Η ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντος

Μια αποτυχημένη απόπειρα στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη

 Με την άλωση της Ιερουσαλήμ υπό του Τίτου, κατεστράφη και ο Ναός του Σολομώντος ολοσχερώς. Εξεπληρώθη ο λόγος του Κυρίου που είπε:

«Αμήν λέγω υμίν ου μη αφεθή ώδε λίθος επί λίθον ος ου καταλυθήσεται».

Οι Εβραίοι όμως, που δεν πίστεψαν ποτέ στον Χριστό και στον αιώνιο και ασάλευτο λόγο Του, θέλησαν να ανοικοδομήσουν τον Ναό του Σολομώντος και να διαψεύσουν τον αδιάψευστο προφητικό λόγο Του.

Το 363 μ.Χ., επί Ιουλιανού του παραβάτου, βρήκαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν την ανοικοδόμηση. Ο χριστιανομάχος Αυτοκράτορας Ιουλιανός τους προστάτευε και τους ενίσχυε υλικώς, δια να ανοικοδομήσουν τον Ναό του Σολομώντος.

Πράγματι! Συνεκέντρωσαν άφθονα υλικά, συνέρρευσαν δε από παντού εργάτες και άρχισαν να δουλεύουν στα θεμέλια του Ναού. (Βλέπε «Μαρτυρίαι Ιουδαίων και εθνικών Συγγραφέων περί Χριστού» υπό Α. Στούρζα σελ. 241).

Τότε ο Επίσκοπος Ιεροσολύμων Κύριλλος, που ήταν αυτόπτης, κηρύττει ενώπιον όλων την σχετική προφητεία του Δανιήλ και του Ιδίου του Σωτήρος Χριστού. Ήλεγχε δε την θεομάχο αυτή ενέργεια, καθώς και την ματαιοπονία τους. Αλλ’ εις μάτην τους νουθετούσε ο αποστολικός εκείνος Πατήρ. Οι Ιουδαίοι επέμειναν να τον ανοικοδομήσουν.

Και πάνω στην υπεροπτική επιμονή τους, ξέσπασε ένας φοβερός σεισμός, που τους κατετρόμαξε. Έπειτα καθώς επιχειρούσαν τρεις φορές να καταθέσουν τα θεμέλια, πάντα ξεπηδούσαν από την γη φλόγες, καυτερή άμμος και λιθάρια και διασκορπούσαν τους Εβραίους καταπληγωμένους.

Ο εθνικός συγγραφέας Αμμιανός Μαρκελίνος, που ήτο αυτόπτης μάρτυς του θαύματος, το περιγράφει ως εξής:

«Ενώ δε γενναίως επέμενεν ο Αλύπιος (αξιωματικός ευνοούμενος του Ιουλιανού, χρηματίσας Πρέφεκτος εις Βρεταννίαν), βοηθούντος και του της Επαρχίας ηγεμόνος, πυρός σφαίραι φρικώδεις, πυκνώς εκκύπτουσαι, πλησίον των θεμελίων, πολλάκις τους εργαζομένους κατέκαυσαν και τέλος κατέστησαν τον τόπον εκείνον απρόσιτον».

Τελικώς αναγκάσθηκαν να σταματήσουν την επιχείρηση. Έκτοτε πέρασαν χίλια εξακόσια χρόνια και δεν ξανατόλμησαν να τον ανοικοδομήσουν, καίτοι είναι ο Ναός των ονείρων των και έχουν, ως γνωστόν, εις την διάθεσή τους άφθονο χρήμα οι Εβραίοι. (Βλ. και Γρηγ. Ναζιανζηνού Λογ. 4^ος σελ. 110-113. Αμβροσίου Μεδιολάνων κατά Ιουδαίων, Ρουφφίνου βιβλ. 10, Σωκράτους βιβλ ΙΙΙ Κεφ. 20).

Εκτός αυτών και άλλων πολλών, μαρτυρεί το θαύμα και κάποιος Ραββίνος, ονόματι Γεδιαλιάχ. Αυτός στηρίζεται στα χρονικά των Ιουδαίων (Βλέπε Ιστορία Le Beau Τομ. 3^ος).

Ματαιοπονούν, λοιπόν, όταν τα βάζουν με τον παντοδύναμο Χριστό και προς κέντρα λακτίζουν.

Πηγή: «Ο Οικουμενισμός χωρίς Μάσκα», Αρχιμ. Χαραλ. Δ. Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» (σελ. 216-218)