Άδικες οι επιθέσεις κατά της Εκκλησίας για το Μακεδονικό

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Άδικες επιθέσεις δέχεται η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για το περιεχόμενο του Δελτίου Τύπου, το οποίο εξέδωσε και αναφέρεται στην ονομασία του γειτονικού κράτους.

Ο αρνητικός σχολιασμός προέρχεται κυρίως από
«ρεαλιστές» νεοφιλελεύθερους και νεοαριστερούς, καθώς και από «εκσυγχρονισμένους» ιδεολόγους - οπαδούς της παγκοσμιοποίησης και του κοσμοπολιτισμού. Όλοι είναι υπέρ ενός έντιμου συμβιβασμού. Τα επιχειρήματά τους περιορίζονται στην έως σήμερα πραγματικότητα και ουδείς τολμά να σκεφθεί τι μπορεί να συμβεί την επόμενη ημέρα του συμβιβασμού. Κανείς δεν θέλει να παραδεχθεί πως μια κακή λύση είναι χειρότερη από τη μη λύση.

          Τα αρνητικά σχόλια είναι για τρία σημεία του Δελτίου Τύπου της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου:   

          Το πρώτο είναι εκείνο που υπενθυμίζει ότι η Εκκλησία, κλήρος και λαός, θυσιάστηκαν και μαρτύρησαν για να είναι ελεύθερη η Μακεδονία. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την προσφορά Της. Η δράση και τα βάσανα των Δράμας Χρυσοστόμου (του μετέπειτα Αγίου εθνοϊερομάρτυρος Σμύρνης), Καστορίας Γερμανού Καραβαγγέλη, Γρεβενών Αιμιλιανού και όλων των άλλων Μητροπολιτών, κληρικών και Μακεδονομάχων, είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας αυτής της προσφοράς.

          Το δεύτερο είναι το σημειούμενο, ότι λόγω της προσφοράς της η Εκκλησία δεν μπορεί να δεχθεί την απονομή του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου Κράτους. Διερωτάται κανείς, η εκφραζόμενη άποψη αποτελεί παρέμβαση στην κυβερνητική πολιτική; Η Εκκλησία δεν επιτρέπεται να εκφράζει την άποψή της; Πρέπει να φιμωθεί, όπως συνέβαινε στα ολοκληρωτικά καθεστώτα του περασμένου αιώνα; Και αυτό το πολυφορεμένο «απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...», που είπε ο Χριστός στους αντιπάλους και σταυρωτές Του, τι σχέση έχει με την ελευθερία να εκφράσει την  άποψη της η Εκκλησία; Μήπως η ΔΙΣ ζήτησε να αναλάβει το ΥπΕξ;

          Σημειώνεται ότι ορισμένοι, που διαφωνούν σήμερα να εκφράζει την άποψή της η Εκκλησία ήσαν μεταξύ εκείνων που προσκάλεσαν τον αείμνηστο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα να συμμετάσχει και να ομιλήσει  στο παλλαϊκό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, στις 14 Φεβρουαρίου 1992, που εξέφρασε την αντίθεσή του στην ονομασία του γειτονικού κράτους!

          Το τρίτο είναι η διατύπωση της ανησυχίας της Συνόδου, ότι τυχόν αποδοχή του όρου «Μακεδονία» θα έχει επιπτώσεις και στην ονομασία της αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της «Μακεδονίας». Εγράφη ότι η «Εκκλησία της Μακεδονίας» ιδρύθηκε το 1968 και ετέθη ειρωνικά το ερώτημα αν χρειάστηκε μισός αιώνας για να το αντιληφθεί η Ιερά Σύνοδος. Το συγκεκριμένο αρνητικό σχόλιο δείχνει άγνοια της σύγχρονης εκκλησιαστικής ιστορίας.Το 1967 οι τέσσερις Μητροπολίτες, που κάλυπταν ποιμαντικά το σημερινό γειτονικό κράτος και ανήκαν στη Σερβική Εκκλησία, αποφάσισαν να  ανακηρύξουν την «Αυτοκέφαλη Μακεδονική Εκκλησία». Η απόφασή τους δεν έγινε δεκτή από το Σερβικό Πατριαρχείο, στο οποίο ανήκαν. Η Σερβική Ιεραρχία, τον Σεπτέμβριο του 1967, αποφάσισε να διακόψει κάθε λειτουργική και κανονική σχέση με τους εν λόγω Μητροπολίτες. Την απόφασή της Σερβικής Εκκλησίας αποδέχθηκαν όλες οι Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες – φυσικά και η Ελλαδική Εκκλησία. Έκτοτε έως και σήμερα η σχισματική «Εκκλησία της Μακεδονίας» παραμένει απομονωμένη.

          Η Σερβική Εκκλησία το 2002 προχώρησε ένα ακόμη βήμα στην αντίθεσή της προς την σχισματική Εκκλησία. Τότε ίδρυσε στα Σκόπια αυτόνομη, υπ’ αυτήν Εκκλησία, με το όνομα Αρχιεπισκοπή Αχρίδος και  χειροτόνησε Αρχιεπίσκοπο της και Μητροπολίτη Σκοπίων τον Ιωάννη Ζόραν, καθώς και άλλους τρεις Αρχιερείς. Την Αρχιεπισκοπή Αχρίδος αποδέχονται όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ως κανονική και όχι τους σχισματικούς της «Εκκλησίας της Μακεδονίας».

          Τον περασμένο Νοέμβριο οι σχισματικοί Μητροπολίτες των Σκοπίων, σε συνεργασία με την Κυβέρνησή τους και εν όψει των διαπραγματεύσεων για την ονομασία του κράτους τους, αποφάσισαν να συνεργασθούν με το Βουλγαρικό Πατριαρχείο και δια μέσου αυτού να πετύχουν την αυτοκεφαλία τους. Σημειώνεται ότι η Βουλγαρική Εκκλησία αποδέχεται την ονομασία «Εκκλησία της Μακεδονίας», με την σύμφωνη γνώμη της κυβερνήσεως της Σόφιας. Έτσι, δια μέσου της Εκκλησίας της Βουλγαρίας, που αναγνωρίζει ως «όμαιμους και ομοεθνείς» τους σλάβους των Σκοπίων, αυτοί επιχειρούν να περάσει στο κράτος τους το όνομα «Μακεδονία». Αυτός είναι ο λόγος που αναμιγνύεται η Εκκλησία της Ελλάδος στην ονομασία του γειτονικού κράτους. 

πηγή:  http://thriskeftika.blogspot.gr