Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων. Χριστουγεννιάτικη επίσκεψις της Κολάσεως στην Ορθόδοξο Ελλάδα.

το κ. Χρστου Κ. Λιβανο
 
Τν παραμον τν Χριστουγννων, μο τηλεφνησε νας πνευματικς δελφς κα μ παρεκλεσε ν γρψω κτι γι τ «νοσιοργημα», πως τ πεκλεσε, πο συντελστηκε στ λληνικ Κοινοβολιο δο μρες νωρτερα, τν ψφιση, δηλαδ, το νμου γι τ Σμφωνο συμβωσης τν μοφλων ζευγαριν.
Το επα τι ταν ρκετ μλυνσι τς πνευματικς τμσφαιρας, παραμονς Χριστουγννων, π τ θμα ατ κα τι δν πιθυμοσα ν παρατενω ατ τ μλυνσι στ σκψι μου τς γιες ατς μρες. Το επα κμη τι, ντ ν πρ κανες τν πννα κα ν γρψ, εναι προτιμότερο κα ποτελεσματικτερο ν πσουμε στ γνατα κα ν προσευχηθομε μ δκρυα ν μς λεσ Θες.
Κλεσαμε τ τηλφωνο, λλ συνεδησί μου μ λεγχε γι τν πντησι πο εχα δσει. Καλ εναι κα προσευχ, λλ δν ρκε, μο λεγε φων τς συνειδσεώς μου. «Καιρς το σιγν κα καιρς το λαλεν», λγει κπου σοφς Σολομν στν κκλησιαστή. νθυμθηκα κα τ σοφ πντησι, πο εχε δσει εμνηστος θεολγος Νικλαος Σωτηρπουλος στν ρτησι κροατο του μπως θ ταν πι θερεστο κα ελογημνο, ντ ν λγχωμε κα ν φωνζωμε γι σα κακ κα παρνομα συμβανουν στν κκλησα κα στν κοινωνα, ν προσευχμεθα. Τί το πντησε γγαντας ατς τς Θεολογας; «Κα Χριστς προσευχθηκε κτενς κα ναγωνως στν κπο τς Γεσθημαν, λλ δν ρκστηκε στν προσευχ, πλωσε τ χρια του κα σταυρθηκε»! Πρπει, λοιπν, ν γρψωμε. Πρπει ν μιλσωμε. Πρπει ν λγξωμε κα ν διαμαρτηρηθομε, διτι τ «σιγν ν τος τοιοτοις καιρος», κατ τν γιο Μελτιο τν μολογητ, «ρνσεως διον κα προδοσα πστεως ληθινς». Κα προδοσα δν εναι μνον σιγή, ταν πολεμονται τ δγματα τς Πστεως, λλ κα σιγή, ταν καταπατονται ο θεες ντολς, καταλεται αἰώνια Χριστιανικ θικ κα ντ' ατς θεσμοθετεται π να θνος, πο θεωρεται καρδι τς ρθοδοξας, κολασα κα σεξουαλικ διαστροφ. μαρτωλο εμεθα κα ζητομε συνεχς τ λεος το θεο· ρνητα κα προδτες, μως, δν εμεθα κα μ τ χρι το Θεο δν πρκειται ν γνωμε. Θ γρψωμε, λοιπν, κα μες κτι γι τ νμο - τερατοργημα κα δν μς νδιαφρει ἐὰν ατ θεωρηθον φανατικ ρατσιστικ, διτι περνω τν νεοεποχτικων ντιρατσιστικν νμων πρχει Νμος το Θεο κα σ’ ατν φελομε ν πακοωμε.
Προσκρουσαν στ Θε
Τί ν γρψωμε μως; Πς ν κφρσωμε τν ερ ργ κα γανκτησί μας; Ἐὰν νας πστολος Παλος δν μπρεσε ν περιγρψ τν παρδεισο, πς μες ν περιγρψωμε τν κλασι; Κα δν εναι νγκη ν μεταφερθομε στν κλασι γι ν τν περιγρψωμε, διτι στς σχατες ατς μρες λθε κλασι σ’ μς. μλλον τ γεγοντα, πο κτυλχθηκαν μπροστ στ μτια μας, ταν πολ χειρτερα π τν κλασι. «Γενης πσης σφοδρτερον τ προσκροσαι Θε», λγει γιος ωννης Χρυσστομος (PG 54, 671-672). Προσκρουσαν στ Θε πολλο. Προσκρουσαν στ Θε θεοι πολιτικο, πο ξ ατας τν μαρτιν το λαο, πτρεψε Θες ν κυβερνον τν Πατρδα μας. Προσκρουσαν στ Θε σοι βουλευτς ψφισαν πρ το Συμφνου συμβωσης. Προσκρουσε στ Θε πρωθυπουργς, ζητντας συγγνμη π τος μοφυλοφλους γι τν καθυστρησι, μα συγγνμη δχως προηγομενο στν νθρπινη στορα. Προσκρουσαν στ Θε κα σοι πολιτικο νιψαν, ς «Πντιοι Πιλτοι», τς χεράς των κα προτμησαν ν εναι πντες π τν ψηφοφορα, παρ ν παρευρεθον κα ν επον να θαρραλο κα βροντερ «χι» στ νομιμοποησι τς κολασας κα νηθικτητος. Προσκρουσαν στ Θε σοι μοφυλφιλοι πανηγριζαν γι τν ψφισι το νομοσχεδου, ντς κα κτς τς Βουλς. , κα ν γνριζαν τς συνπειες τν πανηγυρισμν ατν στν λλη ζω! Προσκρουσαν στ Θε περισστερο π’ λους δο νεαρο μοφυλφιλοι, πο φρεσαν ρσα κα καλυμμαχια κα μπροστ στς κμερες ντλλασσαν φιλι στ στμα, ξω π τ Μητρπολι θηνν. Προσκρουσαν στ Θε, πσης, σοι δημοσιογρφοι πεστριξαν τ κνημα τν μοφυλοφλων κα κατκριναν γι τς ντιδρσεις τους τος λγους, δυστυχς, ερρχες, πο ντδρασαν. Προσκρουσαν στ Θε κα κάποιοι λλοι. Ποοι εναι ατο; Εναι κενοι, πο βλεπαν στν τηλερασι τν ασχνη, πο περιγρψαμε, κα γελοσαν διφορα κα «σπαγαν πλκα» μ τος μοφυλοφλους πο ντθηκαν παππδες κα μ τος «γραφικος» μητροπολτες, πο διαμαρτρονταν. Προσκρουσαν στ Θε κα σοι ρχιερες δν ντδρασαν, δν κατγγειλαν τ νμο - βδλυγμα κα κτρωμα, δν κτπησαν πνθιμα τς καμπνες τν Μητροπλεών τους, πως ριστα πραξε Καλαβρτων μβρσιος, λλ διαφρησαν κα ποδεχθηκαν πίσκοποι, ερισκμενοι μακρι π τ σκοπιά τους, φλακες κοιμμενοι κα ποιμνες ποιμνοντες αυτος κα χι τ πομνια, πο τος μπιστετηκε Θες. πρσκρουσι, μως, στ Θε δν σταματ δ, λλ πεκτενεται κα σ σους λληνες «τιμσουν» μ τν ψφό τους στς πμενες κλογς τος πολιτικος κενους, πο ψφισαν τν τιμο ατ νμο, πο τιμζει τ Θε, νατρπει σα Ατς νομοθτησε, κα θεσμοθετε ς νμιμο κενο, πο αἰώνιος κα πανυπερτλειος Νομοθτης καταδικζει ς βδλυγμα, ο δ Πατρες θεωρον ς τ τιμτερο κα ηδστερο τν παθν κα ς «πσης κολσεως χερον». ουλιανς Παραβτης μεινε γνωστς στν στορα π τν πολεμική του κατ το Χριστιανισμο κα τν προσπθειά του ν παναφρ τν ρχαα εδωλολατρα. Ο 194 πολιτικο τς λλδος, πο περψφισαν τ πασχυντο ατ Σμφωνο, θ μενουν στν στορα ς σγχρονοι Παραβτες, διτι «παρλθοσαν τν νμον κα λλαξαν τ προστγματα, διαθκην αἰώνιον» (σ. 24:5) κα θσπισαν δι νμου θη νθικα κα διεστραμμνα, γνωστα στ νομοθεσα κα ατς κμη τς ρχαας προχριστιανικς εδωλολατρικς λλδος!
Φοβερς λγος το γου ερωνμου
Τ μγεθος το πνευματικο κα θικο γκλματος πο διπραξαν ο θνοπατρες, πο κυβερνον τ δσμοιρο ατ τπο, φανεται π τ γεγονς τι πλεξαν ν ψηφσουν τ θανατηφρο κα ψυχοκτνο νομοσχδιο παραμονς Χριστουγννων! ς παδευτοι θρησκευτικς κα κατχητοι κκλησιαστικς, γνοον τ φοβερ λγο το γου ερωνμου, πο ναφρει γιος Νικδημος γιορετης, σμφωνα μ τν ποο «τν νχτα κενη, κατ τν ποα γεννθη Δεσπτης Χριστς, στελε πρτον ναν γγελον κα θαντωσε λους τος ρσενοκοτας, που σαν ες τν κσμον, κα πειτα γεννθη, δι ν μ ερεθ ττε ες τν γν μα τοιατη θεομσητος μαρτα»![1] Ἐάν, δελφο ναγνστες, δν πρεπε ν ερσκεται μαρτα ατ κατ τ Γννησι το Θεανθρπου κα Σωτρος Χριστο στ γ, μπως, ντιθτως, ξαρσι κα πρωτοφανς ξάπλωσί της, τς σχατες ατς μρες, προειδοποιον τι εναι π θραις ντχριστος;
«ρχεται ντχριστος», λεγε συχν στ κηργματά του μακαριστς Νικλαος Σωτηρπουλος, «ν κυβερνσ μα νθρωπτητα, πο δν δχθηκε ν κυβερνηθ π τ Εαγγλιο κα τ Χριστ». ρχεται ντχριστος, θ προσθσωμε μες, ν κυβερνσ, μεταξ τν λλων, κα θους κα πστους κα θεομχους κα κκλησιομχους πολιτικος, πο καταπατον τ Εαγγλιο κα τ Σταυρ το Χριστο κα προσκυνον τ ορνιο τξο το παγκοσμου σοδομισμο. Πρν μως λθ ντχριστος, θ λθ, φοβομεθα, « ργ το Θεο π τος υος τς πειθεας» (Κολ. 3:5), διτι τ «πθη τιμας», πο ποστηρζονται κα στεφαννονται στς μρες μας, λκουν περισστερο π’ τιδποτε λλο τ θεϊκ ργ. «Πσα παρβασις κα παρακο λαβεν νδικον μισθαποδοσαν», δικαα τιμωρα (βρ. 2:2). Πς, λοιπν, πανθαμαρτωλ κα μοιχαλδα γενεά μας θ διαφγ τν τιμωρα, πο τς ξζει; πως δεχνουν τ σημεα τν καιρν ρχονται «μραι κδικσεως το πληρωθναι πντα τ γεγραμμνα» (Λουκ. 21:22). Κα ττε, λοι ο σγχρονοι Παραβτες τν θεων ντολν κα θρασες καταπατητς το εαγγελικο Νμου θ εναι ο πρτοι, πο θ τρξουν στ μνματα, σμφωνα μ τν προφητεα το γ. Κοσμ το Ατωλο, κα θ λγουν «βγτε σες ο πεθαμνοι, ν μπομε μες ο ζωντανο»! Εθε ν μετανοσουν, διτι «φοβερν τ μπεσεν ες χερας Θεο ζντος» (βρ. 10:31).





[1] Σημείωσι γ. Νικοδήμου το γιορείτου στ Προλεγόμενα το πεζο Κανόνος τς Χριστο Γεννήσεως, π τ ορτοδρόμιο (τόμος Α΄, σελ. 145).
 
πηγή:  http://thriskeftika.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε το σχόλιό σας