὅτι εἰ ἔγνως καὶ σύ, καὶ γὲ ἐν τὴ ἡμέρα σου ταύτη, τὰ πρὸς εἰρήνηνσου! νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου» (Λούκ. 19. 41-42). Πῶς νὰ μὴν κλάψης ὅταν ἡ ζωή σου εἶναι γεμάτη ἀπὸ δοκιμασίες, θλίψεις, πόνο, συμφορές;«Ποία τοῦ βίου τρυφὴ διαμένει λύπης ἀμέτοχος; Ποία δόξα ἔστηκεν ἐπὶ γὴς ἀμετάθετος; Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα· μία ροπή, καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται». Πῶς νὰ μὴ θρηνήσης ὅταν καὶ τὴν ἄλλη ζωή, τὴν αἰώνια, κινδυνεύης νὰ τὴ χάσης; Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ πιὸ μεγάλη συμφορά. Κανεὶς δὲν ξέρει τί θὰ τοῦ συμβῆ ἐκεῖ.

Καμμιὰ εἴδησις, καμμιὰ πληροφορία… Θὰ ἔρθη σὰν κλέφτης ὁ θάνατος, θὰ χωρισθῆ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ θ ἀκολουθήση ὁ φοβερὸς τελωνισμός της ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα. Ώ, ποία ὥρα τότε! Θὰ πάη ἡ ψυχὴ ἐκεῖ ποὺ ποτὲ δὲν ἦταν. Θὰ δὴ ἐκεῖνα ποὺ ποτὲ δὲν ἐγνώρισε. Θ ἀκούση ὅσα ποτὲ δὲν ἄκουσε.

Κλάψε. Λοιπόν. Μετανόησε καὶ προσκόμισε στὸν Κύριο τὰ δάκρυά σου σὰν μύρο μετανοίας. Τὸ δάκρυ καθαρίζει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ξεπλένει ἀπὸ κάθε κηλίδα, λαμπικάρει τὴ συνείδησι, φωτίζει τὸν νοῦ, σπάζει τὰ δεσμὰ τῶν παθῶν, σχίζει τὰ χειρόγραφά της ἁμαρτίας.

Κλάψε καὶ θρήνησε μὲ μετάνοια, γιὰ νὰ ξεπλυθῆς κι ἐσὺ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες σου, γιὰ νὰ καθαρίσης τὸν ρύπο τῆς ψυχῆς σου, γιὰ νὰ θεραπευθῆς ἀπὸ τὴν πνευματικὴ τύφλωσι, γιὰ νὰ πνίξης στὴ θάλασσα τῶν δακρύων τὸν νοητὸ διώκτη Φαραώ, γιὰ νὰ σβήσης μὲ τοὺς κρουνοὺς τῶν ματιῶν σου τὴ φλόγα τῆς γεένης καὶ ν ἀξιωθῆς τῆς αἰωνίας ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίω ἠμῶν.

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστὼφ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο : “Πνευματικὸ Ἀλφάβητο”

Ἐκδόσεις: ”Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr