Ἡ Παναγία παραμένει παρηγοριὰ καὶ χαρὰ τοῦ χριστιανικοῦ λαοῦ

Τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Σωφρονίου Σαχάρωφ

 

Ἡ Παναγία μας, πόνεσε πιὸ πολὺ ἀπ΄ ὅλες τὶς γυναῖκες, πιὸ πολὺ ἀπ΄ ὅλες τὶς μανάδες τοῦ κόσμου, γιατί κανένα δὲν ἔβλαψε, σὲ κανένα δὲν ἔκανε κακό κι΄ ὅμως Τῆς ἔκαναν τὸ μεγαλύτερο κακὸ ὅλης τῆς οἰκουμένης. Σταύρωσαν Τὸν Υἱό Της.

Καὶ ἀντικρύζοντάς Τον πάνω Στὸ Σταυρὸ, πόνεσε τόσο ἡ καρδιά της…

Γι΄ αὐτὸ μπόρει νὰ καταλάβει τὴν κάθε πονεμένη ὕπαρξη, καὶ συμπάσχει μὲ τὸν κάθε ἄνθρωπο ποὺ πονᾶ, γιατί ἀκριβῶς, ξέρει τί πάει νὰ πεῖ ”πόνος“.

”Ὅταν ἡ ψυχὴ κατέχεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε, Ω, πῶς εἶναι ὅλα εὐχάριστα, ἀγαπημένα καὶ χαρμόσυνα! Ἡ ἀγάπη, ὅμως, αὐτὴ συνεπάγεται θλίψη· καὶ ὅσο βαθύτερη εἶναι ἡ ἀγάπη, τόσο μεγαλύτερη εἶναι καὶ ἡ θλίψη.

Ἡ Θεοτόκος δὲν ἁμάρτησε ποτέ, οὔτε καν μὲ τὸ λογισμό, καὶ δὲν ἔχασε ποτὲ τὴ χάρη, ἀλλὰ καὶ Αὐτὴ εἶχε μεγάλες θλίψεις. Ὅταν στεκόταν δίπλα στὸ Σταυρό, τότε ἦταν ἡ θλίψη Της ἀπέραντη σὰν τὸν ὠκεανό, καὶ οἱ πόνοι τῆς ψυχῆς Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτεροι ἀπὸ τὸν πόνο τοῦ Ἀδὰμ μετὰ τὴν ἔξωση ἀπὸ τὸν Παράδεισο, γιατί καὶ ἡ ἀγάπη Της ἦταν ἀσύγκριτα μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἀδὰμ στὸν Παράδεισο. Καὶ ἂν ἐπέζησε, ἐπέζησε μόνο μὲ τὴ θεία δύναμη, μὲ τὴν ἐνίσχυση τοῦ Κυρίου, γιατί τὸ θέλημά Του ἦταν νὰ δεῖ ἡ Θεοτόκος τὴν Ἀνάσταση καὶ ὕστερα, μετὰ τὴν Ἀνάληψή Του, νὰ παραμείνει παρηγοριὰ καὶ χαρὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ τοῦ νέου χριστιανικοῦ λαοῦ.

Ἐμεῖς δὲν φτάνουμε στὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης τῆς Θεοτόκου, καὶ γι’ αὐτὸ δὲν...
μποροῦμε νὰ ἐννοήσουμε πλήρως τὸ βάθος τῆς θλίψεώς Της. Ἡ ἀγάπη Της ἦταν τέλεια. Ἀγαποῦσε ἄπειρα τὸν Θεὸ καὶ Υἱό Της, ἀλλ’ ἀγαποῦσε καὶ τὸ λαὸ μὲ μεγάλη ἀγάπη. Καὶ τί αἰσθανόταν ἄραγε, ὅταν ἐκεῖνοι, ποὺ τόσο πολὺ ἡ ἴδια ἀγαποῦσε καὶ πού τόσο πολὺ ποθοῦσε τὴ σωτηρία τους, σταύρωναν τὸν ἀγαπημένο της Υἱό;

Αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ συλλάβουμε, γιατί ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι λίγη. Κι ὅπως ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας ὑπῆρξε ἀπέραντη καὶ ἀκατάληπτη, ἔτσι ἀπέραντος ἦταν καὶ ὁ πόνος της ποὺ παραμένει ἀκατάληπτος γιά μᾶς.

Ἡ Θεοτόκος δὲν παρέδωσε στὴ Γραφὴ οὔτε τὶς σκέψεις Της οὔτε τὴν ἀγάπη Της γιὰ τὸν Υἱὸ καὶ Θεό Της οὔτε τὶς θλίψεις τῆς ψυχῆς Της κατὰ τὴν ὥρα τῆς σταυρώσεως, γιατί οὔτε καὶ τότε θὰ μπορούσαμε νὰ τὰ συλλάβουμε. Ἡ ἀγάπη Της γιὰ τὸν Θεὸ ἦταν ἰσχυρότερη καὶ φλογερότερη ἀπὸ τὴν ἀγάπη τῶν Χερουβεὶμ καὶ τῶν Σεραφείμ, καὶ ὅλες οἱ δυνάμεις τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων ἐκπλήσσονται μὲ Αὐτήν. ”

diakonima