Τα παιδιά είναι ευλογία

Ο Χριστιανισμός, όχι μόνο δεν μισεί το παιδί, όπως ο ειδωλολατρικός κόσμος, αλλά το αγκαλιάζει, το θεωρεί συνδεδεμένο με το Μυστήριο του Γάμου. Τη δημιουργία παιδιών την θεωρεί ως εντολή Θεού. Το δε αντίθετο ως παράβαση θεμελιώδους εντολής του Θεού. Και επιπλέον θεωρεί το παιδί ή τα παιδιά που είναι καρπός του Γάμου, ως δώρο και ευλογία του Θεού.

Και είναι πράγματι ευλογία Θεού τα παιδιά στο σπίτι.

Σπίτι χωρίς παιδιά, είναι σπίτι χωρίς χαρά. Τίποτε στον κόσμο δεν συγκρίνεται με τη χαρά των παιδιών. Όσα περισσότερα παιδιά υπάρχουν σ’ ένα σπίτι, τόσες περισσότερες και οι ευλογίες του Θεού.

Τα παιδιά δημιουργούν μία κοινωνία αγάπης και συνεργασίας. Όπου υπάρχουν πολλά παιδιά αναπτύσσονται συνήθως καλοί χαρακτήρες, όχι ιδιότροποι και ιδιόρρυθμοι. Καλλιεργείται το πνεύμα της θυσίας, της αλληλεγγύης. Τα παιδιά συνδέουν τους γονείς μεταξύ τους. Και είναι τιμή και δόξα των γονέων.

Έτσι εξηγείται πως διά μέσου των αιώνων τα παιδιά και μάλιστα τα πολλά παιδιά θεωρούνταν ευλογία. Στην Π. Διαθήκη ήταν όνειδος η έλλειψη παιδιών.

Στο Ψαλτήριο υπάρχει ο υπέροχος ύμνος προς την πολύτεκνη οικογένεια: «Να ποια είναι η κληρονομία και το δώρο του Κυρίου, που δίδεται από Αυτόν στους αγαπητούς Του. Είναι οι υιοί και οι απόγονοι. Ο μισθός και η αμοιβή των δικαίων είναι τα παιδιά, τα οποία ως καρπός εκβλαστάνουν από τη μητρική κοιλία» (Ψαλμ. ΠΚΣΤ’ 3).

Και ακόμη σαφέστερα την ευτυχία της πολυμελούς οικογένειας διακηρύττει το Ψαλτήρι: «Η γυναίκα σου θα είναι σαν την κληματαριά γεμάτη καρπούς στην περιοχή και τους θαλάμους της οικίας σου που θα την στολίζει με τη φιλεργία και την οικοκυροσύνη της, αλλά και που θα σκιάζεται και σκεπάζεται από αυτήν. Τα παιδιά σου θα παρακάθονται τριγύρω από το τραπέζι σου σαν νεοφυτευμένα και δένδρα αειθαλή και εύκαρπα. Να πρόσεξε∙ κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ευλογείται ο άνθρωπος, που φοβείται τον Θεό» (Ψαλμ. ΡΚΖ’ 3-4).

Το πόση ευλογία δίδουν και είναι τα παιδιά, φαίνεται και από την καθημερινή πείρα. Και αυτές ακόμη οι πτωχές, πολυμελείς οικογένειες αξιώθηκαν να δώσουν άρτια παιδιά στην κοινωνία και την πολιτεία.

Είναι γεγονός μαρτυρημένο και από την ιστορία ότι η ποιότητα και η ποσότητα στο ζήτημα των παιδιών βαδίζουν παράλληλα.

Όπως γράφει ο Ντουμόν «τα μονογενή παιδιά, ή τα παιδιά ολιγομελών οικογενειών γίνονται ασθενείς γονείς, παράγουν παιδιά ακατάστατα και ιδιότροπα. Το μονογενές παιδί εκμεταλλευόμενο τους υπερβολικούς επαίνους, φθείρεται ψυχικώς, γίνεται το «Mother’ s darling», δηλαδή της μάνας το χαϊδεμένο «πουλάκι της», που είναι κατάλληλο μόνο να στολίζει τη φωλιά με φτερά, ενώ η φωλιά είναι για τα πουλιά. Με την πρώτη ευκαιρία θα απαιτήσει πλήρη απολύτρωση από τους γονείς του, οι οποίοι διευθέτησαν φαινομενικά τα πράγματα κατά τον ευνοϊκότερο γι’ αυτό τρόπο. Εφόσον δεν γνώρισε υποχρέωση, δεν έχει συναίσθηση του καθήκοντος. «Έχετε ένα παιδί, λέει, είσθε ο σκλάβος του. Έχετε έξι, είσθε αφεντικό τους»!

Προς επιβεβαίωση ότι οι φτωχές πολυμελείς οικογένειες αξιώθηκαν να δώσουν τα άριστα παιδιά στην κοινωνία αναφέρουμε τον Ιωσήφ. Ήταν ο ενδέκατος υιός του Ιακώβ. Τι προσέφερε ο Ιωσήφ από τη θέση του αντιβασιλέα της Αιγύπτου είναι γνωστό.

Επιπλέον ο Δαβίδ, ο ενδοξότατος του Ισραήλ προφήτης, ήταν το όγδοο παιδί αφανούς ποιμενικής οικογένειας, της Βηθλεέμ, ο οποίος ανυψώθηκε σε ύψη δόξας και μεγαλείου.

Επίσης να θυμίσουμε τη γενεά των πολυτέκνων Μακκαβαίων. Οι ήρωες αυτοί προήλθαν από την πολύτεκνη οικογένεια του ιερέα Ματαθίου.

Αλλά πολύτεκνες οικογένειες έχουμε και στη μετά Χριστό εποχή.

Οικογένεια αγίων μπορούμε να ονομάσουμε την οικογένεια του Μ. Βασιλείου. Πολύτεκνοι ήσαν οι γονείς του. Από αυτή, εκτός του Μ. Βασιλείου, προήλθαν ο αδελφός του άγιος Γρηγόριος, Επίσκοπος Νύσσης, και ο άλλος αδελφός του, ο άγιος Πέτρος, Επίσκοπος Σεβαστείας. Ακόμα η αγία Μακρίνα, αδελφή του Μ. Βασιλείου.

Πολύτεκνοι ήταν οι γονείς του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

Αλλά και πλείστοι άλλοι άγιοι, καθώς και ονομαστοί πολιτικοί άνδρες, προήλθαν από πολύτεκνες οικογένειες. Ο φημισμένος φυσικός και αστρονόμος, Ι. Ένκε, ήταν γονέων με εννέα παιδιά. Ο Ιωσήφ Φραουνχόβερ ήταν το δέκατο παιδί των γονέων του. Ο Ρ. Μπόυλε – πατέρας της αναλυτικής χημείας – το δέκατο τέταρτο. Ο Λαμάρκ ήταν το ενδέκατο παιδί. Ο Σίμενς – εφευρέτης της ηλεκτρολογίας – ανήκε σε οικογένεια δεκατεσσάρων παιδιών. Ο Εμμ. Κάντ, φιλόσοφος, υιός οικογένειας εννέα παιδιών. Ο Ιω. Σεβαστιανός Μπαχ, το όγδοο παιδί. Ο ίδιος απέκτησε 20 παιδιά. Ο Χαίντελ, ήταν το δέκατο παιδί. Ο Μόζαρτ το έβδομο, ο Σούμαν το πέμπτο, ο Βάγνερ το ένατο, ο Χάυνδ ανήκε σε οικογένεια δώδεκα παιδιών. Ο Σούμπερτ σε οικογένεια δεκατεσσάρων παιδιών. Ο Γλάδστων είχε οκτώ παιδιά. Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ήταν το δέκατο έκτο παιδί.

Από όλα αυτά που γράφονται φαίνεται αφενός μεν ότι ο Γάμος έχει καρπό παιδιά, αφετέρου δε ότι ο χριστιανισμός τα βλέπει ως ευλογία Θεού. Έτσι τα βλέπουν και οι ευσεβείς γονείς. Παρ’ όλες τις θυσίες, τους πειρασμούς, οι εμπιστευόμενοι εαυτούς στην πρόνοια του Θεού γονείς. Θα χαρούν απολαμβάνοντες τους κόπους τους, όχι μόνο εδώ, αλλά και στη βασιλεία των ουρανών.

Πηγή: «Το Μυστήριο του Στεφανώματος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Λυράκη (+), Αθήνα 2005