Ἡ διάκριση τῶν λογισμῶν. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Όταν συνῆλθε κάπως ἀπό τήν ἔκπληξή του, τόν ξαναρώτησε:

-Σέ παρακαλῶ, γέροντα, μιά καί γνωρίζεις ὅλες τίς σκέψεις μου, πές μου: Ἀπό ποῦ ἦρθε αὐτός ὁ λογισμός; Ἀπό μένα γεννήθηκε ἤ ἦρθε ἀπ’ ἀλλοῦ;

-Ἀπ’ τό διάβολος γεννήθηκε, πού ἤθελε νά διαστρέψει τή σωστή σου ἄποψη καί νά σοῦ δημιουργήσει σύγχυση. Ἀλλά καλά ἔκανες καί τόν φανέρωσες ἀμέσως, γιατί ἀλλιῶς θά χωνόταν βαθιά μέσα στήν καρδιά σου καί δύκολα θά ξερριζωνόταν. Ὁ ἄνθρωπος, βλέπεις, ἔχει τούς φυσικούς του λογισμούς, μέ τούς ὁποίους διακρίνει τί πρέπει νά κάνει καί τί ὄχι. Ἔχει ὅμως καί δυό λογιῶν ἀκόμα λογισμούς, πού τόν διατάζουν: Τούς δαιμονικούς (πονηρούς) καί ἀγγελικούς (ἀγαθούς). Πρέπει λοιπόν νά ἐξετάζει προσεκτικά ὅλους τούς λογισμούς πού μπαινοβγαίνουν στό νοῦ του, νά ξεχωρίζει αὐτούς πού τοῦ

βάζει ὁ πονηρός καί νά τούς διώχνει. Αὐτό ὅμως μπορεῖ νά τό κάνει μόνο ὅταν ἔχει νοῦ καθαρό καί ἀμέριμνο. Ὁ νοῦς πού εἶναι θολωμένος ἀπ’ τίς πολλές βιοτικές φροντίδες καί σκοτισμένος ἀπ’ τίς ἀπολαύσεις καί τίς ἡδονές, εὔκολα γλιστράει στό κακό, μή μπορώντας νά ξεχωρίσει τό ψωμί ἀπό τήν πέτρα. Αὐτός ποτέ δέν μπορεῖ νά νιώσει τί λογῆς εἶναι τά ἔργα του, καλά ἤ πονηρά, γιατί ὁ σατανάς εὔκολα τόν ξεγελάει. Τό γλυκό ἀπό τό πικρό δέν μπορεῖ νά τό ξεχωρίσει. Ἀνακατεύεται ἄκριτα τό μέλι μέ τ’ ἀψίνθι.... Καί ποιός μπορεῖ νά φάει τέτοιο παρασκεύασμα;

-Μά τότε....... ποιός μπορεῖ λοιπόν νά σωθεῖ; Ρώτησε μισοαπελπισμένος ὁ ἄρχοντας.

-Ἄκουσε, παιδί μου.... Ναί, εἶναι ἀδύνατο νά σωθοῦμε μόνοι μας. Ἀλλά ὁ Θεός τά πάντα μπορεῖ νά κάνει γιά τή σωτηρία μας¹⁶⁶. Βλέπεις ὅτι πολλοί ἄνθρωποι, μολονότι προσφέρουν δῶρα καί ὑπηρεσίες στόν ἐπίγειο βασιλιά, μέ μεγάλη δυσκολία πετυχαίνουν αὐτό πού τοῦ ζητᾶνε. Ἄλλοι πάλι, χωρίς νά τοῦ προσφέρουν τίποτα, κερδίζουν τή συμπάθεια καί τή βοήθειά του. Ἔτσι καί ὁ Θεός· ἄλλους δοξάζει γιά τά ἔργα τους, ἄλλους ἐλεεῖ γιά τή βαθειά τους μετάνοια καί ἄλλους σπλαχνίζεται χάρη στίς πρεσβείες τῶν ἁγίων Του. Πολλούς πάλι τούς χτυπάει καί τούς παιδεύει ἐδῶ, ἐνῶ ἐκεῖ τούς χαρίζει τήν αἰώνια μακαριότητα, φτάνει νά μή γογγύσουν γιά ὅσα ὑποφέρουν.

 

152. Ψαλμ. 140:9.

153.Πρβλ. Ψαλμ. 90:12.

154.Πρβλ. Ψαλμ. 90:13.

155.Πρβλ. Ἐφεσ. 5:15.

156. Β΄ Κορ. 5:17. Γαλ. 6: 15.

157.Πρβλ. Παροιμ. 11:31.

158.Ψαλμ. 149:5.

159. Πρβλ. Ρωμ. 7:13.

160.Ψαλμ. 72:18.

161.Ψαλμ. 146:3.

162. Β΄Κορ. 12:7.

163. Λουκ. 16:15.

164.Ματθ. 10:40.

165.Λουκ. 9:47-48.

166.Βλ. Λουκ. 18:27.

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος

Ὅσιος Νήφων  Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

  (σελ.255-256)

Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου

Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004