Το φαινόμενο της «Ἠθικῆς Αἱρέσεως»

Ἡ όρθόδοξη ζωή δέν περιορίζεται στήν άποδοχη τοῦ όρθοδόξου δόγματος καί την συμμετοχή στήν όρθόδοξη λατρεία. Ἀύτά άποτελοΰν προϋποθέσεις καί ἐφαλτήρια γιά την πραγματοποίηση των ἔργων τῆς πίστεως καί την καλλιέργεια τῆς «ομοήθειας Θεοῦ» στήν καθημερινή ζωή τοῦ πιστοῦ. Παραταυτα ὁ παραμερισμός τῆς ήθικής άπό την όργανικη θέση της στήν Ὀρθοδοξία δέν ἐμφανίζεται μόνο στήν πράξη, ἄλλα
ύποστηρίζεται τελευταίως άπό ὁρισμένους κύκλους καί θεολογικά. "Ἔτσι βλέπουμε νά προβάλλεται, καί μέ ἔμφαση άκόμά, ἤ όρθόδοξη διδασκαλία γιά την άνακαίνιση καί θέωση τοῦ άνθρώπου, χωρίς καμία σύνδεση μέ την άσκητικη ζωή καί τόν πνευματικό άγώνα. Παρουσιάζεται δηλαδή ἤ άλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας ώς θεωρητική ύπόθεση καί παραμερίζεται ἡ πρακτική διάστασή της. «Ἔτσι ὅμως μεταπίπτει αὐτή σέ στείρα ἰδεολογία καί νεκρώνεται ώς άλήθεια ζωῆς»

Κατά το παρελθόν κάθε ὁλική ἡ μερική άμφισβήτηση τῆς άλήθειας γιά τήν ἐν Χριστῶ άνακαίνιση καί θέωση τοῦ άνθρώπου άντιμετωπιζόταν καί καταδικαζόταν άπό τήν Ἐκκλησία ώς αἵρεση. Αὐτό ἔγινε, οπως γνωρίζουμε, μέ τίς περιπτώσεις τοῦ Ἀρείου, τοῦ Ἐύνομίου, τοῦ Μακεδονίου, τοῦ Νεστορίου, τοῦ Ἐύτυχους καί ὅλων γενικά των αἱρετικῶν. Στό ἴδιο ὅμως άποτέλεσμα, στήν άμφισβήτηση δηλαδή τῆς άλήθειας γιά τήν έν Χριστῶ άνακαίνιση καί θέωση το τοῦ άνθρώπου, ὁδηγεῖ καί ἤ άποσυνδεση το τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καί τῆς ὀρθοδόξου λατρείας άπό τήν ήθική. Καί ἀύτό σημαίνει ὅτι πάλι ἔχουμε τό φαινόμενο τῆς ἀίρέσεως. Ἐδῶ ὅμως πρόκειται γιά ήθική αἵρεση.

Γεώργιος Μαντζαρίδης - Θεμελίωση και προοπτική της Χριστιανικής ζωής

πηγή:  http://euxh.gr