Γιατί ο Χριστός γεννήθηκε στην αφάνεια και μάλιστα σε στάβλο;

Ο Χριστός δεν έγινε απλώς άνθρωπος, αλλά έγινε άνθρωπος για να πάρει τη θέση μας. Ο Μεσσίας γεννήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και την Παρθένο μητέρα, για να μην κληρονομήσει τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος, και έτσι να γίνει «το νέο φύραμα», δηλαδή η νέα ζύμη της καινούριας ανθρωπότητας και να καταστεί το πιο καθαρό θύμα, που θα προσφερόταν στο Σταυρό, για να σηκώσει τις αμαρτίες των ανθρώπων (Ιωάν. 1,29, Ησαΐας 53,4-6, Εβραίους 9,28, Α’ Πέτρου 2,24, Αποκ. 5,9).

Έτσι ο Χριστός από το στάβλο της Γεννήσεως σήκωσε το Σταυρό Του, για να μας ξεπλύνει από την αμαρτία της αποστασίας. Μωρό ακόμη υποβάλλεται στις ταλαιπωρίες του δύσκολου και επικίνδυνου ταξιδιού στην ξένη χώρα, την Αίγυπτο.

Οι κάτοικοι της Ναζαρέτ, της πόλεως που μεγάλωσε ο Χριστός, τον υποτιμούσαν και αμφισβητούσαν τη μεσσιανικότητά Του. Επειδή κάποτε στη συναγωγή τούς είπε ότι σ’ Αυτόν εκπληρώνονται όλες οι προφητείες για το Μεσσία, θέλησαν ανεπιτυχώς να τον σκοτώσουν γκρεμίζοντάς Τον από γκρεμό.

Οι φαρισαίοι μαζί με τους θρησκευτικούς άρχοντες της εποχής πολέμησαν ποικιλότροπα το Χριστό και προσπάθησαν πολλές φορές να Τον παγιδεύσουν στα λόγια και να Τον συλλάβουν. Στο τέλος Τον σταύρωσαν.

Ένας άλλος λόγος της αφανούς γεννήσεως του Σωτήρα Χριστού ήταν ο σεβασμός από το Θεό της ελευθερίας του ανθρώπου. Αν φανέρωνε ο Θεός στην ενσάρκωσή Του τα μεγαλεία Του, τότε οι άνθρωποι θα ζούσαν κάτω από τι φόβο και τον τρόμο. Θα ακολουθούσαν το Θεό όχι επειδή θα το ήθελαν οι ίδιοι, αλλά επειδή θα Τον φοβούνταν.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 37-38), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου