Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
28 ΜΑΪΟΥ 2017
Απόστολος: Πραξ. κ΄  16-18, 28-36
Ευαγγέλιον: Ιωάν. ιζ´ 1-13
Ήχος: πλ. β΄.- Εωθινόν: Ι΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού,
ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος»
Η συνείδησις του Αποστόλου Παύλου
Εις το σημερινόν Αποστολικόν ανάγνωσμα, ο Απόστολος των εθνών Παύλος ευρίσκεται εις την
πόλιν της Εφέσου και δίδει τας τελευταίας συμβουλάς του εις τους ποιμένας των χριστιανών (επισκόπους και πρεσβυτέρους). Συμβουλάς που αφορούν την παιδαγώγησιν του ποιμνίου και την ορθήν πνευματικήν καθοδήγησίν του. Είναι οι ποιμένες εκείνοι τους οποίους ο ίδιος ο Απόστολος εχειροτόνησε και δια τους οποίους αισθάνεται βαρυτάτην ευθύνην. Ανησυχεί δια την δραστηριότητά των αλλά και δια την εν γένει διαγωγήν των και δια τούτο καθιστά τούτους υπολόγους ενώπιον του Παναγίου Πνεύματος, υπό του οποίου και προεχειρίσθησαν. Τα λόγια του, όπως τα μελετά και τα ακούει ο μελετητής και ακροατής, είναι λόγια καρδίας και δηλώνουν το βάθος και πλάτος της ευαισθησίας, η οποία τον διακρίνει εις την επιτέλεσιν του υψίστου έργου της κατηχήσεως και διαποιμάνσεως του ποιμνίου.
Η Εκκλησία
Το σημείον όμως εις το οποίον ο ακροατής υποχρεούται να σταθή δι’ ολίγον είναι εκείνο εις το οποίον αναφέρεται εις την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού. Διαβάζομεν˙ «Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος» (Πραξ. Κ  28). Με τα λόγια αυτά, αφ’ ενός μεν εκθέτει ο Απόστολος την αξίαν της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας, αλλά και αφ’ ετέρου, καθιστά υπολόγους τους ποιμένας, οι οποίοι και έχουν αναλάβει την κατά Χριστόν διαπαιδαγώγησιν του ποιμνίου.
Ας ίδωμεν όμως τι είναι η Αγία του Χριστού μας Εκκλησία˙ διότι πολλαί απόψεις ακούονται και συνήθως αι απόψεις αύται προφέρονται από χείλη αγνοούντων και αδιαφόρων, πολλάκις δε και υπό ειδημόνων, οι οποίοι όμως εσκεμμένως παραχαράσσουν την περί αυτής άποψιν και την παρουσιάζουν κατά την ιδέαν και θεωρίαν και επιθυμίαν των.
Θείον καθίδρυμα
Και όταν λέγωμεν, «θείον καθίδρυμα», εννοούμεν ότι ο Θείος ιδρυτής αυτής είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Αυτός την ίδρυσε και την θεμελίωσε επί του Θείου Του αίματος και δεν έπαυσε ποτέ να την μεριμνά. Ουδέποτε την εγκατέλειψε και όπως υπεσχέθη εις τους ιερούς μαθητάς και Αποστόλους ολίγον προ της Αυτού Αναλήψεως, «ιδού εγώ μεθ  ὑμῶν ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. ΚΗ  20). Έστω και αν πλήθος αιρετικών ισχυρίζετο ότι, εις αυτούς ο Κύριος ανέθεσεν την διακυβέρνησιν της Εκκλησίας Του, ο λόγος ούτος δεικνύει ότι, την μέριμναν και συντήρησιν της Αγίας μας Εκκλησίας την έχει ο Θείος ιδρυτής και δομήτωρ αυτής. Άλλως τε, τι θα μπορούσε να προσφέρη εις την Εκκλησίαν ο φθαρτός και αμαρτωλός και ασήμαντος άνθρωπος; Πως θα μπορούσε να συντηρή εις τους αιώνας το Θείον αυτό καθίδρυμα, ο μικρός και αδύναμος «βροτός», ο οποίος χωρίς την θείαν βοήθειαν δεν δύναται «ποιείν ουδέν»; Και πότε, άραγε, ανέθεσεν ο Κύριος μίαν τοιαύτην ανάθεσιν εις τους ώμους κάποιου ανθρώπου;
Αυτός, ο ίδιος ο Θεός ίδρυσε την Εκκλησίαν Του και Αυτός ο ίδιος την συντηρεί, διότι μόνον Αυτός … δύναται! Εις ημάς τους ανθρώπους ενεπιστεύθη την επιλογήν των ποιμένων και την διανομήν των αρμοδιοτήτων, εις τας οποίας – και πάλιν – ο Κύριος παρεμβαίνει και χειροτονεί … και χειροθετεί … και ικανοί … και ενδυναμοί !
Ο ασήμαντος … αξιούται !
Επόμενον, βεβαίως, είναι, η Εκκλησία του Χριστού να ζη και να πορεύεται εις τους αιώνας, έχουσα βασικόν παράγοντα τον … ασήμαντον και μικρόν άνθρωπον! Δι’ αυτόν (τον άνθρωπον) άλλως τε και ιδρύθη υπό του Θείου αυτής δομήτορος. Δια να δύναται ούτος να σωθή. Δια να δύνανται να συγχωρούνται αι ατελείωτοι και καθημεριναί αμαρτίαι του δια του μυστηρίου της ιεράς Εξομολογήσεως˙ δια να ζωοποιήται δια του Παναγίου Σώματος και του Τιμίου Αίματος του Δεσπότου Χριστού, δια του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας˙ δια να δυνηθή ούτος ο ουτιδανός και αξιωθή της, μετά τον σωματικόν αυτού θάνατον, αιωνίου ζωής και σωτηρίας.
Αξιούται ο ανάξιος άνθρωπος και υποχρεούμεθα να φέρομεν εις την μνήμην ημών το λόγιον εκείνο του Προφητάνακτος Δαυΐδ˙ «τι εστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού; η υιός ανθρώπου, ότι επισκέπτη αυτόν; ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ’ αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν, και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών σου˙» (Ψαλμ. Η  5-7). Τούτο όμως, ουδόλως δίδει εις ημάς το δικαίωμα, όπως θεωρήσωμεν ότι η Εκκλησία ανήκει εις ημάς και δικαιούμεθα, εντός αυτής να πολιτευώμεθα, ως ο καθείς επιθυμεί. Είναι ο άνθρωπος, βασικώτατος παράγων εις την Εκκλησίαν˙ δεν είναι όμως, ο … αρχηγός αυτής. Ο ασήμαντος … αξιούται ! Ας μη μας διαφεύγη τούτο. Δεν είμεθα άξιοι˙ αντιθέτως είμεθα ανάξιοι και κατά χάριν αξιούμεθα υπό του Παν­αγίου Πνεύματος!
Ο Κύριος μας τιμά και μας δοξάζει
Το να ανήκομεν εις το Θείον αυτό καθίδρυμα και να είμεθα μέλη της Αγίας του Χριστού μας Εκκλησίας, αποτελεί ιδιαιτέραν τιμήν και δόξαν δι’ ημάς τους αναξίους. Ποίαν δόξαν και ποίαν τιμήν αισθάνεται άραγε κάποιος, όταν επιλέγεται υπό τινος βασιλέως και του προσφέρεται μία προνομιούχος θέσις; Ποίαν υπεροχήν δικαιούται να βιώνη, όταν ο βασιλεύς ούτος δεικνύη εις αυτόν ιδιαιτέραν εύνοιαν και εμπιστοσύνην και αγάπην; Συμφωνούμεν άπαντες, ότι τοιαύται τιμαί δικαίως θα πρέπη να εκτιμώνται υπό των τιμωμένων.
Ας αντιπαραθέσωμεν όμως εις τας ανωτέρω ανθρωπίνας και άνευ ουσίας τιμάς, την τιμήν και δόξαν την οποίαν δίδει εις ημάς ο Κύριος! Αυτός είναι ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και ο Κύριος των κυριευόντων˙ ενώπιον Αυτού, «παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων» (Φιλιπ. Β  10)˙ Αυτός είναι ο Αληθινός και παντοδύναμος Θεός. Και μας αξίωσε να ανήκωμεν εις την Αγίαν Του Εκκλησίαν και μας δοξάζει δίδων εις ημάς το Παν­άγιον Σώμά Του και το Πανακήρατον Αίμά Του. Μας δοξάζει, περιποιούμενος δι’ ημάς θέσιν πλησίον Του εις την Βασιλείαν Αυτού την επουράνιον.
Είθε να μη περιφρονήσωμεν την μοναδικήν και υψίστην αυτήν τιμήν και να αξιωθώμεν να την απολαύσωμεν. Αμήν.
Αρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε το σχόλιό σας