Τα στεφάνια τοποθετούνται στα κεφάλια των νυμφίων και συμβολίζουν τα βραβεία της νίκης, διότι δεν κατανικήθηκαν από την ηδονή

Ποια έννοια έχουν τα στεφάνια; Τι συμβολίζουν; Κατά τον Ιερό Χρυσόστομο τα στεφάνια συμβολίζουν τα βραβεία της νίκης για την οποία βραβεύονται τώρα οι νεόνυμφοι. Στους αθλητικούς αγώνες τιμούσαν τους νικητές με στεφάνια δάφνης ή ελαίας. Και εδώ κάτι παραπλήσιο συμβαίνει. Τα στεφάνια συμβολίζουν την αναγνώριση και διακήρυξη και βράβευση της νίκης των νεονύμφων. Υποτίθεται δηλαδή - υποτίθεται, διότι απαραίτητα αυτό πρέπει να γίνεται - ότι οι δύο νυμφευόμενοι πρόσφεραν ως πρώτο ανεκτίμητο και θεμελιώδες κεφάλαιο του οικογενειακού δεσμού τη νικητήρια παρθενία τους. Ότι αγωνίσθηκαν τον ένδοξο της εγκρατείας αγώνα. Ότι

νίκησαν τους πειρασμούς και ότι και οι δύο νικητές στον αγώνα της αγνότητας έρχονται τώρα να καταθέσουν τα κεφάλαια της νίκης τους, τη σωφροσύνη δηλαδή και εγκράτεια και ζητούν από την Εκκλησία να ευλογήσει την ένωσή τους. Και η Εκκλησία στεφανώνει εν θριάμβω τους νικητές! Τους στεφανώνει και τους ενώνει: «Κύριε, ο Θεός ημών, δόξη και τιμή στεφάνωσον αυτούς»!

Ανάγκη λοιπόν να είναι οι νεόνυμφοι νικητές, να είναι αγωνιστές και νικητές, να έχουν υποτάξει στο θέλημα του Θεού τον εαυτό τους και να καταθέτουν τώρα, τη μεγάλη του Γάμου ώρα, τη σωφροσύνη. Διότι οι νικητές, μόνο αυτοί στεφανώνονται.

Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει ότι «τα στεφάνια τοποθετούνται στα κεφάλια των νυμφίων και συμβολίζουν τα βραβεία της νίκης, διότι δεν κατανικήθηκαν από την ηδονή». Και αλλού: «Είναι βραβείο με το οποίο βραβεύει η Εκκλησία τους νυμφίους, διότι αφού περιφρόνησαν την κλεψιγαμία, προέκοψαν σε μια σύναψη συνθήκης σύμφωνα με το θέλημα του Θεού».

Αντιλαμβανόμαστε τώρα τι υποκρισία, τι ασέβεια, τι εμπαιγμός είναι κατά του Θεού και της Εκκλησίας και του Μυστηρίου, να τίθενται στεφάνια, σ’ εκείνους οι οποίοι «σάπισαν» στην αμαρτία. Έζησαν στα νεανικά τους χρόνια μέσα στην ηθική εξαθλίωση και τώρα καταλήγουν στον Γάμο ρακένδυτοι ηθικά. Και απαιτούν να στεφανωθούν, να βραβευθούν από την Εκκλησία! Πώς να ευλογηθούν αυτοί οι γάμοι; Πώς να ευλογηθεί τέτοια ένωση; Πώς να κτισθεί το ωραίο οικοδόμημα της νέας οικογένειας, αφού τα θεμέλια είναι σαθρά;

Τουλάχιστον να προσέρχονταν με μετάνοια! Τουλάχιστον να εξομολογούνταν πριν προσέλθουν στην Εκκλησία να στεφανωθούν! Να ζητούσαν το έλεος του Θεού! Αλλά δυστυχώς, ούτε καν το σκέπτονται. Έτσι εξηγείται το σημερινό θλιβερό γεγονός, που βλέπουμε, οι γάμοι να διαλύονται εύκολα και σύντομα.

Όπως οι βασιλείς που έχουν το στέμμα βασιλεύουν και περιφρουρούν τα έθνη και τους λαούς τους, παρόμοια και οι νεόνυμφοι με τα στεφάνια τους καθίστανται βασιλείς στο σπίτι τους. Βασιλείς που θα κυριαρχούν κατά πρώτο λόγο στα πάθη τους και τις αδυναμίες τους. Βασιλείς που θα βασιλεύουν στα παιδιά τους.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, εάν οι σύζυγοι, και προ παντός η γυναίκα, εκτιμούσαν την τιμή αυτή! Βασίλισσα του σπιτιού της εκείνη θα αναδεικνυόταν. Και δεν θα μετέβαλλε το σπίτι της σε κοσμικό κέντρο, όπου προσέρχονται να διασκεδάσουν οι κοσμικοί άνθρωποι. Ούτε θα έκανε το σπίτι της χαρτοπαικτική λέσχη, όπου χαρτοπαίζουν έως τα ξημερώματα, και δεν θα αδιαφορούσε για τον σύζυγο και τα παιδιά της.  

Πηγή: «Το Μυστήριο του Στεφανώματος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Λυράκη (+), Αθήνα 2005