Του κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγουιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Την επιμονή στην Ορθόδοξη ακρίβεια, δυστυχώς ως ψυχοπαθολογική εμμονή την εκλαμβάνουν.
Τούτο παρατηρείται ιδιαίτερα στις μέρες μας και ειδικότερα λόγω της στάσης αυτών που επιμένουν με σοβαρότητα στην Ορθόδοξη ακρίβεια. Η επιμονή στην Ορθόδοξη ακρίβεια δεν είναι αποτέλεσμα ψυχοπαθολογικής νεύρωσης, αλλά συνέπεια στην Πατερική μας Παράδοση και στην αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης μας.
Τι προσπαθούν να εφεύρουν αιτιοπαθογένειες, στον πόλεμο κατά των αιρέσεων; Ας ακούσουν τι αναφέρει η Υμνολογία της Εκκλησίας μας για τις αιρέσεις και τους αιρετικούς. Τους αιρετικούς Ευτυχή και Διόσκορον “παράφρονας’’, “ακεφάλους’’, και “ανιάτως νοσήσαντας’’, χαρακτηρίζει η Υμνολογία μας κατά την Εορτήν της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ευφημίας. Τον αιρετικό Βαρλαάμ “μάταιον άφρονα και άνουν’’ ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς απέδειξεν, αναφέρει η Υμνολογία της Εκκλησίας μας την Β Κυριακὴ των Νηστειών. ‘’Ερραγη μάταιον φρύαγμα και γλώσσα Βαρλαάμ του παράφρονος, λόγοις και δόγμασι, και διανοίας οξύτητι του σοφού Βασιλέως και σου Γρηγόριε’’, ψάλλομε την Β Κυριακὴ των Νηστειών.
Αντί η διαγνωστική διερεύνηση όσων ενοχλούνται από την επιμονή στην Ορθόδοξη ακρίβεια να επικεντρωθεί στις κακόδοξες στρεβλώσεις, επικεντρώθηκε δυστυχώς στους επιμένοντες στην Ορθόδοξη Παράδοση;
Η απαξιωτική προσπάθεια εναντίον όσων επιμένουν στην Ορθόδοξη ακρίβεια, αναμφισβήτητα έχει ενταθεί πρόσφατα λόγω των θεολογικών εντάσεων στις όσες στρεβλώσεις της Συνόδου της Κρήτης. Για παράδειγμα ένα πολύ σοβαρό θέμα που προκάλεσε θεολογικές ενστάσεις, ήταν και η προσπάθεια να κατοχυρωθούν συνοδικά οι εκκλησιολογικές προϋποθέσεις της «Δήλωσης του Τορόντο». Ας μελετήσουν τη «Δήλωση του Τορόντο» ξανά αυτοί που εκλαμβάνουν την επιμονή στην Ορθόδοξη ακρίβεια, ως αποτέλεσμα ψυχοπαθολογικής νεύρωσης και θα αντιληφθούν που είναι η στρέβλωση. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, για να αντιληφθούν και το μέγεθος, αλλά και το ‘’είδος’’ της απαξίωσης και του υβρεολογίου τους.
Στη «Δήλωση του Τορόντο», «ως προς το τι είναι το Π.Σ.Ε. », στο εδάφιο 5 αναφέρεται ότι «Οι εκκλησίες – μέλη του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζουν στις άλλες εκκλησίες στοιχεία της αληθούς εκκλησίας»*. Αυτό το εδάφιο σαφέστατα αντιστρατεύεται τη Μοναδικότητα της Εκκλησίας. Ποιά αναγνώριση στοιχείων αληθούς εκκλησίας μπορούμε να αναγνωρίσουμε στους αιρετικούς Πεντηκοστιανούς, στους Λουθηρανούς, στους Μεθοδιστές και στις λοιπές αιρετικές ομάδες του Π.Σ.Ε.; Είναι αποτέλεσμα κάποιας νευρολογικής δυσλειτουργίας, η αντίθεση σε τέτοια εκκλησιολογική στρέβλωση;
Στη δήλωση αυτή ενώ αναφέρει ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), δεν πρέπει να γίνει ποτέ υπέρ-εκκλησία, στην καταληκτική σημείωση αναφέρει ότι «οι εκκλησίες αναγνωρίζουν ότι το να αποτελεί κάποιος μέλος της εκκλησίας του Χριστού είναι πιο περιεκτικό από το να αποτελεί μέλος της ίδιας του της εκκλησίας»*. Μπορούμε ως Ορθόδοξοι να δεχθούμε αυτή την απαράδεκτη υπόδειξη – παραδοχή για την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία; Είναι αποτέλεσμα ψυχαναγκασμού η Ορθόδοξη στάση απέναντι σε αυτή τη στρέβλωση;
Στην παράγραφο 8 της «Δήλωσης του Τορόντο», αναφέρεται ότι «Οι εκκλησίες-μέλη εισέρχονται σε πνευματικές σχέσεις, για να οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού και να ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών*». Θα μπορούσε ποτέ κανείς εκ των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, να αναφέρει ότι το Σώμα του Χριστού θα οικοδομηθεί από τις πνευματικές σχέσεις με αιρετικούς; Η επιμονή στην Ορθόδοξη ακρίβεια, είναι αποτέλεσμα ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής;
Είναι πράγματι λυπηρό να συμπληρώνουν την αδυναμία τους να προβάλλουν θεολογικά επιχειρήματα, με το να χαρακτηρίζουν τους επιμένοντες στην Ορθόδοξη ακρίβεια, ως πάσχοντες από κάποια μανιοπαρορμητική διαταραχή.
*«Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Στυλιανού Χ. Τσομπανίδη)
πηγή: http://orthodoxostypos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας